نقالی ایرانی
![]() | |
---|---|
مرشد ولیاله ترابی | |
جزئیات | |
منطقه | آسیا و اروپا |
اطلاعات یونسکو | |
کد | ۰۰۵۳۵ |
تاریخ ثبت | ۲۷ نوامبر ۲۰۱۱ |
وضعیت | در حال نابودی |
نقالی ایرانی یا افسانهگویی ایرانی کهنترین شکل بازگویی افسانهها در ایران است و از مدتها پیش نقش مهمی در جامعه دارد. نقال کسی است که نقل حماسی میگوید و مضمون نقلهایش بیشتر پیرامون داستان شاهان و پهلوانان ایران زمین است.[۱]
نقال[ویرایش]
نقال شعر یا نثرها را با حرکات و اشارات و گاهی به همراه موسیقی و توصیف کتیبهها و نقاشیها بازگو میکند. نقال به استعداد قابل توجهی برای حفظ اشعار و متنها و همچنین توانایی بداههگویی و مهارت سخنرانی نیاز دارد. لباس نقال، لباسی سادهاست و گاهی به همراه کلاه باستانی یا کتهای زرهی در طول اجرای برنامه برای بازگو کردن صحنههای نبرد است.
نقال به عنوان نگهبان فرهنگ عامیانه، داستانهای حماسی و قومی و موسیقی فولکلور ایران شناخته میشود. نقالها پیشتر در قهوهخانهها و مکانهای تاریخی مانند کاروانسراها به اجرا برنامه میپرداختند. امروزه با کاهش محبوبیت قهوهخانهها و از بین رفتن کاروانسراها و به وجود آمدن اشکال جدید سرگرمی و کم کاری عرصه فرهنگ در ایران هواداران این هنر دراماتیک ایرانی به تدریج رو به کاهش است.[۲]
ثبت نقالی در یونسکو[ویرایش]
تدوین پروندۀ ثبت جهانی نقالی با همکاری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، بنیاد فردوسی، خانۀ تئاتر و مرکز هنرهای نمایشی کشور ایران انجام پذیرفتهاست. ثبت پروندۀ «نقالی» در ششمین اجلاس میراث معنوی ناملموس یونسکو در تاریخ ۲۷ نوامبر ۲۰۱۱ به ثبت جهانی رسید.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
پیوند به بیرون[ویرایش]
![]() |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نقالی ایرانی موجود است. |