مزیت رقابتی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مزیت رقابتی (به انگلیسی: Competitive advantage) شامل مجموعه عوامل یا توانمندی‌هایی است که همواره شرکت را به نشان دادن عملکردی بهتر از رقبا قادر می‌سازد.[۱] مزیت رقابتی وقتی رخ می‌دهد که یک شرکت در شاخصه‌ای یا ترکیبی از شاخصه‌ها به پیشرفتها و توسعه‌ها و قابلیتهایی می‌رسد که نسبت به رقبا برتری پیدا می‌کند. مانند دسترسی به منابع طبیعی، یا نیروی انسانی بسیار متخصص، تکنولوژیهای صنعتی یا اطلاعاتی و … مزیت رقابتی، میزان فزونی جذابیت پیشنهادهای شرکت از نظر مشتریان در مقایسه با رقبا است. مزیت رقابتی، تمایز در ویژگی‌ها یا ابعاد می‌باشد که آن را قادر به ارائه خدمات بهتر از رقبا به مشتریان می‌کند، در کل مزیت رقابتی، ارزشی است که سازمان به مشتریان خود عرضه می‌کند، به نحوی که در آن زمان این ارزش توسط رقبای بالقوه و بالفعل عرضه نمی‌شود[۲]
یک شرکت یا بنگاه برای این که دارای مزیت رقابتی باشد باید دارای ۴ ویژگی زیر باشد:[۳]

  • با ارزش باشد
  • کمیاب باشد
  • غیرقابل تقلید باشد
  • غیرقابل جانشین باشد

منابع ایجاد مزیت رقابتی[ویرایش]

  • ساختار بازار
  • نوآوری در سازمان
  • پاسخگویی به مشتریان
  • توجه به کیفیت کالا و حساسیت نسبت به خدمات مطلوب تر[۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. جواد عطاران، حیات آدینف، علی دیواندری. «شناسایی عوامل مؤثر بر تحکیم بازار (تحقق مزیت رقابتی پایدار) خدمات بانکی در بانک ملت بر مبنای دیدگاه منبع محور». نشریه مدیریت بازرگانی دانشکده مدیریت دانشگاه تهران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ اوت ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۴ ژوئن ۲۰۱۶.
  2. رجبی پورمیبدی، ۱۳۸۹
  3. المیرا ذبیحی لهرمی. «فرایندها و مکانیزم‌های ایجاد و حفظ مزیت رقابتی پایدار» (PDF). دومین کنفرانس بین‌المللی بازاریابی خدمات مالی. دریافت‌شده در ۱۴ ژوئن ۲۰۱۶.
  4. مرتضی عربی، فضل‌الله طالبی کهدوئی. «کسب مزیت رقابتی و بهبود عملکرد سازمانی از طریق مشتری مداری، تمایز نوآوری و تمایز بازار» (PDF). سیزدهمین کنفرانس بین‌المللی مدیریت. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۰ اوت ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۴ ژوئن ۲۰۱۶.