محاصره یورک‌تاون (۱۷۸۱)

مختصات: ۳۷°۱۴′۲۱″شمالی ۷۶°۳۰′۳۸″غربی / ۳۷٫۲۳۹۳۰۱°شمالی ۷۶٫۵۱۰۶۹۲°غربی / 37.239301; -76.510692
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نبرد یورک‌تاون
بخشی از نبرد یورکتاون
قسمتی از جنگ انقلاب آمریکا

طرحی از تسلیم لرد کورن‌والیس که تسلیم بریتانیایی‌ها را به بنجامین لینکلن تصویر می‌کند. نقاشی رنگ و روغن به سال ۱۸۲۰ توسط جان ترامبول.
تاریخ۲۸ سپتامبر تا ۱۹ اکتبر ۱۷۸۱
موقعیت۳۷°۱۴′۲۱″شمالی ۷۶°۳۰′۳۸″غربی / ۳۷٫۲۳۹۳۰۱°شمالی ۷۶٫۵۱۰۶۹۲°غربی / 37.239301; -76.510692
نتایج

پیروزی نیروهای فرانسوی و آمریکایی

  • پایان عملیات‌های بزرگ نظامی آمریکا
  • آغاز مذاکرات توافق صلح پاریس ۱۷۸۳
طرف‌های درگیر

 ایالات متحده آمریکا

 فرانسه

 بریتانیای کبیر

فرماندهان و رهبران

جرج واشنگتن
Benjamin Lincoln
هنری ناکس
الکساندر همیلتون
مارکی
Baron von Steuben
Thomas Nelson
Moses Hazen
Comte de Rochambeau
Comte d'Aboville
Marquis de Choisy

پادشاهی فرانسه Comte de Grasse

لرد کورن‌والیستسلیم شده
Charles O'Haraتسلیم شده
Banastre Tarletonتسلیم شده
Robert Abercrombyتسلیم شده
Thomas Dundasتسلیم شده
پادشاهی بریتانیای کبیر Thomas Symondsتسلیم شده
Matthias von Fuchsتسلیم شده

August Voitتسلیم شده
قوا

آمریکا: ۸۰۰۰ تا ۹۰۰۰ نفر[۲]

  • ۵۰۰۰ تا ۵۹۰۰ نفر سربازهای عادی
  • ۳۰۰۰ تا ۳۱۰۰ نفر میلیشیا (که در نبرد مشارکت نداشتند)[۳][۴]

فرانسه: ۷۵۰۰ تا ۸۸۰۰ نفر[۵] و ۲۹ کشتی جنگی[۴]

مجموع: ۱۵۵۰۰ تا ۱۷۸۰۰ (نفرات کمتری در نبرد شرکت داشتند)

بریتانیا: ۷٬۰۰۰+

آلمان: کمتر از ۳۰۰۰

مجموع: ۹۰۰۰[۶]–۱۰۰۰۰[۷]
تلفات و خسارات
۸۸ کشته
۳۰۱ زخمی[۸]
۱۴۲–۳۰۹ کشته؛
۳۲۶–۵۹۵ اسیر زخمی؛
۷۴۱۶–۷۶۸۵ اسیر[۹]
محاصره یورک‌تاون (۱۷۸۱) در ویرجینیا واقع شده
محاصره یورک‌تاون (۱۷۸۱)
موقعیت در ویرجینیا

محاصره یورک تاون، که نبرد یورک تاون، تسلیم یورک تاون، یا نبرد آلمان نیز خوانده می‌شود، نبردی است که در ۱۹ اکتبر ۱۷۸۱ در یورک‌تاون، ویرجینیا خاتمه یافت و پیروزی قاطع و سرنوشت ساز نیروهای تلفیقی ارتش قاره آمریکا به رهبری ژنرال جرج واشینگتن و نیروهای ارتش فرانسه به فرماندهی کمت دو روشامبو در مقابل ارتش انگلیس به فرماندهی ژنرال ستوان چارلز کورن‌والیس بود. اوج کارزار یورک تاون بود که محاصره یورک تاون آخرین نبرد بزرگ زمینی جنگ انقلاب آمریکا در منطقه آمریکای شمالی به‌شمار می‌رود، تسلیم کورنوالیس و اسارت وی و نیروهای تحت امرش او دولت انگلیس را به مذاکره واداشت. پایان درگیری. این جنگ روحیه متزلزل آمریکا را تقویت کرده و شور و اشتیاق فرانسه را برای جنگ احیا کرد و همزمان پشتیبانی مردم بریتانیا از درگیری انگلیس در آمریکا کاهش داد.[۱۰]

در سال ۱۷۸۰، حدود ۵۵۰۰ سرباز فرانسوی برای کمک به متحدان آمریکایی خود در جنگ با نیروهای انگلیسی که شهر نیویورک را کنترل می‌کردند، در رود آیلند پیاده شدند. در پی ورود نیروهای از فرانسه که احتمال حمایت از ناوگان هند غربی فرانسه از کمت دو گراس را داشتند، اختلاف نظر بین واشینگتن و روشامبو در مورد درخواست کمک از دو گراس برای کمک به محاصره نیویورک یا عملیات نظامی علیه یک انگلیس در ویرجینیا بالا گرفت. به توصیه روچامبو، دو گراس آنها را از قصد خود برای رفتن به خلیج چساپیک، جایی که کورنوالیس فرماندهی ارتش را بر عهده داشت، مطلع کرد. در ابتدا با دستورها گمراه کننده توسط افسر مافوق خود هنری کلینتون، دستور ساخت یک بندر قابل دفاع در آبهای عمیق داده شد، که از یورک تاون آغاز می‌شد. تحرک نیروهای کروناویلس در ویرجینیا تحت سایه ارتش قاره به رهبری مارکیز دو لافایت قرار گرفت.

