محمدرضا شفیعی کدکنی
فارسی | English | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
محمدرضا شفیعی کَدْکَنی (زادهٔ ۱۹ مهر ۱۳۱۸/ ۱۹۳۹ در کدکن) فقیه، ادیب، نویسنده، پژوهشگر و شاعر با تخلص م. سرشک اهل ایران است. محتویاتزندگی[ویرایش]![]() از راست: خسرو فرشیدورد، محمد طباطبایی، سعید حمیدیان، نصرالله پورجوادی و محمدرضا شفیعی کدکنی، سمینار نگارش فارسی، مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۶۱ ![]() همراهِ نجف دریابندری محمدرضا شفیعی کدکنی در نوزدهم مهرماه ۱۳۱۸ در کدکن (نیشابور) در خراسان[۱] دیده به جهان گشود. شفیعی کدکنی هرگز به دبستان و دبیرستان نرفت و از آغاز کودکی نزد پدر خود (که روحانی بود) و محمدتقی ادیب نیشابوری (ادیب نیشابوری دوم) به فراگیری زبان و ادبیات عرب پرداخت (در هفتسالگی تمام الفیهٔ ابن مالک را از حفظ بود) و فقه، کلام و اصول را نزد شیخ هاشم قزوینی (معروف به «فقیه آزادگان») فراگرفت. اما پس از مرگ شیخ هاشم، تا آخرین مراحل درس خارج فقه را نزد سید محمدهادی میلانی خواند و در این دوره با سید علی خامنهای رهبر کنونی جمهوری اسلامی ایران، همدرس بود. او به پیشنهاد علیاکبر فیاض در دانشگاه فردوسی مشهد نامنویسی کرد و در کنکور آن سال نفر اول شد و به دانشکدهٔ ادبیات رفت و مدرک کارشناسی خود را در رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه فردوسی، و مدرک دکتری را نیز در همین رشته از دانشگاه تهران گرفت. شفیعی کدکنی از سال ۱۳۴۸تا کنون استاد دانشگاه تهران است. بدیعالزمان فروزانفر زیر برگهٔ پیشنهاد استخدام وی نوشته بود «احترامی است به فضیلت او». شفیعی از جمله دوستان نزدیک مهدی اخوان ثالث، شاعر خراسانی، بهشمار میرود و دلبستگی خود را به اشعار وی پنهان نمیکرد. محمدرضا شفیعی کدکنی روز پنجشنبه ۵ شهریور ۱۳۸۸ تهران را به مقصد آمریکا ترک کرد. این سفر بازتاب وسیعی در مطبوعات ایران داشت. او برای استفاده از یک فرصت مطالعاتی به مؤسسهٔ مطالعات پیشرفتهٔ پرینستون رفت تا در باب تاریخ و تطور فرقهٔ کَرامیه تحقیق کند، و پس از ۹ ماه دوری از میهن، به ایران بازگشت و پس از بازگشت به ایران بر سر کرسی تدریس خود در دانشگاه تهران حاضر شد. در مهر ۱۳۹۸ در هفتمین دورهٔ جشنوارهٔ بینالمللی هنر برای صلح، «نشان عالی هنر برای صلح» به سببِ بیش از نیم قرن تلاش در اعتلای فرهنگ و ادب پارسی به محمدرضا شفیعی کدکنی اهداء شد.[۲] کتابها و اشعار[ویرایش]شفیعی کدکنی سرودن شعر را از جوانی به شیوهٔ قدمایی آغاز کرد و پس از چندی به سبک نو مشهور به نیما یوشیج روی آورد. با انتشار دفتر شعر در کوچه باغهای نشابور نامآور شد. آثار شفیعی را میتوان به سه گروه انتقادی و نظری و مجموعه اشعار خود وی تقسیم کرد. آثار انتقادی این نویسنده، شامل تصحیح آثار کلاسیک فارسی و نگارش مقالاتی در حوزه نظریه ادبی میشود، که بخشی از آنها در زیر آورده شدهاند. در میان آثار نظری شفیعی کدکنی کتاب موسیقی شعر جایگاهی ویژه دارد و در میان مجموعه اشعارش در کوچه باغهای نشابور آوازه بیشتری دارد. زمزمهها، شبخوانی، از زبان برگ، بوی جوی مولیان، از بودن و سرودن، مثل درخت در شب باران، هزاره دوم آهوی کوهی، صور خیال در شعر فارسی، موسیقی شعر، با چراغ و آینه (در جستجوی ریشههای تحول شعر معاصر ایران)، تصحیح اسرارالتوحید نوشته محمدبن منور، تصحیح تاریخ نیشابور نوشته حاکم نیشابوری، تصحیح آثار عطار نیشابوری، تصحیح مختارنامه، تصحیح مصیبتنامه، تصحیح منطقالطیر، تصحیح اسرارنامه، تصحیح دیوان عطار و ترجمه آفرینش و تاریخ نیز از جمله آثار محمدرضا شفیعی کدکنی است. بررسی آثار[ویرایش]شفیعی کدکنی را باید در زمره شاعران اجتماعی دانست[نیازمند منبع]. او در اشعار خود تصویری از جامعه ایرانی در دههٔ ۴۰ و ۵۰ خورشیدی را بازتاب میدهد و با رمز و کنایه آن دوران را به خواننده نمایانده، دلبستگی و گرایش فراوان به آیین وفرهنگ ایرانی و بخصوص خراسان را نشان میدهد. تصحیحات او نمونهٔ اعلای[نیازمند منبع] تصحیح انتقادی متن است، اسرارالتوحید، مصیبتنامه، الهینامه، منطقالطیر، اسرارنامه، مقامات و حالات ابوسعید، نوشته بر دریا (مقامات ابوالحسن خرقانی)، مرموزات اسدی در مرموزات داوودی، بهترین