نیروهای دفاعی اسرائیل
| نیروهای دفاعی اسرائیل | |
|---|---|
| צבא ההגנה לישראל | |
 نشان نیروهای دفاعی اسرائیل | |
 پرچم نشان نیروهای دفاعی اسرائیل | |
| بنیان‌گذاری | ۱۹۴۸ |
| شاخه‌ها |  نیروی زمینی اسرائیل نیروی هوایی اسرائیل نیروی دریایی اسرائیل |
| رهبری | |
| نخست‌وزیر اسرائیل وزارت دفاع اسرائیل | بنیامین نتانیاهو بنی گانتس |
| رئیس ستاد کل نیروهای دفاعی اسرائیل | راو آلوف آویو کوخاوی |
| نیروی انسانی | |
| سن سربازی | ۱۷ |
| خدمت سربازی | ۱۸ |
| دسترسی برای خدمت سربازی | ۱٬۵۵۴٬۱۸۶ مردان، سن ۱۷–۴۹ (۲۰۱۶)، ۱٬۵۱۴٬۰۶۳ زنان، سن ۱۷–۴۹ (۲۰۱۶) |
| فراخور برای خدمت سربازی | ۱٬۴۹۹٬۹۹۸ مردان، سن ۱۷–۴۹ (۲۰۱۶)، ۱٬۳۹۲٬۳۱۹ زنان، سن ۱۷–۴۹ (۲۰۱۶) |
| سن سالانه برای خدمت سربازی | ۶۰٬۰۰۰ مردان (۲۰۱۶)، ۶۰٬۰۰۰ زنان (۲۰۱۶) |
| نیروی فعال | ۱۷۶٬۵۰۰[۱] |
| نیروی ذخیره | ۴۴۵٬۰۰۰[۱] |
| دخل و خرج | |
| بودجه | ۱۸٫۶ میلیارد دلار (۲۰۱۵)[۲] |
| درصد تولید ناخالص داخلی | ۶٫۲٪ (۲۰۱۵)[۲] |
| صنعت | |
| تأمین کنندگان داخلی | صنایع هوافضای اسرائیل صنایع نظامی اسرائیل صنایع سلاح اسرائیل البیت سیستمز الزرا التا سامانه‌های دفاعی پیشرفته رافائل کارخانه کشتی‌سازی اسرائیل |
| تأمین کنندگان خارجی |  چکسلواکی (۱۹۴۸)[۳] فرانسه (۱۹۵۵–۱۹۶۶)[۴] ایالات متحده آمریکا (۱۹۶۸–تاکنون)[۵] آلمان (۱۹۹۸–تاکنون)[۶] |
| جستارهای وابسته | |
| تاریخ | جنگ عرب‌ها و اسرائیل (۱۹۴۸) (۱۹۴۸–۱۹۴۹) عملیات‌های انتقام‌جویانه (۱۹۵۱–۱۹۵۶) بحران سوئز (۱۹۵۶) جنگ شش‌روزه (۱۹۶۷) جنگ فرسایش‌زا (۱۹۶۷–۱۹۷۰) جنگ یوم کیپور (۱۹۷۳) عملیات لیتانی (۱۹۷۸) جنگ ۱۹۸۲ لبنان (۱۹۸۲–۱۹۸۵) درگیری جنوب لبنان (۱۹۸۵–۲۰۰۰) انتفاضه اول (۱۹۸۷–۱۹۹۳) انتفاضه اقصی (۲۰۰۰–۲۰۰۵) جنگ اسرائیل و لبنان ۲۰۰۶ (میلادی) (۲۰۰۶) جنگ غزه ۲۰۰۸–۲۰۰۹ میلادی (۲۰۰۸–۲۰۰۹) عملیات ستون دفاعی (۲۰۱۲) نبرد ۲۰۱۴ اسرائیل و غزه (۲۰۱۴) دیگر |
| رتبه | درجات نظامی نیروهای دفاعی اسرائیل |
نیروهای دفاعی اسرائیل (اختصاراً تزاحال یا IDF؛ (به عبری: צְבָא הַהֲגָנָה לְיִשְׂרָאֵל) 
Tsva ha-Hagana le-Yisra'el، به معنی نیروهای دفاعی اسرائیل) متشکل از سه نیروی زمینی، هوایی و دریایی می‌باشد.[۷] نیروهای دفاعی اسرائیل شاخه‌ای جدا از نیروهای امنیتی اسرائیل است و هیچ صلاحیتی در مورد غیرنظامیان در اسرائیل ندارد و وظیفهٔ آن «حفظ کیان و استقلال کشور اسرائیل و عقیم کردن تلاش‌های دشمنان آن در مختل کردن روال عادی زندگی در داخل کشور» اعلام شده‌است.[۸][۹] از سال ۲۰۱۸ رئیس ارتش اسرائیل سپهبد آویو کوخاوی است. ارتش در اسرائیل تحت کنترل ستاد مشترک ارتش و تابعی از وزارت دفاع اسرائیل به‌شمار می‌رود.
