هزارضلعی

هزارضلعی منتظم
یک هزارضلعی منتظم به‌راحتی از یک دایره قابل تمایز نیست. برش پایین، بخشی از هزارضلعی منتظم بالا است که ۲۰۰ برابر بزرگ‌تر شده و رأس‌های آن مشخص شده‌اند.
اضلاع و رأس‌ها	۱۰۰۰
نماد اشلفلی	{۱۰۰۰}
مساحت (با طول ضلع $a$ )	$250a^{2}\cot {\frac {\pi }{1000}}$
زاویه داخلی (درجه)	۱۷۹٫۶۴

در هندسه، هزارضلعی یا کیلیاگون (به انگلیسی: Chiliagon)، یک چندضلعی با ۱۰۰۰ ضلع است. این چندضلعی توسط فیلسوفان مختلفی برای بیان دیدگاه‌های آن‌ها در مورد اندیشه به‌کار رفته است.

هزارضلعی منتظم[ویرایش]

یک هزارضلعی منتظم دارای ضلع‌ها و زاویه‌های داخلی برابر است. اندازهٔ زاویه‌های داخلی هر رأس آن، ۱۷۹٫۶۴ درجه بوده و مساحت آن با استفاده از رابطهٔ زیر محاسبه می‌شود:

A=250a^{2}\cot {\frac {\pi }{1000}}\simeq 79577.2\,a^{2}

نتیجه با مساحت دایره محیطی تنها ۰٫۰۰۰۴٪ اختلاف دارد.

یک هزارضلعی منتظم با استفاده از خط‌کش و پرگار قابل ترسیم نیست.

کاربرد فلسفی[ویرایش]

رنه دکارت در کتاب تأملات در فلسفه اولی، از هزارضلعی منتظم برای نشان‌دادن تفاوت بین تعقل محض با تخیل استفاده کرده‌است.^[۱] دانشمندان و فلاسفه دیگری از جمله ایمانوئل کانت، دیوید هیوم، گوتفرید لایبنیتس، جان لاک و آنری پوانکاره به بررسی‌های فلسفی در این زمینه انجام پرداخته‌اند.^[۲]^[۳]^[۴]^[۵]

منابع[ویرایش]

↑ Meditation VI by Descartes (English translation)
↑ Immanuel Kant, "On a Discovery," trans. Henry Allison, in Theoretical Philosophy After 1791, ed. Henry Allison and Peter Heath, Cambridge UP, 2002 [Akademie 8:121]
↑ David Hume, The Philosophical Works of David Hume, Volume 1, Black and Tait, 1826, p. 101.
↑ Jonathan Francis Bennett (2001), Learning from Six Philosophers: Descartes, Spinoza, Leibniz, Locke, Berkeley, Hume, Volume 2, Oxford University Press, ISBN 0198250924, p. 53.
↑ Henri Poincaré (1900) "Intuition and Logic in Mathematics" in William Bragg Ewald (ed) From Kant to Hilbert: A Source Book in the Foundations of Mathematics, Volume 2, Oxford University Press, 2007, ISBN 0198505361, p. 1015.

[1] Meditation VI by Descartes (English translation)

[2] Immanuel Kant, "On a Discovery," trans. Henry Allison, in Theoretical Philosophy After 1791, ed. Henry Allison and Peter Heath, Cambridge UP, 2002 [Akademie 8:121]

[3] David Hume, The Philosophical Works of David Hume, Volume 1, Black and Tait, 1826, p. 101.

[4] Jonathan Francis Bennett (2001), Learning from Six Philosophers: Descartes, Spinoza, Leibniz, Locke, Berkeley, Hume, Volume 2, Oxford University Press, ISBN 0198250924, p. 53.

[5] Henri Poincaré (1900) "Intuition and Logic in Mathematics" in William Bragg Ewald (ed) From Kant to Hilbert: A Source Book in the Foundations of Mathematics, Volume 2, Oxford University Press, 2007, ISBN 0198505361, p. 1015.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]