ماکس دسوآر
| ماکس دسوآر | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۸ فوریه ۱۸۶۷ |
| درگذشت | ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۷ (۸۰ ساله) |
| پیشه | فیلسوف، روان‌شناس |
ماکسیمیلیان دسوآر (زاده ۸ فوریه ۱۸۶۷ – درگذشته ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۷) فیلسوف، روان‌شناس و نظریه‌پرداز زیبایی‌شناسی آلمانی بود.[۱]
حرفه[ویرایش]
دسوآر در برلین، در یک خانواده یهودی آلمانی به دنیا آمد، والدینش لودویگ دسوآر (۱۸۱۰–۱۸۷۴)، «تحسین برانگیزترین بازیگر شکسپیر آلمان»،[۲] و همسر سوم لودویگ، اوت گرون مایر (در حدود ۱۹۲۴ درگذشت) بودند. ماکس از دانشگاه‌های برلین (فلسفه، ۱۸۸۹) و وورزبورگ (پزشکی، ۱۸۹۲) مدرک دکترا گرفت.[۳] او از سال ۱۸۹۷ تا ۱۹۳۳ در برلین استاد بود، زمانی که نازی‌ها او را از تدریس منع کردند.
دسوآر که یکی از همکاران پیر ژانت و زیگموند فروید بود، در سال ۱۸۹۰ کتابی در مورد خودِ دوگانه منتشر کرد، که ذهن را به دو لایه تقسیم می‌کند که هر یک دارای پیوندهای خاص خود[۴] و زنجیره حافظه خاص خود است.[۵] او بر این باور بود که «ناخودآگاه» (Unterbewusstein) در پدیده‌هایی مانند رؤیا، هیپنوتیزم و شخصیت دوگانه پدیدار می‌شود.[۶] کار او توسط اتو رنک در مطالعه خود در مورد Doppelgänger ساخته شد.[۷]
دسوآر در مقاله‌ای در سال ۱۸۹۴ گزارشی از تکامل غریزه جنسی از غیرمتمایز به متمایز منتشر کرد که توسط آلبرت مول و زیگموند فروید انجام شد.[۸] فروید در سه مقاله خود در باب تئوری جنسیت به‌طور تأیید آمیزی به آن اشاره می‌کند.[۹]
ماکس دسوآر که فیلسوف نوکانتی محسوب می‌شود، Zeitschift für Ästhetik und allgemeine Kunstwissenschaft را تأسیس کرد که سال‌ها آن را ویرایش کرد، و اثر Ästhetik und allgemeine Kunstwissenschaft را منتشر کرد که در آن پنج شکل اصلی زیبایی‌شناسی را فرموله کرد: زیبا، والا، غم‌انگیز، زشت و خنده دار.
دوسوآر با سوپرانو سوزان دسوآر ازدواج کرد. او در سن ۸۰ سالگی در کونیگشتاین ام تاونوس درگذشت.
فراروانشناسی[ویرایش]
در سال ۱۸۸۹، دسوآر در مقاله‌ای در مجله آلمانی ابوالهول، اصطلاح «پاراسیکولوژی» (در واقع در معادل آلمانی آن، «Parapsychologie») را ابداع کرد: «اگر فردی … با چیزی فراتر یا غیر از معمول مشخص شود، شاید بتوان پدیده‌هایی را که خارج از فرایند معمول زندگی درونی است، فراروانشناسی نامید و علم مربوط به آن‌ها را فراروانشناسی نامید. این کلمه خوب نیست، اما به نظر من این مزیت را دارد که یک منطقهٔ حاشیه ای تا کنون ناشناخته بین حالت‌های متوسط و آسیب شناختی را نشان می‌دهد. با این حال، چنین نامگذاری‌هایی به جز کابرد عملی ارزش دیگری ندارند.»[۱۰]
دسوآر یکی از اعضای انجمن تحقیقات روانی بود.[۱۱] او به شدت نسبت به رسانه فیزیکی بدبین بود. او نویسنده کتاب Vom Jenseits der Seele: Die Geheimwissenschaften در kritischer Betrachtung («فراتر از» روح: علوم غیبی مورد بررسی انتقادی) بود که شش برا ویرایش شد.