ارتش اسرائیل در ۲۶ مه ۱۹۴۸ بنابر دستور وزیر دفاع پیشین، دیوید بن گوریون رسماً به عنوان یک ارتش، خدمت وظیفه عمومی تشکیل داده شد. این ارتش از ترکیب گروه‌های شبه‌نظامی هگانا، ایرگون و لحی تشکیل شد. ارتش اسرائیل در طول کمتر از ۷۰ سال در بیش از ۱۷ نبرد شرکت کرده که آن را به یکی از پرتجربه‌ترین نیروهای نظامی جهان تبدیل می‌کند.[۱۰][۱۱] این ارتش در اکثر نبردها با دولت‌های عربی مانند جنگ شش‌روزه پیروز بوده‌است اما پس از سال ۲۰۰۰، این ارتش در چند نبرد به تحقق اهداف خود دست پیدا نکرده؛ به‌طور نمونه در جنگ سال ۲۰۰۶ در برابر نیروهای حزب‌الله لبنان، که در رسیدن به اهداف اعلام شده همچون نابودی یا خلع سلاح این نیرو ناموفق بوده‌است[۱۲] و به باور نشریه فارن پالیسی ارتش اسرائیل در نبردهای ۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ با گروه‌های شبه‌نظامی فلسطینی شکست خورده‌است.[۱۳]
ارتش اسرائیل با بهره‌گیری از صنایع نظامی پیشتاز و پیشرفتهٔ خود[۱۴] و نیز خرید تجهیزات و فناوری‌های نوین ایالات متحده آمریکا[۱۵] یکی از مدرن‌ترین ارتش‌های جهان به‌شمار می‌رود.
یگان‌های فوق ویژه[ویرایش]
- شایِتِت ۱۳ (یگان ناوگان کوچک ۱۳) - تحت امر نیروی دریایی ارتش اسرائیل.
- سایرت مَتکَل (یگان شناسایی و اکتشاف ستاد کل) - تحت امر ستاد کل فرماندهی ارتش اسرائیل.
- سایرت شلدگ (یگان شناسایی هوایی)- تحت امر نیروی هوایی ارتش اسرائیل.
- سایرت یاهالوم (یگان مهندسی برای عملیات‌های ویژه) - تحت امر ستاد عملیات و پشتیبانی.
- سایرت اگاُز (یگان کماندویی پیاده‌نظام اگاُز) - تحت امر ستاد فرماندهی شمالی.
- یگان دودیوان (یگان ویژه گیلاس) - تحت امر فرماندهی کرانه باختری.
- یگان ۶۶۹ (یگان ویژه هلی‌بورن پزشکی) - تحت امر نیروی هوایی اسرائیل.
تولیدات صنایع دفاعی اسرائیل[ویرایش]
اسرائیل از نظر صنایع نظامی یکی از پیشرفته‌ترین کشورهای جهان است و هر سال چند میلیارد دلار از تجهیزات نظامی خود را به کشورهای دیگر صادر می‌کند. کشورهای روسیه، چین، هند و ایالات متحده آمریکا از جمله مشتریان کلان تجهیزات نظامی تولید شده در کشور اسرائیل هستند.[۱۶][۱۷] ارتش اسرائیل از نسل جدید این تولیدات بهره می‌برد.
