محمدآصف سلطانزاده

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محمدآصف سلطانزاده
زاده۱۳۴۳
کابل
محل زندگیدانمارک
زمینه کارینویسنده
ملیتافغانستانی
کتاب‌هادر گریز گم می‌شویم
نوروز فقط در کابل باصفاست
اینک دانمارک
عسگر گریز
تویی که سرزمینت اینجا نیست
دوزخ عدن
سِفر خروج
سینماگر شهر نقره
دریغا ملا عمر
گاوهای برنزی
زمین زهری

محمدآصف سلطان‌زاده (زاده سال ۱۳۴۳، کابل) نویسنده معاصر اهل افغانستان است. داستان‌های کوتاه او تاکنون سه بار برنده جایزهٔ گلشیری شده‌است. او در سال ۱۳۸۰ به دانمارک مهاجرت کرد. او برنده جایزه ادبی کپنهاگن نیز شده‌است.[۱]

زندگی‌نامه[ویرایش]

محمد آصف سلطانزاده در سال ۱۳۴۳، در کابل به دنیا آمد. در دانشگاه زادگاهش داروسازی خواند. [۲]آغاز جوانی او همزمان بود با اوج حملات شوروی به کشورش. درسال ۱۳۶۴، زمانی که دانشجویی ۲۰ ساله بود، بعد از دوبار دستگیری به همراه برادرش از افغانستان گریخت. ابتدا به پاکستان و سپس به ایران وارد شد و در نهایت ۱۷ سال در ایران زندگی کرد. آصف سلطانزاده که از تحصیل بازمانده بود و دلتنگ وطن و دل‌نگران خانواده‌اش در کابل بود شروع به نوشتن کرد. [۳] دوره فیلمسازی دید و مدتی فیلمنامه و نمایشنامه می‌نوشت، در خیاط‌خانه‌ها کارگری می‌کرد و در جلسات داستان خوانی رضا براهنی شرکت می‌کرد. [۴] با حضور در محفل هوشنگ گلشیری داستان‌نویسی را جدی گرفت.[۲] اولین مجموعه داستان او، به نام در گریز گم می‌شویم در سال ۱۳۷۹ در ایران منتشر و در اولین دوره جایزه ادبی گلشیری در بخش بهترین مجموعه داستان، برگزیده شد.[۵] این کتاب اندکی بعد به زبان فرانسوی ترجمه و منتشر شد و تاکنون به زبان‌های دانمارکی، فنلاندی، سوئدی، نروژی و عربی نیز ترجمه شده‌است. [۳] یک سال بعد از انتشار این مجموعه، طرحی برای بازگشت افاغنه به کشورشان در ایران اجرا شد و در نتیجه این طرح سلطانزاده دیگر نمی‌توانست به عنوان «پناهنده افغان» در ایران بماند، به ناچار راهی دانمارک شد[۶] و دومین کتابش به نام نوروز فقط در کابل زیباست را در دانمارک نوشت[۳] و در ایران منتشر کرد. داستان کوتاه هم‌نام با مجموعه برندهٔ جایزه ادبی هوشنگ گلشیری در بخش تک‌داستان شد.[۷] مجموعه داستان عسگر گریز سلطانزاده، سومین جایزه گلشیری را برای نویسنده‌اش به ارمغان آورد.[۸]

سلطانزاده در آثارش به مسئلهء هویت و رنج و درد مهاجران می‌پردازد. شخصیت‌های داستان‌های سلطانزاده اغلب در کشوری بیگانه احساس «دیگری» بودن می‌کنند و همین حس غریبگی آنها را دچار بحران چندگانگی هویت می‌کند. عدم قطعیت، پایان‌های چندگانه، دور تسلسل، ساخت فراداستان، مرگ مولف و درآمیختن خواب و بیداری، رویا و واقعیت از جمله المان‌هایی‌ست که در داستان‌های آصف سلطانزاده دیده می‌شود. [۲]

کتابشناسی[ویرایش]

مجموعه داستان‌ها[ویرایش]

رمان‌ها[ویرایش]

  • دوزخ عدن (۲ جلد)
  • سِفر خروج، کپنهاگ: دیار کتاب، ۱۳۸۹ (۲۰۱۰)
  • سینماگر شهر نقره، کابل: تاک (۱۳۹۱)
  • دریغا ملا عمر، کپنهاگ: بیتا بوک، ۱۳۹۲ (۲۰۱۳)
  • گاوهای برنزی، نشر چشمه، ۱۳۹۵
  • زمین زهری، نشر نی، ۱۳۹۹
  • سایه های دارالخلافه، کپنهاگ، بیتا بوک (2022)
  • شام آخر افغانی، کابل، انتشارات امیری (2023)

جوایز[ویرایش]

ترجمه آثار[ویرایش]

  • داستان دوتایی پشه از مجموعه داستان در گریز گم می‌شویم توسط ایرانشناس و مترجم لهستانی ایوُنا نُویسکا (Ivonna Nowicka) به زبان لهستانی ترجمه و تحت عنوان Dwójka trefl در فصلنامه شرق‌شناسی لهستانی Przegląd Orientalistyczny به چاپ رسیده‌است.[۹]

منابع[ویرایش]

  1. «گفتگو با آصف سلطان زاده نویسنده افغانستان». رادیو سوئد. ۲۰۱۱-۰۶-۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۲۰.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ شریفی‌نسب، مریم؛ ابراهیمی فخاری، محمدمهدی. «بررسی مولفه‌های پسامدرنیسم در آثار آصف سلطانزاده» (PDF). هشتمین همایش بین‌المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۲۳.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ "From Kabul to the isles of Denmark: An Afghan writer's journey" (به انگلیسی). UNHCR. 2003-07-07. Retrieved 2020-04-20.
  4. «دیدار به قیامت/ محمد آصف سلطان زاده». وبگاه شهروند. ۲۰۰۹-۰۱-۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۲۰.
  5. «دوره اول - ۱۳۸۰». golshirifoundation.com. بنیاد گلشیری. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۳ اوت ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۳۹۹-۰۲-۰۱.
  6. واسع، محسن (۲۰۱۱-۱۰-۲۳). «معرفی کتاب: " سفر خروج"، تهران و آصف سلطان زاده». rfi.com. رادیو فرانسه. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۲۱.
  7. «دوره چهارم - ۱۳۸۳». golshirifoundation.com. بنیاد گلشیری. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲ سپتامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۳۹۹-۰۲-۰۱.
  8. «دوره هفتم - ۱۳۸۶». golshirifoundation.com. بنیاد گلشیری. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۳ ژوئیه ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۳۹۹-۰۲-۰۱.
  9. Przegląd Orientalistyczny شماره 2-1 /پی در پی 221-220/، سال 2007، ص. 107-102.

پیوند به بیرون[ویرایش]