ملا علی نوری
ملا علی بن میر جمشید مازندرانی نوری اصفهانی[۱] اهل قریه «کنگرچال» در سرحدّ نور و لیتکو[۲] (درگذشته ۱۲۴۶ ق در حدود صد سالگی) از بزرگترین فلاسفه و حکمای اسلامی متأخر (در حکمت متعالیه) و عالم اسلامی قرون ۱۲ و ۱۳ ه.ق پدرش جمشید نوری مازندرانی بود. وی از شاگردان فلسفی آقامحمد بیدآبادی حکیم و عارف قرن ۱۲ق بود. ملا عبدالله زنوزی (مروج مکتب فلسفی تهران)، سید ابوالقاسم دهکردی و ملاهادی سبزواری (صاحب منظومه) از شاگردان ملای نوری بودند. ملای نوری را بواسطه شاگردی بیدآبادی احیاگر حکمت صدرایی می‌نامند.[۳] وی در سال 1246 هجری در اصفهان درگذشت.[۱]
آثار[ویرایش]
آثار او بیشتر شرح و دفاعیات مکتب ملاصدراست.[۳] برخی از آنها در ذیل آمده است[۱]:
- حاشیه‌ی اسفار
- حاشیه‌ی شرح فوائد احسانی
- حاشیه‌ی شواهد ربوبیه
- تفسیر سوره‌ی توحید
اشعار[ویرایش]
وی قریحه شعر نیز داشت و در مجمع‌الصفحا پاره‌ای ابیات و رباعیات از او نقل شده است.[۴] از جمله از دوبیتی‌های اوست:[۵]
- زتنها گر کسی تنها نشیند
- نشیند با خدا هرجا نشیند
- زخود تنها نشین نوری که سهل است
- اگر تنها کس از تنها نشیند
***
- هر آه که بود در دل ما
- برقی شد و سوخت حاصل ما
- راز دل ما نمی‌شود فاش
- تا لاله بروید از گل ما
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ طباطبایی، سیدمحمدحسین (۱۳۳۹). «جمعی از فلاسفه». مکتب تشیع (۴): ۳۷۲-۳۷۳.
- ↑ هزار و یک کلمه، حسن حسن‌زاده آملی، ج3، ص77
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ http://mobahesat.ir/3257
- ↑ زرین‌کوب، عبدالحسین (۱۳۷۱). سیری در شعر فارسی. انتشارات علمی. ص. ۱۶۱.
- ↑ ملاعلی نوری مازندرانی (اصفهانی) بایگانی‌شده در ۲۳ ژانویه ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine دائرةالمعارف طهور