مصرف سرزمین
مصرف سرزمین (به انگلیسی: Land consumption) به عنوان بخشی از مصرف منبع انسانی عبارت است از تبدیل زمین با خاک سالم و زیستگاه‌های دست‌نخورده به مناطقی برای کشاورزی صنعتی، راه‌سازی و به ویژه سکونتگاه‌های انسانی شهری. به‌طور رسمی‌تر، EEA[۱] سه فعالیت مصرف‌کننده زمین را شناسایی کرده‌است:
- گسترش منطقه ساخته‌شده که می‌تواند به‌طور مستقیم اندازه‌گیری شود.
- وسعت مطلق زمینی که در معرض بهره‌برداری کشاورزی، جنگلداری یا سایر فعالیت‌های اقتصادی است و
- بهره‌برداری بی‌رویه از زمین‌هایی که برای کشاورزی و جنگلداری استفاده می‌شود.
از همه این جنبه‌ها، مصرف زمین معادل کاربری معمول سرزمین در مناطق و تمدن‌های صنعتی است.
