نیلوفر حائری
| نیلوفر حائری |
|---|
نیلوفر حائری (انگلیسی: Niloofar Haeri) زبان‌شناس ایرانی ساکن آمریکا است.
او دکترای خود را در رشته زبان‌شناسی از دانشگاه پنسیلوانیا دریافت کرد. پایان‌نامه او در مورد جنسیت و نوآوری زبانی بود که زیر نظر ویلیام لابوف، گیلیان سانکوف و چارلز فرگوسن نوشته شد.
او همچنین صاحب کرسی در برنامه مطالعات اسلامی در دانشگاه جانز هاپکینز و نویسنده و ویراستار چندین کتاب و مقاله در مورد مصر و ایران است.
اولین کتاب او که در سال ۱۹۹۶ منتشر شد با عنوان: بازار زبانی اجتماعی قاهره: جنسیت، طبقه و آموزش بود که باعث شهرت او شد.
آخرین کتاب او «هر چه می‌خواهد دل تنگت بگو: زنان، دعا و شعر» دربارهٔ نقش نماز و شعر در زندگی گروهی از زنان ایرانی است.[۱] حائری برای این پروژه، جایزه جان سایمون گوگنهایم را دریافت کرد. او در حال حاضر عضو مارتا ساتون ویکز در مرکز علوم انسانی استانفورد است.
منابع[ویرایش]
- ↑ irancircleboard (2021-05-03). "زنان، دعا و شعر در ایران". The Iran Circle (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-14.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Niloofar Haeri». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ ژانویه ۲۰۲۲.
 | این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک زبان‌شناس است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |