پرش به محتوا

لی ریتناوئر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لی ریتناوئر
لی ریتناوئر در سال ۲۰۰۹ در جشنوارهٔ جاز استکهلم
لی ریتناوئر در سال ۲۰۰۹ در جشنوارهٔ جاز استکهلم
اطلاعات پس‌زمینه
نام تولدلی مَک ریتناوئر
زاده۱۱ ژانویهٔ ۱۹۵۲ ‏(۷۳ سال)
هالیوود، لس آنجلس، ایالات متحده آمریکا
ژانرجاز، جاز فیوژن، موسیقی متقاطع، جاز ملایم، جاز فیوژن
پیشه(ها)موسیقی‌دان، آهنگساز، تهیه‌کننده موسیقی
ساز(ها)گیتار
سال‌های فعالیت۱۹۶۸–اکنون
ناشر(ان)اپیک رکوردز، الکترا رکوردز، جی‌آرپی رکوردز، پلی‌گرام، دکا رکوردز، پیک رکوردز، کنکورد رکوردز، دیسکاوری رکوردز
همکاری‌های مرتبطدیو گروسین، فورپلی
وبگاه

لی ریتناوئر (انگلیسی: Lee Ritenour؛ ‏‎/ˈrɪtnaʊər/‎ ‏ RIT-now-ər؛ ‏ زادهٔ ۱۱ ژانویهٔ ۱۹۵۲) نوازندهٔ گیتار جاز، موسیقی‌دان، آهنگساز و تهیه‌کننده موسیقی اهل ایالات متحده آمریکا است.[۱][۲][۳] وی از اواخر دههٔ ۱۹۶۰ میلادی تاکنون مشغول فعالیت بوده است.

وی کارش را از ۱۶ سالگی با نوازندگی برای ماماز اند پاپاز شروع کرد و دیری نپایید که تحت تأثیر وس مانتگامری به موسیقی جاز علاقمند شد.[۴] او دانش‌آموختهٔ نوازندگی گیتار در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی است.[۲] در سال ۱۹۷۹، از قدرت و مهارت نوازندگی او برای «برای تقویت و ارتقا» یکی از سنگین‌ترین آهنگ‌های آلبوم دیوار پینک فلوید به نام «بدو بزن به چاک» سود بردند.[۵] او «نوازندهٔ گیتار ریتم» در تک‌آهنگ «یکی از دگرگونی‌های روحی من» بود بدون آنکه نامش در آلبوم ذکر شود.[۶][۷] برخی از خوانندگانی که ترانه‌های ساخت او را اجرا کرده‌اند، عبارتند از: بیل چامپلین، پتی آستین، لیزا فیشر و مایکل مک‌دانلد. وی در سال ۲۰۱۱ برندهٔ جایزهٔ اکو در شاخهٔ «بهترین نوازندهٔ بین‌المللی» شد.

ریتناوئر بارها داور «جوایز انجمن موسیقی مستقل» بوده است.[۸][۹][۱۰][۱۱] او در مجموع ۱۶ نامزد دریافت جوایز گرمی و یک‌بار برندهٔ آن بوده است.[۳][۱۲][۳]

لی ریتناوئر به‌عنوان نوازنده با هنرمندان بیشماری در ساخت و تولید تک‌آهنگ‌ها یا آلبوم‌هایشان همکاری داشته است که برخی از آنها عبارتند از:

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Biography". Lee Ritenour. January 24, 2013. Retrieved 2014-06-25.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Lee Ritenour". Allmusic.com.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ "Lee Ritenour". Grammy.com.
  4. ↑ Colin Larkin, ed. (1997). The Virgin Encyclopedia of Popular Music (Concise ed.). Virgin Books. p. 1018. ISBN 978-1-85227-745-1.
  5. ↑ Blake, Mark (2008). Comfortably Numb. Da Capo Press. pp. 270–. ISBN 978-1-56858-383-9. Retrieved 11 December 2017.
  6. ↑ Mabbett, Andy (1995). The Complete Guide to the Music of Pink Floyd. Omnibus Press. pp. 80–. ISBN 978-0-7119-4301-8. Retrieved 11 December 2017.
  7. ↑ "Inside the Mind of Pink Floyd: David Gilmour". Guitar. September 1995. Archived from the original on December 30, 2012. Retrieved 2010-07-29.
  8. ↑ "Judges". Independent Music Awards. Retrieved 2016-08-27.
  9. ↑ "The Independent Music Awards Announces Judges for 9th Annual IMAs | MicControl". Archived from the original on June 26, 2009. Retrieved 2009-05-28.
  10. ↑ "11th Annual IMA Judges". Independent Music Awards. Retrieved 2016-08-27.
  11. ↑ "She & Him, The Black Keys, Mark Hoppus, Aimee Mann and Bettye LaVette Join Judging Panel for the 9th Annual Independent Music Awards". Top40-charts.com. Retrieved 2016-08-27.
  12. ↑ "Earth Run". AllMusic. Retrieved 13 December 2017.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ لی ریتناوئر موجود است.
آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد یک نوازنده موسیقی یا موسیقی‌دان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=لی_ریتناوئر&oldid=40765375»