نشانهوری
| نشانهشناسی |
|---|
| مفهومهای عمومی |
|
|
| زمینهها |
| روشها |
| نشانهشناسان |
|
|
| عنوانهای مرتبط |
نشانسازی (به انگلیسی: Semiosis) یا فرایند نشانه (به انگلیسی: sign process)، یا نشانهوری، یعنی روند تبدیل چیزهای عادی به نشانههایی که برای ما معنیدار میشوند. نشانسازی یک واژهٔ بنیادی در نشانشناسی است.
به زبان خیلی ساده یعنی:
فرآیندی که در آن چیزی (مثل یک صدا، تصویر، حرکت دست یا نوشته) به «نشانه» تبدیل میشود و توسط ما به «معنی» تفسیر میگردد.
این کار همیشه سه بخش دارد:
۱. نشانه: چیزی که دیده یا شنیده میشود، مثل دود.
۲. شیء یا موضوع: چیزی که نشانه به آن اشاره دارد، مثل آتش.
۳. تعبیرکننده: معنایی که در ذهن ما شکل میگیرد، مثل اینکه «آنجا آتش گرفته است».
مثالهای ساده و روزمره:
وقتی چراغ قرمز راهنمایی روشن میشود (نشانه)، ما میفهمیم باید بایستیم (تعبیر).
وقتی صدای زنگ در را میشنویم (نشانه)، در ذهن ما تصویر کسی که دم در است شکل میگیرد (تعبیر).
وقتی ❤️ را در پیام میبینیم (نشانه)، ذهن ما آن را به «عشق یا دوست داشتن» تعبیر میکند.
بنابراین، نشانسازی هر شکلی از کنش، رفتار یا فرآیندی است که شامل نشانهها، از جمله تولید معنا میشود. نشانه هر چیزی است که معنایی را که خود نشانه نیست به تفسیرگر نشانه منتقل کند. این معنی میتواند عمدی باشد مانند کلمهای که با معنای خاصی بیان میشود یا غیرعمدی باشد، مانند علامتی که نشانه یک وضعیت پزشکی خاص است. نشانهها میتوانند از طریق هر یک از حواس، بینایی، شنوایی، لامسه، بویایی یا چشایی ارتباط برقرار کنند.
این اصطلاح توسط چارلز سندرز پیرس (۱۸۳۹–۱۹۱۴) برای توصیف فرآیندی معرفی شد که نشانهها را به عنوان اشاره به اشیاء آنها تفسیر میکند، همانطور که در نظریه روابط نشانه یا نشانهشناسی او توضیح داده شدهاست. نظریههای دیگر در فرآیندهای نشانه، گاهی با عنوان نشانهشناسی، به دنبال کار فردینان دو سوسور (۱۸۵۷–۱۹۱۳) انجام میشود.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Semiosis». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۸ آبان ۱۴۰۱.