منطقههای ایتالیا
| منطقههای ایتالیا Regioni d'Italia (ایتالیایی) | |
|---|---|
| ردهها | دولت منطقهای یکپارچه |
| مکان | جمهوری ایتالیا |
| تعداد | ۲۰ |
| جمعیت | ۱۴۳٬۰۰۰ (واله دائوستا) – ۱۰٬۳۴۲٬۰۰۰ (لمباردی) |
| مساحت | ۳٬۲۶۱ کیلومتر مربع (۱٬۲۵۹ مایل مربع) (واله دائوستا) – ۲۵٬۸۳۲ کیلومتر مربع (۹٬۹۷۴ مایل مربع) (سیسیل) |
| دولت | دولت منطقهای، دولت ملی |
| زیربخشها | استانها |
منطقهها (ایتالیایی: regioni؛ مفرد regione) نخستین سطح تقسیمات کشوری در جمهوری ایتالیا هستند و دومین سطح اداری آن در طبقهبندی واحدهای سرزمینی برای آمار بهشمار میآیند.[۱] بیست منطقه وجود دارد که پنج منطقه از آنها منطقههای خودگردان با وضعیت ویژه هستند. بر پایهٔ قانون اساسی ایتالیا، هر منطقه یک واحد خودگردان با اختیارات مشخص است. بهجز واله دائوستا (از سال ۱۹۴۵)، هر منطقه به چند استان تقسیم میشود.
تاریخچه
[ویرایش]در دوران پادشاهی ایتالیا، منطقهها صرفاً نواحی آماری دولت مرکزی بودند. در دوران جمهوری، بر پایهٔ قانون اساسی ایتالیا در سال ۱۹۴۸، به آنها میزانی از خودگردانی سیاسی اعطا شد. فهرست اولیه شامل منطقهٔ سالنتو بود (که در نهایت در پولیا ادغام شد)؛ «فریولی» و «ونتسیا جولیا» دو منطقهٔ جداگانه بودند و باسیلیکاتا با نام «لوکانیا» شناخته میشد. آبروتسو و مولیزه در پیشنویس نخست بهعنوان دو منطقهٔ جداگانه معرفی شده بودند، اما در قانون اساسی نهایی سال ۱۹۴۸ در هم ادغام شده و بهصورت «آبروتسی و مولیزه» درآمدند و سپس در سال ۱۹۶۳ از یکدیگر جدا شدند.
اجرای خودگردانی منطقهای تا نخستین انتخابات منطقهای سال ۱۹۷۰ به تعویق افتاد. حزب حاکم دموکراسی مسیحی نمیخواست حزب کمونیست، که در برخی منطقهها ریشهٔ تاریخی داشت (نظیر «کمربند سرخ» امیلیا-رومانیا، توسکانی، اومبریا و مارکه)، به قدرت برسد.
