مشعل تولید
شعله تولید یک روش و روش فعلی برای دفع مقادیر زیادی از گازهای نفتی مرتبط (APG) در طول استخراج نفت خام توسط مشعل سوزی است. گاز ابتدا از مایعات و جامدات پایین دست سر چاه جدا می‌شود، سپس در یک پشته شعله رها می‌شود و در جو زمین (معمولاً در شعله باز) احتراق می‌شود. در صورت انجام، گاز ناخواسته (بیشتر گاز طبیعی که متان بر آن غالب است) غیرمفید تلقی می‌شود که با شعله‌های ایمنی و تعمیر و نگهداری یا سایر روش‌های شعله‌ور شدن که با مدت زمان کوتاه‌تر یا حجم کمتر دفع گاز مشخص می‌شود، نباید اشتباه گرفته شود.[۱]
سالانه ۱۴۵ میلیارد متر مکعب گاز طبیعی در سال ۲۰۱۸ تخمین زده شد که در مشعلها میسوزد.[۲] اکثر ان به‌طور معمول در هزاران محل چاه شعله‌ور می‌شود و برابر با مصرف گاز طبیعی آمریکای جنوبی و مرکزی است. بزرگ‌ترین هفت کشور سوزاننده مشعل روسیه، عراق، ایران، ایالات متحده، الجزایر، ونزوئلا و نیجریه هستند. مناطق دورافتاده روسیه بیشترین میزان را دارد.[۳]
مشغل سوزی در ایران
[ویرایش]در ایران در سال ۱۴۰۳ تخمین زده شد که سالانه ۱۶ میلیارد متر مکعب گاز مشعل سوزانده می‌شود که معادل ۴ میلیارد دلار اتلاف مالی است علاوه بر آلودگی هوا.[۴] یعنی حدود ده درصد از مشعل سوزی جهان.
منابع
[ویرایش]- ↑ "IPIECA - Resources - Flaring Classification". International Petroleum Industry Environmental Conservation Association (IPIECA). Retrieved 2019-12-29.
- ↑ "Increased Shale Oil Production and Political Conflict Contribute to Increase in Global Gas Flaring". World Bank. 2019-06-12.
- ↑ "Natural Gas Gross Withdrawals and Production Data". U.S. Energy Information Administration. Retrieved 2019-12-28.
- ↑ «۴ میلیارد دلار در سال گاز در فلرها میسوزد».