مؤسسه مشترک تحقیقات هسته‌ای
 | این مقاله دقیق، کامل و صحیح ترجمه نشده و نیازمند ترجمه به فارسی است. کل یا بخشی از این مقاله به زبانی بهجز زبان فارسی نوشته شده‌است. اگر مقصود ارائهٔ مقاله برای مخاطبان آن زبان است، باید در نسخهای از ویکی‌پدیا به همان زبان نوشته شود (فهرست ویکیپدیاها را ببینید). در غیر این صورت، خواهشمند است ترجمهٔ این مقاله را با توجه به متن اصلی و با رعایت سیاست ویرایش، دستور خط فارسی و برابر سازی به زبان فارسی بهبود دهید و سپس این الگو را از بالای صفحه بردارید. همچنین برای بحثهای مرتبط، مدخل این مقاله در فهرست صفحههای نیازمند ترجمه به فارسی را ببینید. اگر این مقاله به زبان فارسی بازنویسی نشود، تا دو هفتهٔ دیگر نامزد حذف میشود و/یا به نسخهٔ زبانی مرتبط ویکی‌پدیا منتقل خواهد شد. اگر شما اخیراً این مقاله را بهعنوان صفحهٔ نیازمند ترجمه برچسب زدهاید، لطفاً عبارت {{جا:هبک-ترجمه به فارسی|1=مؤسسه مشترک تحقیقات هسته‌ای}} ~~~~را نیز در صفحهٔ بحث نگارنده قرار دهید. |
 | |
| بنیان‌گذاری | ۲۶ مارس ۱۹۵۶ |
|---|---|
| بنیان‌گذار | گئورگی فلروف |
| ستاد | دوبنا، استان مسکو، روسیه |
اعضا | |
زبان‌های رسمی | زبان انگلیسی و زبان روسی |
Director | Victor A. Matveev |
Director General | Victor A. Matveev |
| وبگاه | |
مؤسسه مشترک تحقیقات هسته‌ای (به روسی: Объединённый институт ядерных исследований, ОИЯИ)) در شهر دوبنا در استان مسکو (۱۱۰ کیلومتری شمال مسکو) در روسیه، یک مرکز بین‌المللی تحقیقات علوم هسته‌ای با کادر ۵۵۰۰ نفر است. در این گروه ۱۲۰۰ تن از آنان پژوهش‌گرانی هستند که ۱۰۰۰ تن در سطح علمی پی‌اچ‌دی Ph. Ds از هجده کشور عضو (از جمله ارمنستان جمهوری آذربایجان بلاروس و قزاقستان) در میان آن‌ها وجود دارد. با این حال بیشتر دانشمندان این مؤسسه دانشمندان برجستهٔ روسی هستند.
آزمایشگاه‌ها[ویرایش]
این مؤسسه دارای هفت آزمایشگاه است که هر یک تخصص خود را دارند. تخصص‌ها عبارتند از: فیزیک نظریبا فیزیک انرژی بالا (فیزیک ذرات) با یون سنگین فیزیک ماده چگال فیزیک هسته ای، واکنش نوترون فیزیک و فناوری اطلاعات. این مؤسسه همچنین دارای یک بخش برای مطالعهٔ تابش و تحقیقات رادیوبیولوژی و دیگر ویژه‌موردهای آزمایش‌های فیزیک تجربی است.
کارافزارهای اصلی پژوهشی در این مؤسسه شامل یک ابررسانای نوکلوترونِ شتاب‌دهنده ذرات (انرژی: ۷ GeV)، سه سیکلوترون همگون (isochronic cyclotrons) (120 و ۱۴۵، ۶۵۰ میلیونالکترون‌ولت MeV)، یک فازوترون (۶۸۰ میلیون الکترون‌ولت)؛phasotron، و یک سینکروفازترون ۴ گیگاالکترون‌ولت (synchrophasotron) است. این سایت دارای یک راکتور نوترونی پالس سریع (۱۵۰۰MW پالس) با نوزده مرتبط ابزار دریافت پرتوهای نوترونی است. این مؤسسه به تولید عناصر مصنوعی سنگین مثل تنسین با عدد اتمی ۱۱۷ و اوگانسون با عدد اتمی ۱۱۸ می‌پردازد.
دانشمندان مهم[ویرایش]
- الکساندر بالدین
- وانگ گانچانگ، پدر فیزیک اتمی چین و تسلیحات اتمی چین
- یوری اوگانسیان، که سنگین‌ترین عنصر جهان با عدد اتمی ۱۱۸ به افتخارش اوگانسون نامیده شده‌است.
- برونو پونته‌کوروو، داشمند ایتالیایی- روسی محقق در زمینه نوترینو
- گئورگی فلروف، اولین مشاهده گر واپاشی هسته‌ای شکافت خود به خود
- کنستانتین پیترژاک، اولین مشاهده گر واپاشی هسته‌ای شکافت خود به خود به همراه گئورگی فلروف
- لیا فرانک، کشف تابش چرنکوف، جایزه نوبل فیزیک به همراه گئورگی فلروف
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Joint Institute for Nuclear Research». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ فوریه ۲۰۱۸.