منطقهها پس از اصلاح قانون اساسی در سال ۲۰۰۱، که توسط دولت میانهٔ چپ انجام شد و در همهپرسی عمومی تأیید گردید، سطح قابلتوجهی از خودگردانی بهدست آوردند که شامل اختیارات باقیماندهٔ سیاستگذاری میشد. در سال ۲۰۰۵، حزب منطقهگرای لگا نورد و دولت راست میانه به رهبری سیلویو برلوسکونی اصلاح فدرالیستی تازهای پیشنهاد دادند که در صورت تصویب، قدرت منطقهها را بهطور چشمگیری افزایش میداد.[۲]
این پیشنهادها که بهویژه با Lega Nord پیوند خورده بودند و از سوی برخی بهمنزلهٔ گامی بهسوی یک دولت فدرال تلقی میشدند، در همهپرسی قانون اساسی ایتالیا (۲۰۰۶) با ۶۱٫۷٪ رأی «نه» در برابر ۳۸٫۳٪ رأی «آری» رد شدند.[۲] نتایج بسته به منطقه متفاوت بود؛ از ۵۵٫۳٪ رأی موافق در ونتو تا ۸۲٪ رأی مخالف در کالابریا.[۲]
کنترل سیاسی
[ویرایش]
تعداد منطقههایی که از سال ۱۹۹۵ توسط هر ائتلاف اداره شدهاند:
منطقهها
[ویرایش]| پرچم | منطقه | وضعیت | جمعیت[۳] ژانویهٔ ۲۰۲۳ |
مساحت | تراکم جمعیت (نفر در کیلومتر مربع) |
شاخص توسعه انسانی[۴] (۲۰۲۲) | پایتخت | رئیس منطقه | تعداد کومونهها[۵] | استان یا کلانشهر | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| تعداد | ٪ | کیلومتر مربع |
٪ | ||||||||||
|
آبروتسو | عادی | ۱٬۳۰۷٬۰۰۰ | ۲٫۱۶٪ | ۱۰٬۸۳۲ کیلومتر مربع (۴٬۱۸۲ مایل مربع) | ۳٫۵۹٪ | ۱۱۸ | ۰٫۸۸۹ | لاکوئیلا | مارکو مارسِلیو برادران ایتالیا |
۳۰۵ | ۴ | |
|
واله دائوستا | خودگردان | ۱۴۳٬۰۰۰ | ۰٫۲۱٪ | ۳٬۲۶۱ کیلومتر مربع (۱٬۲۵۹ مایل مربع) | ۱٫۰۸٪ | ۳۸ | ۰٫۸۸۷ | ائوستا | رنزو تِستولین اتحاد والدستانی |
۷۴ | ۱ | |
|
پولیا | عادی | ۳٬۹۴۵٬۰۰۰ | ۶٫۶۳٪ | ۱۹٬۵۴۱ کیلومتر مربع (۷٬۵۴۵ مایل مربع) | ۶٫۴۸٪ | ۲۰۰ | ۰٫۸۵۴ | باری | میکِله امیلیانو حزب دموکراتیک ایتالیا |
۲۵۷ | ۶ | |
|
باسیلیکاتا | عادی | ۵۵۹٬۰۰۰ | ۰٫۹۲٪ | ۱۰٬۰۷۳ کیلومتر مربع (۳٬۸۸۹ مایل مربع) | ۳٫۳۴٪ | ۵۴ | ۰٫۸۶۲ | پوتنتسا | ویتو باردی فورتسا ایتالیا |
۱۳۱ | ۲ | |
|
کالابریا | عادی | ۱٬۸۷۰٬۰۰۰ | ۳٫۱۳٪ | ۱۵٬۲۲۲ کیلومتر مربع (۵٬۸۷۷ مایل مربع) | ۵٫۰۴٪ | ۱۲۱ | ۰٫۸۴۵ | کاتانزارو | روبرتو اوکیتو فورتسا ایتالیا |
۴۰۴ | ۵ | |
|
