هنر در پرو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ساختمان خاویر آلزامورا والدز، عکس از تئودورو نونز اورتا ۲۰۱۲

مجسمه سازی و نقاشی در پرو تعریف خود را از آتلیه‌ها یی آغاز می‌کند که توسط راهب‌هایی یافت شده که شدیداً تحت تأثیر مکتب باروک شهر سویل (اسپانیا) قرار گرفته بودند. در این پیشینه، غرفه‌های گروه همخوانی کلیسای اعظم، آب نمای میدان اصلی در بخش لیما و بخش بزرگی از مصنوعات استعماری ثبت شده بودند.

دورگه شدن هنری بیشتر در نگارگری تشدید می‌شود. این دورگه شدن بدون ابهام، میراث بومی را گردآوری نموده و بدون کاستن از آن، تداوم تاریخی را عینیت می‌بخشد. شما می‌توانید این موضوع را در تصویر زندانی آتاهوآلپا، اثر دیگو دمورا یا در بوم‌های نقاشی نگارگران ایتالیایی ماتیو پرز د آلسیو[۱] و آنجلینو مدورو[۲]، یا اسپانیایی‌هایی چون فرانسیسکو بخارانو[۳] و جی. دی. ایلسکاس[۴] و جی. رودریگز[۵] کریول مشاهده نمایید.

طی قرن هفدهم و قرن هجدهم، سبک باروک در حوزه هنرهای پلاستیک نیز غالب شد. در قرن ۱۹ ام| نوزدهم، سبک‌های فرانسوی روکوکو و نئوکلاسیک فرانسوی و جریانهای رمانتیک، بهترین عرضه کنندگان خود را در ال. مونته رو، ایگنسیو مرینو و فرانچسکو ماسیاس یافتند.

در قرن بیستم، تأسیس مدرسه هنرهای زیبای لیما (۱۹۱۹) موج شدیدی را در مجسمه سازی و نقاشی پرو در پی داشت.

در مجسمه سازی، برخی نام‌های مهمی بوده‌اند مانند لوئیز آگورتو[۶]، ال. والدتارو[۷]، خواکوین روکا ری[۸]، جی. پیکوئراس[۹]، آلبرتو گوسمیان[۱۰]، ویکتور دلفین[۱۱] و اف. سانچز[۱۲]. همچنین وجود افرادی مانند: دانیل هرناندز[۱۳]، آر. گراو[۱۴]، چزار کوئیپس آسین[۱۵] و خوزه سابوگال[۱۶] در میان نگارگران. سابوگال رهبر نهضت بومی بوده‌اند. این جنبش یکی از تکیه گاه‌های نقاشی معاصر پرو بوده که اسامی بیشتر عرضه کنندگان آن به این شرح هستند: فرناندو سیزلو[۱۷]، آلبرتو داویلا[۱۸]، آرماندو وییگاس[۱۹]، سابینو اسپرینگت[۲۰]، ویکتور هوماردا[۲۱]، ام.ای. کوآدروس[۲۲]، آنخل چاوز[۲۳]، میلنر کاخاهوآرینگا[۲۴]، تیسلا تسوچیا[۲۵]، دیود هرسکوویتز[۲۶]، اسکار آلن[۲۷] و کارلوس روئیا[۲۸].

پانویس[ویرایش]

  1. Mateo Pérez de Alesio
  2. Angelino Medoro
  3. Francisco Bejarano
  4. J. de Illescas
  5. J. Rodriguez
  6. Luis Agurto
  7. L. Valdettaro
  8. Joaquin Roca Rey
  9. J. Piqueras
  10. Alberto Guzmán
  11. Victor Delfín
  12. F. Sánchez
  13. Daniel Hernández
  14. R. Grau
  15. Cesar Quispez Asin
  16. Jose Sabogal
  17. Fernando de Szyszlo
  18. Alberto Davila
  19. Armando Villegas
  20. Sabino Springett
  21. Victor Humareda
  22. M. A. Cuadros
  23. Ángel Chávez
  24. Milner Cajahuaringa
  25. Tilsa Tsuchiya
  26. David Herskowitz
  27. Oscar Allain
  28. Carlos Revilla

منابع[ویرایش]