متروی پاریس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از مترو پاریس)
مترو پاریس
Hector Guimard's original هنر نو entrance of the Paris Métro in Abbesses station
اطلاعات
مالکسازمان ترابری خودگردان پاریس
مکانشهر پاریس
نوعی ترابریقطار شهری
تعداد خطوط۱۴
تعداد ایستگاه‌ها۳۰۳[۱]
مسافران روزانه۴.۲۱ میلیون (۲۰۱۲)[۲]
مسافران سالانه۱.۵۲۷ میلیارد (۲۰۱۳)[۳]
اداره
آغاز بهره‌برداری۱۹ ژوئیه ۱۹۰۰؛ ۱۲۳ سال پیش (۱۹۰۰-19}})[۴]
اداره‌کننده(ها)سازمان ترابری خودگردان پاریس
تعداد قطارها۷۰۰
فنی
طول سیستم۲۱۴ کیلومتر (۱۳۳ مایل)[۴]
اندازه ریل۱٬۴۳۵ mm (4 ft 8 1⁄2 in)
(ریل استاندارد)
ورودیه ایستگاه پل لوالوآ
یکی از ایستگاه‌های خط ۱۴ مترو پاریس

متروی پاریس (به فرانسوی: Métro de Paris) بخشی از سامانه ترابری شهری پاریس است که در فرانسه آن را به نام متروپولیتن می‌نامند. آثار معماری به سبک هنر نو موجود در این مترو شهرت جهانی دارد.

مترو پاریس شامل ۱۴ خط عموماً زیرزمینی به درازا ۲۱۴ کیلومتر می‌باشد.[۴] در مجموع، این خط‌ها دارا ۳۰۳ ایستگاه[۱] است که با توجه به کاربرد چندگانه بعضی از ایستگاه‌ها در ۲ یا چند خط، تعداد کل ایستگاه‌ها به ۳۸۴ ایستگاه می‌رسد.[۵]

مترو پاریس بیشترین فضا ایستگاه‌ها را در بین متروها جهان داراست. مجموع مساحت ۲۴۵ ایستگاه این مترو به ۴۱ کیلومتر مربع می‌رسد.

خطوط از شماره ۱ تا ۱۴ نام‌گذاری شده‌اند. علاوه بر این ۱۴ خط متروی پاریس شامل ۲ خط کوچک نیز می‌شود. این ۲ خط در واقع بخشی از خطوط ۳ و ۷ می‌باشند که به صورت مستقل کار می‌کنند.

متروی پاریس پس از متروی مسکو پرکارترین مترو اروپا محسوب می‌شود.[۶] این مترو روزانه بیش از ۴٫۵ میلیون نفر را جابجا می‌کند. در سال ۲۰۰۶ متروی پاریس ۱٬۴۰۹ میلیارد نفر را جابجا نموده است که مقام ششم پر مسافرترین مترو جهان را داراست.[۷]

ایستگاه شاتله له‌آل بزرگترین ایستگاه مترو جهان است که جزء مترو پاریس محسوب می‌شود.[۸][۹]

متروی پاریس از نظر طول با ۲۱۴ کیلومتر سومین مترو گسترده جهان است.[۱۰]

متروی پاریس در سال ۱۹۰۰ به مناسبت نمایشگاه جهانی به بهره‌برداری رسید.

تاریخچه[ویرایش]

نخستین خط متروی پاریس در سال ۱۹۰۰ به خاطر نزدیک شدن پنجمین نمایشگاه جهانی در پاریس راه اندازی شدی.ساخت مترو تا جنگ جهانی اول به سرعت گسترش یافت و زیرسازی‌ها تا دهه ۱۹۲۰ تکمیل شد. اتصال به حومه و احداث خط 11 مربوط به دهه ۱۹۳۰ بود. جنگ جهانی دوم ۱۹۴۵ - ۱۹۳۹ بیشترین تاثیر را روی مترو گذاشت. خدمات محدود شد و بسیاری ایستگاه‌ها حتی تا دهه ۱۹۶۰ بسته شدند.با افزایش ناگهانی جمعیت طی سال‌های ۱۹۵۰ تا مترو در ساعاتی از روز با ازدحام جمعیت مواجه شد و فاصله کم بین ایستگاه‌ها موجب کندی شبکه شد. پاریس به عنوان راه حل خط‌های حومه را در دهه ۱۹۶۰ به قسمت‌های جدید در مرکز شهر اتصال داد.خط‌های ۷، ۸و ۹ قسمت‌های تجاری و اداری را به مناطق مسکونی شمال- شرق و جنوب- غرب متصل می‌کنند.در اکتبر ۱۹۹۸ خط ۱۴ افتتاح شد که در طول 63 سال اولین خطی کاملاً جدید بود و هنوز هم تنها خط کاملاً اتوماتیک در کل شبکه است.