کامپانیا | عادی | ۵٬۶۱۵٬۰۰۰ | ۹٫۴۸٪ | ۱۳٬۶۷۱ کیلومتر مربع (۵٬۲۷۸ مایل مربع) | ۴٫۵۳٪ | ۴۰۹ | ۰٫۸۵۴ | ناپل | وینچِنزو دِ لوکا حزب دموکراتیک ایتالیا |
۵۵۰ | ۵ | |
.svg){kind=small}
|
امیلیا-رومانیا | عادی | ۴٬۴۵۲٬۰۰۰ | ۷٫۵۱٪ | ۲۲٬۴۵۳ کیلومتر مربع (۸٬۶۶۹ مایل مربع) | ۷٫۴۴٪ | ۱۹۷ | ۰٫۹۲۱ | بولونیا | میکِله دِ پاسکاله حزب دموکراتیک ایتالیا |
۳۳۰ | ۹ | |
|
فریولی ونتسیا جولیا | خودگردان | ۱٬۲۱۹٬۰۰۰ | ۲٫۰۳٪ | ۷٬۹۲۴ کیلومتر مربع (۳٬۰۵۹ مایل مربع) | ۲٫۶۳٪ | ۱۵۱ | ۰٫۹۰۳ | تریسته | ماسیمیلیانو فِدریگا لیگ |
۲۱۵ | ۴ | |
|
لاتسیو | عادی | ۵٬۷۴۵٬۰۰۰ | ۹٫۶۹٪ | ۱۷٬۲۳۲ کیلومتر مربع (۶٬۶۵۳ مایل مربع) | ۵٫۷۱٪ | ۳۳۲ | ۰٫۹۱۴ | رم | فرانچسکو روکا مستقل |
۳۷۸ | ۵ | |
|
لیگوریا | عادی | ۱٬۵۳۵٬۰۰۰ | ۲٫۵۶٪ | ۵٬۴۱۶ کیلومتر مربع (۲٬۰۹۱ مایل مربع) | ۱٫۷۹٪ | ۲۷۸ | ۰٫۸۹۸ | جنوآ | مارکو بوتی مستقل |
۲۳۴ | ۴ | |
|
لمباردی | عادی | ۱۰٬۳۴۲٬۰۰۰ | ۱۶٫۸۹٪ | ۲۳٬۸۶۴ کیلومتر مربع (۹٬۲۱۴ مایل مربع) | ۷٫۹۱٪ | ۴۱۸ | ۰٫۹۱۲ | میلان | آتّیلیو فونتانا لیگ |
۱٬۵۰۶ | ۱۲ | |
|
مارکه | عادی | ۱٬۵۲۴٬۰۰۰ | ۲٫۵۳٪ | ۹٬۴۰۱ کیلومتر مربع (۳٬۶۳۰ مایل مربع) | ۳٫۱۲٪ | ۱۵۸ | ۰٫۹۰۱ | آنکونا | فرانچسکو آکوارولی برادران ایتالیا |
۲۲۵ | ۵ | |
|
مولیزه | عادی | ۳۲۴٬۰۰۰ | ۰٫۴۹٪ | ۴٬۴۶۱ کیلومتر مربع (۱٬۷۲۲ مایل مربع) | ۱٫۴۸٪ | ۶۵ | ۰٫۸۷۲ | کامپوباسو | فرانچسکو روبِرتی فورتسا ایتالیا |
۱۳۶ | ۲ | |
|
پیهمونته | عادی | ۴٬۳۰۲٬۰۰۰ | ۷٫۲۱٪ | ۲۵٬۳۸۷ کیلومتر مربع (۹٬۸۰۲ مایل مربع) | ۸٫۴۱٪ | ۱۶۸ | ۰٫۸۹۸ | تورین | آلبرتو چیریو فورتسا ایتالیا |
۱٬۱۸۱ | ۸ | |
|
ساردینیا | خودگردان | ۱٬۶۰۴٬۰۰۰ | ۲٫۶۸٪ | ۲۴٬۱۰۰ کیلومتر مربع (۹٬۳۰۰ مایل مربع) | ۷٫۹۹٪ | ۶۶ | ۰٫۸۶۸ | کالیاری | آلساندرا توده جنبش پنج ستاره |
۳۷۷ | ۵ | |
|
سیسیل | خودگردان | ۴٬۸۲۵٬۰۰۰ | ۸٫۱۴٪ | ۲۵٬۸۳۲ کیلومتر مربع (۹٬۹۷۴ مایل مربع) | ۸٫۵۶٪ | ۱۸۶ | ۰٫۸۴۵ | پالرمو | رِناتو اسکيفانی فورتسا ایتالیا |
۳۹۱ | ۹ | |
|
ترنتینو-آلتو آدیجه | خودگردان | ۱٬۱۱۱٬۰۰۰ | ۱٫۸۳٪ | ۱۳٬۶۰۶ کیلومتر مربع (۵٬۲۵۳ مایل مربع) | ۴٫۵۱٪ | ۷۹ | ترنتینو: ۰٫۹۲۰ | ترنتو | آرنو کومپاتشر حزب مردم تیرول جنوبی |
۲۸۲ | ۲ | |
| تیرول جنوبی: ۰٫۹۱۰ | |||||||||||||