نمونههای تصحیح انتقادی متن در ادبیات فارسی هستند. او از اندک محققین[نیازمند منبع] تاریخ و ادب فارسی است که به تاریخ کرامیه پرداخته و کتابی منقح در این باب فراهم کردهاست. کتابهای دیگر او مثل موسیقی شعر، صور خیال، ادوار شعر فارسی، زمینههای اجتماعی شعر فارسی، از جامی تا روزگار ما امروزه از کتابهای کلاسیک نقد ادبی محسوب میشوند. او علاقهمند به شعر فارسی است و علاقهٔ او به عرفان و نقد ادبی هم از همینجا نشأت میگیرد. وی در کتاب زبان شعر در نثر صوفیه آوردهاست که آنچه در زبان فارسی به «آن» معروف است و میتوان آن را جوهره جمال دانست، در زبانهای دیگر وجود ندارد. او همچنین شعر فارسی را به خاطر مسئله ردیف که در هیچ زبان دیگری امکان کاربرد آن را نمیتوان یافت، ممتاز دانستهاست. شفیعی کدکنی همچنین در این کتاب شطح را نوعی شکستن تابوها معرفی نموده و شطحیات حلاج را بهطور ضمنی با کتاب زایش تراژدی نیچه مقایسه کردهاست که در هر دو به تجربه بیان «بیان ناپذیرها» پرداخته شدهاست. نکته تازهای که او در این زمینه بیان میکند به ساختار شطح و اینکه اخباری باشد (مانند سبحانی ما اعظم شانی) یا انشایی (انالحق) و تأثیر متفاوت این دو بیان بازمیگردد. یکی از بحثهای جذاب این کتاب پاسخ به این سؤال است که چرا شاعران عرب به اندازه شاعران فارسیزبان از آیات قرآن در اشعار خود استفاده ننمودهاند. شفیعی کدکنی محور این کتاب خود را بر این عقیده که برای بسط و درک تجربه دست نیافتنی صوفی به ناچار باید از سخنان و زبانی که به کار بردهاست کمک گرفت، استوار نمودهاست و بیان میکند که گاه حرکت از صوت به صورت و معنی بسیار بارز است. یکی از مثالهایی که او به آن اشاره نموده شعری است از شاعری با نام علی ابن حسین مغربی که قصیدهای در حالت تب و هذیان سروده بدین شکل که: دَرَن دَرَن دَرَن دَرَن دَرَن دَبی / انا علی بی الحسین المغربی شفیعی کدکنی در این اثر خود برای شرح مفهوم سبکشناسی عرفانی میگوید: «هر نگاه هنری به الاهیات و دین» میتواند ویژگیهای اسلوبی و سبکی خاص خود را داشته باشد، که همان سبکشناسی عرفانیاست. وی همچنین معتقد است که در سرتاسر تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی، با دو گونه تصوف روبرو هستیم که یکی تصوف قبل از ابن عربی یا تصوف خراسانیست و دیگری تصوف بعد از ابن عربی، و این دو مکتب را بر روی مثلثی نشان میدهد که نقطه صعود یک ضلع آن مثنوی معنوی است و راس ضلع دیگر، ابن عربی است که به مرور با نزدیک شدن به عرفان قاجاری و قرن سیزدهم، با نزول همراه میشود.[۳] اندیشهها[ویرایش]گرایشهای فرمالیستی[ویرایش]شفیعی کدکنی گرایشی بارز به صورتگرایی با مبانی فرمالیسم روسی دارد. کتابهای «صور خیال در شعر فارسی» و «موسیقی شعر» و «بیدل شاعر آینهها» و نیز بسیاری از مقالات وی مانند «جادوی مجاورت»[۴] و «ساختار ساختارها»[۵] صبغه و بنمایهٔ فرمالیستی دارد. تعریف وی از شعر به «رستاخیز زبان» ترجمهٔ دیدگاه فرمالیستهای روس است. همچنین اصطلاحات فرمالیستی «پیرنگ»، «آشناییزدایی»، «عنصر مسلط» از نمونهٔ مواضع رویکرد وی به فرمالیسم است. گذشته از مقالات و کتب مذکور، شفیعی کدکنی کتابی با نام «رستاخیز کلمات» در سلسله انتشارات سخن به چاپ رسانیده که بهطور اخص تمام جوانب جمالشناسی نظریات صورتگرایان روس را مورد ارزیابی قرار داده و آنها را با نمونههایی قابل فهم از ادبیات فارسی انطباق دادهاست. تاریخگرایی در ادبیات[ویرایش]شفیعی کدکنی از سالهای ۱۳۶۰ به بعد به پژوهش در تاریخ با رویکرد تصحیح متون ادبیات عرفانی روی آورد. او معتقد است حرکت به سوی مدرنیته بدون شناخت سنت دشوار است. تاریخگرایی وی هر چند پشتوانهٔ تئوریک مشخصی ندارد اما سخت پایبند مستندسازی با متون تاریخی است. ریشههای شعر معاصر[ویرایش]شفیعی معتقد است که تحولات شعر معاصر فارسی تابعی از متغیر ترجمهاست. این نظرگاه بنیاد کتاب وی «با چراغ و آینه، در جستجوی ریشههای تحول شعر معاصر ایران» را شکل دادهاست. برخی دیدگاههای وی در این کتاب مورد انتقاد برخی قرار گرفتهاست[۶] نظر شفیعی کدکنی دربارهٔ احمد شاملو[ویرایش]محمدرضا شفیعی کدکنی در کتاب با چراغ و آینه؛ در جستجوی ریشههای تحول شعر معاصر ایران نظر خود را دربارهٔ احمد شاملو چنین بیان میکند:
