مارگارت اینگلز
| مارگارت اینگلز | |
|---|---|
| زادهٔ | ۲۵ اکتبر ۱۸۹۲ پاریس، کنتاکی |
| درگذشت | ۱۳ دسامبر ۱۹۷۱ (۷۹ سال) لکزینگتون، کنتاکی |
| ملیت | آمریکایی |
| تحصیلات | لیسانس مهندسی مکانیک |
| محل تحصیل | دانشگاه کنتاکی |
| پیشه | مهندسی مکانیک |
| کارفرما | شرکت کریر |
| شناخته‌شده برای | پیشگام در توسعه تهویه مطبوع. اولین زن فارغ‌التحصیل مهندسی از دانشگاه کنتاکی؛ دومین زن فارغ‌التحصیل رشته مهندسی در ایالات متحده؛ اولین زنی که مدرک حرفه ای مهندس مکانیک را دریافت کرد. |
مارگارت اینگلز (۲۵ اکتبر ۱۸۹۲ – ۱۳ دسامبر ۱۹۷۱)[۱] یک مهندس مکانیک آمریکایی بود که به عنوان اولین زن فارغ‌التحصیل مهندسی از دانشگاه کنتاکی شناخته می‌شود. اینگلز مدرک لیسانس خود را در رشته مهندسی مکانیک در سال ۱۹۱۶ از دانشگاه کنتاکی دریافت کرد. او همچنین دومین زن فارغ‌التحصیل رشته مهندسی در ایالات متحده و اولین زنی بود که مدرک آکادمیک مهندسی مکانیک را اخذ کرد. کار اینگلز در مورد تهویه مطبوع شامل گنجاندن رطوبت و جریان هوا در پارامترهای مهم برای آسایش انسان بود.
اوایل زندگی[ویرایش]
مارگارت اینگلز در ۲۵ اکتبر ۱۸۹۲ در پاریس، شهری در ایالت کنتاکی به دنیا آمد. او در شهر زادگاهش، به مدرسه رفت و از هماهن زمان مجذوب موضوعات علمی و مهندسی بود. علاقه او به صنایع برودتی در سنین نوجوانی هنگامی که متوجه جمع شدن رطوبت روی شیشه سرد و چگالش شد شکوفا گردید.
او تحصیلات خود را در دانشگاه کنتاکی ادامه داد و مدرک لیسانس خود را در رشته مهندسی مکانیک در سال ۱۹۱۶ دریافت کرد. وی اولین زنی بود که در یک رشته مهندسی از دانشگاه فارغ‌التحصیل شد.
حرفه[ویرایش]
پس از فارغ‌التحصیلی، او در واحد مهندسی ترافیک شرکت امور تلفنی شیکاگو مشغول به کار شد. سپس در سال ۱۹۱۷ شیکاگو را به مقصد پیتسبورگ و شرکت مهندسی کریر ترک کرد. وی در این هنگام به توسعه صنایع تهویه مطبوع علاقه‌مند شد.
او مدرک حرفه‌ای مهندسی مکانیک خود را در سال ۱۹۲۰ دریافت کرد. سال بعد به آزمایشگاه تحقیقاتی مهندسین گرمایش و تهویه آمریکا پیوست و در آنجا به مدت شش سال در رشته تهویه مطبوع تحصیل کرد. او در حین انجام آزمایش‌های میدانی برای کارگروه تهویه مدارس نیویورک، یک دستگاه قابل حمل جدید را تکمیل کرد که میزان گرد و غبار مملو از میکروب را در مدارس و مکان‌های عمومی تعیین می‌کند.[۲]
در سال ۱۹۳۱، او به شرکت کریر بازگشت و تا زمان بازنشستگی در آنجا ماند. در کریر، او به تکمیل نم‌سنج کمک کرد که برای خواندن رطوبت نسبی هوا استفاده می‌شود.[۲]
او یکی از نمایندگان حرفه مهندسی برودتی بود و طی بیش از ۲۰۰ سخنرانی از سال ۱۹۳۲ تا ۱۹۵۲ برای بیش از ۱۲۰۰۰ نفر صحبت کرد. در سال ۱۹۳۷، او در مقاله‌ای از ام. السا گاردنر در مورد مهندسان زن در مجله انجمن مهندسی زنان، از او در کنار مهندسانی نظیر کیت گلیسون، السی مک گیل، فرانسیس هرد کلارک، مری اولگا سوروکا، ماری لورهینگ، ماری ریث، الییو دنیس، ایزابل ایبل، هیلدا لیون و امی جانسون یاد شد.[۳]
در سال ۱۹۴۰ او به عنوان یکی از ۱۰۰ زن برتر ایالات متحده در مشاغلی انتخاب شد که در سال ۱۸۴۰ برای زنان وجود نداشتند.[۴]
درگذشت[ویرایش]
اینگلز در ۱۳ دسامبر ۱۹۷۱ میلادی در ۷۹ سالگی در لکزینگتون درگذشت.
- او بیش از ۴۵ مقاله فنی و همچنین مقاله‌ای با عنوان Petticoats and Slide Rules نوشته‌است که مروری ست بر زنان آمریکایی پیشگام در زمینه مهندسی.
میراث و بزرگداشت[ویرایش]
خوابگاهی به نام اینگلز هال در اوت ۲۰۰۵ در دانشگاه کنتاکی افتتاح شد که برای دانشجویان مهندسی دختر در نظر گرفته شده‌است.[۵]
همچنین بخش دانشجویی جامعه مهندسان زن در دانشگاه کنتاکی به یاد او یک صندوق کمک هزینه برای دانشجویان مشغول تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد یا دکترا تأسیس کرد.[۶]
منابع[ویرایش]
- ↑ "UK Alumni Association - Margaret Ingels". Ukalumni.net. 1971-12-13. Archived from the original on 12 December 2019. Retrieved 2012-10-17.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Biography, Margaret Ingels Collection (University of Kentucky), circa 1845 - 1967". Kentuckiana Digital Library. Archived from the original on 12 December 2019. Retrieved 2013-10-16.
- ↑ "The Woman Engineer Vol 4". twej.theiet.org. Retrieved 2023-02-12.
- ↑ "Margaret Ingels". University of Kentucky College of Engineering, Alumni & Friends. Archived from the original on 2013-01-06. Retrieved 2013-10-16.
- ↑ "Margaret Ingels (posthumous), BSME 1916, MSME 1920 | University of Kentucky College of Engineering". www.engr.uky.edu. Retrieved 2019-07-23.
- ↑ "Margaret Ingels Society of Women Engineers Graduate Fellowship - Research Directions". Engr.uky.edu. Archived from the original on 2015-09-24. Retrieved 2012-10-17.