هربرت فیگل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
هربرت فیگل
فیگل (1973)
زادهٔ۱۴ دسامبر ۱۹۰۲
لیبرتس (لیبرتس)، بوهمیا، اتریش-مجارستان
درگذشت۱ ژوئن ۱۹۸۸ (۸۵ سال)
مینیاپولیس مینه‌سوتا
دورهفلسفه قرن بیستم
حیطهفلسفه غرب
مکتبفلسفه تحلیلی
حلقه وین
پایان‌نامهتصادف و قانون: تحلیل معرفت شناختی نقش احتمال و استقرا در علوم طبیعی (1927)
دانشجویان سرشناسهیو ملور
علایق اصلی
فلسفه علم
ایده‌های چشمگیر
آویزهای نومولوژیک
تأثیرگرفته از
تأثیرگذار بر

هربرت فیگل (به انگلیسی: Herbert Feigl) (زاده 14 دسامبر 1902 – 1 ژوئن 1988) فیلسوف اتریشی - آمریکایی و از اعضای اولیه حلقه وین بود.[۱][۲] او اصطلاح «آویزهای نومولوژیک» را ابداع کرد.[۳]

زندگی[ویرایش]

فیگل در لیبرتس (رایچنبرگ به آلمانی: Reichenberg) بوهمیا، فرزند بافنده‌ای بود که طراح پارچه شد. او در یک خانواده یهودی (البته نه مذهبی) به دنیا آمد.[۴][۵][۶] فیگل در سال ۱۹۲۲ در دانشگاه وین فارغ‌التحصیل شد و فیزیک و فلسفه را زیر نظر موریتس شلیک، هانس هان، هانس تیرینگ و کارل بولر تحصیل کرد.[۴] او در سال ۱۹۲۴ به یکی از اعضای حلقه وین تبدیل شد[۴] و یکی از معدود اعضای حلقه (همراه با شلیک و فردریش وایسمن[۷]) بود که گفتگوهای گسترده‌ای با لودویگ ویتگنشتاین و کارل پوپر داشت. فیگل در سال ۱۹۲۷ دکترای خود را در وین دریافت کرد.[۴][۵][۶] او اولین کتاب خود را در سال ۱۹۲۹، با نام «نظریه و تجربه در فیزیک (به انگلیسی: Theorie und Erfahrung in der Physik)» منتشر کرد.[۵][۷][۶]

فیگل در سال ۱۹۳۰، با بورسیه بنیاد بین‌المللی راکفلر در دانشگاه هاروارد،[۸] با فیزیک‌دان پرسی ویلیام بریجمن، فیلسوف ویلارد کواین، و روان‌شناس استنلی اسمیت استیونز ملاقات کرد،[۹] که همه آن‌ها را به‌عنوان خویشاوند می‌دید. در سال ۱۹۳۱، به همراه آلبرت بلومبرگ، مقاله پوزیتیویسم منطقی: یک جنبش جدید اروپایی[۱۰] را منتشر کرد، که بر اساس تفاوت‌های واقعی بین فلسفه علم معاصر و جنبش پوزیتیویستی قدیمی‌تر، پوزیتیویسم منطقی را به «تجربه‌گرایی منطقی» تغییر نام داد.[۱۱]

در سال ۱۹۳۰، فیگل با ماریا کاسپار[۱۲] ازدواج کرد و با او به ایالات متحده مهاجرت کرد، و در آیووا اقامت گزید، تا در بخش فلسفه دانشگاه آیووا سمتی بگیرد.[۱۳] پسر آن‌ها اریک اتو در سال ۱۹۳۳ به دنیا آمد. در سال ۱۹۴۰، هربرت فیگل سمت استادی فلسفه در دانشگاه مینه سوتا را پذیرفت و به مدت ۳۱ سال در آن‌جا ماند.[۱۲] رابطه نزدیک حرفه‌ای و شخصی او با ویلفرد سلرز پروژه‌های مشترک بسیاری را ایجاد کرد، از جمله کتاب درسی "قرائت در تحلیل فلسفی" و مجله "مطالعات فلسفی" که او و سلرز (به همراه سایر همکارانش) در سال ۱۹۴۹ تأسیس کردند.[۱۴][۱۳]

او در سال ۱۹۵۳، مرکز فلسفه علم مینه سوتا (اولین مرکز از این نوع در ایالات متحده)[۱۵][۱۶] را با کمک مالی بنیاد هیل تأسیس کرد.[۱۷] او در سال ۱۹۶۷ به‌عنوان استاد دانشگاه مینه سوتا منصوب شد.[۱۶]

فیگل معتقد بود که تجربه‌گرایی تنها فلسفه کافی برای علوم تجربی است. اگرچه او به جای شیمی‌دان فیلسوف شد، اما هرگز دیدگاه و عقل سلیم علمی یک دانشمند عملی را از دست نداد. او یکی از امضاکنندگان مانیفست انسان‌گرا2[۱۸] و به معنای پارادایمیک، فیلسوف علم بود.