|
توسکانی | عادی | ۳٬۶۹۸٬۰۰۰ | ۶٫۲۳٪ | ۲۲٬۹۸۷ کیلومتر مربع (۸٬۸۷۵ مایل مربع) | ۷٫۶۲٪ | ۱۶۰ | ۰٫۹۰۷ | فلورانس | اوژنّیو جِیانی حزب دموکراتیک ایتالیا |
۲۷۳ | ۱۰ | |
|
اومبریا | عادی | ۹۳۰٬۰۰۰ | ۱٫۴۶٪ | ۸٬۴۶۴ کیلومتر مربع (۳٬۲۶۸ مایل مربع) | ۲٫۸۱٪ | ۱۰۲ | ۰٫۸۹۷ | پروجا | استفانیا پرویِتّی مستقل |
۹۲ | ۲ | |
|
ونتو | عادی | ۴٬۸۸۳٬۰۰۰ | ۸٫۲۳٪ | ۱۸٬۳۴۵ کیلومتر مربع (۷٬۰۸۳ مایل مربع) | ۵٫۹۷٪ | ۲۶۵ | ۰٫۹۰۰ | ونیز | لوکا زایا لیگ |
۵۶۳ | ۷ | |
|
ایتالیا | — | ۵۹٬۹۳۳٬۰۰۰ | ۱۰۰٫۰۰٪ | ۳۰۲٬۰۶۸٫۲۶ کیلومتر مربع (۱۱۶٬۶۲۹٫۲۱ مایل مربع) | ۱۰۰٫۰۰٪ | ۱۹۵ | ۰٫۸۹۲ | رم | سرجو ماتارلا مستقل |
۷٬۹۰۴ | ۱۰۷ | |
کلانمنطقهها
[ویرایش]کلانمنطقهها اولین سطح کد جغرافیایی در اتحادیهٔ اروپا هستند.(it)[۶]
| نقشه | کلانمنطقه نام ایتالیایی |
منطقهها | شهر اصلی | جمعیت ژانویهٔ ۲۰۲۲ |
مساحت (ک. م مربع) | تراکم جمعیت (نفر در ک. م مربع) |
نمایندگان پارلمان اروپا | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| تعداد | ٪ | ک. م مربع | ٪ | ||||||
 |
مرکز Centro |
لاتسیو مارکه توسکانی اومبریا |
رم | ۱۱٬۷۴۰٬۸۳۶ | ۱۹٫۹۱٪ | ۵۸٬۰۸۵ کیلومتر مربع (۲۲٬۴۲۷ مایل مربع) | ۱۹٫۲۳٪ | ۲۰۲ | ۱۵ |
 |
شمالغرب Nord-Ovest |
واله دائوستا لیگوریا لمباردی پیهمونته |
میلان | ۱۵٬۸۴۸٬۱۰۰ | ۲۶٫۸۷٪ | ۵۷٬۹۲۸ کیلومتر مربع (۲۲٬۳۶۶ مایل مربع) | ۱۹٫۱۸٪ | ۲۷۴ | ۲۰ |
 |
شمالشرق Nord-Est |
امیلیا-رومانیا فریولی ونتسیا جولیا ترنتینو آلتو آدیجه ونتو |
بولونیا | ۱۱٬۵۶۱٬۶۷۶ | ۱۹٫۶۰٪ | ۶۲٬۰۰۳ کیلومتر مربع (۲۳٬۹۳۹ مایل مربع) | ۲۰٫۶۳٪ | ۱۸۶ | ۱۵ |
 |
جنوب Sud |
آبروتسو پولیا (ایتالیا) باسیلیکاتا کالابریا کامپانیا مولیزه |
ناپل | ۱۳٬۴۵۱٬۸۶۱ | ۲۲٫۸۱٪ | ۷۳٬۸۰۰ کیلومتر مربع (۲۸٬۵۰۰ مایل مربع) | ۲۴٫۴۳٪ | ۱۸۲ | ۱۸ |
 |
جزیرهای Isole یا Insulare |
ساردینیا سیسیل |
پالرمو | ۶٬۳۸۰٬۶۴۹ | ۱۰٫۸۲٪ | ۴۹٬۹۳۲ کیلومتر مربع (۱۹٬۲۷۹ مایل مربع) | ۱۶٫۵۳٪ | ۱۲۸ | ۸ |
وضعیت
[ویرایش]
