امپراتوری استعماری آلمان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
امپراتوری استعماری آلمان

Deutsches Kolonialreich
German
۱۸۸۴–۱۹۱۸
پرچم German
پرچم
German
نشان ملی
مستعمرات آلمان در اوج خود در ۱۹۱۴
مستعمرات آلمان در اوج خود در ۱۹۱۴
وضعیتامپراتوری‌های استعماری
پایتختبرلین
زبان(های) رایجزبان آلمانی
محلی:
اوشیوامبو ، زبان‌های بانتو، آفریکانس، زبان سواحلی (مستعمرات شرق آفریقا)
گویش چینگدائو، زبان ماندارین (تیانجین و خلیج کیاوچو)
زبان های پاپوایی (گینه نو آملان)
زبان ساموآیی (ساموآ آلمان)
تاریخ 
۱۸۸۴
• پیمان هلیگولند – زنگبار
۱۸۹۰
• جنگ های هررو
۱۹۰۴
• فروپاشی
۱۹۱۸
۲۸ ژوئن ۱۹۱۹
مساحت
۱۹۱۲[۱] (بدون خود امپراتوری آلمان)۲٬۶۵۸٬۱۶۱ کیلومتر مربع (۱٬۰۲۶٬۳۲۲ مایل مربع)

عمدهٔ مستعمرات امپراتوری استعماری آلمان (آلمانی: Deutsches Kolonialreich) پس از تقسیم آفریقا در سال ۱۸۸۴ به ابتکار اتو فون بیسمارک به این کشور رسید. در این کنفرانس آلمان بیشتر مناطق آفریقایی را که پیش از آن یکی از قدرت‌های بزرگ تصاحب نکرده بود مستعمرهٔ خود کرد و تبدیل به سومین امپراتوری بزرگ استعماری پس از امپراتوری بریتانیا و فرانسه شد. آلمان همچنین توانست برخی جزایر را در اقیانوس آرام تحت کنترل خود در بیاورد. آلمان همهٔ مستعمرات خود را در جریان جنگ جهانی اول و پس از آن از دست داد. آفریقای جنوب باختری آلمان در ۱۹۱۵، کامرون آلمان در ۱۹۱۶، و آفریقای خاوری آلمان در ۱۹۱۸ تسلیم شدند. بنابر پیمان ورسای مستعمرات آلمان تحت قیمومت جامعه ملل یا امپراتوری بریتانیا درآمدند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Statistische Angaben zu den deutschen Kolonien وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

پیوند به بیرون[ویرایش]