همایند
همایند در زبان‌شناسی پیکره‌ای، به مجموعهٔ دو یا چند واژه اطلاق می‌شود که معمولاً در گفتار یا نوشتار کنار هم می‌آیند و به معنی خاصی دلالت می‌کنند. در عبارت‌شناسی، «همایند» زیرواحدی برای phraseme درنظر گرفته می‌شود. اهمیت همایندها جدا از نظر معناشناسی به ترتیبِ کنار هم آمدنِ واژه‌ها نیز برمی‌گردد؛ برای مثال، در فارسی «نان و پنیر» یک همایند درنظر گرفته می‌شود که در آن تقریباً همیشه «نان» بر «پنیر» مقدم است.
ویژگی‌ها[ویرایش]
- محدودیت در جایگزینی واژه‌ها در همایند
در انگلیسی، در هر دو عبارتِ highly sophisticated و extremely happy از قیدی استفاده شده که بر شدت صفت تأکید دارد. در این حالت، دو قید مذکور نمی‌توانند به‌جای هم بیایند؛ اگرچه می‌توان از قیدِ very در هر دو حالت استفاده کرد.
کاربرد همایندها در واژه‌نامه‌ها[ویرایش]
در سال ۱۹۳۳، هارولد پالمر، با انتشار همایندهای انگلیسی[۱]، به اهمیت ذکر همایندها برای یادگیری زبان‌های خارجی تأکید کرد. به‌تدریج، اهمیت ذکر همایندها در واژه‌نامه‌ها بیشتر شده‌است.
پانویس[ویرایش]
- ↑ Harold E. Palmer. Second Interim Report on English Collocations, A New Classification of English Tones. 1933.
ویکی‌پدیای انگلیسی: Collocation
