معادله تافل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

معادله تافل (به انگلیسی: Tafel equation) ارتباط بین یک واکنش الکتروشیمیایی با اورپتانسیل را نشان می‌دهد. این معادله ابتدا به صورت تجربی بدست آمده و سپس از لحاظ نظری اثبات شد. معادله تافل به نام شیمی‌دان آلمانی ژولیوس تافل[۱] نامگذاری شده‌است.

معادله تافل برای تک‌الکترود به صورت زیر بیان می‌شود:

که در آن اورپتانسیل ‏(V)‏، شیب تافل ‏(V)‏، دانسیته جریان (A/m2) و دانسیته جریان تبادلی (A/m2) است.

بیان دیگر[ویرایش]

در صورتی که مقدار پلاریزاسیون آندی به حد کافی بزرگ باشد در اینصورت می‌توان معادلهٔ بوتلر-ولمر را به صورت زیر ساده کرد:

که از بازآرایی آن به معادله تافل می‌رسیم:

که در آن اورولتاژ و شیب آندی تافل است. از این بیان معادله تافل می‌توان برای بدست آوردن نمودار اوانس استفاده کرد.

کاربرد در خوردگی[ویرایش]

در خوردگی، این معادله رابطه بین فراپتانسیل () و لگاریتم شدت جریان آندی و کاتدی را به صورت خطی بیان می‌کند:

که برای واکنش آندی و برای واکنش کاتدی است.

اگر 0 = باشد، تعادل برقرار است. هنگامی که 0 < است (فراپتانسیل آندی)، شدت جریان آندی بزرگتر از کاتدی است و شدت جریان خالص آند (inet = ian - io ) خواهیم داشت ( log inet )و برعکس.

در فراپتانسیل‌های بین 100 و 100- میلی‌ولت، نمی‌توان از شدت جربان آندی و کاتدی در برابر یکدیگر چشم پوشید بنابراین رفتار غیرخطی است، اما در فراتر ازین پتانسیل‌ها رفتار خطی است. (شکل‌های اینجا را ببینید بایگانی‌شده در ۱ مه ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine)

جستارهای وابسته[ویرایش]

خوردگی

پانویس[ویرایش]

  1. Julius Tafel

منابع[ویرایش]