برنامه ماهواره‌ای اوفک (اُفق)[ویرایش]
ماهواره‌بَرها[ویرایش]
جنگنده‌ها[ویرایش]
- کفیر (بچه شیر)
- آی‌ای‌آی نشر (عقاب)
- لاوی (شیر جوان)
سلاح‌های خودکار[ویرایش]
تانک‌ها[ویرایش]
سلاح‌های ضدموشک[ویرایش]
- ختس (پیکان)
- تروفی
- گنبد آهنین
پهپادها[ویرایش]
خدمت وظیفه در ارتش اسرائیل[ویرایش]
خدمت اجباری[ویرایش]
همه دختران و پسران قابل خدمت، از ۱۹ سالگی وارد ارتش اسرائیل می‌شوند. دوران خدمت اجباری پسران سه سال و دختران ۲۱ ماه‌است. دخترانی که اعلام بکنند که از یک خانواده مذهبی هستند، از خدمت در ارتش معاف می‌شوند ولی می‌توانند یک دوره خدمت اجتماعی (همانند پیش‌آهنگان) را در بیمارستان‌ها و مراکز غیرنظامی دیگر بگذرانند. دوره چنین خدمتی یک سال خواهد بود.
جوانان عرب مسلمان از خدمت نظام وظیفه معاف هستند؛ ولی برخی اعراب دروزی به‌طور کامل در ارتش اسرائیل خدمت می‌کنند و برخی از آن‌ها حتی به مقام‌های ارشد فرماندهی رسیده‌اند[نیازمند منبع]. همچنین شماری از اعراب بدوی اسرائیل به خدمت ارتش اسرائیل در می‌آیند و از جمله وظایف ویژه‌ای را در امور ردیابی به عهده می‌گیرند که از تخصص‌های آن‌ها محسوب می‌شود.
جوانانی که مایل به انجام تحصیلات دانشگاهی، پیش از انجام دوران خدمت وظیفه هستند، در صورتی که با استعداد تشخیص داده شده باشند، از چنین امکانی برخوردار خواهند شد. معمولاً ارتش آن رشته‌های دانشگاهی را برای این جوانان مورد تصویب قرار می‌دهد که پس از فارغ‌التحصیل شدن آنان، برای ارتش سودمند باشد. جوانان دانشگاه رفته، پس از انجام تحصیلات، دوران خدمت اجباری را خواهند گذراند.
خدمت ذخیره[ویرایش]
بخش عمده قدرت ارتش اسرائیل را نیروهای ذخیره تشکیل می‌دهند. هنگامی که دوره خدمت وظیفه هر سرباز به پایان می‌رسد، او به یک واحد ذخیره انتقال می‌یابد و هر گاه لازم باشد به خدمت فرا خوانده می‌شود. برای آنکه سربازان ذخیره همیشه آمادگی دفاعی خود را حفظ کرده باشند، و در ضمن ارتش ناچار نباشد تعداد بسیار زیادی سرباز وظیفه در اختیار داشته باشد، هر سرباز ذخیره تا ۵۰ سالگی، هر سال چند روز به خدمت ذخیره فرا خوانده می‌شود. تعداد روزهای خدمت ذخیره متغیر است. آنانی که سرباز ساده هستند حداکثر تا ۳۹ روز در سال خدمت می‌کنند. از این روی آنانی که درجه افسری دارند ممکن است روزهای بیشتری را در خدمت ذخیره بگذرانند. در صورت بروز یک بحران جنگی، ارتش حق دارد هر گاه که لازم بداند سربازان ذخیره را فرا بخواند. نیروهای ذخیره بابت هر روز خدمت خود در ارتش حقوق دریافت می‌کنند که تقریباً معادل حقوق یا درآمد آن‌ها در مشاغل غیرنظامی است.[۱]
استخدام دائم[ویرایش]
شماری از سربازانی که دوره خدمت آن‌ها به پایان رسیده، از جانب ارتش بر حسب نیازهای جاری به استخدام دائم در می‌آیند و دوره افسری خود را می‌گذرانند و برای امور فرماندهی یا مدیریت ارتش تربیت می‌شوند. این افراد ستون فقرات نیروهای دفاعی اسرائیل را تشکیل می‌دهند. سربازانی که به استخدام درآمده و دوره افسری را گذرانده‌اند یا دوره خلبانی را طی کرده یا در یکی از آموزشگاه‌های فنی ارتش به کارآموزی پرداخته‌اند، باید برای مدت چند سال تعهد خدمت بدهند.
