مدل ٓابشاری یک مدل ترتیبی توسعه و تولید نرم‌افزار است و درآن مراحل تولید به شکل یک جریان مداوم متمایل به سمت پأيین است( همانند یک ٓابشار ) که شامل فازهای تحلیل خواسته‌ها، طراحی، پیاده‌سازی یا implementation، ٓازمودن و تست کردن، یکپارچه سازی یا integration، و دادن محصول به بازار می‌شود. اغلب گفته می شود ریشه ی اصطلاح ٓابشاری از مقاله‌ای گرفته شده است که توسط Winston W.Royce در سال ۱۹۷۰ نوشته شده است. مدیریت و مراحل تکمیل پروژه در این متدولوژ‌ی به سادگی قابل پیاده‌سازی است. زیرا در مرحله اول که مرحله بررسی نیازمندیهای پروژه می باشد، مشتری و تیم برنامه نویسی طی چند جلسه به بررسی نیازمندیها و خواسته‌های پروژه می پردازند. سپس پس از ٓان نوبت به مرحله طراحی می رسد، در مرحله ی طراحی افراد طرح کلی پروژه را می ریزند و جزییات پیاده‌سازی مشخص می شود. پس از مرحله ی طراحی تیم برنامه نویسی خود را برای پیاده‌سازی ٓاماده می کند. در این مرحله همه قسمت های کد, پیاده‌سازی می شوند, در انتهای این مرحله, ما مرحله یکپارچه سازی یا integration را خواهیم داشت یکی از مشکلترین قسمت های انجام پروژه‌ها در این مرحله می باشد زیرا تنوع و گسترده‌گی کار کامل در این مرحله نقش دارد، هر چه میزان گسترده‌گی کار بالاتر باشد سختی یکپارچه سازی نیز بیشتر خواهد بود.
مزیت آبشاری: 1-فهم این مدل ساده تر است 2-از نظر تولید مستندات بهتر هستن 3-مراحل قابل کنترل و بررسی هستن.
معایب آبشاری: 1- کار تیم های پایانی موکول به اتمام کار تیم های ابتدایی می باشد 2-بررسی بازخور سیستم توسط کاربران نهایی دارای پروسه مجزا و در انتهای کار میباشد 3- گذر از مراحل بصورت نوبتی و وقت گیر میباشد
