پرش به محتوا

ناطور دشت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از ناتور دشت)
ناطور دشت
تصویر روی جلد ناتور دشت
نویسنده(ها)جی. دی. سلینجر
طراح جلدای. میکائیل میشل
کشورایالات متحدهٔ آمریکا
زبانانگلیسی
گونه(های) ادبیواقع‌گرایی
داستان بلوغ
انتشار۱۶ ژوئیهٔ ۱۹۵۱
ناشرلیتل، براون اند کمپانی
گونه رسانهچاپی
شمار صفحات۲۱۴
شماره اوسی‌ال‌سی۲۸۷۶۲۸

ناطورِ دشت یا ناتورِ دشت (انگلیسی: The Catcher in the Rye) نام رمانی اثر نویسندهٔ آمریکایی جروم دیوید سلینجر است که در ابتدا به صورت دنباله‌دار در سال‌های ۱۹۴۵–۴۶ انتشار یافت.[۱] این رمان کلاسیک که در اصل برای مخاطب بزرگسال منتشر شده بود، به دلیل درون‌مایه طغیان‌گری و عصبانیت نوجوان داستان، مورد توجه بسیاری از نوجوانان قرار گرفت.

خلاصهٔ داستان

[ویرایش]

هولدن کالفیلد نوجوانی هفده ساله است که در لحظهٔ آغاز رمان در یک مرکز درمانی بستری است و ظاهراً قصد دارد آنچه را پیش از رسیدن به این‌جا از سر گذرانده، برای کسی تعریف کند و همین کار را هم می‌کند و رمان نیز بر همین پایه شکل می‌گیرد. در زمان اتفاق افتادن ماجراهای داستان، هولدن پسر شانزده ساله‌ای است که در مدرسهٔ شبانه‌روزی «پنسی» تحصیل می‌کند و حالا در آستانهٔ کریسمس به علت ضعف تحصیلی (چهار درس از پنج درسش را مردود شده و تنها در درس انگلیسی نمرهٔ قبولی آورده‌است) از دبیرستان اخراج شده و باید به خانه‌شان در نیویورک برگردد.

تمام ماجراهای داستان طی همین سه روزی (شنبه، یک‌شنبه و دوشنبه) که هولدن از مدرسه برای رفتن به خانه خارج می‌شود، اتفاق می‌افتد. او می‌خواهد تا چهارشنبه که نامهٔ مدیر راجع به اخراج او به دست پدر و مادرش می‌رسد و آب‌ها کمی از آسیاب می‌افتد، به خانه بازنگردد. به همین خاطر، از زمانی که از مدرسه خارج می‌شود، دو روز را سرگردان و بدون مکان مشخصی سپری می‌کند و این دو روز سفر و گشت و گذار، نمادی است از سفر هولدن از کودکی به دنیای جوانی و از دست دادن معصومیتش در جامعهٔ پُر هرج و مرج آمریکا.

شهرت و محبوبیت

[ویرایش]

ناطور دشت در مدت کمی شهرت و محبوبیت فراوانی برای او به همراه آورد و بنگاه انتشاراتی راندوم هاوس در سال ۱۹۹۹ آن را به‌عنوان شصت‌وچهارمین رمان برتر سده بیستم معرفی کرد. این کتاب در مناطقی از آمریکا به‌عنوان کتاب «نامناسب» و «غیراخلاقی» شمرده شده و در فهرست کتاب‌های ممنوعهٔ دههٔ ۱۹۹۰ — منتشرشده از سوی «انجمن کتابخانه‌های آمریکا» — قرار گرفت. کتاب با وجود آنکه از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۲ جزو آثار ممنوعه یا به‌شدت سانسور شده بود اما توانست تبدیل به دومین اثر تدریس‌شده در مدارس ایالات متحده گردد.[۲][۳]

ترجمه‌ها

[ویرایش]

این کتاب سه بار، ابتدا در دههٔ ۱۳۴۰ خورشیدی (۱۳۴۵ توسط انتشارات مینا) توسط احمد کریمی، بار دیگر در دههٔ ۱۳۷۰ به قلم محمد نجفی، و بار سوم در سال ۱۳۹۴ توسط انتشارات میلکان با ترجمهٔ آراز بارسقیان به فارسی ترجمه شده‌است. از این اثر با ترجمه علیرضا دولت‌آبادی در سال ۱۳۹۸ به همت انتشارات نگارتابان وارد بازار شده‌است[۴][۵] عبارت «ناطور دشت» ترجمهٔ Catcher in the Rye و برگرفته از شعری از سعدی در باب پنجم کتاب بوستان است.[۶][۷] ناطور (ناتور) به‌معنی «حافظ و نگهدارِ باغ و دشت» است.[۸]

شخصیت‌ها

[ویرایش]

هولدن کالفیلد کاراکتر اصلی ناطورِ دشت است. یکی از تأثیرات بزرگ و جنجال‌برانگیز این کتاب، قتل جان لنون، اسطورهٔ بی‌همتای موسیقی راک و مؤسس گروه بیتلز است که توسط مارک دیوید چپمن به قتل رسید. چپمن بارها ادعا کرده که انگیزهٔ اصلی کشتن لنون، بعد از خواندن این کتاب به او الهام شده‌است.

پانویس

[ویرایش]
  1. http://www.latimes.com/books/la-et-salinger29-2010jan29-story.html
  2. "In Cold Fear: 'The Catcher in the Rye', Censorship, Controversies and Postwar American Character. (Book Review)". Modern Language Review. April 1, 2003. Retrieved December 19, 2007.
  3. Andrychuk, Sylvia (February 17, 2004). "A History of J.D. Salinger's The Catcher in the Rye" (PDF). p. 6. Archived from the original (PDF) on September 28, 2007. During 1981, The Catcher in the Rye had the unusual distinction of being the most frequently censored book in the United States, and, at the same time, the second-most frequently taught novel in American public schools.
  4. "ناطور دشت". Archived from the original on 17 November 2015.
  5. "خوانش قسمتی از کتاب ناطور دشت". Archived from the original on 8 January 2016.
  6. جهاندیده پیری بر او بر گذشت / چنین گفت خندان به ناطور دشت گنجور
  7. این عبارت در انگلیسی vineyard-keeper ترجمه شده‌است (ترجمهٔ شعر در سایت مؤسسه علوم انسانی پارد) بایگانی‌شده در ۵ دسامبر ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine
  8. «لغت‌نامهٔ دهخدا». بایگانی‌شده از اصلی در ۷ مارس ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۳ سپتامبر ۲۰۱۲.

منابع

[ویرایش]