محمد جزولی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

محمد جزولی صوفی و فقیه قرن نهم بوده‌است. .[۱] شاخه جزولیه، از طریقت شاذلیه، به او منسوب است.

جزولی در لغت‌نامه دهخدا[ویرایش]

شیخ محمدبن سلیمان بن ابی بکر مکنی به ابوعبداﷲ. وی از مشاهیر علما و بزرگان حسنی بود. او راست کتابی مشهور بنام: دلائل الخیرات و شوارق الانوار فی الصلاة علی النبی المختار. (از ریحانة الادب) (از قاموس الاعلام ترکی). در معجم المطبوعات سلسله نسب وی بکمال تر بدین صورت آمده: محمدبن عبدالرحمان بن ابی بکرسلیمان سملالی از سادات حسنی بود. همچنین اضافه می‌کند که صاحب ترجمه مردی فقیه بود و در تصوف تألیفاتی داشت. برخی در حق او گفته‌اند: وی نخبهٔ دهر و وحید عصر خود بشمار می‌رفت. او شریعت را که در غرب رو به نیستی می‌نهاد زنده کرد و نور حقیقت را که رو به خاموشی بود چون خورشید نورانی کرد.[۲]

آثار[ویرایش]

  • دلایل الخیرات
  • حزب الفلاح، دعایی که چند نسخه خطی از آن موجود است
  • حزب الجزولی، نیز معروف به حزب سُبحان الدائم لایزول، که به زبان بومی و محلی مراکش نوشته شده‌است

منابع[ویرایش]

  1. «جزولی محمد - دانشنامه جهان اسلام».
  2. «معنی جزولی».