هر منطقه دارای «اساسنامه»ای است که در حکم قانون اساسی منطقه عمل میکند و شکل حکومت، اصول بنیادین سازمان و نحوهٔ عملکرد منطقه را طبق آنچه در قانون اساسی ایتالیا (مادهٔ ۱۲۳) آمده، تعیین میکند. اگرچه همهٔ منطقهها بهجز توسکانی در نخستین ماده از اساسنامههای خود بهگونههای گوناگون خود را «منطقهٔ خودگردان» تعریف میکنند،[۷] پانزده منطقه دارای اساسنامههای عادی و پنج منطقه دارای اساسنامههای ویژه هستند که خودگردانی گستردهتری به آنها اعطا میکند.
منطقهها با اساسنامهٔ عادی
[ویرایش]این منطقهها، که اساسنامههایشان توسط شوراهای منطقهای خودشان تصویب میشود، در سال ۱۹۷۰ ایجاد شدند، هرچند قانون اساسی ایتالیا به سال ۱۹۴۸ بازمیگردد. از زمان اصلاح قانون اساسی در سال ۲۰۰۱، این منطقهها دارای اختیارات قانونگذاری باقیمانده هستند: «منطقهها در همهٔ اموری که بهصراحت در صلاحیت قوانین دولت قرار نگرفتهاند، دارای قدرت قانونگذاری انحصاری هستند» (مادهٔ ۱۱۷).[۸] با این حال، خودگردانی مالی آنها نسبتاً محدود است: تنها ۲۰٪ از مالیاتهای اخذشده را در اختیار دارند که بیشتر برای تأمین هزینههای نظام سلامت منطقهمحور استفاده میشود.[۹]
منطقههای خودگردان با اساسنامهٔ ویژه
[ویرایش]مادهٔ ۱۱۶ قانون اساسی ایتالیا حاکمیت محلی را به پنج منطقه اعطا میکند: واله دائوستا، فریولی ونتسیا جولیا، ساردینیا، سیسیل و ترنتینو آلتو آدیجه. این ماده به آنها قدرتهایی قانونگذاری، اداری و مالی تا حدود متفاوت، بسته به اساسنامهٔ خاص هر منطقه، میبخشد. این منطقهها برای در نظر گرفتن تفاوتهای فرهنگی و حفاظت از اقلیتهای زبانی خودگردان شدند. افزون بر این، دولت میخواست از جدایی احتمالی آنها یا جدا شدنشان از ایتالیا پس از شکست کشور در جنگ جهانی دوم جلوگیری کند.[۱۰]
نهادها
[ویرایش]هر منطقه دارای یک پارلمان انتخابی است که در بیشتر منطقهها کنسیلیو رِجیوناله (شورای منطقهای) و در سیسیل آسِمبِله رِجیوناله (مجمع منطقهای) نامیده میشود. همچنین هر منطقه دارای دولتی به نام جونتا رِجیوناله (کمیتهٔ منطقهای) است که ریاست آن بر عهدهٔ فرمانداری با عنوان پرِزیدِنته دِلا جونتا رِجیوناله (رئیس کمیتهٔ منطقهای) یا پرِزیدِنته دِلا رِجیونه (رئیس منطقه) است. رئیس منطقه مستقیماً توسط شهروندان هر منطقه انتخاب میشود، بهجز در منطقههای واله دائوستا و ترنتینو-آلتو آدیجه/تیرول جنوبی که در آنها رئیس توسط شورای منطقهای برگزیده میشود.