ارتش‌های فرانسه و آمریکا در تابستان سال ۱۷۸۱ در شمال شهر نیویورک متحد شدند. هنگامی که خبر فرمان دو گراس رسید، هر دو این نیروها به سمت جنوب درجهت ویرجینیا حرکت کنند کردند، هرچند با تاکتیک‌های ایذایی فریب، انگلیس‌ها را به این باور رساندند که برنامه آن‌ها محاصره نیویورک است. دو گراس از هند غربی حرکت کرد و در پایان ماه اوت به خلیج چساپیک رسید و نیروهای بیشتری را با خود آورد که محاصره دریایی یورک تاون آغاز کرد. وی در حال انتقال ۵۰۰۰۰۰ پزوی نقره جمع‌آوری شده از شهروندان هاوانا، کوبا را برای تأمین منابع محاصره و حقوق و دستمزد ارتش قاره‌ای بود.[۱۱] دو گراس در حالی که در سانتو دومینگو بود، با فرانسیسکو ساودرا د سانگرونیس، نماینده کارلوس سوم اسپانیا دیدار کرد. دی گراس قصد داشت چندین کشتی جنگی خود را در سانتو دومینگو باقی گذارد. سااودرا قول مساعدت ناوگان دریایی اسپانیا برای محافظت از ناوگان تجاری فرانسوی را داد و به این ترتیب دو گراس توانست تا با همه ناوهای جنگی خود به شمال برود.[۱۲] در آغاز ماه سپتامبر، او ناوگان انگلیسی را به سرپرستی سر توماس گریوز که برای کمک به کورنوالیس در نبرد چساپیک آمد درگیر شد و آنها را شکست داد. در نتیجه این پیروزی، دو گراس راه فرار دریایی کورنوالیس را بست. در اواخر سپتامبر واشینگتن و روشامبو به منطقه رسیدند و ارتش و نیروهای دریایی کورنوالیس را کاملا محاصره کردند.

پس از آماده‌سازی‌های اولیه، آمریکایی‌ها و فرانسوی‌ها اولین خطوط محاصره خود را ساختند و بمباران را آغاز کردند. با تضعیف دفاع انگلیس، در ۱۴ اکتبر ۱۷۸۱، واشینگتن دو ستون نظامی را برای حمله به آخرین دفاع برجسته بریتانیایی فرستاد. یک ستون فرانسوی تحت ویلهلم فالتز-زویبرکن حصار شماره ۹ را تصرف کرد و یک ستون آمریکایی زیر نظر الکساندر همیلتون حصار شماره ۱۰ را به اشغال خود درآورد. با اشغال این حصارها، متحدین توانستند محاصره دوم خود را تکمیل کنند. با نزدیک شدن توپخانه آمریکایی و شدت بمباران بیشتر از هر زمان دیگر، موقعیت انگلیس به سرعت رو به زوال رفت. کورنوالیس در ۱۷ اکتبر درخواست تسلیم کرد. پس از دو روز مذاکره، مراسم تسلیم در ۱۹ اکتبر رخ داد. کورنوالیس در این مراسم غایب بود. با دستگیری بیش از ۷۰۰۰ سرباز انگلیسی، مذاکرات بین ایالات متحده و انگلیس آغاز شد. این مذاکرات سرانجام منجر به معاهده پاریس در سال ۱۷۸۳ شد.

نگارخانه[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "German Auxiliary Units at Yorktown". National Park Service. Retrieved July 28, 2016.
  2. Tucker, Spencer (2013). Almanac of American Military History (به انگلیسی). ABC-CLIO. p. 369. ISBN 978-1-59884-530-3.
  3. Tucker, Spencer (2013). Almanac of American Military History (به انگلیسی). ABC-CLIO. p. 369. ISBN 978-1-59884-530-3.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ Lengel p. 337
  5. Tucker, Spencer (2013). Almanac of American Military History (به انگلیسی). ABC-CLIO. p. 369. ISBN 978-1-59884-530-3.
  6. Tucker, Spencer (2013). Almanac of American Military History (به انگلیسی). ABC-CLIO. p. 369. ISBN 978-1-59884-530-3.
  7. Lengel p. 330
  8. Greene, p. 307
  9. Greene, pp. 307–308
  10. Herring p. 26
  11. Chávez p. 225
  12. Mitchell p. 23

کتابنامه[ویرایش]