مدل ٓابشاری یک مدل ترتیبی توسعه و تولید نرم‌افزار است و درآن مراحل تولید به شکل یک جریان مداوم متمایل به سمت پأیین است (همانند یک ٓابشار) که شامل فازهای تحلیل خواسته‌ها، طراحی، پیاده‌سازی یا implementation، ٓازمودن و تست کردن، یکپارچه سازی یا integration، و دادن محصول به بازار می‌شود. اغلب گفته می‌شود ریشهٔ اصطلاح ٓابشاری از مقاله‌ای گرفته شده است که توسط Winston W.Royce در سال ۱۹۷۰ نوشته شده است. مدیریت و مراحل تکمیل پروژه در این متدولوژی به سادگی قابل پیاده‌سازی است. زیرا در مرحله اول که مرحله بررسی نیازمندیهای پروژه می‌باشد، مشتری و تیم برنامه‌نویسی طی چند جلسه به بررسی نیازمندیها و خواسته‌های پروژه می‌پردازند. سپس پس از ٓان نوبت به مرحله طراحی می‌رسد، در مرحلهٔ طراحی افراد طرح کلی پروژه را می‌ریزند و جزییات پیاده‌سازی مشخص می‌شود. پس از مرحلهٔ طراحی تیم برنامه‌نویسی خود را برای پیاده‌سازی ٓاماده می‌کند. در این مرحله همه قسمت‌های کد، پیاده‌سازی می‌شوند، در انتهای این مرحله، ما مرحله یکپارچه سازی یا integration را خواهیم داشت یکی از مشکلترین قسمت‌های انجام پروژه‌ها در این مرحله می‌باشد زیرا تنوع و گسترده‌گی کار کامل در این مرحله نقش دارد، هر چه میزان گسترده‌گی کار بالاتر باشد سختی یکپارچه سازی نیز بیشتر خواهد بود.
مزیت آبشاری: ۱-فهم این مدل ساده‌تر است ۲-از نظر تولید مستندات بهتر هستن ۳-مراحل قابل کنترل و بررسی هستن.
معایب آبشاری: ۱- کار تیم‌های پایانی موکول به اتمام کار تیم‌های ابتدایی می‌باشد ۲-بررسی بازخور سیستم توسط کاربران نهایی دارای پروسه مجزا و در انتهای کار می‌باشد ۳- گذر از مراحل بصورت نوبتی و وقت گیر می‌باشد