بر اساس قانون انتخاباتی سال ۱۹۹۵، ائتلاف پیروز اکثریت مطلق کرسیهای شورا را بهدست میآورد. رئیس منطقه ریاست جونتا را بر عهده دارد و اعضای آن را که آسِسوری (assessori) نامیده میشوند، منصوب یا عزل میکند. در صورتی که رئیس منتخب مستقیماً استعفا دهد، فوراً انتخابات جدید برگزار میشود.
در منطقهٔ ترنتینو-آلتو آدیجه/تیرول جنوبی، شورای منطقهای از نشست مشترک دو شورای استانی ترنتینو و تیرول جنوبی تشکیل میشود. رئیس منطقه یکی از دو کمیسر استانی است.
نمایندگی در سنا
[ویرایش]
مادهٔ ۵۷ قانون اساسی ایتالیا در ابتدا مقرر میکرد که سنا جمهوری بر پایهٔ منطقهای و توسط شهروندان ایتالیایی ۲۵ ساله یا بالاتر انتخاب شود (بر خلاف مجلس نمایندگان، که بر پایهٔ ملی و توسط همهٔ شهروندان ۱۸ ساله یا بالاتر انتخاب میشود). هیچ منطقهای نمیتوانست کمتر از ۷ سناتور داشته باشد، بهجز دو منطقهٔ کوچکتر: واله دائوستا (۱ سناتور) و مولیزه (۲ سناتور). از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۲۰، ۶ نفر از ۳۱۵ سناتور (و ۱۲ نفر از ۶۳۰ نماینده) توسط ایتالیاییهای مقیم خارج انتخاب میشدند.
با تصویب دو اصلاحیهٔ قانون اساسی در سالهای ۲۰۲۰ (از طریق همهپرسی قانون اساسی ایتالیا) و ۲۰۲۱، تغییراتی اعمال شد. سنا همچنان بر پایهٔ منطقهای انتخاب میشود، اما تعداد سناتورها از ۳۱۵ به ۲۰۰ کاهش یافت. از این پس، آنها توسط همهٔ شهروندان ۱۸ ساله یا بالاتر انتخاب میشوند، درست مانند نمایندگان (که شمارشان از ۶۳۰ به ۴۰۰ نفر کاهش یافته است). ایتالیاییهای مقیم خارج اکنون ۴ سناتور (و ۸ نماینده) را انتخاب میکنند.
۱۹۶ سناتور باقیمانده میان منطقهها بهصورت نسبی و بر اساس جمعیت تخصیص مییابند. بر اساس نسخهٔ اصلاحشدهٔ مادهٔ ۵۷ قانون اساسی، هیچ منطقهای نمیتواند کمتر از ۳ سناتور داشته باشد، بهجز واله دائوستا و مولیزه که بهترتیب ۱ و ۲ سناتور خود را حفظ کردهاند.
