مک‌لارن ام‌پی۴/۷ای

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مک‌لارن ام‌پی۴/۷ای
ردهفرمول یک
سازندهمک‌لارن اینترنشنال
طراح(ها)نیل اوتلی
مدل پیشینام‌پی۴/۶بی
مدل بعدیام‌پی۴/۸ای
مشخصات فنی[۱]
شاسیمونوکوک فیبر کربن
تعلیق (جلو)دوجناقی با میله فشار
تعلیق (عقب)دوجناقی با میله فشار
موتورهوندا آرای۱۲۲-ئی ۳۴۹۳ سی‌سی وی۱۲ ‎۷۵°‎ تنفس طبیعی موتور وسط به‌صورت طولی
انتقال قدرتمک‌لارن عرضی ۶ دنده نیمه‌خودکار
سوختشل
تایرهاگودیر
تاریخچه رقابت‌ها
ورودی‌های برجستههوندا مارلبرو مک‌لارن
رانندگان برجسته۱. برزیل آیرتون سنا
۲. اتریش گرهارد برگر
رونماییجایزه بزرگ برزیل ۱۹۹۲
مسابقاتپیروزی‌هاسکوهاپول پوزیشن‌هاسریع‌ترین دور
۱۴۵۱۱۱۲
قهرمانی‌های سازندگان۰
قهرمانی‌های رانندگان۰

مک‌لارن ام‌پی۴/۷ای (به انگلیسی: ‎McLaren MP4/7A‎) یک خودروی مسابقه‌ای فرمول یک بود که توسط نیل اوتلی طراحی شد و توسط مک‌لارن اینترنشنال برای شرکت در مسابقات فرمول یک فصل ۱۹۹۲ ساخته شد. آیرتون سنا و گرهارد برگر رانندگانی بودند که در این فصل با این خودرو رانندگی کردند.

پیشرانهٔ این خودرو از نوع وی۱۲ ‎۷۵°‎ با حجم ۳۴۹۳ سی‌سی بوده و جعبه‌دندهٔ آن ۶ دنده به‌صورت نیمه‌خودکار بود.

این خودرو مجموعاً در ۱۴ مسابقه شرکت کرد و در این مسابقات ۵ بار به پیروزی دست یافت. همچنین ۱ پول پوزیشن با استفاده از این خودرو کسب شد و ۲ بار نیز سریع‌ترین زمان برای طی یک دور پیست توسط این خودرو به ثبت رسید.

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]