ایستگاه پایرامید از خط ۱۴ مترو پاریس. شیشه‌های محافظ برای جلوگیری از افتادن مسافران بر روی ریل مترو یا برخورد با برق فشارقوی کارگزاری شده‌است.

روش‌های دسترسی[ویرایش]

فروش بلیت به دو صورت ساده و هوشمند انجام می‌گیرد که از طریق کیوسک‌ها و هم به صورت خودکار قابل تهیه است. بلیت استاندارد برای یک‌بار سفر که در اتوبوس و تراموا نیز قابل استفاده است ١.٨ یورو می‌باشد . بلیت‌ها به صورت روزانه، هفتگی، ماهانه و سالانه هستند. در حال حاضر بیشتر شهروندان پاریس داری کارت ناویگو NaviGo هستند که می‌توان آن را به صورت هفتگی ماهانه و فصلی شارژ کرد

کارت‌های سفر یک روزه، دو روزه سه یا پنج روزه بیشتر برای توریست‌ها در نظر گرفته شده است. البته بهتر است در صورتی که سفرتان از روز دوشنبه آغاز می‌شود و بیش از ۵ روز ادامه دارد، از کارت هفتگی که شامل ۱۰% تخفیف است، استفاده کنید.

بلیت مخصوص تعطیلات آخر هفته برای جوانان زیر ۲۶ سال فقط روزهای شنبه و یک شنبه معتبر است. قیمت آن برای مناطق ۳-۱، ۳٫۳۰ فرانک و برای مناطق ۶-۱ و نیز سایر مناطق ۸٫۲۰ فرانک است.

نقشه[ویرایش]

Map

خط‌ها[ویرایش]

خط‌های متروی پاریس
نام خط افتتاح آخرین
توسعه 		ایستگاه‌ها طول متوسط
داخل ایستگاه 		جابه‌جایی
(سالیانه) 		ایستگاه‌های پایانی
Paris Métro Line 1 خط ۱ ۱۹۰۰ ۱۹۹۲ ۲۵ ۱۶.۶ کیلومتر / ۱۰.۳ مایل ۶۹۲ متر ۲۱۳٬۹۲۱٬۴۰۸ La Défense
Château de Vincennes
Paris Métro Line 2 خط ۲ ۱۹۰۰ ۱۹۰۳ ۲۵ ۱۲.۳ کیلومتر / ۷.۷ مایل ۵۱۳ متر ۹۵٬۹۴۵٬۵۰۳ Porte Dauphine
Nation
Paris Métro Line 3 خط ۳ ۱۹۰۴ ۱۹۷۱ ۲۵ ۱۱.۷ کیلومتر / ۷.۳ مایل ۴۸۸ متر ۹۱٬۶۵۵٬۶۵۹ Pont de Levallois
Gallieni
Paris Métro Line 3bis خط ۳بیس ۱۹۷۱ ۱۹۷۱ ۴ ۱.۳ کیلومتر / ۰.۸ مایل ۴۳۳ متر Porte des Lilas
Gambetta
Paris Métro Line 4 خط ۴ ۱۹۰۸ ۲۰۱۳ ۲۷ ۱۲.۱ کیلومتر / ۶.۶ مایل ۴۲۴ متر ۱۵۵٬۳۴۸٬۶۰۸ Porte de Clignancourt
Mairie de Montrouge
Paris Métro Line 5 خط ۵ ۱۹۰۶ ۱۹۸۵ ۲۲ ۱۴.۶ کیلومتر / ۹.۱ مایل ۶۹۵ متر ۹۲٬۷۷۸٬۸۷۰ Bobigny
Place d'Italie
Paris Métro Line 6 خط ۶ ۱۹۰۹ ۱۹۴۲ ۲۸ ۱۳.۶ کیلومتر / ۸.۵ مایل ۵۰۴ متر ۱۰۴٬۱۰۲٬۳۷۰ ایستگاه متروی شارل دوگل - اتوال
Nation
Paris Métro Line 7 خط ۷ ۱۹۱۰ ۱۹۸۷ ۳۸ ۲۲.۴ کیلومتر / ۱۳.۹ مایل ۶۰۵ متر ۱۲۱٬۳۴۱٬۸۳۳ La Courneuve
Villejuif
Mairie d'Ivry
Paris Métro Line 7bis خط ۷بیس ۱۹۶۷ ۱۹۶۷ ۸ ۳.۱ کیلومتر / ۱.۹ مایل ۴۴۳ متر Louis Blanc
Pré Saint-Gervais
Paris Métro Line 8 خط ۸ ۱۹۱۳ ۲۰۱۱ ۳۸ ۲۳.۴ کیلومتر / ۱۳.۸ مایل ۶۱۴ متر ۹۲٬۰۴۱٬۱۳۵ Balard
Pointe du Lac
Paris Métro Line 9 خط ۹ ۱۹۲۲ ۱۹۳۷ ۳۷ ۱۹.۶ کیلومتر / ۱۲.۲ مایل ۵۴۴ متر ۱۱۹٬۸۸۵٬۸۷۸ Pont de Sèvres
Mairie de Montreuil
Paris Métro Line 10 خط ۱۰ ۱۹۲۳ ۱۹۸۱ ۲۳ ۱۱.۷ کیلومتر / ۷.۳ مایل ۵۳۲ متر ۴۰٬۴۱۱٬۳۴۱ Boulogne
Gare d'Austerlitz
Paris Métro Line 11 خط ۱۱ ۱۹۳۵ ۱۹۳۷ ۱۳ ۶.۳ کیلومتر / ۳.۹ مایل ۵۲۵ متر ۴۶٬۸۵۴٬۷۹۷ Châtelet
Mairie des Lilas
Paris Métro Line 12 خط ۱۲ ۱۹۱۰[۱۱] ۲۰۱۲ ۲۹ ۱۳.۹ کیلومتر / ۸.۶ مایل ۵۱۵ متر ۸۱٬۴۰۹٬۴۲۱ Front Populaire
Mairie d'Issy
Paris Métro Line 13 خط ۱۳ ۱۹۱۱[۱۱] ۲۰۰۸ ۳۲ ۲۴.۳ کیلومتر / ۱۵.۰ مایل ۷۷۶ متر ۱۱۴٬۸۲۱٬۱۶۶ Châtillon - Montrouge
Saint-Denis
Les Courtilles
Paris Métro Line 14 خط ۱۴ ۱۹۹۸ ۲۰۰۷ ۹ ۹ کیلومتر / ۵.۶ مایل ۱,۱۲۹ متر ۶۲٬۴۶۹٬۵۰۲ Saint-Lazare
Olympiades