| منطقه | تعداد کرسی | منطقه | تعداد کرسی | منطقه | تعداد کرسی |
|---|---|---|---|---|---|
 آبروتسو
|
۴ |  فریولی ونتسیا جولیا
|
۴ |  ساردینیا
|
۵ |
 واله دائوستا
|
۱ |  لاتسیو
|
۱۸ |  سیسیل
|
۱۶ |
 پولیا
|
۱۳ |  لیگوریا
|
۵ |  ترنتینو آلتو آدیجه
|
۶ |
 باسیلیکاتا
|
۳ |  لمباردی
|
۳۱ |  توسکانی
|
۱۲ |
 کالابریا
|
۶ |  مارکه
|
۵ |  اومبریا
|
۳ |
 کامپانیا
|
۱۸ |  مولیزه
|
۲ |  ونتو
|
۱۶ |
 امیلیا-رومانیا
|
۱۴ |  پیهمونته
|
۱۴ | حوزههای برونمرزی | ۴ |
اقتصاد منطقهها و کلانمنطقهها
[ویرایش]
| پرچم | نام | تولید ناخالص داخلی ۲۰۱۸ میلیون یورو[۱۱] |
تولید ناخالص داخلی سرانه ۲۰۱۸ یورو[۱۱] |
تولید ناخالص داخلی ۲۰۱۱ میلیون PPS[۱۱] |
تولید ناخالص داخلی سرانه ۲۰۱۱ PPS[۱۱] |
|---|---|---|---|---|---|
|
|
آبروتسو | ۳۳٬۹۰۰ | ۲۵٬۸۰۰ | ۲۹٬۴۳۸ | ۲۱٬۹۰۰ |
|
|
واله دائوستا | ۴٬۹۰۰ | ۳۸٬۹۰۰ | ۴٬۲۳۶ | ۳۳٬۰۰۰ |
|
|
پولیا | ۷۶٬۶۰۰ | ۱۹٬۰۰۰ | ۶۸٬۴۹۶ | ۱۶٬۷۰۰ |
|
|
باسیلیکاتا | ۱۲٬۶۰۰ | ۲۲٬۲۰۰ | ۱۰٬۵۱۷ | ۱۷٬۹۰۰ |
|
|
کالابریا | ۳۳٬۳۰۰ | ۱۷٬۰۰۰ | ۳۲٬۳۵۷ | ۱۶٬۱۰۰ |
|
|
کامپانیا | ۱۰۸٬۰۰۰ | ۱۸٬۶۰۰ | ۹۱٬۶۵۸ | ۱۵٬۷۰۰ |
|
|
امیلیا-رومانیا | ۱۶۱٬۰۰۰ | ۳۶٬۲۰۰ | ۱۳۹٬۵۹۷ | ۳۱٬۴۰۰ |
|
|
فریولی ونتسیا جولیا | ۳۸٬۰۰۰ | ۳۱٬۲۰۰ | ۳۵٬۸۵۵ | ۲۹٬۰۰۰ |
|
|
لاتسیو | ۱۹۸٬۰۰۰ | ۳۳٬۶۰۰ | ۱۶۸٬۶۰۹ | ۲۹٬۳۰۰ |
|
|
لیگوریا | ۴۹٬۹۰۰ | ۳۲٬۱۰۰ | ۴۳٬۰۶۹ | ۲۶٬۷۰۰ |
|
|
لمباردی | ۳۸۸٬۸۰۰ | ۳۸٬۶۰۰ | ۳۳۰٬۰۴۲ | ۳۳٬۲۰۰ |
|
|
مارکه | ۴۳٬۲۰۰ | ۲۸٬۳۰۰ | ۴۰٬۰۱۴ | ۲۵٬۵۰۰ |
|
|
مولیزه | ۶٬۵۰۰ | ۲۰٬۹۰۰ | ۶٬۲۷۸ | ۱۹٬۷۰۰ |
|
|
پیهمونته | ۱۳۷٬۰۰۰ | ۳۱٬۵۰۰ | ۱۲۳٬۳۳۶ | ۲۷٬۶۰۰ |
|
|
ساردینیا | ۳۴٬۹۰۰ | ۲۱٬۲۰۰ | ۳۲٬۳۷۷ | ۱۹٬۳۰۰ |
|
|
سیسیل | ۸۹٬۲۰۰ | ۱۷٬۸۰۰ | ۸۲٬۱۸۳ | ۱۶٬۳۰۰ |
|
|
ترنتینو آلتو آدیجه | ۴۱٬۷۰۰ | ۳۹٬۲۰۰ | ۳۵٬۰۴۱ | ۳۳٬۷۰۰ |
|
|
توسکانی | ۱۱۸٬۰۰۰ | ۳۱٬۵۰۰ | ۱۰۳٬۷۷۵ | ۲۷٬۶۰۰ |
|
|
اومبریا | ۲۲٬۵۰۰ | ۲۵٬۴۰۰ | ۲۱٬۰۷۸ | ۲۳٬۲۰۰ |
|
|
ونتو | ۱۶۳٬۰۰۰ | ۳۳٬۲۰۰ | ۱۴۶٬۳۶۹ | ۲۹٬۶۰۰ |
| کد | نام | تولید ناخالص داخلی ۲۰۱۱ میلیون یورو[۱۱] |
تولید ناخالص داخلی سرانه ۲۰۱۱ یورو[۱۱] |
تولید ناخالص داخلی ۲۰۱۱ میلیون PPS[۱۱] |
تولید ناخالص داخلی سرانه ۲۰۱۱ PPS[۱۱] |
|---|---|---|---|---|---|
| ITE | مرکز | ۳۴۰٬۶۶۹ | ۲۸٬۴۰۰ | ۳۳۳٬۴۷۵ | ۲۷٬۸۰۰ |
| ITC | شمالغرب | ۵۱۱٬۴۸۴ | ۳۱٬۷۰۰ | ۵۰۰٬۶۸۳ | ۳۱٬۰۰۰ |
| ITD | شمالشرق | ۳۶۴٬۵۶۰ | ۳۱٬۲۰۰ | ۳۵۶٬۸۶۲ | ۳۰٬۶۰۰ |
