منطق کلاسیک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

منطق کلاسیک (به انگلیسی: Classical logic) اشاره به گونه‌هایی از منطق صوری دارد که بیش از همۀ انواع دیگر مورد مطالعه قرار گرفته‌اند و به‌کار می‌روند. این گونه‌های منطق در مجموعه‌ای از ویژگی‌ها با یکدیگر اشتراک دارند، از جمله:

  1. قاعدهٔ استحاله اجتماع نقیضین یا اصل امتناع تناقض[۱]: یک گزاره نمی‌تواند هم اثبات شود و هم رد. به عبات دیگر، یک گزاره نمی‌تواند هم درست باشد و هم نادرست.
  2. قاعدهٔ استحاله ارتفاع نقیضین یا اصل طرد شق ثالث: یک گزاره نمی‌تواند هم اثبات نشود و هم رد نشود. به عبارت دیگر، یک گزاره حالت سومی ندارد و نمی‌تواند نه درست باشد و نه نادرست.
  3. قاعدهٔ اصل طرد شق وسط یا طرد شق ثالث: یک گزاره یا اثبات می‌شود یا رد، حالت سومی ندارد (که البته اخیراً دانشمندان بر روی گزاره‌های دو ارزشی تحقیق‌ها و پیشرفت‌هایی داشته‌اند).

در مقابل، نظام‌های منطقی غیر کلاسیک حداقل یکی از ویژگی‌های زیر را دارا هستند:

  1. افزودن وجوه.
  2. کنار گذاشتن تقارن و قوانین دمورگان.
  3. کنار گذاشتن برخی از قواعد ساختاری.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "logic - What is the difference between Law of Excluded Middle and Law of Non Contradiction?". Philosophy Stack Exchange (به انگلیسی). Retrieved 2022-11-27.
  • Nicholas Bunnin; Jiyuan Yu (2004). The Blackwell dictionary of Western philosophy. Wiley-Blackwell. p. 266. ISBN 978-1-4051-0679-5
  • L. T. F. Gamut (1991). Logic, language, and meaning, Volume 1: Introduction to Logic. University of Chicago Press. pp. 156–157. ISBN 978-0-226-28085-1
  • Gabbay, Dov, (1994). 'Classical vs non-classical logic'. In D.M. Gabbay, C.J. Hogger, and J.A. Robinson, (Eds), Handbook of Logic in Artificial Intelligence and Logic Programming, volume 2, chapter 2.6. Oxford University Press
  • Shapiro, Stewart (2000). Classical Logic. In Stanford Encyclopedia of Philosophy [Web]. Stanford: The Metaphysics Research Lab. Retrieved October 28, 2006, from http://plato.stanford.edu/entries/logic-classical
  • Haack, Susan, (1996). Deviant Logic, Fuzzy Logic: Beyond the Formalism. Chicago: The University of Chicago Press