ماه‌پایه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ماه پایه از طبقه‌های بهشت در دین زرتشت است که پایین تر از گروتمان قرار دارد.در ماه پایه روان‌هایی قرار دارند که دستورهای گفتار نیک را انجام داده‌اند و هرچند همه دستورهای دینی را عملی نکرده‌اند اما کارهای نیک بیشمار انجام داده‌اند و هنگام ورود فروغشان به روشنایی ماه می‌گردد.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. هینلز, جان.شناخت اساطیر ایران.ترجمه ژاله آموزگار و احمد تفضلی.نشرچشمه.تهران.صفحه99

جستارهای وابسته[ویرایش]