نصیرالدین محمد بن ابوالفتح

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ملک نصیرالدین محمد بن ابوالفتح بن مسعود مهربانی پس از شمس الدین علی بن مسعود دومین پادشاه از دودمان مهربانی نیمروز بود.

تأیید سلطنت توسط فرمانروی مغول[ویرایش]

ملک نصیرالدین برادر زاده ملک قبلی یعنی ملک شمس الدین علی بود. او به خدمت امیران مغول رفت و فرمان حکومت یافت؛ اما به سیستان بازنگشت و سپهسالارش شجاع الدین نصر بن خلف مهربانی را نایب سلطنت کرده خود به خونخواهی عمش ملک شمس الدین علی به تعقیب شمس الدین کرت رفت.

رفتن به خدمت امیر هلاکو خان مغول[ویرایش]

در سال ۶۵۷ قمری ملک نصیر الدین نزد هلاکو خان رفته و مدتی هم نزد ایشان ماند. در این زمان شمس الدین کرت دوباره به زرنج بازگشت.

مجازات خائنین به ملک شمس الدین علی[ویرایش]

در سال ۶۵۹ ق. ملک نصیرالدین به زرنج بازگشته و شمس الدین کرت رااخراج نموده و کسانی که در قتل عمش ملک علی به شمس الدین کرت یاری رسانده بودند را کشت.

بازسازی ارگ و باروی زرنگ[ویرایش]

در رمضان سال ۶۶۱ ق. ملک فرمان داد تا عمارت ارگ و باروی شهر را مدت چهل سال بود لشکر ملاعین خراب کرده بودند باز سازند.

منابع[ویرایش]

  • تاریخ سیستان، تصحیح محمد تقی بهار، انتشارات معین، تهران ۱۳۸۱