مناطق مرده (بوم شناسی)
نقطه‌های سیاه مناطق مرده را نشان می‌دهند. اندازه ناشناخته‌است.
اندازه و تعداد مناطق دریایی مرده: مناطقی که عمق آب به اندازه‌ای است که با اکسیژن کم محلول در آن موجودات دریایی نمی‌توانند زنده بمانند در نیم قرن گذشته بصورت انفجاری رشد کرده‌است
مناطق مرده (بوم شناسی) (به انگلیسی: (Dead zone (ecology) یا مناطق هیپوکسیکی (کم اکسیژن) مناطقی در اقیانوس‌های جهان و دریاچه‌های بزرگ هستند که در آن‌ها اکسیژن مورد نیاز برای حمایت زندگی دریایی در عمق پایین و نزدیک به پایین آب تخریب شده‌است. این پدیده در اثر آلودگی‌های مواد غذایی بیش از توان ترمیم در نتیجهٔ فعالیت‌های بشری؛ همراه با دیگر علت‌ها، به وجود آمده است. در دههٔ ۱۹۷۰ اقیانوس‌شناسان به افزایش این مناطق مرده پی بردند. این افزایش در مناطق ساحلی، که در آن زندگی آبزیان متمرکز است بیشتر رخ می‌دهد.[۱] (قسمت‌های گسترده‌ای از وسط اقیانوس‌ها، که به‌طور طبیعی فعالیت حیاتی کمی دارند، در ردیف "مناطق مرده" در نظر گرفته نمی‌شوند)
در ماه مارس سال ۲۰۰۴، زمانی که برنامه محیط زیست ملل متحد به تازگی تأسیس شده بود منتشر شده آن برای اولین بار کتاب سال چشم‌انداز جهانی محیط (کتاب سال 2003 GEO) را منتشر کرد، در آن وجود ۱۴۶ نواحی مرده را در اقیانوس‌های جهان؛ که در آن زندگی دریایی نمی‌تواند به دلیل پایین بودن سطح اکسیژن پشتیبانی شود، گزارش داد.
منابع[ویرایش]
- ↑ http://www.noaanews.noaa.gov/stories2012/20120621_deadzone.html "NOAA: Gulf of Mexico 'dead zone' predictions feature uncertainty". National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA). June 21, 2012. Retrieved June 23, 2012.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Dead zone (ecology)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ نوامبر ۲۰۱۵.
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