فیگل در سال ۱۹۷۱ بازنشسته شد و در ۱ ژوئن ۱۹۸۸ بر اثر سرطان در مینیاپولیس درگذشت.[۱۹] سال بعد همسرش ماریا به او پیوست. از آن‌ها پسرشان اریک او. فیگل، استاد فیزیولوژی در دانشگاه واشینگتن به یادگار ماند.[۲۰]

آثار برگزیده[ویرایش]

هربرت فیگل، «ذهنی و فیزیکی: یک مقاله و یک پس‌نوشته» (۱۹۶۷)

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Neuber, Matthias (2018), Zalta, Edward N. (ed.), "Herbert Feigl", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Winter 2018 ed.), Metaphysics Research Lab, Stanford University, retrieved 2019-05-07
  2. ↑ Savage, C. Wade (1989). "Obituary for Herbert Feigl". Erkenntnis (1975-). 31 (1): v–ix. doi:10.1007/BF01239127. ISSN 0165-0106. JSTOR 20012225.
  3. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ Neuber, Matthias (2018), Zalta, Edward N. (ed.), "Herbert Feigl", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Winter 2018 ed.), Metaphysics Research Lab, Stanford University, retrieved 2019-05-07
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ {{cite book}}: Empty citation (help)
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ Savage, C. Wade (1989). "Obituary for Herbert Feigl". Erkenntnis (1975-). 31 (1): v–ix. doi:10.1007/BF01239127. ISSN 0165-0106. JSTOR 20012225.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Avrum Stroll/Ruth Beloff. "Feigl, Herbert [Encyclopaedia Judaica]". www.encyclopedia.com. Retrieved 2019-05-07.
  8. ↑ Avrum Stroll/Ruth Beloff. "Feigl, Herbert [Encyclopaedia Judaica]". www.encyclopedia.com. Retrieved 2019-05-07.
  9. ↑ Savage, C. Wade (1989). "Obituary for Herbert Feigl". Erkenntnis (1975-). 31 (1): v–ix. doi:10.1007/BF01239127. ISSN 0165-0106. JSTOR 20012225.
  10. ↑ Neuber, Matthias (2018), Zalta, Edward N. (ed.), "Herbert Feigl", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Winter 2018 ed.), Metaphysics Research Lab, Stanford University, retrieved 2019-05-07
  11. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Neuber, Matthias (2018), Zalta, Edward N. (ed.), "Herbert Feigl", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Winter 2018 ed.), Metaphysics Research Lab, Stanford University, retrieved 2019-05-07
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ Savage, C. Wade (1989). "Obituary for Herbert Feigl". Erkenntnis (1975-). 31 (1): v–ix. doi:10.1007/BF01239127. ISSN 0165-0106. JSTOR 20012225.
  14. ↑ Avrum Stroll/Ruth Beloff. "Feigl, Herbert [Encyclopaedia Judaica]". www.encyclopedia.com. Retrieved 2019-05-07.
  15. ↑ Neuber, Matthias (2018), Zalta, Edward N. (ed.), "Herbert Feigl", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Winter 2018 ed.), Metaphysics Research Lab, Stanford University, retrieved 2019-05-07
  16. ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ Avrum Stroll/Ruth Beloff. "Feigl, Herbert [Encyclopaedia Judaica]". www.encyclopedia.com. Retrieved 2019-05-07.
  17. ↑ Savage, C. Wade (1989). "Obituary for Herbert Feigl". Erkenntnis (1975-). 31 (1): v–ix. doi:10.1007/BF01239127. ISSN 0165-0106. JSTOR 20012225.
  18. ↑ "Humanist Manifesto II". American Humanist Association. Archived from the original on October 20, 2012. Retrieved October 8, 2012.
  19. ↑ Neuber, Matthias (2018), Zalta, Edward N. (ed.), "Herbert Feigl", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Winter 2018 ed.), Metaphysics Research Lab, Stanford University, retrieved 2019-05-07
  20. ↑ Savage, C. Wade (1989). "Obituary for Herbert Feigl". Erkenntnis (1975-). 31 (1): v–ix. doi:10.1007/BF01239127. ISSN 0165-0106. JSTOR 20012225.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=هربرت_فیگل&oldid=37412242»