مکلارن اف۱ جیتیآر
.jpg) مکلارن اف۱ جیتیآر لانتیل در جشنواره سرعت گودوود سال ۱۹۹۸ | |||||||
| رده | جیتی۱ | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| طراح(ها) | گوردون موری Paul Rosche (طراح موتور) (بیامو) | ||||||
| مدل بعدی | مکلارن بدون اسملمانز دیتونا هایپرکار (۲۰۲۷) | ||||||
| مشخصات فنی | |||||||
| شاسی | پلیمر تقویتشده با الیاف کربن مونوکوک | ||||||
| تعلیق (جلو) | مکلارن اف۱ سیستم تعلیق اصلاحشده دو جناغی | ||||||
| تعلیق (عقب) | مکلارن اف۱ سیستم تعلیق اصلاحشده دو جناغی | ||||||
| موتور | BMW S70/2 موتور وی۱۲ ۶٬۰۶۴ سانتیمتر مکعب (۳۷۰٫۰ اینچ مکعب) naturally-aspirated, خودروهای موتور وسط عقب-محور عقب | ||||||
| جعبهدنده | ۶ سرعته
| ||||||
| تایرها | میشلن گودیر تایر (Harrods Racing) پیرلی بریجستون (Team Lark) | ||||||
| تاریخچهٔ رقابتها | |||||||
| ورودیهای مهم |
| ||||||
| رانندگان مهم |
| ||||||
| نخستین حضور | ۱۹۹۵ پیست خرس | ||||||
| |||||||
| قهرمانیهای سازندگان | ۳ | ||||||
| قهرمانیهای رانندگان | ۰ | ||||||
مکلارن اف۱ جیتیآر خودرو مسابقهای اسپرت مکلارن اف۱ است که برای اولین بار در سال ۱۹۹۵ برای مسابقات خودروی جیتی مانند سری جهانی جیتی بیپیآر، قهرمانی جیتی افآیای، جیجیتیسی و قهرمانی جیتی بریتانیا تولید شد. این خودرو از موتور تنفس طبیعی بیامو S70/2 وی۱۲ بهره میبرد. این خودرو بیشتر به خاطر پیروزی خود در مسابقه ۲۴ ساعته لمانز ۱۹۹۵ مشهور است، جایی که در شرایط بسیار بارانی، در مقابل خودروهای اولیه سریعتر، پیروز شد. اف۱ جیتیآر تا سال ۲۰۰۵ در مسابقات بینالمللی شرکت میکرد و در نهایت آخرین شاسی مسابقهای آن بازنشسته شد.
منابع
[ویرایش]پیوند به بیرون
[ویرایش]- وبسایت رسمی مکلارن اتوموتیو - F1 GTR