نمونه اشعار[ویرایش]«سفر به خیر» بر دیواری در لیدن
- دل من گرفته زین جا
به کجا چنین شتابان؟
پیش از شما / به سان شما / بیشمارها / با تار عنکبوت / نوشتند روی باد / کین دولت خجستهٔ جاوید زنده باد.
آخرین برگ سفرنامه باران
کتابشناسی[ویرایش]مجموعه اشعار[ویرایش]
آثار نظری و انتقادی و تصحیح و ترجمه[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
پیوند به بیرون[ویرایش]
|
Mohammad Reza Shafiei Kadkani (Persian: محمدرضا شفیعی کدکنی, also [Romanize]d as Mohammad–Reza Shafi'i Kadkani) (born 10 October 1939) is a Persian writer, poet, literary critic, editor, and translator.[1] Kadkani was born in Nishapur, Razavi Khorasan. He is currently professor of literature at Tehran University. Shafiei-Kadkani is known for his works on literary criticism and modern Persian poetry. EducationKadkani did not attend formal primary and secondary education. His parents sent him to classical religious schools at an age when others were going to formal government-sponsored primary and secondary schools. In interviews, he has credited his command of Persian and Arabic literature to his classical training. He was spotted leafing through poetry books in a bookshop when a professor of literature noticed him -- and impressed by Kadkani's vast command of Persian poetry -- recommended that he formally pursue literature at the University of Mash-had. Shafiei-Kadkani graduated from Tehran University with a doctorate degree in Persian literature. He was a student of prominent figures such as Badiozzaman Forouzanfar, Mohammad Moin, and Parviz Natel-Khanlari. BooksKadkani has written several books on the art of poetry, the first of which was completed in 1943, and published about 10 years later. Two of his most famous books are the following.
Kadkani has also researched, edited and compiled several classical books of Persian poetry, including all major works of Attar. Kadkani dedicates some of these Attar volumes to his father. In 2018, Kadkani published a 3-volume treatise on the Persian poet Hafez. Two of these are based on his lectures at the University of Tehran. The third consists of a collection of his notes on Hafez' poetic lexicon. Kadkani credits his mother for having introduced him to Hafez and dedicates this 3-volume work to her. PoemsThe poem Happy Journeys! (سفر بخیر) as a wallpoem in Leiden He started publishing his poems in local publications at an early age while still living in the Khorasan province of Iran. Originally, he used the pen-name of "Sereshk", which in Persian can mean "tear". This pen-name was also based on the Persian abbreviation of his full name. His most famous poem -- Happy Journeys! -- has brought him international attention. It has decorated a wall in Leiden. It has also been inscribed on tombstones of many Persians, abroad and at home. (Use of poetry on tombstones is a long-standing tradition in the Persian-speaking world.) See alsoReferences
External links
|
- استادان دانشگاه تهران
- افراد زنده
- افراد مرتبط با ادبیات فارسی
- تاریخنگاران اهل نیشابور
- دارندگان سمت استاد در دانشگاههای ایران
- دانشآموختگان دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران
- دانشآموختگان دانشگاه فردوسی مشهد
- روحانیان شیعه تارک لباس روحانیت
- زادگان ۱۳۱۸
- زادگان ۱۹۳۹ (میلادی)
- شاعران اهل نیشابور
- شاعران مرد اهل ایران
- عالمان شیعه
- عرفانپژوهان اهل ایران
- سناییپژوهان اهل ایران
- لغتشناسان اهل ایران
- مترجمان اهل ایران
- مصححان اهل ایران
- منتقدان ادبی اهل ایران
- مولویشناسان اهل ایران
- نویسندگان مرد اهل ایران
- دریافتکنندگان نشان عالی هنر برای صلح