نسبت حامل به نویز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در مخابرات، نسبت حامل به نویز (به انگلیسی: Carrier-to-noise ratio)، که اغلب CNR یا C/N نوشته می‌شود، نسبت سیگنال به نویز (SNR) یک سیگنال مدوله‌شده است. این اصطلاح برای تشخیص CNR سیگنال باندگذر فرکانس رادیویی از SNR سیگنال پیام باندپایه آنالوگ پس از دمدولاسیون، به عنوان مثال یک سیگنال پیام آنالوگ فرکانس صوتی استفاده می‌شود. اگر این تمایز لازم نباشد، اصطلاح SNR اغلب به جای CNR، با همان تعریف استفاده می‌شود.

تعریف[ویرایش]

نسبت حامل به نویز به عنوان نسبتی از توان سیگنال حامل مدوله‌شده دریافت‌شده C به توان نویز دریافت‌شده N پس از فیلترهای گیرنده تعریف می‌شود:

.

وقتی هر دو حامل و نویز دوسر امپدانس یکسانی اندازه‌گیری شوند، این نسبت را می‌توان به طور معادل به صورت زیر داد:

،

که و به ترتیب ریشه مربع متوسط (RMS) سطح ولتاژ سیگنال حامل و نویز هستند.

نسبت اغلب در دسی‌بل (dB) مشخص می‌شود:

یا از نظر ولتاژ:

برآوردگرهای برای بهینه‌سازی عملکرد گیرنده مورد نیاز است.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Islam, A. K. M. Najmul; Lohan, E. S.; Renfors, M. (Mar 2008). "Moment based CNR estimators for BOC/BPSK modulated signal for Galileo/GPS". 2008 5th Workshop on Positioning, Navigation and Communication. pp. 129–136. doi:10.1109/WPNC.2008.4510366. ISBN 978-1-4244-1798-8.

مالکیت عمومی این مقاله حاوی محتوای تحت مالکیت عمومی از سند «Federal Standard 1037C». General Services Administration است. (in support of MIL-STD-188)

بیشتر بخوانید[ویرایش]