محیط زیست‌گرایی اسلامی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

محیط زیست‌گرایی اسلامی (به انگلیسی: Islamic environmentalism)، رشته‌ای از فلسفه زیست‌محیطی و همچنین یک جنبش اسلامی است که اصول زیست‌محیطی برگرفته از متون مقدس و سنت‌های اسلامی را برای محیط زیست و بحران زیست‌محیطی امروزی به کار می‌گیرد. دوستداران محیط زیست مسلمان به حاکمیت مطلق خداوند بر طبیعت اعتقاد دارند و بر نقش بشر به عنوان جانشین خدا تأکید می‌کنند و حفظ و نگهداری محیط زیست را وظیفه خود می‌دانند. محیط زیست‌گرایی اسلامی شامل فلسفه زیست‌محیطی اسلامی، قوانین محیط زیست مبتنی بر شریعت، و فعالیت‌های زیست‌محیطی اسلامی می‌شود.[۱]

افراد[ویرایش]

سید حسین نصر، فیلسوف ایرانی‌الاصل، بنیانگذار محیط زیست‌گرایی اسلامی به‌شمار می‌رود.[۲] [۳] دیگر چهره‌های برجسته در این زمینه عبارتند از: فضلون خالد، ماویل عز الدین، عثمان لیولین، ابراهیم اوزدمیر، سید نعمان‌الحق و مصطفی ابوسوی. [۴] [۵]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "Islamic environmentalism: The call to eco-jihad". Qantara.de - Dialogue with the Islamic World. 2021-12-11. Archived from the original on 2021-12-11. Retrieved 2021-12-11.
  2. "Islamic environmentalism: The call to eco-jihad". Qantara.de - Dialogue with the Islamic World. 2021-12-11. Archived from the original on 2021-12-11. Retrieved 2021-12-11."Islamic environmentalism: The call to eco-jihad". Qantara.de - Dialogue with the Islamic World. 2021-12-11. Archived from the original on 2021-12-11. Retrieved 2021-12-11.
  3. Foltz 2013.
  4. Quadir 2013.
  5. Johnston 2012.