| ITF | جنوب | ۲۴۳٬۸۹۵ | ۱۷٬۲۰۰ | ۲۳۸٬۷۴۴ | ۱۶٬۸۰۰ |
| ITG | جزیرهای | ۱۱۷٬۰۳۱ | ۱۷٬۴۰۰ | ۱۱۴٬۵۶۰ | ۱۷٬۰۰۰ |
| – | برونمنطقهای | ۲٬۷۷۱ | – | ۲٬۷۱۲ | – |
جستارهای وابسته
[ویرایش]- اولین سطح کد جغرافیایی اتحادیه اروپا
- فهرست ناحیههای ایتالیا بر پایه شاخص توسعه انسانی
- استانهای ایتالیا
- کلانشهرهای ایتالیا
- کومونه
منابع
[ویرایش]- ↑ "National structures". Eurostat. Archived from the original on 13 July 2014. Retrieved 6 December 2011.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ "Speciale Referendum 2006". la Repubblica. 26 June 2006. Retrieved 6 December 2011.
- ↑ "Population Italian Regions". tuttitalia.it.
- ↑ "Sub-national HDI – Area Database – Global Data Lab". hdi.globaldatalab.org.
- ↑ "Italian Comuni". tuttitalia.it.
- ↑ "ISTAT geo-demo".
- ↑ Torrente, Luciano; Strazzullo, Paolo; Pinto, Roberto. "Statuti Regionali – Casa Editrice: Edizioni Simone". www.simone.it. Archived from the original on 19 February 2018. Retrieved 6 June 2011.
- ↑ LL.M., Prof. Dr. Axel Tschentscher. "ICL – Italy – Constitution". servat.unibe.ch.
- ↑ Report رای (شبکه رادیو تلویزیونی) – Le regioni a statuto speciale (Italian), retrieved 21 January 2009 [۱] بایگانیشده در ۲۲ مارس ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine, [۲] بایگانیشده در ۶ اکتبر ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine
- ↑ Hiroko Kudo, "Autonomy and Managerial Innovation in Italian Regions after Constitutional Reform", Chuo University, Faculty of Law and Graduate School of Public Policy (2008): p. 1. Retrieved on 6 April 2012 from http://www.med-eu.org/proceedings/MED1/Kudo.pdf بایگانیشده در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ ۱۱٫۴ ۱۱٫۵ ۱۱٫۶ ۱۱٫۷ "GDP per capita in the EU in 2011" (PDF). Archived from the original (PDF) on 7 March 2014.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
Regions of اروپا | ||
|---|---|---|
| کشورهای مستقل |
| .svg) |
| واحدهای سیاسی کمرسمیت | ||
| متعلقات و دیگر قلمروها | ||
| تاریخ |
|  | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| جغرافیا | ||||||
| سیاست | ||||||
| اقتصاد | ||||||
| جامعه |
| |||||
| کتابخانههای ملی | |
|---|---|
| سایر | |
