لی رمیک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لی رمیک
لی رمیک در سال ۱۹۷۴
نام هنگام تولدلی آن رمیک
زادهٔ۱۴ دسامبر ۱۹۳۵
کوئنسی، ماساچوست
درگذشت۲ ژوئیهٔ ۱۹۹۱ (۵۵ سال)
لس آنجلس، کالیفرنیا
بر اثر سرطان کلیه
ملیتآمریکایی
سال‌های فعالیت۱۹۵۷–۱۹۸۹
همسر(ها)بیل کلران (۱۹۵۷–۱۹۶۸؛ طلاق، ۲ فرزند)
کیپ گوانز (۱۹۷۰–۱۹۹۱؛ تا زمان مرگش)

لی آن رمیک (انگلیسی: Lee Ann Remick؛ زاده ۱۴ دسامبر ۱۹۳۵ – درگذشته ۲ ژوئیه ۱۹۹۱) هنرپیشه قرن بیستم سینما و تلویزیون اهل آمریکا بود. از فیلم‌های لی رمیک می‌توان به طالع نحس اشاره کرد.

در بهار سال ۱۹۸۹، رمیک به سرطان کلیه مبتلا شد که در نهایت در ۲ ژوئیه ۱۹۹۱ در سن ۵۵ سالگی بر اثر همین بیماری درگذشت[۱][۲].

فیلم‌شناسی[ویرایش]

سال نام نقش توضیحات
۱۹۵۸ A Face in the Crowd بتی لو فلکام
۱۹۵۸ تابستان گرم و طولانی یولا وارنر
۱۹۵۹ این هزاران تپه‌ماهور کلی
۱۹۵۹ تشریح یک قتل لورا مانیون نامزدی گولدن گلاب برای بهترین بازیگر
۱۹۶۰ رود وحشی کارول گارت بالدوین
۱۹۶۱ داستان تمپل دریک تمپل دارک
۱۹۶۲ تجربه‌ای در وحشت کلی شروود
۱۹۶۲ روزگار شراب و گل‌های سرخ کریستن آرنسن کلی نامزد بفتا و گولدن گلاب برای بهترین بازیگر
۱۹۶۳ The Running Man استلا
۱۹۶۳ نمایندگی ویلر مولی تاچر
۱۹۶۵ عزیزم باران باید ببارد گورگت توماس
۱۹۶۵ The Hallelujah Trail کورا تمپلتون
۱۹۶۸ No Way to Treat a Lady کیت پالمر
۱۹۶۸ کارآگاه کارن
۱۹۶۹ Hard Contract شیلا متکالف
۱۹۷۰ لوت پرستار فی مک‌ماهون
۱۹۷۰ A Severed Head آنتونی لینچ-گابون
۱۹۷۱ تبانی ویو استامپر
۱۹۷۳ A Delicate Balance جولیا
۱۹۷۴ به من دست نزن الانور
۱۹۷۵ هنسی کیت بروک
۱۹۷۶ طالع نحس کاترین تورن
۱۹۷۷ تلفن باربارا
۱۹۷۸ تماس مدوسا دکتر زانفولد
۱۹۷۹ اروپایی‌ها یوجینا یانگ
۱۹۸۰ مسابقه گرتا وندمن
۱۹۸۰ باج مگی استراتون
۱۹۸۶ جنگ اما آن گرانج

جوایز[ویرایش]

وی در سال ۱۹۵۹ برای فیلم آناتومی یک قتل، نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام و در سال ۱۹۶۲ برای فیلم روزگار شراب و گل‌های سرخ، نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن و جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام را به دست آورد.

منابع[ویرایش]

  1. "Actress Lee Remick Dead of Cancer at Age 55". AP NEWS (به انگلیسی). Retrieved 2021-07-01.
  2. Yarrow, Andrew L. (July 3, 1991). "Lee Remick, 55, Actress in Roles From Enticing to Tormented, Dies". The New York Times. Retrieved September 27, 2015.

پیوند به بیرون[ویرایش]