جنگ‌های ارتش اسرائیل[ویرایش]
ارتش اسرائیل در ابتدا در سه جبهه با لبنان و سوریه در شمال، اردن و عراق در شرق و مصر در جنوب درگیر بود. این ارتش از سال ۱۹۷۹ پس از بستن پیمان کمپ دیوید، فعالیت‌های خود را در جنوب لبنان بر حزب‌الله لبنان، و در فلسطین و نوار غزه بر گروه‌های شبه نظامی تندرو فلسطینی مانند حماس و جهاد اسلامی متمرکز کرده‌است.
تعدادی از نبردهایی که ارتش اسرائیل داشته، عبارت است از:
- جنگ اعراب و اسرائیل ۱۹۴۸
- جنگ کانال سوئز
- جنگ شش روزه (۱۹۶۷)
- جنگ یوم کیپور یا اصطکاک
- جنگ لبنان (۱۹۸۲)
- جنگ لبنان (۲۰۰۶)
- نبرد اسرائیل و غزه ۲۰۰۸ - ۲۰۰۹
- عملیات ستون دفاعی در ۲۰۱۲
- نبرد ۲۰۱۴ اسرائیل و غزه
جستارهای وابسته[ویرایش]
- رادیو گلگلتز (رادیوی ارتش اسرائیل)
- درجات نظامی نیروهای دفاعی اسرائیل
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "The Institute for National Security Studies", chapter Israel, 2012 بایگانی‌شده در ۷ سپتامبر ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine 8 May 2012.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ The Military Balance 2016, International Institute for Strategic Studies, 9 February 2016, p. 19 - Includes US Foreign Military Assistance
- ↑ New Perspectives on Israeli History: The Early Years of the State, By Laurence Jay Silberstein, (NYU Press 1991), 232
- ↑ France & Iraq: Oil, Arms And French Policy Making in the Middle East, I.B.Tauris, 2 April 2006, By David Styan page 39–47
- ↑ Charles Levinson (14 August 2010). "U.S. , Israel Build Military Cooperation". Wall Street Journal.
- ↑ Plushnick-Masti, Ramit (25 August 2006). "Israel Buys 2 Nuclear-Capable Submarines". The Washington Post. Retrieved 1 June 2010.
- ↑ www.mfa.gov.il https://www.mfa.gov.il/mfa/aboutisrael/state/pages/the%20state-%20israel%20defense%20forces%20-idf-.aspx#:~:text=The%20IDF%27s%20three%20service%20branches,to%20the%20minister%20of%20defense. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۸. پارامتر
|عنوان= یا |title=ناموجود یا خالی (کمک) - ↑ "Ethics> Doctrine" (به انگلیسی). ستاد مشترک ارتش اسرائیل. Archived from the original on 30 April 2006. Retrieved 2007/July/9.
{{cite web}}: Check date values in:|تاریخ بازدید=(help) - ↑ "The Spirit of The IDF:The Ethical Code of the Israel Defense Forces" (به انگلیسی). کتابخانه مجازی کلیمی. Retrieved 2007/July/9.
{{cite web}}: Check date values in:|تاریخ بازدید=(help) - ↑ "The State: Israel Defense Forces (IDF)". Israel Ministry of Foreign Affairs. 13 March 2009. Retrieved 9 August 2007.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(help) - ↑ "Israel Defense Forces". GlobalSecurity.org. Retrieved 16 September 2007.
- ↑ «how hezbollah defeated israel».
- ↑ «On Israel's Defeat in Gaza».
- ↑ "From Missile Boats to Machine Guns" (به انگلیسی). 2010-12-31. Retrieved 2019-08-23.
- ↑ United States: External Affairs. به کوشش Jane's Information Group. Jane's Sentinel: North America. ۲۰۰۷.
- ↑ «Middle Rast Review of International Affaris». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ آوریل ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۳ سپتامبر ۲۰۰۷.
- ↑ «سفارت اسرائیل در پکن (جمهوری خلق چین)». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ اوت ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۳ سپتامبر ۲۰۰۷.
- ↑ Zitun, Yoav (2012-05-05). "IDF observation balloon crashes near Gaza" (به انگلیسی). Retrieved 2021-09-28.
منابع[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نیروهای دفاعی اسرائیل موجود است. |
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Israel Defense Forces». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۰۸.