نقد را می‌توان جدا کردنِ «سَره از ناسَره» و شناختن خوبی‌ها و بدی‌های یک چیز، تعریف کرد. در اصطلاح، نقد به مفهوم داوری و قضاوت دوجانبه در مورد یک گزاره است. نقد، نوعی مقاومت است. این واژه در لغت به معنای «بهینِ چیزی را گزیدن» آمده‌است. انتقاد اگر چه معادل این واژه نیست و تفاوت‌هایی مفهومی با آن دارد، اما همواره همراه این واژه بوده‌است. نقد به یک اثر کمک میکند که آن اثر، اعتبار یابد.
اگر از یک کار یا یک مقاله انتقاد شود، ممکنست باعث شود که نقاط بدِ آن کار اصلاح شده و نتیجه‌ای بهتر حاصل شود. نقد در هر زمینه اصول و قواعد خاص خود را دارد. کسی که اثری را نقد میکند مُنتقد گویند. منتقدان باید ریزبین و دقیق باشند. منتقدانِ روزنامه‌ها، تمامی اخبار را مورد بررسی قرار می دهند و به این نقد، نقد ژورنالیستی میگویند.
نقد مثبت یک اثر باعث پیدا شدن طرفدارانی برای یک اثر شده ولی نقد منفی باعث می شود که طرفداران به بحث و مجادله با منتقد یا منتقدان بپردازند. امروزه نقد در تمامی عرصه ها وجود دارد و این نقد باعث پیشرفت اثر یا شخص می شود. البته در نقد باید به دیگران و نظر آنها احترام گذاشت و حدودِ اخلاقی را رعایت کرد. نقد باید با رعایت اصول اخلاقی و با دیدی کارشناسانه انجام شود.
فرهنگ معین انتقاد را اینگونه معنی کرده است:[نیازمند منبع] 1 - خالص کردن . 2 - جدا کردن خوب از بد. 3 - خرده گرفتن . 4 - برشمردن درستی ها و نادرستی های یک اثر ادبی یا هنری. انتقاد، نزدیک مفهوم نقد است اما بیشتر به «قضاوت منفی اما عینی» در رابطه با گزاره‌ای گفته می‌شود. با این حال نقشی مثبت برای این امر قائل شده‌اند.