این کتاب حاوی اطلاعات تردید آمیز در مورد رسانه‌های یان گوزیک، فرانک کلوسکی، هنری اسلید و بسیاری دیگر بود.[۱۲] ویرایش ششم ۱۹۳۰ (تجدید چاپ در سال ۱۹۶۷) حاوی افشاگری از قربانی ادعایی poltergeist الئونور زوگون بود. به گفته Dessoir، او این پدیده را به صورت متقلبانه انجام داده بود.[۱۲]
شعبده بازی[ویرایش]
دسوآر یک شعبده باز آماتور بود که از نام مستعار «ادموند دبلیو. رلز» استفاده کرده بود. او به تاریخ و روان‌شناسی جادو علاقه داشت. او مجموعه‌ای از مقاله‌ها را با عنوان روان‌شناسی لگردمین منتشر کرد که در پنج نوبت هفتگی برای مجله Open Court از ۲۳ مارس تا ۲۰ آوریل ۱۸۹۳ چاپ می‌شد[۱۳]
مقاله او روان‌شناسی هنر احضار در کتاب HJ Burlingame در سراسر جهان با یک شعبده باز و یک شعبده باز (۱۸۹۱) گنجانده شد.[۱۴]
آثار[ویرایش]
- Bibliographie des modernen Hypnotismus (1888)
- Karl Philipp Moritz als Aesthetiker (1889)
- Geschichte der neueren deutschen Psychologie (1902)
- Zeitschrift für Ästhetik und allgemeine kunstwissenschaft (1906)
- طرح کلی تاریخ روان‌شناسی (۱۹۱۲)
- Vom Jenseits der Seele: Die Geheimwissenschaften in kritischer Betrachtung (1917، ۱۹۲۰، ۱۹۳۰، تجدید چاپ در ۱۹۶۷)
در مورد سحر و جادو
- روان‌شناسی هنر احضار (۱۸۹۱)
- Psychologische Skizzen (1893، Edmund W. Rells [شبه.])
- Dessoir, M. (1893). روان‌شناسی لگردمین. دادگاه باز ۷: ۳۵۹۹–۳۶۰۲.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Walter Benjamin, Marcus Paul Bullock, Michael William Jennings Selected Writings: 1927-1934 1999, p. 657
- ↑ Edward K. Kaplan, Samuel H. Dresner, Abraham Joshua Heschel: Prophetic Witness, Yale University Press (2007), p. 109
- ↑ Devonis, David C. (2012). Encyclopedia of the History of Psychological Theories. Springer. pp. 342-343. شابک ۹۷۸−۱−۴۴۱۹−۰۴۲۵−۶
- ↑ Henri Ellenberger, The Discovery of the Unconscious (1970) p. 145
- ↑ Albert Moll, Hypnotism (2004) p. 239
- ↑ Ellenberger, p. 145-6
- ↑ Otto Rank, The Double (1971)
- ↑ Ellenberger, p. 302-3
- ↑ Sigmund Freud, On Sexuality (PFL 7) p. 152-3
- ↑ Wolfgang G. Bringmann, Helmut E. Lück, Wolfgang G. Bringmann A pictorial history of psychology 1997, p. 71
- ↑ Valsiner, Jaan; Veer, Rene van der. (2000). The Social Mind: Construction of the Idea. Cambridge University Press. p. 70. شابک ۰−۵۲۱−۵۸۰۳۶−۶
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Hövelmann. Gerd H; Truzzi, Marcello; Hoebens, Piet Hein. (1985). Skeptical Literature on Parapsychology: An Annotated Bibliography. In Paul Kurtz. A Skeptic's Handbook of Parapsychology. Prometheus Books. pp. 473-474. شابک ۰−۸۷۹۷۵−۳۰۰−۵
- ↑ Williamson, Colin. (2015). Hidden in Plain Sight: An Archaeology of Magic and the Cinema. Rutgers University Press. p. 203. شابک ۹۷۸−۰−۸۱۳۵−۷۲۵۵−۰
- ↑ Burlingame, H. J. (1891). Around the World with a Magician and a Juggler. Chicago: Clyde Publishing Co. pp. 137-165
- اعضای هیئت علمی دانشگاه هومبولت برلین
- تاریخنگاران تردستی
- دانشآموختگان دانشگاه وورتسبورگ
- دانشآموختگان دانشگاه هومبولت برلین
- درگذشتگان ۱۹۴۷ (میلادی)
- روانشناسان اهل آلمان
- زادگان ۱۸۶۷ (میلادی)
- شکگرایان اهل آلمان
- فراروانشناسان
- فیلسوفان سده ۱۹ (میلادی) اهل آلمان
- فیلسوفان یهودی
- نویسندگان اهل برلین
- نویسندگان مرد اهل آلمان
- یهودیان سده ۱۹ (میلادی) اهل آلمان