نگارخانه[ویرایش]

  • ایستگاه سن لازار
    ایستگاه سن لازار
  • ورودیه ایستگاه لامارک
    ورودیه ایستگاه لامارک
  • ورودیه یکی از ایستگاه‌های متروی پاریس
    ورودیه یکی از ایستگاه‌های متروی پاریس
  • ورودیه ایستگاه آناتول فرانس
    ورودیه ایستگاه آناتول فرانس
  • ایستگاه سن لازار
    ایستگاه سن لازار
  • گیت‌های ورودی ایستگاه سن لازار
    گیت‌های ورودی ایستگاه سن لازار
  • ایستگاه سن لازار
    ایستگاه سن لازار

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "The Network - The Metro: a Parisian institution". RATP. Archived from the original on 18 February 2017. Retrieved 2014-01-29.
  2. ↑ "Activity Report 2012" (pdf). STIF. p. 20. Retrieved 2014-03-21.
  3. ↑ STIF Annual report
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ "Brief history of the Paris metro". france.fr - The official website of France. Archived from the original on 26 September 2013. Retrieved 2013-09-21.
  5. ↑ "Les transport en commun en chiffres en Ile-de-France" (PDF) (به فرانسوی). Archived from the original (PDF) on 28 February 2008. Retrieved 15-08-2008. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ بازدید= (help)
  6. ↑ « Metro Features List » on metrobits.org
  7. ↑ "Efficacite_de_lentreprise" (PDF) (به فرانسوی). Archived from the original (PDF) on 11 April 2008. Retrieved 15-08-2008. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ بازدید= (help)
  8. ↑ "REAMENAGEMENT DU POLE RER CHATELET-LES HALLES" (PDF) (به فرانسوی). Archived from the original (PDF) on 15 February 2010. Retrieved 15-08-2008. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ بازدید= (help)
  9. ↑ "Châtelet-Les Halles" (به انگلیسی). Retrieved 15-08-2008. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ بازدید= (help)
  10. ↑ "List of urban rail systems by length - Wikipedia, the free encyclopedia" (به انگلیسی). Retrieved 22-09-2008. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ بازدید= (help)
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Lines ۱۲ and ۱۳ were originally built as part of the Nord-Sud network (as lines A and B respectively).
  • Bindi, A., & Lefeuvre, D. (1990). Le Métro de Paris : Histoire d'hier à demain, Rennes : Ouest-France. ISBN 2-7373-0204-8. (French)
  • Descouturelle, Frédéric, et al. (2003). Le métropolitain d'Hector Guimard. Somogy. ISBN 2-85056-815-5. (French)
  • Gaillard, M. (1991). Du Madeleine-Bastille à Météor : Histoire des transports Parisiens, Amiens : Martelle. ISBN 2-87890-013-8. (French)
  • Hovey, Tamara. Paris Underground, New York: Orchard Books, 1991. ISBN 0-531-05931-6.
  • Lamming, C.(2001) Métro insolite, Paris : Parigramme, ISBN 2-84096-190-3.
  • Ovenden, Mark. Paris Metro Style in map and station design, London: Capital Transport, 2008. ISBN 978-1-85414-322-8.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=متروی_پاریس&oldid=34523455»