نماز نافله
| نماز نافله | |
|---|---|
| کاربرد | |
| معنای اصطلاحی | نوعی از نمازهای مستحب |
| معنای فارسی | نمازهای اضافه بر اصل |
| قدمت کاربرد | صدر اسلام |
| پر اهمیت نزد | تمام فرق اسلامی |
| کاربرد | فقه |
نماز نافله، اصطلاحی اسلامی در فقه و یکی از نمازهای مستحبی در مذاهب اسلامی است. به گزارش فخرالدین رازی، انفال به معنای زیادی بر اصل است و نماز نافله را به این جهت که زیاده بر نمازهای واجب است، نافله خواندهاند.[۱] این نماز از وقت اذان شام تا اذان صبح خوانده می شود.
اهمیت نماز های نافله در آن است که نوعی هدیه به حساب می آیند و هدیه نیز اصولاً مورد قبول قرار می گیرد.
تعداد رکعتها
[ویرایش]در طول روزهای هفته به غیر از روز جمعه نمازهای نافله ۳۴ رکعت میباشد:
- ۲ رکعت نماز نافله صبح قبل از نماز صبح
- ۸ رکعت نماز نافله ظهر قبل از نماز ظهر
- ۸ رکعت نماز نافله عصر قبل از نماز عصر
- ۴ رکعت نماز نافله مغرب بعد از نماز مغرب (در صورت کمبود وقت میتوان دو رکعت نماز غفیله را به جای دو رکعت نماز نافله مغرب خواند)
- ۲ رکعت نماز نافله عشا بعد از نماز عشا (به نماز نافله عشا وُتِیرِه میگویند) (پس از نماز عشا و چون دو رکعت نافله عشا نشسته خوانده میشود یک رکعت حساب میشود.)
- ۸ رکعت نماز نافله شب
- ۲ رکعت نماز نافله شفع
- ۱ رکعت نماز نافله وتر
- در روز جمعه ۴ رکعت بر نافله های ۱۶ رکعتی نمازهای ظهر و عصر اضافه میشود.[۲]
پانویس
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- دغیم، سمیح (۲۰۰۱). موسوعه مصطلحات رازی. بیروت: مکتبه لبنبان ناشرون.
 | این یک مقالهٔ خرد اسلام است. میتوانید با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |