کیت بلانشت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از كيت بلانشت)
کیت بلانشت
AC
بلانشت در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۸
نام هنگام تولدکاترین الیز بلانشت
زادهٔ۱۴ مهٔ ۱۹۶۹ ‏(۵۴ سال)
ملبورن، ویکتوریا، استرالیا
شهروندی
  • استرالیا
  • ایالات متحده[۱]
محل تحصیلموسسهٔ ملی هنر نمایشی
پیشهبازیگر
سال‌های فعالیت۱۹۹۲–اکنون
آثارفهرست کامل
عضو هیئت مدیرهکمپانی تئاتر سیدنی
همسر(ها)اندرو آپتون (ا. ۱۹۹۷)
فرزندان۴
امضاء

کاترین الیز بلانشت AC (انگلیسی: Catherine Elise Blanchett؛ زادهٔ ۱۴ مهٔ ۱۹۶۹) بازیگر استرالیایی است. او را یکی از برترین بازیگران زنِ نسل خود دانسته‌اند که بابت نقش‌های همه‌جانبه‌اش در فیلم‌های بلاک‌باستر و مستقل و فعالیت در آثار گوناگون تئاتر معروف است.[۲][۳] بلانشت افتخارات گوناگونی از جمله دو جایزهٔ اسکار، چهار جایزهٔ گلدن گلوب و چهار جایزهٔ فیلم بفتا دریافت کرده‌است.

بلانشت حرفهٔ بازیگری‌اش را پس از فارغ‌التحصیلی از انستیتوی ملی هنر دراماتیک در تئاتر استرالیا آغاز کرد. او در سال ۱۹۹۲ با نمایش الکترا و در سال ۱۹۹۴ با نمایش هملت به روی صحنه رفت. بلانشت برای به تصویر کشیدن الیزابت یکم در درام الیزابت (۱۹۹۸)، که برای آن برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر زن از گلدن گلوب و بفتا شد، مورد توجه عموم قرار گرفت و نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. به تصویر کشیدن کاترین هپبورن در درام زندگی‌نامه‌ای هوانورد (۲۰۰۴) برای او جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به همراه داشت و سپس برای بازی در نقش زنی نابسامان در کمدی-درام جاسمین غمگین (۲۰۱۳) جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن را کسب کرد. او برای بازی در یادداشت‌هایی بر یک رسوایی (۲۰۰۶)، الیزابت: دوران طلایی (۲۰۰۷)، من آنجا نیستم (۲۰۰۷)، کارول (۲۰۱۵) و تار (۲۰۲۲) نیز نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد.

پرفروش‌ترین فیلم‌های بلانشت سه‌گانهٔ ارباب حلقه‌ها (۲۰۰۱–۲۰۰۳)، سه‌گانهٔ هابیت (۲۰۱۲–۲۰۱۴)، مورد عجیب بنجامین باتن (۲۰۰۸)، ایندیانا جونز و قلمرو جمجمه بلورین (۲۰۰۸)، سیندرلا (۲۰۱۵)، ثور: رگنراک (۲۰۱۷) و هشت یار اوشن (۲۰۱۸) هستند. او در بیش از ۲۰ نمایش تئاتر ایفای نقش کرده‌است. از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۳، او و همسرش، اندرو آپتون مقام مدیران هنری شرکت تئاتر سیدنی را به عهده داشتند. برخی از نقش‌های تئاتری او در این دوره احیای نمایش‌های اتوبوسی به نام هوس، دایی وانیا و کلفت‌ها بود. او نخستین حضور خود در برادوی را در سال ۲۰۱۷ با نمایش پلاتونوف تجربه کرد که برایش نامزد دریافت جایزهٔ تونی شد. بلانشت در سال ۲۰۲۰ برای بازی در مجموعهٔ تلویزیونی خانم آمریکا نامزد دریافت جایزهٔ امی ساعات پربیننده شد.

دولت استرالیا در سال ۲۰۰۱ مدال صد ساله را به بلانشت اعطا کرد و در سال ۲۰۱۷ به مقام نشان استرالیا منصوب شد.[۴] او در سال ۲۰۱۲ از سوی دولت فرانسه نشان شوالیه هنر و ادبیات را دریافت کرد. به بلانشت مدرک دکتری عالی ادبیات از دانشگاه نیو ساوت ولز، دانشگاه سیدنی و دانشگاه مک‌کواری اعطا شده‌است. او در سال ۲۰۱۵ از سوی موزه هنر مدرن مورد تقدیر قرار گرفت و فلوشیپ مؤسسه فیلم بریتانیا را دریافت کرد. مجلهٔ تایم در سال ۲۰۰۷ بلانشت را یکی از ۱۰۰ فرد تأثیرگذار جهان نامید و در سال ۲۰۱۸، نام او در رتبه‌بندی بازیگران زن با بیشترین دستمزد در جهان قرار گرفت.[۵]

اوایل زندگی و تحصیلات[ویرایش]

بلانشت بازیگری را در موسسهٔ ملی هنرهای دراماتیک (NIDA) در کنزینگتن، نیو ساوت ولز فرا گرفت.

کاترین الیز بلانشت در ۱۴ مهٔ ۱۹۶۹ در حومه شهرِ ایوانو، متعلق به ملبورن، به دنیا آمد.[۶][۷] مادر استرالیایی او، جون (که نام خانوادگی‌اش پیش از ازدواج گمبل بود)،[۸] بساز و بفروش و معلم بود. پدر آمریکایی او، رابرت دی‌ویت بلانشت جونیور (که بومی تگزاس بود)، ناوبان دوم نیروی دریایی ایالات متحده بود که بعداً مدیر تبلیغاتی شد.[۹][۱۰][۱۱] والدینش هنگامی که کشتی پدرش در ملبورن خراب شد با هم آشنا شدند.[۱۲] بلانشت ده سال داشت که پدرش بر اثر سکته قلبی درگذشت و مادرش مجبور شد که خانواده را به تنهایی بزرگ کند.[۱۳][۱۴] بلانشت یک برادر بزرگتر و یک خواهر کوچک‌تر دارد.[۱۳] تبار او شامل انگلستانی، اسکاتلندی و کمی فرانسوی می‌شود.[۱۴][۱۵][۱۶]

بلانشت خودش را به‌عنوان کودکی «نیمهٔ برون‌گرا، نیمهٔ گوشه‌گیر» توصیف کرده‌است.[۱۳] او در دوران نوجوانی‌اش تمایل زیادی به پوشیدن لباس‌های مرسوم مردانه داشت و در حین بزرگ شدن دوره‌های تحول گوت و پانک را تجربه کرد و در یک زمان موی سر خود را تراشید.[۱۳] او دوران دبستان را در ملبورن و در مدرسهٔ ابتدایی ایوانهو ایست گذراند. او برای تحصیلات متوسطه در مدرسهٔ گرامر دختران ایوانهو و سپس در کالج خانم‌های متدیست (که در آن‌جا علاقه‌اش به هنرهای نمایشی را کشف کرد) به تحصیل پرداخت.[۱۷] او در اواخر نوجوانی و اوایل بیست سالگی در آسایشگاهی در ویکتوریا کار می‌کرد.[۱۸] بلانشت در رشتهٔ اقتصاد و هنرهای زیبا در دانشگاه ملبورن تحصیل کرد اما پس از یک سال تحصیل را رها کرد و به خارج سفر کرد. هنگامی که به مصر رفت، از بلانشت خواسته شد که در نقش کوتاه یک تشویق‌کنندهٔ آمریکایی در فیلم بوکس مصری به نام کابوریا ایفای نقش کند؛ او در آن هنگام به پول نیاز داشت و این نقش را قبول کرد.[۱۳][۱۹] بلانشت پس از بازگشت به استرالیا و کار در تئاترهای کوچک ملبورن، مانند لا ماما، به سیدنی رفت و در موسسهٔ ملی هنرهای دراماتیک (NIDA) ثبت نام کرد.[۱۹] او در سال ۱۹۹۲ با مدرک کارشناسی هنرهای زیبا از مؤسسهٔ ملی هنرهای نمایشی فارغ‌التحصیل شد.[۱۳]

حرفه[ویرایش]

۱۹۹۲–۲۰۰۰: اوایل حرفه و پیشرفت[ویرایش]

اولین نقش تئاتری بلانشت در سال ۱۹۹۲ در مقابل جفری راش در نمایش اولئانا اثر دیوید ممت برای کمپانی تئاتر سیدنی بود. او در آن سال بازیگر نقش کلوتایمنسترا در نمایش الکترای سوفوکل بود. چند هفته پس از تمرین، بازیگر نقش اصلی از این نمایش کنار کشید و کارگردان، لیندی دیویس، بلانشت را برای این نقش انتخاب کرد. عملکرد او در الکترا با تحسین همراه بود.[۱۲] در سال ۱۹۹۳، بلانشت جایزه بهترین بازیگر تازه‌وارد از منتقدان تئاتر سیدنی را برای بازی در رقص‌های کافکا اثر تیموتی دالی و همچنین جایزهٔ بهترین بازیگر زن برای بازی در اولیانا اثر دیوید ممت را دریافت کرد. او اولینی بازیگری شد که در هر دو رشته در همان سال برنده شد.[۱۲] بلانشت سپس نقش اوفلیا را در نمایش هملت (۱۹۹۴–۱۹۹۵) به کارگردانی نیل آرمفیلد ایفا کرد و برایش نامزد دریافت جایزه اتاق سبز شد.[۲۰] او در سال‌های بعد در چندین مینی‌سریال ظاهر شد.[۲۱][۲۲] او در سال ۱۹۹۶ در فیلم کوتاه پارکلندز ایفای نقش کرد. این فیلم نامزد دریافت جایزهٔ بهترین فیلم‌نامهٔ غیراقتباسی از مؤسسه فیلم استرالیا شد.[۲۳][۲۴]

بلانشت اولین فعالیت سینمایی بلند خود را در فیلم جادهٔ بهشت (۱۹۹۷) در نقش مکمل یک پرستار جوان استرالیایی با روحیه که در طول جنگ جهانی دوم توسط ارتش ژاپن اسیر شده بود، تجربه کرد. این فیلم را بروس برسفورد ساخت و گلن کلوز و فرانسیس مک‌دورمند بازیگران اصلی بودند.[۱۴] بودجهٔ این فیلم ۱۹ میلیونن بود و در نهایت دو میلیون دلار در گیشه فروخت[۲۵] و نظرات ضد و نقیضی از سوی منتقدان دریافت کرد. راجر ایبرت، منتقد سینما، از فیلم به‌دلیل نداشتن آرک داستانی انتقاد کرد.[۲۶] اولین نقش اصلی او اواخر همان سال در فیلم درام عاشقانهٔ اسکار و لوسیندا (۱۹۹۷) ساختهٔ گیلیان آرمسترانگ، در مقابل ریف فاینز به وقوع پیوست.[۱۴] بلانشت برای عملکرد خود مورد تحسین قرار گرفت[۱۹] و امانوئل لوی از ورایتی در نقد خود گفت «بلانشت تازه‌کار و درخشان، در نقشی که در ابتدا برای جودی دیویس در نظر گرفته شده بود، به یک ستاره بزرگ تبدیل خواهد شد.»[۲۷] او برای اسکار و لوسیندا برای اولین بار نامزد دریافت جایزهٔ مؤسسه فیلم استرالیا در رشتهٔ بهترین بازیگر نقش اصلی زن شد.[۲۸] او در همان سال برای بازی در نقش لیزی در کمدی رمانتیک خدا را شکر که او لیزی را ملاقات کرد (۱۹۹۷) با بازی ریچارد راکسبورگ و فرانسیس اوکانر جایزهٔ بهترین بازیگر زن مؤسسه فیلم استرالیا را دریافت کرد.[۱۹] تا سال ۱۹۹۷، بلانشت در زادگاهش استرالیا مورد تحسین و شناخت عمومی قرار گرفت.[۱۹]

اولین فعالیت برجسته و بین‌المللی بلانشت، ایفای نقش الیزابت یکم جوان در درام تاریخی الیزابت (۱۹۹۸) به کارگردانی شکهار کاپور بود. این فیلم او را به شهرت بین‌المللی رساند و عملکردش نقدهای گسترده‌ای را به خود اختصاص داد. بلانشت برای این فیلم جوایز گلدن گلوب و آکادمی فیلم بریتانیا را کسب کرد و برای نخستین بار نامزد دریافت جایزهٔ اسکار برای بهترین بازیگر زن شد.[۱۲][۲۰] جانت ماسلین از نیویورک تایمز نوشت اجرای بلانشت «روح، زیبایی و جوهر را به نقشی می‌بخشد که در غیر این صورت ممکن بود به نقشی پوچ بدل شود».[۲۹] سال بعد، بلانشت در فیلم بنگرز (۱۹۹۹)، یک فیلم کوتاه استرالیایی و بخشی از داستان روح‌های ازدست‌رفته، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه و مرتبط با این فیلم، ظاهر شد. این فیلم کوتاه را همسرش اندرو آپتون نوشته و کارگردانی کرد و توسط بلانشت و آپتون تهیه شده‌است.[۳۰][۳۱] او در کمدی چپاندن قوطی‌حلبی (۱۹۹۹) ساختهٔ مایک نیوول با بازی بیلی باب تورنتون و آنجلینا جولی ظاهر شد که نقش او مورد توجه منتقدان قرار گرفت.[۱۹] او همچنین در فیلم آقای ریپلی بااستعداد ساختهٔ آنتونی مینگلا در کنار مت دیمون، گوئینت پالترو، جود لا و فیلیپ سیمور هافمن ایفای نقش کرد. او برای بازی در فیلم آقای ریپلی بااستعداد در نقش مردیت لوگ، یک وارث ساده لوح و ثروتمند آمریکایی، برای دومین بار نامزد جایزهٔ بفتا شد.[۱۴]

۲۰۰۰–۲۰۰۷: ارباب حلقه‌ها و هوانورد[ویرایش]

بلانشت نقش رهبر الف‌ها، گالادریل را در سه‌گانهٔ ارباب حلقه‌ها (۲۰۰۱–۲۰۰۳) ساختهٔ پیتر جکسون ایفا کرد.[۱۴] این سه‌گانه با موفقیت از لحاظ انتقادی و تجاری همراه بود و ۲٫۹۸۱ میلیارد دلار در گیشهٔ جهانی فروش داشت.[۳۲][۳۳][۳۴] این سه فیلم مدتی بعد در یک نظرسنجی که توسط مجله آمریکایی وایرد در سال ۲۰۱۲ انجام شد، در بین ۱۰ فیلم برتر فانتزی برتر تمام دوران قرار گرفتند.[۳۵] علاوه بر ارباب حلقه‌ها، بلانشت در سال ۲۰۰۱ با طیف وسیعی از نقش‌ها در درام‌های شارلوت گری و اخبار کشتیرانی و کمدی جنایی راهزنان کارنامه کاری خود را متنوع کرد و برای آن نامزد دریافت گلدن گلوب و انجمن بازیگران فیلم شد.[۳۶] بن فالک از بی‌بی‌سی او و بیلی باب تورنتون را در راهزنان «یک کمدین واقعی» معرفی کرد و عملکرد او در نقش زنی خانه‌دار و ناراضی که بین دو محکوم فراری گرفتار شده بود، را «غیرقابل انکار، هرچند بی‌شک سکسی» خواند.[۳۷]

در سال ۲۰۰۲، بلانشت در کنار جووانی ریبیسی در فیلم بهشت به کارگردانی تام تیکور ایفای نقش کرد. این اولین فیلم از سه‌گانه‌ای ناتمام اثر نویسنده-کارگردان لهستانی کریشتوف کیشلوفسکی بود.[۲۰][۳۸] عملکرد او در نقش یک زن غمگین که مرتکب یک عمل تروریستی می‌شود مورد تحسین قرار گرفت و استیون هولدن از نیویورک تایمز در نقد خود آن را «قانع‌کننده‌ترین نقش‌آفرینی سینمایی او در حرفه‌اش» می‌داند.[۳۹] بلانشت در سال ۲۰۰۳ طیف گسترده‌ای از نقش‌ها را ایفا کرد: گالادریل در قسمت آخر سه‌گانهٔ ارباب حلقه‌ها با عنوان ارباب حلقه‌ها: بازگشت پادشاه که ۱۱ جایزهٔ اسکار کسب کرد؛[۴۰] تریلر وسترن گم‌شده به کارگردانی ران هاوارد؛ قهوه و سیگار ساختهٔ جیم جارموش که در آن دو نقش را ایفا می‌کند و برایش نامزد دریافت جایزهٔ ایندیپندنت اسپیریت برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد؛[۴۱] و فیلم زندگی‌نامه‌ای ورونیکا گرن که برایش نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب بهترین بازیگر درام شد.[۲۰] در سال ۲۰۰۴، بلانشت در فیلم زندگی در آب با استیو زیسو ساختهٔ وس اندرسن نقش یک روزنامه‌نگار باردار را به تصویر کشید که سفری در زیر آب توسط یک اقیانوس‌شناس عجیب و غریب را شرح می‌دهد.[۴۲]

بلانشت در سال ۲۰۰۵ برای به تصویر کشیدن کاترین هپبورن در فیلم هوانورد (۲۰۰۴) ساختهٔ مارتین اسکورسیزی تحسین شد و نخستین جایزهٔ اسکار خود در رشتهٔ بهترین بازیگر نقش مکمل زن را کسب کرد.[۴۳] این برد باعث شد که بلانشت به اولین بازیگر تاریخ تبدیل شود که برای به تصویر کشیدن نقش یکی دیگر از بازیگران دریافت‌کنندهٔ اسکار برندهٔ جایزه اسکار شود.[۴۴] او تندیس اسکار خود را به مرکز تصویر متحرک استرالیا قرض داد.[۴۵] دیوید آنسن در نقد خود برای نیوزویک نوشت که بلانشت نقش هپبورن را با «نشاط خوشمزه» به تصویر کشیده‌است.[۴۶] و راجر ایبرت نقش‌آفرینی‌اش را تحسین کرد و آن را «لذت‌انگیز و در عین حال متأثر کننده، تصنعی و مانند پسرها» توصیف کرد.[۴۷] بلانشت در طول آماده‌شدن برای این نقش و به درخواست اسکورسیزی، پرینت‌های ۳۵ میلی‌متری از تمام ۱۵ اجرای اول هپبورن روی پردهٔ سینما را بررسی کرد تا متانت، رفتار و مدل گفتار او را بررسی و به خاطر بسپارد.[۴۸] بلانشت در مصاحبه‌ای با نیویورک تایمز از مسئولیت به تصویر کشیدن چنین ستاره‌ای نمادین گفت «بازنمایی کیت در همان رسانه، فیلم که در آن حضور داشتم، بسیار طاقت فرسا بود. اما از آن‌جایی که او بسیار دور از چشم بود و افراد کمی او را می‌شناختند، ما اساساً هپبورن را از طریق فیلم‌های او می‌شناسیم؛ بنابراین مطمئناً هنگام ایفای نقش او باید به شخصیتی سینمایی از او اشاره کنید.»[۴۸]

بلانشت در رویداد تبلیغاتی آلمانی خوب در سال ۲۰۰۷

بلانشت در همان سال جایزه بهترین بازیگر زن مؤسسه فیلم استرالیا را برای بازی در نقش تریسی هارت، یک معتاد سابق به هروئین، در فیلم استرالیایی ماهی کوچک، محصول مشترک او و شرکت سازنده همسرش، درتی فیلمز، کسب کرد.[۳۰] اگرچه در سطح جهانی کمتر از برخی دیگر از فیلم‌های او شناخته شده‌است، «هوشیاری، صداقت»[۴۹] ماهی کوچک در زادگاه بلانشت در استرالیا مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و برایش نامزد دریافت ۱۳ جایزه مؤسسه فیلم استرالیا شد.[۵۰][۵۱] در سال ۲۰۰۶، بلانشت در کنار برد پیت در فیلم درام چند زبانهٔ بابل به کارگردانی الخاندرو گونسالس اینیاریتو ایفای نقش کرد. این فیلم نامزد دریافت هفت جایزهٔ اسکار شد.[۵۲] او همچنین در فیلم درام آلمانی خوب به کارگردانی جرج کلونی با جرج کلونی و فیلم تریلر روان‌شناختی یادداشت‌هایی بر یک رسوایی با جرج کلونی هم‌بازی شد.[۱۹][۲۰] بلانشت برای بازی در فیلم دوم نامزد سومین جایزهٔ اسکار شد.[۵۳] بلانشت در یادداشت‌هایی بر یک رسوایی، شبا هارت، معلم هنر تنها را به تصویر می‌کشد که با دانش آموزی ۱۵ ساله رابطه عاشقانه برقرار می‌کند و این رابطه مورد وسواس زنی مسن‌تر با بازی دنچ قرار می‌گیرد. بلانشت و دنچ برای نقششان مورد تحسین قرار گرفتند، به طوری که پیتر بردشاو در گاردین نوشت: «ریچارد ایر کارگردان، با قدرتی غیرقابل نمایش، بهترین‌ها را از دنچ و بلانشت می‌گیرد و با زیرکی بسیار، تمام تنش‌ها و عصبانیت‌های کوچک را از این دو بازیگر بیرون می‌کشد. خشم - و همچنین حساسیت واقعی - در رابطه مملو از تراژدیک آن‌ها.»[۵۴]

در سال ۲۰۱۷، مجلهٔ تایم از بلانشت به‌عنوان یکی از ۱۰۰ شخص تأثیرگذار در جهان یاد کرد[۵۵] و سپس نامش در فهرست ۱۰۰ ستاره ثروتمند از مجلهٔ فوربز قرار گرفت.[۵۶] او در نقش جانین، دانشمند علوم قانونی و دوست دختر سابق شخصیت سایمون پگ، در فیلم کمدی اکشن پلیس خفن (۲۰۰۷) ساختهٔ ادگار رایت حضور افتخاری داشت. نام او در فهرست عوامل این فیلم ذکر نشد و دستمزدش را به یک خیریه داد.[۵۷][۵۸] بلانشت در سال ۲۰۰۷ بار دیگر نقش الیزابت یکم را در فیلم دنبالهٔ الیزابت با عنوان الیزابت: دوران طلایی ایفا کرد. او همچنین جود کوئین، یکی از شش تجسم باب دیلن را در فیلم تجربی من آنجا نیستم ساختهٔ تاد هینز به تصویر کشید. او برای فیلم دوم جایزهٔ گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن را کسب کرد.[۵۹] در هشتادمین دوره جوایز اسکار، بلانشت نامزد دریافت دو جایزه شد - بهترین بازیگر زن برای الیزابت: دوران طلایی و بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای من آنجا نیستم - و اولین بازیگر زنی بود که برای ایفای یک نقش (الیزابت یکم)، برای بار دوم نامزد اسکار می‌شود.[۶۰] راجر ایبرت دربارهٔ دستاورد او در آن سال گفت: «این که بلانشت می‌تواند در همان جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو با ایفای نقش الیزابت و باب دیلن، هر دو فوق‌العاده ظاهر شود، یک شگفتی بازیگری است.»[۶۱]

۲۰۰۸–۲۰۱۶: یاسمن پژمرده و موفقیت[ویرایش]

بلانشت در سال ۲۰۰۸ در فیلم ایندیانا جونز و قلمروی جمجمه بلورین ساختهٔ استیون اسپیلبرگ در نقش مأمور شرور کاگ‌ب ایفای نقش کرد. این نقش شرور مورد علاقهٔ اسپیلبرگ از کل این مجموعه بود.[۶۲] این فیلم نقدهای متفاوتی از سوی منتقدان و تماشاگران دریافت کرد اما با فروش بیش از ۷۹۰ میلیون دلاری در سراسر جهان به موفقیت بزرگی در گیشه دست یافت.[۶۳] او در فیلم مورد عجیب بنجامین باتن به کارگردانی دیوید فینچر که نامزد اسکار شد، برای دومین بار با برد پیت همبازی شد و در نقش دیزی فولر، معشوقهٔ شخصیت بنجامین باتن ایفای نقش کرد.[۶۴] در همان سال، بلانشت صداپیشگی شخصیت گرندمارمه را برای نسخه انگلیسی پونیو روی صخره کنار دریا ساختهٔ هایائو میازاکی را بر عهده گرفت.[۶۵] در سال ۲۰۰۸، بلانشت و همسرش اندرو آپتون، مدیران اجرایی و مدیران هنری کمپانی تئاتر سیدنی شدند.[۶۶][۶۷] بلانشت در سال ۲۰۰۹ با نمایش اتوبوسی به نام هوس اثر تنسی ویلیامز توسط کمپانی تئاتر سیدنی به کارگردانی لیو اولمان به بازیگری در تئاتر بازگشت.[۶۸][۶۹] اتوبوسی به نام هوس در آکادمی موسیقی بروکلین واقع در نیویورک و مرکز هنرهای نمایشی جان اف کندی واقع در واشینگتن دی.سی. نیز اجرا شد.[۷۰][۷۱] این یک موفقیت از لحاظ انتقادی و تجاری بود و بلانشت برای بازی خود در نقش بلانش دوبوآ در این نمایش مورد تحسین قرار گرفت.[۷۵] جان لاهر از نیویورکر در مورد نقش آفرینی او نوشت: «بلانشت با ذهن هوشیار، قلب آگاه، اندام لاغر و رخ اشرافی، از همان ضربان اول کارش را به درستی انجام می‌دهد… انتظار ندارم در طول عمرم اجرای بهتری از این نقش ببینم.»[۷۶] جین فوندا، که در نمایشی در نیویورک حضور داشت، آن را «شاید بهترین اجرای صحنه ای که تا به حال دیده‌ام» ارزیابی کرد.[۷۷] بلانشت برنده این نمایش جایزه تئاتر سیدنی برای بهترین بازیگر نقش اول زن را کسب کرد.[۷۸]

بلانشت در جشنواره فیلم سیدنی ۲۰۱۱

در سال ۲۰۱۰، بلانشت در نقش دوشیزه ماریان در کنار راسل کرو در فیلم حماسی رابین هود ساختهٔ ریدلی اسکات ایفای نقش کرد. این فیلم نقدهای متفاوتی از سوی منتقدان دریافت کرد اما با موفقیت تجاری همراه بود و ۳۲۱ میلیون دلار در گیشه فروخت.[۷۹][۸۰] در سال ۲۰۱۱، او نقش آنتاگونیست مأمور سیا به‌نام ماریسا ویگلر را در فیلم اکشن مهیج هانا ایفا کرد که با سرشه رونان و اریک بانا همبازی بود.[۸۱] در سال ۲۰۱۱، بلانشت در دو اثر کمپانی تئاتر سیدنی شرکت کرد. او نقش لوته کوته را در ترجمه جدیدی از نمایش‌نامه بزرگ و کوچک به کارگردانی بندیکت اندروز ایفا کرد.[۸۲] بلانشت و این نمایش با استقبال گسترده‌ای مواجه شدند.[۸۸] بلانشت نامزد دریافت جایزه ایونینگ استاندارد لندن برای بهترین بازیگر زن شد[۸۹] و جایزه تئاتر سیدنی برای بهترین بازیگر نقش اول زن را کسب کرد.[۹۰] او سپس در نمایش اقتباسی اندرو آپتون از دایی وانیا اثر آنتون چخوف که به عنوان بخشی از جشنواره مرکز لینکلن به کنتی سنتر و نیویورک سیتی سنتر رفت، نقش یلنا را در مقابل هوگو ویوینگ و ریچارد راکسبرا ایفای نقش کرد.[۹۱] این نمایش و بلانشت مورد تحسین منتقدان قرار گرفتند.[۹۴] پیتر مارکس از واشینگتن پست این اثر را برترین رویداد تئاتری واشینگتن دی.سی. در سال ۲۰۱۱ نامید.[۸] بلانشت جایزه هلن هیز برای بهترین بازیگر نقش اول زن در یک نمایش غیرمقیم و جایزه هلپمن برای بهترین بازیگر زن را دریافت کرد.[۹۵][۹۶] بلانشت بار دیگر نقش گالادریل را در مجموعه فیلم‌های پیش‌درآمد ارباب حلقه‌ها با عنوان هابیت (۲۰۱۲–۲۰۱۴) ساختهٔ پیتر جکسون ایفا کرد.[۹۷] این سه‌گانه ۳ میلیارد دلار در گیشه جهانی فروش داشت اما نسبت به ارباب حلقه‌ها نظرات مثبتی از منتقدان دریافت نکرد.[۹۸][۹۹][۱۰۰] شخصیت گالادریل در رمانی که سه‌گانه از آن اقتباس شده ظاهر نمی‌شود، اما گیرمو دل تورو و جکسون داستان فیلم را اصلاح کردند تا بلانشت بتواند در این سه‌گانه ظاهر شود.[۱۰۱] او در ۲۰۱۲ وظیفهٔ صداپیشگی دو قسمت از مجموعهٔ فمیلی گای را بر عهده داشت.[۱۰۲][۱۰۳] بلانشت با حضور در فیلم چرخش (۲۰۱۳) به سینمای استرالیا بازگشت.[۱۰۴] او در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ رئیس هیئت داوران جشنواره بین‌المللی فیلم دبی بود.[۱۰۵] فصل ۲۰۱۳ کمپانی تئاتر سیدنی آخرین فصل بلانشت در مقام مدیرعامل و مدیر هنری این کمپانی بود.[۶۶][۱۰۶]

در سال ۲۰۱۳، بلانشت نقش اصلی فیلم یاسمن پژمرده ساختهٔ وودی آلن را ایفا کرد. عملکرد او تحسین گسترده‌ای را به همراه داشت و برخی از منتقدان این نقش‌آفرینی را بهترین عملکرد حرفه‌ای او تا آن دوره می‌دانند.[۱۰۷] او برای این فیلم ۴۰ جایزهٔ از جمله اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن، گلدن گلوب و بفتا کسب کرد.[۱۰۸] پیروزی بلانشت او را به ششمین بازیگری تبدیل کرد که در هر دو رشته بازیگری برنده جایزهٔ اسکار شده‌است. او سومین بازیگر زن شد که در پی جایزهٔ بهترین بازیگر نقش مکمل زن، جایزهٔ بهترین بازیگر نقش اصلی زن را کسب می‌کند و نخستین شخص استرالیایی است که بیش از یک اسکار بازیگری را دریافت کرده‌است.[۱۰۹][۱۱۰][۱۱۱] دیلن فارو، دختر خوانده آلن، از آن هنگام از بلانشت و چندین بازیگر زن به‌خاطر همکاری با آلن انتقاد کرده‌است.[۱۱۲][۱۱۳] بلانشت در پاسخ گفت «مطمئناً این مسئله طولانی‌مدت و دردناکی برای این خانواده بوده‌است و امیدوارم آن‌ها کمی به حل و فصل و صلح دست یابند.»[۱۱۴] بلانشت در پاسخ به سؤالاتی در مورد حمایت او از زنان در هالیوود با توجه به برپایی جنبش من هم، گفت سیستم قضایی، و نه رسانه‌های اجتماعی، باید «قاضی و هیئت منصفه» در چنین مواردی باشد.[۱۱۵][۱۱۶] در سال ۲۰۱۴، بلانشت با مت دیمون و جرج کلونی در فیلم مردان آثار ماندگار ایفای نقش کرد. این فیلم بر پایهٔ داستان واقعی گروهی از مورخان هنر و متصدیان موزه که آثار هنری مشهور دزدیده شده توسط نازیها را بازیابی می‌کنند ساخته شده‌است.[۱۱۷] قهرمان فرانسوی رز والاند الهام‌بخش شخصیت کلر سیمون بود که بلانشت آن را به تصویر کشید.[۱۱۸] این فیلم نقدهای ضد و نقیضی از منتقدان دریافت کرد و ۱۵۵ میلیون دلار در گیشه جهانی فروخت.[۱۱۹] بلانشت در همان سال صداپیشگی نقش والکا در فیلم پویانمایی چگونه اژدهای خود را تربیت کنیم ۲ را بر عهده گرفت.[۱۲۰] این فیلم مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و در گیشه به فروش بالایی رسید.[۱۲۱] در ۲۹ ژانویه ۲۰۱۵، او به همراه دبورا میلمن میزبان چهارمین دوره جوایز AACTA بود.[۱۲۲]

بلانشت در افتتاحیهٔ کارول در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۵

در سال ۲۰۱۵، بلانشت در پنج فیلم ایفای نقش کرد. او نقش نانسی را در فیلم شوالیه جام‌ها ساختهٔ ترنس مالیک ایفا کرد. ایندی‌وایر از نقش‌آفرینی بلانشت در این فیلم به‌عنوان یکی از ۱۵ نقش‌آفرینی برتر در فیلم‌های ترنس مالیک یاد کرد.[۱۲۳] او نقش لیدی ترمین شرور را در اقتباس لایو اکشن دیزنی از سیندرلا به کارگردانی کنت برانا را ایفا کرد که مورد تحسین منتقدان قرار گرفت.[۱۲۴][۱۲۵] او مدتی بعد مقابل رونی مارا در فیلم کارول ایفای نقش کرد که به تحسین‌شده‌ترین اقتباس از رمان پاتریشا های‌اسمیت بدل شد. بلانشت که در مقام تهیه‌کنندهٔ اجرایی فیلم نیز فعالیت می‌کرد، برای نقش‌آفرینی خود در نقش شخصیت اصلی مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. جاستین چنگ از ورایتی گفت «به عنوان مطالعه‌ای در مورد روشی که سطوح زیبا می‌توانند به‌طور همزمان مفاهیم عمیق‌تری را پنهان و آشکار کنند، عملکرد [بلانشت] نشان دهنده یک هستهٔ مرکزی مناسب برای این فیلم با شکوه است.»[۱۲۶][۱۲۷] بلانشت برای کارول بار دیگر نامزد دریافت جوایز اسکار، گلدن گلوب و بفتا شد.[۱۲۸][۱۲۹][۱۳۰] پروژه بعدی بلانشت فیلم حقیقت بود که در آن نقش مری مپس را به تصویر می‌کشد. شرکت تولیدی بلانشت شریک ساخت این فیلم بود.[۱۳۱] او سپس در فیلم مانیفست ایفای نقش کرد. این فیلم به کارگردانی جولیان روزفلت یک فیلم ویدئویی چند پرده‌ای بود که در آن نقش ۱۲ مانیفست هنرمند توسط ۱۳ شخصیت مختلف به تصویر کشیده شده‌است. نقش همهٔ این شخصت‌ها را بلانشت ایفا می‌کند.[۱۳۲] این پروژه و بلانشت مورد تحسین منتقدان قرار گرفتند[۱۳۳] و روبرتا اسمیت از نیویورک تایمز می‌گوید «اگر دنیای هنر جوایز اسکار را می‌داد، کیت بلانشت باید برای هنرنمایی در نقش‌های مانیفست برندهٔ شود».[۱۳۴] در سال ۲۰۱۶ بلانشت یکی از دو نسخهٔ مستند سفر زمان را روایت کرد.[۱۳۵][۱۳۶][۱۳۷]

۲۰۱۷–اکنون: فعالیت در برادوی و تلویزیون[ویرایش]

بلانشت در کامیک-کان سن دیگو ۲۰۱۷ برای ثور: رگناروک

در سال ۲۰۱۷، بلانشت با نمایش پرزنت در کمپانی تئاتر سیدنی به کارگردانی جان کرولی، که اقتباس اندرو آپتون از نمایش‌نامهٔ پلاتونوف نوشتهٔ آنتون چخوف بود، به روی صحنه رفت.[۱۳۸] این نمایش تحسین‌شده از سال ۲۰۱۵ در سیدنی آغاز به کار کرده بود و در سال ۲۰۱۷ به برادوی منتقل شد.[۱۳۹][۱۴۰] این نخستین حضور بلانشت در برادوی بود.[۱۴۱] عملکرد او در طول نمایش برادوی مورد تحسین قرار گرفت. بن برانتلی از نیویورک تایمز می‌گوید: «بلانشت می‌داند که چگونه صحنه را در دست بگیرد و در صورت لزوم آن را به کنترل می‌گیرد.»[۱۴۲][۱۴۳] او برای این اجرا نامزد جایزهٔ تونی برای بهترین بازیگر زن در یک نمایش‌نامه[۱۴۴] و نامزد جایزهٔ دراما دسک شد.[۱۴۵] در همان سال، بلانشت در ترانه به ترانه ساختهٔ ترنس مالیک ظاهر شد[۱۴۶] و نقش الهه مرگ، هلا، را در فیلم ثور: رگناروک به کارگردانی تایکا وایتیتی به تصویر کشید.[۱۴۷] ثور: رگناروک با موفقیت تجاری همراه بود و مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. این فیلم ۸۵۴ میلیون دلار در گیشهٔ جهانی فروش داشته‌است.[۱۴۸]

در سال ۲۰۱۸، بلانشت در هشت یار اوشن به کارگردانی گری راس ایفای نقش کرد. این فیلم اسپین‌آفی از فرنچایز اوشنز است و ساندرا بولاک، ان هتوی، سارا پلسون، میندی کالینگ، هلنا بونهام کارتر، ریانا و آکوافینا از دیگر بازیگران فیلم هستند.[۱۴۹][۱۵۰][۱۵۱] این فیلم با نقدهای ضد و نقیضی از سوی منتقدان همراه بود و ۲۹۷ میلیون دلار در جهان فروش داشت.[۱۵۲] اوون گلیبرمن از ورایتی در نقد خود ابراز تاسف کرد که بلانشت و همبازی‌اش پلسون «فرصتی برای خلق شخصیت‌های ماندگار ندارند».[۱۵۳] او سپس نقش فلورانس زیمرمن را در فیلم اقتباسی خانه‌ای با ساعتی درون دیوارهایش به کارگردانی الی راث ایفا کرد.[۱۵۴] بلانشت به عنوان رئیس هیئت داوران جشنواره فیلم کن ۲۰۱۸ که در مه ۲۰۱۸ برگزار شد، منصوب شد.[۱۵۵] در همان سال، فوربز نام او را با درآمد ۱۲٫۵ میلیون دلاری در رتبه‌بندی بازیگران زن با بیشترین دستمزد سالیانه قرار داد.[۵]

بلانشت در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۸. او در آن‌جا رئیس هیئت داوران بود.

بلانشت نسخهٔ ماده پیتون به‌نام کا را در اقتباس کتاب جنگل با عنوان موگلی: افسانه جنگل به کارگردانی اندی سرکیس ایفا کرد. سرکیس در این فیلم از ترکیبی از ضبط حرکت، پویانمایی رایانه‌ای و لایو اکشن استفاده کرد و نقش کا را بسیار نزدیک‌تر به شخصیت اصلی این داستان کوتاه اثر رودیارد کیپلینگ نوشت که شخصیتی مربی‌مانند برای موگلی است.[۱۵۶] در همان سال، بلانشت در کجا رفتی برنادت به کارگردانی ریچارد لینکلیتر که اقتباسی از کتاب به همین نام بود، ایفای نقش کرد.[۱۵۷] این فیلم با نقدهای ضد و نقیضی همراه بود و با فروش کمی در برابر بودجهٔ ۱۸ میلیون دلاری خود همراه بود.[۱۵۸][۱۵۹] عملکرد بلانشت در این فیلم با تحسین منتقدان همراه بود. منتقدی از ددلاین هالیوود نوشت: «[این فیلم] با وجود عملکرد بازی‌مانند از کیت بلانشت درخشان که به وضوح بهترین دلیل برای دیدن این فیلم است، انتظارات را کاملاً برآورده نمی‌کند.»[۱۶۰] او برای دهمین بار نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شد.[۱۶۱] بلانشت در همان سال دوباره نقش والکا را در فیلم چگونه اژدهای خود را تربیت کنیم: دنیای پنهان ایفا کرد.[۱۶۲] این فیلم نامزد دریافت جایزهٔ اسکار بهترین فیلم پویانمایی بلند شد.[۱۶۳]

بلانشت در سال ۲۰۲۰ با بازی در دو مینی‌سریال به تلویزیون بازگشت. او با الهام از پرونده جنجالی بازداشت اجباری کورنلیا راو، در سریال درام استرالیایی بی‌وطن، نقش مکمل را ایفا کرد. بودجهٔ این سریال توسط اسکرین استرالیا تأمین مالی شد و بلانشت نیز در مقام یکی از سازندگان و تهیه‌کنندهٔ اجرایی سریال فعالیت داشت.[۱۶۴] بلانشت برای بی‌وطن برندهٔ دو جایزه در دهمین دوره جوایز AACTA شد: بهترین مهمان یا بازیگر نقش مکمل زن برای بازی‌اش و بهترین مینی‌سریال برای مقام تهیه‌کنندهٔ اجرایی.[۱۶۵] او در همان سال در مینی‌سریال درام تاریخی خانم آمریکا از شبکهٔ اف‌ایکس/هولو نقش فیلیس شلفلی را ایفا کرد.[۱۶۶] این مجموعه ۹ قسمتی در ۱۵ آوریل ۲۰۲۰ در ایالات متحده پخش شد و با استقبال منتقدان روبرو شد.[۱۶۷][۱۶۸] جیمز پونیووزیک در نقد خود برای نیویورک تایمز نوشت: «صحنه آخر او، بی‌کلام و ویرانگر، ممکن است با اهدای جایزه امی به بلانشت به پایان برسد»[۱۶۹] و مایکل آیداتو برای سیدنی مورنینگ هرالد گفت کردند: «مسیر بلانشت خود گویای کار است، اما اینجا اتفاق دیگری در حال رخ دادن است. هر بار که نقش شلفلی بلانشت به خوبی در درون چهارچوب سپری می‌شود، جای دیگری برای نگاه کردن وجود ندارد.»[۱۷۰] بلانشت در هفتاد و دومین جوایز امی ساعات پربیننده نامزد دریافت دو جایزهٔ شد و علاوه بر این، نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب و انجمن بازیگران فیلم نیز شد.[۱۷۱][۱۷۲][۱۷۳][۱۷۴]

۲۰۲۱–اکنون[ویرایش]

در سال ۲۰۲۱، بلانشت در کنار بردلی کوپر در فیلم اقتباسی گیرمو دل تورو از رمان کوچه کابوس ایفای نقش کرد.[۱۷۵] او در آن نقش روان‌شناسی جاه‌طلب را ایفا کرد که با یک تردست (کوپر) شریک می‌شود. این فیلم مورد تحسین منتقدان قرار گرفت.[۱۷۶] پروژهٔ بعدی او نقشی مکمل در فیلم کمدی سیاه بالا رو نگاه نکن ساختهٔ آدام مک‌کی از شبکهٔ نتفلیکس بود که در آن با لئوناردو دی‌کاپریو و جنیفر لارنس هم‌بازی شد.[۱۷۷] نقدهای این فیلم ضد و نقیض بود.[۱۷۸] کوچه کابوس و بالا رو نگاه نکن هر دو نامزد دریافت جایزهٔ اسکار بهترین فیلم شدند و بلانشت رکورد اولیویا دی هاویلند برای داشتن بیشترین فیلم با نامزد اسکار را شکست.[۱۷۹]

پروژهٔ بعدی بلانشت نقش اصلی درام تار (۲۰۲۲) ساختهٔ تاد فیلد بود که در آن نقش رهبر ارکستر آلمانی را ایفا کرد. مراسم افتتاحیهٔ این فیلم در هفتاد و نهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز برگزار شد و بلانشت در آن‌جا جام ولپی بهترین بازیگر زن را کسب کرد.[۱۸۰][۱۸۱] دیوید رونی نوشت که بلانشت «اجرای شگفت‌انگیز – سرسخت، به‌طور آمرانه‌ای مسلّط و بی‌نهایت به‌آرامی که تحت فشار متلاشی می‌شود» ارائه می‌کند و افزود که «نشان‌دهندهٔ اوج شغلی دیگری برای بلانشت است – بسیاری احتمالاً بزرگی او را استدلال می‌کنند».[۱۸۲] او برندهٔ جایزهٔ گلدن گلوب و نامزد اسکار بهترین بازیگر زن شد.[۱۸۳] او سپس صداپیشگی نقشی را در پویانمایی پینوکیوی گیرمو دل تورو داشت.[۱۸۴] هر دو فیلم نقدهای مثبتی از طرف منتقدان داشتند و به‌ترتیب نامزد اسکار بهترین فیلم و بهترین پویانمایی شدند.[۱۸۵][۱۸۶][۱۸۷]

بلانشت در مجموعهٔ تلویزیونی سلب مسئولیت و فیلم سرزمین‌های مرزی به ایفای نقش خواهد پرداخت.[۱۸۸][۱۸۹]

سبک بازیگری[ویرایش]

بلانشت اغلب به‌عنوان یکی از بهترین بازیگران زن نسل خود تلقی می‌شود و به‌دلیل توانایی در ایفای نقش شخصیت‌هایی از اقشار مختلف جامعه و همچنین برای ایفای نقش مهم در طیف گسترده‌ای از ژانرهای فیلم، از فیلم‌های مستقل کم‌هزینه تا فیلم‌های پرمخاطب و مربوط به جریان اصلی مورد توجه قرار گرفته‌است.[۲][۳][۱۹۰] او به دلیل تسلط بر طیف گسترده‌ای از لهجه‌های متنوع، از انگلیسی، ایرلندی و فرانسوی گرفته تا لهجه‌های مختلف منطقه‌ای آمریکایی مورد تحسین قرار گرفته‌است.[۱۹۱]

زندگی شخصی[ویرایش]

بلانشت در سال ۲۰۱۲

بلانشت با اندرو آپتون، نویسندهٔ فیلم و نمایش ازدواج کرده‌است. آن‌ها در سال ۱۹۹۶ در ست یک شوی تلویزیونی با هم ملاقات کردند و سپس در ۲۹ دسامبر ۱۹۹۷ ازدواج کردند.[۱۹۲][۱۹۳] این زوج سه پسر و یک دختر دارند. پسرانشان عبارتند از داشیل جان آپتون (زادهٔ ۲۰۰۱)،[۱۹۴] رومن رابرت آپتون (زادهٔ ۲۰۰۴)،[۱۹۵] ایگناتیوس مارتین آپتون (زادهٔ ۲۰۰۸)،[۱۹۶] و دخترشان ادیت ویوین پاتریشیا آپتون در سال ۲۰۱۵ به فرزندی پذیرفته شد.[۱۹۷][۱۹۸] بلانشت می‌گوید او و همسرش از بدو تولد اولین پسرشان می‌خواستند کسی را به فرزندخواندگی قبول کنند.[۱۹۹]

بلانشت به‌مدت ده سال با خانواده در برایتون، انگلستان زندگی می‌کردند و سپس در سال ۲۰۰۶ به زادگاه خود، استرالیا بازگشتند.[۲۰۰][۲۰۱] در نوامبر ۲۰۰۶، بلانشت این نقل مکان را به‌دلیل تمایل به انتخاب یک خانه دائمی برای فرزندانش، نزدیک‌تر بودن به خانواده و احساس داشتن تعلق به جامعه تئاتر استرالیا نسبت داد.[۲۰۲] او و خانواده‌اش در حومه سیدنی در هانترز هیل زندگی می‌کردند.[۲۰۳] در سال ۲۰۰۷، اقامتگاه آن‌ها در هانترز هیل تحت بازسازی‌های گسترده‌ای قرار گرفت تا با محیط زیست سازگارتر باشد.[۲۰۴] بلانشت و آپتون در اواخر سال ۲۰۱۵ ملکشان را فروختند و در اوایل سال ۲۰۱۶ خانه‌ای در ساسکس شرقی، انگلستان خریداری کردند.[۲۰۵]

بلانشت در زمینهٔ مسائل فمینیسم و سیاست صحبت کرده‌است و در سال ۲۰۱۳ به اسکای نیوز گفت نگران است «موجی از محافظه‌کاری که جهان را فرا گرفته» نقش زنان را در جامعه تهدید کند.[۲۰۶] او در مورد فشارهایی که اکنون زنان هالیوود با آن روبه‌رو هستند، اظهار نظر کرده‌است: «راستش را بخواهید، من کمتر از ده سال است که به ظاهرم فکر می‌کنم. مردم در مورد دوران طلایی هالیوود به دلیل نحوه خفن‌بودن زنان در آن زمان صحبت می‌کنند. می‌توانید جوآن کراوفورد و بتی دیویس باشید و تا ۵۰ سالگی‌تان به خوبی کار کنید، زیرا شما خفن هستید و به یک الهه بدل شده‌اید. در حال حاضر، با هرچیزی که به نوعی سرسختی است، زنان این حس از تاریخ انقضای خودشان را دارند.»[۲۰۷]

بلانشت از سال ۲۰۰۱ حامی و اولین سفیر مؤسسه فیلم استرالیا و آکادمی آن به‌نام آکادمی هنرهای سینمایی و تلویزیونی استرالیا بوده‌است.[۲۰۸] او یکی از حامیان جشنواره فیلم سیدنی است.[۲۰۹] بلانشت حامی پاویون جدید استرالیا در دوسالانه ونیز است و در مه ۲۰۱۵ در افتتاحیه آن در ونیز جیاردینی سخنرانی کرد.[۲۱۰] بلانشت در مراسم تشییع جنازه ایالتی گاف ویتلم، نخست‌وزیر پیشین استرالیا در سال ۲۰۱۴ و در مراسم شام مارگارت ویتلام و گردآوری کمک‌های مالی که توسط تانیا پلیبرسک، نماینده مجلس، در ژوئن ۲۰۱۵ برگزار شد، سخنرانی کرد.[۲۱۱]

کارنامهٔ هنری و جوایز[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: فهرست آثار کیت بلانشت

فیلم‌های بلانشت تا سال ۲۰۱۹ بیش ۹٫۸ میلیارد در گیشهٔ جهانی فروش داشته‌است.[۲۱۲] بر اساس وبگاه نقد و بررسی راتن تومیتوز، برترین فیلم‌های او از نظر منتقدان شامل عناوین زیر می‌شود:[۲۱۳]

بلانشت برندهٔ دو جایزهٔ اسکار،[۲۱۴][۲۱۵] چهار جایزهٔ بفتا،[۲۱۶] چهار جایزهٔ گلدن گلوب،[۲۱۷] و سه جایزهٔ انجمن بازیگران فیلم شده‌است.[۲۱۸][۲۱۹][۲۲۰] بازی در نقش کاترین هپبورن در هوانورد (۲۰۰۴) او را به تنها بازیگری بدل کرد که برای به تصویر کشیدن نقش یک بازیگر دریافت‌کنندهٔ اسکار، برندهٔ جایزهٔ اسکار شده‌است.[۲۲۱] بلانشت یکی از چهار بازیگر زنی است که پس از دریافت جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن، برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر زن می‌شوند.[۱۱۰] او یکی از شش بازیگری (تنها بازیگر زن) در تاریخ اسکار است که برای به تصویر کشیدن دوباره یک فرد در دو فیلم گوناگون (الیزابت یکم در الیزابت و الیزابت: دوران طلایی) نامزد دریافت جایزه شده‌اند و یازدهمین بازیگری است که در یک سال نامزد اسکار شده‌است.[۶۰][۲۲۲] او تنها بازیگر استرالیایی است که دوبار برندهٔ جایزهٔ اسکار در زمینهٔ بازیگری شده‌است.[۲۲۳]

آکادمی علوم و هنرهای سینما بلانشت را برای نقش‌آفرینی در آثار زیر به رسمیت می‌شناسد:

بلانشت در سال ۲۰۰۶ جایزهٔ آیکان مجلهٔ پریمیر را دریافت کرده‌است.[۲۲۴] او در سال ۲۰۰۶ جایزهٔ استاد مدرن جشنواره بین‌المللی سنتا باربارا را برای دستاوردهایش در صنعت فیلم‌سازی دریافت کرد.[۲۲۵] او در همان سال ستاره‌ای در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود دریافت کرد.[۲۰] او در سال ۲۰۱۴ جایزهٔ کریستال زنان در فیلم و تلویزیون بین‌المللی را برای برتری در صنعت سرگرمی دریافت کرد.[۲۲۶] در سال ۲۰۱۵، از او در موزه هنر مدرن به دلیل مشارکت برجسته در این صنعت تجلیل شد.[۲۲۷][۲۲۸] او یاران انستیتوی فیلم بریتانیا را برای سهم برجسته‌اش در فیلم دریافت کرد.[۲۲۹][۲۳۰] بلانشت در سال ۲۰۱۵ دریافت‌کنندهٔ جایزهٔ لانگفورد لین به دلیل «سهم برجسته‌اش در غنی سازی محیط و فرهنگ تئاتر استرالیا» بود.[۲۳۱] او در سال ۲۰۱۶ جایزهٔ لکسات اسپایت‌لایت انجمن طراحان لباس را دریافت کرد.[۲۳۲] بلانشت در سال ۲۰۲۲ جایزهٔ سزار افتخاری را دریافت کرد.[۲۳۳]

بلانشت برای خدمات به جامعهٔ استرالیا، نشان سدساله را از طرف دولت استرالیا دریافت کرد.[۲۳۴] او در سال ۲۰۱۲ به پاس قدردانی از مشارکت قابل توجهش در فعالیت‌های هنری، از طرف وزیر فرهنگ فرانسه به مقام شوالیه درجهٔ هنر و ادبیات منصوب شد.[۲۳۵] بلانشت در سال ۲۰۱۷ از طرف ملکه به‌پاس «خدمات برجسته به هنرهای نمایشی به عنوان بازیگری بین‌المللی در تئاتر و سینما، از طریق مشارکت اساسی در مقام مدیر سازمان‌های هنری، به عنوان الگویی برای زنان و نقش‌آفرینان جوان و به عنوان حامی اهداف بشردوستانه و محیط زیستی» مقام فرمانده والا مقام استرالیا را دریافت کرد.[۴][۲۳۶] به او از طرف دانشگاه سیدنی، دانشگاه نیو ساوت ولز و دانشگاه مک‌کواری برای مشارکت در هنر، بشردوستی و جامعه، مدرک دکتری عالی ادبیات اهدا شده‌است.[۲۳۴][۲۳۷]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "Cate Blanchett Was Briefly Mistaken For Kate Upton". The Late Show with Stephen Colbert. Archived from the original on 2 September 2020. Retrieved 2 March 2020.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Grierson, Will Leitch, Tim (3 November 2017). "Every Cate Blanchett Performance, Ranked". Vulture (به انگلیسی). Retrieved 10 December 2020.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "Cate Blanchett in 10 memorable roles". Vogue Paris (به انگلیسی). Retrieved 10 December 2020.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "Queen's Birthday 2017 Honours: The full list". The Sydney Morning Herald. 12 June 2017. Archived from the original on 14 June 2017. Retrieved 11 June 2017.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Robehmed, Natalie (16 August 2018). "The World's Highest-Paid Actresses 2018: Scarlett Johansson Steals The Spotlight With $40.5 Million". Forbes. Archived from the original on 29 December 2018. Retrieved 29 December 2018.
  6. ↑ Wilmoth, Peter (2 March 2008). "Can-do Cate". The Age. Retrieved 13 August 2012.
  7. ↑ "Cate Blanchett | Biography, Movies, & Facts". Encyclopedia Britannica. Retrieved 9 December 2020.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ Haun, Harry (16 July 2012). "From Hedda to Streetcar to Vanya: The Many Colors of Cate Blanchett". Playbill. Archived from the original on 29 January 2015. Retrieved 16 March 2015.
  9. ↑ "Cate Blanchett's biography". Elle. December 2003.
  10. ↑ Stein, Danielle (June 2010). "With a theater company to run and her brood of boys to raise, Cate Blanchett barely has time to be a movie star. Good thing she's a natural". W. Archived from the original on 29 November 2016. Retrieved 26 May 2015.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Lennan, Jo (2012). "Cate Blanchett, Theatre Boss". Intelligent Life. Economist Group. Archived from the original on 1 February 2014. Retrieved 15 September 2013.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ ۱۲٫۳ Lahr, John (12 February 2007). "Disappearing Act". The New Yorker. Archived from the original on 15 September 2016. Retrieved 17 February 2015.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ ۱۳٫۲ ۱۳٫۳ ۱۳٫۴ ۱۳٫۵ "Cate Blanchett on madness, motherhood and working with Woody Allen". The Herald. 20 September 2013. Archived from the original on 29 January 2015. Retrieved 29 December 2014.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ ۱۴٫۳ ۱۴٫۴ ۱۴٫۵ "Episode #10.3". Inside the Actors Studio. Season 10. Episode 3. 14 December 2003. Bravo. https://www.imdb.com/title/tt0611211/.
  15. ↑ "Daybreak: Cate Blanchett discusses 'The Monument Men'". Yahoo!. 4 February 2014. Archived from the original on 7 March 2014. Retrieved 16 March 2015.
  16. ↑ "Cate Blanchett's Surprising Spy History". Ancestry.com. Archived from the original on 5 March 2015. Retrieved 16 March 2015.
  17. ↑ "Famous alumni on Latham's hit list". Crikey. Archived from the original on 10 March 2010. Retrieved 15 January 2010.
  18. ↑ "Enough Rope with Andrew Denton: Cate Blanchett". 9 May 2005. Archived from the original on 26 June 2016. Retrieved 3 June 2017.
  19. ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ ۱۹٫۲ ۱۹٫۳ ۱۹٫۴ ۱۹٫۵ ۱۹٫۶ Cammila Collar (2015). "Cate Blanchett – Biography". The New York Times. Archived from the original on 3 January 2015. Retrieved 3 January 2015.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ ۲۰٫۲ ۲۰٫۳ ۲۰٫۴ ۲۰٫۵ "Cate Blanchett – Hollywood Walk of Fame". Walk of Fame. Archived from the original on 17 November 2014. Retrieved 28 November 2014.
  21. ↑ "Cate Blanchett To Helm 'Stateless'; Drama Series Has Oz Immigration Focus". Deadline Hollywood. 21 July 2015. Archived from the original on 11 August 2015. Retrieved 11 August 2015.
  22. ↑ "Police Rescue: Season 3 Episode 5". LocateTV. Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 5 March 2015.
  23. ↑ "Parklands (1996)". The New York Times. 2015. Archived from the original on 3 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  24. ↑ "Kathryn Millard". RoninFilms.com.au. Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  25. ↑ "Paradise Road". Box Office Mojo. Archived from the original on 31 October 2020. Retrieved 27 October 2020.
  26. ↑ Ebert, Roger. "Paradise Road movie review & film summary (1997) | Roger Ebert". RogerEbert.Com (به انگلیسی). Archived from the original on 1 November 2020. Retrieved 27 October 2020.
  27. ↑ Levy, Emanuel (7 December 1997). "Oscar and Lucinda". Variety (به انگلیسی). Archived from the original on 30 October 2020. Retrieved 27 October 2020.
  28. ↑ "1998 Winners & Nominees". aacta.org. Archived from the original on 3 January 2015. Retrieved 1 February 2015.
  29. ↑ Maslin, Janet (6 November 1998). "FILM REVIEW; Amour and High Dudgeon in a Castle of One's Own (Published 1998)". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331. Archived from the original on 30 October 2020. Retrieved 27 October 2020.
  30. ↑ ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ "Andrew Upton". University of Sydney. Archived from the original on 3 April 2015. Retrieved 27 February 2015.
  31. ↑ "Bangers (1999)". Screen Australia. Archived from the original on 8 December 2015. Retrieved 11 October 2015.
  32. ↑ "The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring". Box Office Mojo. Archived from the original on 17 May 2020. Retrieved 9 December 2020.
  33. ↑ "The Lord of the Rings: The Two Towers". Box Office Mojo. Archived from the original on 17 May 2020. Retrieved 9 December 2020.
  34. ↑ "The Lord of the Rings: The Return of the King". Box Office Mojo. Archived from the original on 17 May 2020. Retrieved 9 December 2020.
  35. ↑ "And the Winner Is… Reader's Choice for Top 10 Fantasy Movies". Wired (به انگلیسی). ISSN 1059-1028. Archived from the original on 22 December 2016. Retrieved 9 December 2020.
  36. ↑ "The Goods: Cate Blanchett's 10 Best Performances". Reel Georgia. 18 August 2013. Archived from the original on 12 December 2013. Retrieved 9 December 2013.
  37. ↑ "BBC - Films - review - Bandits". www.bbc.co.uk. Archived from the original on 30 January 2020. Retrieved 27 October 2020.
  38. ↑ "The Essentials: 5 Great Cate Blanchett Performances". Indiewire. 23 July 2013. Archived from the original on 3 April 2015. Retrieved 1 March 2015.
  39. ↑ Holden, Stephen (4 October 2002). "FILM REVIEW; When Fate Intrudes, Death on Screen as Well as Off (Published 2002)". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331. Archived from the original on 31 October 2020. Retrieved 27 October 2020.
  40. ↑ "The 76th Academy Awards | 2004". Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences (به انگلیسی). Archived from the original on 8 May 2019. Retrieved 9 December 2020.
  41. ↑ Indiewire; Indiewire (1 December 2004). ""Sideways" and "Maria Full of Grace" Lead Spirit Award Nominations". IndieWire (به انگلیسی). Archived from the original on 24 October 2020. Retrieved 9 December 2020.
  42. ↑ "The Life Aquatic with Steve Zissou Reviews". Metacritic. Archived from the original on 23 September 2016. Retrieved 17 May 2017.
  43. ↑ "Cate Blanchett's Top 10 Films". IGN. 13 November 2013. Archived from the original on 3 January 2015. Retrieved 3 January 2015.
  44. ↑ "Cate Blanchett- Biography". Yahoo! Movies. Archived from the original on 25 July 2013. Retrieved 17 June 2013.
  45. ↑ Manelis, Michele. "Cate Blanchett". GoldenGlobes.com. Archived from the original on 14 January 2015. Retrieved 27 February 2015.
  46. ↑ Ansen, David (19 December 2004). "THE AVIATOR: 'SCUSE ME WHILE I KISS THE SKY". Newsweek (به انگلیسی). Archived from the original on 30 October 2020. Retrieved 27 October 2020.
  47. ↑ Ebert, Roger. "The Aviator movie review & film summary (2004) | Roger Ebert". RogerEbert.Com (به انگلیسی). Archived from the original on 29 January 2017. Retrieved 27 October 2020.
  48. ↑ ۴۸٫۰ ۴۸٫۱ de Vries, Hilary (12 December 2004). "The Cate Who Would Be Kate (Published 2004)". The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331. Archived from the original on 20 October 2020. Retrieved 27 October 2020.
  49. ↑ "Little Fish". Time Out Worldwide (به انگلیسی). Archived from the original on 30 October 2020. Retrieved 27 October 2020.
  50. ↑ "Jacquelin Perske". RGM Artists. Archived from the original on 3 January 2015. Retrieved 3 January 2015.
  51. ↑ "Rake – About". ABC Online. Archived from the original on 4 January 2015. Retrieved 23 March 2015.
  52. ↑ "The 79th Academy Awards | 2007". Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences (به انگلیسی). Archived from the original on 17 April 2018. Retrieved 9 December 2020.
  53. ↑ "Oscars 2007: full list of winners and nominees". The Guardian. London. 26 February 2007. Archived from the original on 15 August 2017. Retrieved 1 April 2012.
  54. ↑ "Notes on a Scandal". The Guardian (به انگلیسی). 2 February 2007. Archived from the original on 4 November 2020. Retrieved 27 October 2020.
  55. ↑ Corliss, Richard (3 May 2007). "Cate Blanchett – The 2007 TIME 100". Time. Archived from the original on 6 December 2013. Retrieved 1 April 2012.
  56. ↑ "The Celebrity 100". Forbes (به انگلیسی). 14 June 2007. Retrieved 10 December 2020.
  57. ↑ "29 Things We Learned From the 'Hot Fuzz' Commentary". FilmSchoolRejects.com. 22 August 2013. Archived from the original on 27 February 2015. Retrieved 27 February 2015.
  58. ↑ Topel, Fred. "Inside 'Hot Fuzz' with Filmmaker Edgar Wright". About.com. Archived from the original on 7 May 2015. Retrieved 27 February 2015.
  59. ↑ "Winners & Nominees 2008". www.goldenglobes.com (به انگلیسی). Archived from the original on 7 December 2017. Retrieved 9 December 2020.
  60. ↑ ۶۰٫۰ ۶۰٫۱ Hellard, Peta (23 January 2008). "Cate's double Oscar nod". The Australian. Archived from the original on 27 February 2015. Retrieved 29 December 2014.
  61. ↑ Roger Ebert (11 October 2007). "Elizabeth: The Golden Age Movie Review (2007)". RobetEbert.com. Archived from the original on 30 September 2012. Retrieved 3 January 2015.
  62. ↑ "Ford, Spielberg and Lucas Talk 'Indiana Jones'". Moviefone. 17 April 2008. Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 27 February 2015.
  63. ↑ "Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull". Box Office Mojo. Archived from the original on 26 May 2019. Retrieved 27 October 2020.
  64. ↑ Kehr, Dave (31 October 2008). "A Curious Life, From Old Age to Cradle". The New York Times. Archived from the original on 11 August 2015. Retrieved 17 May 2017.
  65. ↑ Child, Ben (27 November 2008). "English-language cast announced for Miyazaki's Ponyo on the Cliff". The Guardian. London. Archived from the original on 30 September 2013. Retrieved 30 November 2008.
  66. ↑ ۶۶٫۰ ۶۶٫۱ "Cate Blanchett on why being CEO is a matter of instinct". Business Review Weekly. 27 June 2014. Archived from the original on 23 September 2015. Retrieved 17 November 2014.
  67. ↑ Margot Saville (27 June 2014). "A class act: the discreet charm of cate blanchett". dailyreview.crikey.com.au. Archived from the original on 5 July 2015. Retrieved 17 November 2014.
  68. ↑ "The Charlie Rose Show". Charlie Rose. Season 12. Episode 8. 10 December 2009. PBS. https://www.imdb.com/title/tt1564516/.
  69. ↑ "Masterclass: Liv Ullmann". Masterclass. Season 1. Episode 2. 25 April 2010. HBO. https://www.imdb.com/title/tt1638158/.
  70. ↑ "A Streetcar Named Desire, with Cate Blanchett, to Play Kennedy Center and BAM". Playbill. 22 August 2008. Archived from the original on 5 February 2016. Retrieved 16 March 2015.
  71. ↑ "Cate Blanchett Coming to BAM and Kennedy Center in A Streetcar Named Desire". Key Brand Entertainment. 25 August 2008. Archived from the original on 3 April 2015. Retrieved 16 March 2015.
  72. ↑ "A Streetcar Named Desire". Sydney Theatre Company. Archived from the original on 14 June 2011. Retrieved 16 March 2015.
  73. ↑ Healy, Patrick (14 December 2009). "Is Desire Enough to Bring 'Streetcar' to Broadway?". The New York Times. Archived from the original on 8 September 2015. Retrieved 17 March 2015.
  74. ↑ "Blanchett Impresses New York Audience". Newyork.usa.embassy.gov.au. Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 16 March 2015.
  75. ↑ [۱۱][۷۲][۷۳][۷۴]
  76. ↑ Lahr, John (14 December 2009). "Dangerous Liaisons". The New Yorker. Archived from the original on 16 March 2015. Retrieved 17 March 2015.
  77. ↑ Jane Fonda (11 December 2009). "Cate Blanchett". Janefonda.com. Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 17 March 2015.
  78. ↑ "Streetcar and When the Rain Stops Falling Earn Sydney Theatre Awards". Playbill. 18 January 2010. Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved 17 March 2015.
  79. ↑ Robin Hood, archived from the original on 12 November 2020, retrieved 9 December 2020
  80. ↑ "Robin Hood". Box Office Mojo. Archived from the original on 16 November 2020. Retrieved 10 November 2020.
  81. ↑ Chang, Justin (30 March 2011). "Hanna". Variety. Archived from the original on 8 November 2012. Retrieved 17 May 2017.
  82. ↑ "Cate Blanchett to Star in Big and Small at London's Barbican Theatre". Key Brand Entertainment. 30 January 2012. Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 6 March 2015.
  83. ↑ "Gross und klein – Wiener Festwochen featuring Cate Blanchett and the Sydney Theatre Company" (PDF). Austria.embassy.gov.au. Archived from the original (PDF) on 2 April 2015. Retrieved 17 March 2015.
  84. ↑ "Big and Small – Spectacles – Théâtre de la Ville". Théâtre de la Ville. Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 17 March 2015.
  85. ↑ "Barbican – Sydney Theatre Company: Big and Small (Gross und Klein)". Barbican Centre. Archived from the original on 11 March 2015. Retrieved 17 March 2015.
  86. ↑ "Easter Success: STC's Gross und Klein (Big and Small) a triumph in Paris". Aussietheatre.com. 8 April 2012. Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 17 March 2015.
  87. ↑ Tucker, Matthew (14 May 2012). "Cate Blanchett On Stage: 'Gross Und Klein' Review". HuffPost. Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 17 March 2015.
  88. ↑ [۸۳][۸۴][۸۵][۸۶][۸۷]
  89. ↑ "Evening Standard Theatre Awards: Adrian Lester and his writer wife Lolita Chakrabarti shortlisted". London Evening Standard. 12 November 2012. Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 17 March 2015.
  90. ↑ "Sydney Theatre Company's Big and Small, Starring Cate Blanchett, Opens in London April 14". Playbill. 14 April 2012. Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved 17 March 2015.
  91. ↑ "A Letter From Australia: Love Never Dies, Annie, Cate Blanchett, David Williamson and More". Playbill. 1 February 2012. Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved 16 March 2015.
  92. ↑ McNulty, Charles (14 July 2012). "In the moment with Cate Blanchett". Los Angeles Times. Archived from the original on 26 May 2015. Retrieved 26 May 2015.
  93. ↑ "Tomcast: Uncle Vanya, Plus Reviews". Sydneytheatre.com.au. 27 July 2012. Archived from the original on 12 March 2015. Retrieved 17 March 2015.
  94. ↑ [۸][۹۲][۹۳]
  95. ↑ "Cate Blanchett wins fourth Helpmann Award". Herald Sun. 18 August 2014. Retrieved 1 March 2015.
  96. ↑ "Hayes names theater award winners". Variety. 24 April 2012. Archived from the original on 7 February 2015. Retrieved 16 March 2015.
  97. ↑ "Torn Exclusive: Cate Blanchett, Ken Stott, Sylvester Mccoy, Mikael Persbrandt join cast of Peter Jackson's The Hobbit". Los Angeles, CA: TheOneRing.net. 7 December 2010. Archived from the original on 21 November 2017. Retrieved 11 December 2010.
  98. ↑ "The Hobbit: An Unexpected Journey". Box Office Mojo. Archived from the original on 11 November 2020. Retrieved 10 November 2020.
  99. ↑ "The Hobbit: The Desolation of Smaug". Box Office Mojo. Archived from the original on 10 November 2020. Retrieved 10 November 2020.
  100. ↑ "The Hobbit: The Battle of the Five Armies". Box Office Mojo. Archived from the original on 10 November 2020. Retrieved 10 November 2020.
  101. ↑ Child, Ben (8 December 2010). "Peter Jackson tinkers with Tolkien to hand Cate Blanchett Hobbit role". The Guardian (به انگلیسی). ISSN 0261-3077. Archived from the original on 9 November 2020. Retrieved 10 November 2020.
  102. ↑ "'Family Guy': Cate Blanchett + Stewie + exploding wallet = ? – Exclusive Video". Entertainment Weekly. 27 April 2012. Archived from the original on 27 February 2015. Retrieved 27 February 2015.
  103. ↑ "A look at movie and TV portrayals of Queen Elizabeth II". Daily News. 9 September 2015. Archived from the original on 11 September 2016. Retrieved 27 October 2015.
  104. ↑ "The Turning' Trailer: Directed by Mia Wasikowska and Sixteen More". SlashFIlm. 25 June 2013. Archived from the original on 6 December 2014. Retrieved 3 January 2015.
  105. ↑ "Cate Blanchett Heads Jury of Second IWC Filmmaker Award at Dubai International Film Festival". Dubai Film Festival. 7 November 2013. Archived from the original on 15 February 2015. Retrieved 15 February 2015.
  106. ↑ "Cate Blanchett's next step". 6 September 2012. Archived from the original on 13 May 2014. Retrieved 22 April 2013 – via YouTube.
  107. ↑ "Blue Jasmine". Metacritic. Archived from the original on 16 September 2013. Retrieved 28 September 2013.
  108. ↑ List of awards and nominations received by Cate Blanchett
  109. ↑ Eng, Joyce (2 March 2014). "12 Years a Slave, Gravity Top Oscars". TV Guide. Archived from the original on 6 March 2014. Retrieved 12 March 2015.
  110. ↑ ۱۱۰٫۰ ۱۱۰٫۱ "Will Cate Blanchett join Meryl Streep and Jessica Lange in Oscars upgrade lounge?". Goldderby.com. Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved 23 November 2014.
  111. ↑ "Oscars 2014 Winners Room: Cate Blanchett on being the first Australian actress to win two Oscars". 16 November 2013. Archived from the original on 5 March 2014. Retrieved 5 March 2014 – via YouTube.
  112. ↑ "Woody Allen's daughter Dylan Farrow calls out Cate Blanchett". The New Zealand Herald. 7 January 2018. Archived from the original on 12 June 2018. Retrieved 11 June 2018.
  113. ↑ Ross, Martha (5 January 2018). "Dylan Farrow calls hypocrisy on Blake Lively, Cate Blanchett for working with Woody Allen". The Mercury News. San Jose, Calif. Archived from the original on 12 February 2019. Retrieved 11 February 2019.
  114. ↑ "Cate Blanchett Addresses Woody Allen Sexual Abuse Accusations". Vulture. 2 February 2014. Archived from the original on 12 June 2018. Retrieved 11 June 2018.
  115. ↑ "Cate Blanchett on Woody Allen: 'I don't think I've stayed silent at all'". The Guardian. 22 March 2018. Archived from the original on 16 June 2018. Retrieved 11 June 2018.
  116. ↑ Robinson, Joanna (22 March 2018). "Cate Blanchett: Social Media Is "Not the Judge and Jury" of Woody Allen". Vanity Fair. Archived from the original on 29 November 2018. Retrieved 11 February 2019.
  117. ↑ "George Clooney Sets Daniel Craig, Bill Murray, Cate Blanchett, Jean Dujardin For WWII Drama 'The Monuments Men'". Deadline Hollywood. Archived from the original on 6 November 2012. Retrieved 18 November 2012.
  118. ↑ "Archived copy". Archived from the original on 26 February 2018. Retrieved 16 July 2020.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link)
  119. ↑ "The Monuments Men". Box Office Mojo. Archived from the original on 9 December 2020. Retrieved 10 November 2020.
  120. ↑ "'How to Train Your Dragon 2′: New Image & Details for Cate Blanchett's Character". Screen Rant. Archived from the original on 22 December 2014. Retrieved 3 January 2015.
  121. ↑ "Box Office: 'How To Train Your Dragon 2' Crosses $500M Following China Debut". Forbes. 15 August 2014. Archived from the original on 20 January 2015. Retrieved 15 January 2015.
  122. ↑ "Cate Blanchett flies into Sydney to begin rehearsals with Deborah Mailman for the AACTA Awards". The Daily Telegraph. 19 January 2015. Archived from the original on 13 June 2015. Retrieved 24 January 2015.
  123. ↑ Kiang, Jessica (3 March 2016). "The 15 Best Performances in Terrence Malick Films". Indiewire. Archived from the original on 7 March 2016. Retrieved 3 March 2016.
  124. ↑ "Raves for Blanchett, mixed chances for Oscar nominees, Fifty Shades dominates: Short Cuts". Brisbane Times. 18 February 2015. Archived from the original on 23 September 2015. Retrieved 17 March 2015.
  125. ↑ "Cate Blanchett on adopting baby Edith, making Cinderella and heading overseas to live". The Sydney Morning Herald. 28 March 2015. Archived from the original on 28 March 2015. Retrieved 28 March 2015.
  126. ↑ "5 things we learned about 'Carol' at NYFF". USA Today. 10 October 2015. Archived from the original on 14 October 2015. Retrieved 13 October 2015.
  127. ↑ Chang, Justin (May 16, 2015). "Film Review: 'Carol'". Variety. Archived from the original on February 9, 2016. Retrieved February 12, 2021.
  128. ↑ Ford, Rebecca (14 January 2016). "Oscar Nominations: The Complete List". The Hollywood Reporter. Archived from the original on 12 September 2019. Retrieved 14 January 2016.
  129. ↑ "Golden Globe Nominations: The Complete List". The Hollywood Reporter. 10 December 2015. Archived from the original on 12 December 2015. Retrieved 10 December 2015.
  130. ↑ "BAFTA Awards: 'Carol' and 'Bridge of Spies' Lead Nominations". The Hollywood Reported. 7 January 2016. Archived from the original on 8 January 2016. Retrieved 8 January 2016.
  131. ↑ "'Truth', 'Room', 'The Assassin' & A Netflix Title Vie For Specialty Crowds – Preview". Deadline Hollywood. 16 October 2015. Archived from the original on 17 October 2015. Retrieved 16 October 2015.
  132. ↑ Rule, Dan (12 February 2016). "Art: Melbourne gallery shows include Andy Warhol/Ai Weiwei and Julian Rosefeldt". The Sydney Morning Herald. Archived from the original on 18 July 2016. Retrieved 16 February 2016.
  133. ↑ "Cate Blanchett-starring 'Manifesto' gets North American deal". Screen International. 10 February 2017. Archived from the original on 11 February 2017. Retrieved 12 February 2021.
  134. ↑ "12 Faces of Cate Blanchett: A Chameleon in the Armory". The New York Times. 15 December 2016. Archived from the original on 11 May 2017. Retrieved 12 February 2021.
  135. ↑ "Voyage of Time: Life's Journey – Terrence Malick". Venice Film Festival. Archived from the original on 27 October 2016. Retrieved 3 December 2016.
  136. ↑ "Terrence Malick's 'Voyage Of Time' Will Push The Boundaries Of Documentary Form". Tribeca Film Festival. 4 February 2015. Archived from the original on 21 February 2015. Retrieved 27 February 2015.
  137. ↑ "The Lowdown on Terrence Malick's Three New Films". The Hollywood Reporter. 3 September 2014. Archived from the original on 8 May 2016. Retrieved 27 February 2015.
  138. ↑ "The Present". Sydney Theatre Company. Archived from the original on 26 September 2017. Retrieved 24 September 2017.
  139. ↑ Meares, Joel (9 December 2016). "STC's The Present on Broadway but Cate Blanchett promises a return to Sydney". The Sydney Morning Herald. Archived from the original on 26 September 2017. Retrieved 25 September 2017.
  140. ↑ Clement, Olivia (17 December 2017). "Cate Blanchett and the Cast of The Present Spill Their Party Secrets". Playbill. Archived from the original on 30 September 2017. Retrieved 25 September 2017.
  141. ↑ "Cate Blanchett and Richard Roxburgh make Broadway debuts in all-Australian production of The Present". News.com.au. 18 December 2016. Archived from the original on 26 September 2017. Retrieved 24 September 2017.
  142. ↑ Bowden, Ebony (10 January 2017). "Cate Blanchett and Richard Roxburgh receive rave reviews in Broadway debut". The Sydney Morning Herald. Archived from the original on 26 September 2017. Retrieved 25 September 2017.
  143. ↑ Khomami, Nadia (9 January 2017). "Cate Blanchett's Broadway debut in The Present delights critics". The Guardian. Archived from the original on 9 January 2017. Retrieved 25 September 2017.
  144. ↑ "2017 Tony Award Nominations: The Great Comet and Hello, Dolly! Lead the Pack". Playbill. 2 May 2017. Archived from the original on 9 May 2017. Retrieved 2 May 2017.
  145. ↑ "Hello, Dolly!, Come From Away, and Anastasia Lead 2017 Drama Desk Award Nominations". Playbill. 27 April 2017. Archived from the original on 2 May 2017. Retrieved 2 May 2017.
  146. ↑ "AFM: FilmNation Unveils Back To Back Terrence Malick Films 'Lawless' And 'Knight Of Cups,' With Ryan Gosling, Christian Bale And Cate Blanchett". Deadline Hollywood. 1 November 2011. Archived from the original on 10 September 2014. Retrieved 3 November 2011.
  147. ↑ Breznican, Anthony (20 May 2016). "Thor: Ragnarok: Cate Blanchett, Jeff Goldblum, and more join cast". Entertainment Weekly. Archived from the original on 22 May 2016. Retrieved 20 May 2016.
  148. ↑ "Thor: Ragnarok". Box Office Mojo. Archived from the original on 28 October 2020. Retrieved 10 November 2020.
  149. ↑ "Exclusive: Cate Blanchett Is Circling The All-Female 'Ocean's Eleven' Film". The Playlist. 3 June 2016. Archived from the original on 19 August 2016. Retrieved 4 June 2016.
  150. ↑ Evry, Max (9 June 2016). "Mindy Kaling & Helena Bonham Carter Join Ocean's 11 Reboot". Comingsoon.net. Archived from the original on 10 June 2016. Retrieved 9 June 2016. Not only has Showbiz 411 confirmed last week's news that Cate Blanchett (Cinderella, Blue Jasmine, Carol) will join fellow Oscar winner Sandra Bullock (Gravity, The Blind Side) in Warner Bros.' all-new, all-female Ocean's Eleven reboot, they have also added two new names to the roster as Mindy Kaling ("The Mindy Project," "The Office") and Helena Bonham Carter (Fight Club, Alice Through the Looking Glass) join the heist film.
  151. ↑ Fleming, Mike Jr. (10 August 2016). "Warner Bros Firms 'Ocean's 8' Lineup: Anne Hathaway, Rihanna, Awkwafina, Helena Bonham Carter, Mindy Kaling Join Sandra Bullock & Cate Blanchett". Deadline Hollywood. Archived from the original on 10 August 2016. Retrieved 10 August 2016.
  152. ↑ "Ocean's 8". Box Office Mojo. Archived from the original on 9 November 2020. Retrieved 10 November 2020.
  153. ↑ Gleiberman, Owen (June 5, 2018). "Film Review: 'Ocean's 8'". Variety. Retrieved June 6, 2018.
  154. ↑ Kroll, Justin (15 August 2017). "Cate Blanchett Joins Jack Black in Amblin's 'House With a Clock in Its Walls' (EXCLUSIVE)". Variety. Archived from the original on 25 September 2018. Retrieved 27 October 2018.
  155. ↑ "Cate Blanchett Jury President of the Festival de Cannes 2018". Ikon London Magazine. Archived from the original on 17 January 2018. Retrieved 8 January 2018.
  156. ↑ Franich, Darren (20 August 2015). "Cate Blanchett, Christian Bale, others join Andy Serkis' Jungle Book' | EW.com". Archived from the original on 22 August 2014. Retrieved 23 August 2014.
  157. ↑ Kit, Borys (12 November 2015). "Cate Blanchett in Talks to Star in 'Where'd You Go, Bernadette?' Adaptation". The Hollywood Reporter. Archived from the original on 15 November 2015. Retrieved 15 November 2015.
  158. ↑ "Where'd You Go, Bernadette". Box Office Mojo. Archived from the original on 11 November 2020. Retrieved 10 November 2020.
  159. ↑ D'Alessandro, Anthony (7 July 2019). "'Spider-Man: Far From Home' Hooks $185M 6-Day Opening Records For Sony & Independence Day Stretch – Sunday Final". Deadline (به انگلیسی). Archived from the original on 7 July 2019. Retrieved 10 November 2020.
  160. ↑ Hammond, Pete (16 August 2019). "'Where'd You Go, Bernadette' Review: Cate Blanchett Rises Above A Quirky But Uneven Adaptation Of Best Seller". Deadline (به انگلیسی). Archived from the original on 16 November 2020. Retrieved 10 November 2020.
  161. ↑ "Golden Globes 2020: The Complete Nominations List". Variety. 3 January 2020. Archived from the original on 6 January 2020. Retrieved 3 January 2020.
  162. ↑ "How to Train Your Dragon 3 Release Date Pushed to 2019". The Hollywood Reporter. 5 December 2016. Archived from the original on 12 May 2019. Retrieved 15 January 2020.
  163. ↑ Hipes, Patrick (13 January 2020). "Oscar Nominations: 'Joker' Tops List With 11 Noms; '1917', 'Irishman', 'Hollywood' Nab 10 Apiece". Deadline (به انگلیسی). Archived from the original on 13 January 2020. Retrieved 10 November 2020.
  164. ↑ White, Peter (14 May 2019). "Cate Blanchett Co-Creates & Stars In Australian Immigration TV Drama 'Stateless' Featuring Dominic West & Yvonne Strahovski". Deadline Hollywood. Archived from the original on 9 December 2020. Retrieved 11 May 2020.
  165. ↑ "Aacta awards 2020: Cate Blanchett's Stateless and Shannon Murphy's Babyteeth win big". the Guardian (به انگلیسی). 30 November 2020. Archived from the original on 1 December 2020. Retrieved 1 December 2020.
  166. ↑ Crucchiola, Jordan (30 October 2018). "Cate Blanchett to Grace American Television With FX Series Mrs. America". Vulture. Archived from the original on 9 June 2019. Retrieved 23 October 2019.
  167. ↑ Petski, Denise (9 January 2020). "FX Sets Premiere Dates For 'Fargo', 'Mrs. America', 'Better Things', 'Devs', 'Archer' & More – TCA". Deadline (به انگلیسی). Archived from the original on 9 January 2020. Retrieved 12 July 2020.
  168. ↑ "Mrs. America", Metacritic, archived from the original on 25 April 2020, retrieved 12 July 2020
  169. ↑ Poniewozik, James (14 April 2020). "'Mrs. America' Review: The Voice of an E.R.A." The New York Times (به انگلیسی). ISSN 0362-4331. Archived from the original on 2 December 2020. Retrieved 10 November 2020.
  170. ↑ Idato, Michael (1 May 2020). "Challenged, confused, charmed? Expect it all from Cate Blanchett's Mrs America". The Sydney Morning Herald (به انگلیسی). Archived from the original on 11 November 2020. Retrieved 10 November 2020.
  171. ↑ "Cate Blanchett". Television Academy (به انگلیسی). Archived from the original on 1 November 2020. Retrieved 10 November 2020.
  172. ↑ Oganesyan & Moreau, Natalie & Jordan (February 3, 2021). "Golden Globes 2021: The Complete Nominations List". Variety (به انگلیسی). Retrieved February 3, 2021.
  173. ↑ Hipes, Patrick (2021-02-04). "SAG Awards Nominations: 'Ma Rainey', 'Minari' Lead Film List; 'The Crown', 'Schitt's Creek' Top TV And 'Bridgerton' Arrives – Full List". Deadline (به انگلیسی). Retrieved 2021-02-04.
  174. ↑ Hayes, Dade (9 July 2020). "'Watchmen', 'Unbelievable' Lead TCA Award Nominations With Four Apiece; HBO Tops With 16 Overall Noms". Deadline (به انگلیسی). Archived from the original on 9 July 2020. Retrieved 10 November 2020.
  175. ↑ "Rooney Mara Joins Guillermo Del Toro's 'Nightmare Alley' At Fox Searchlight". Deadline Hollywood. 4 September 2019. Retrieved 4 September 2019.{{cite news}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  176. ↑ "Nightmare Alley" (به انگلیسی). Rotten Tomatoes. Retrieved 18 September 2022.
  177. ↑ Sneider, Jeff (11 May 2020). "Exclusive: Cate Blanchett to Join Jennifer Lawrence in Adam McKay's Netflix Movie". Collider. Retrieved 11 May 2020.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  178. ↑ "Don't Look Up" (به انگلیسی). Rotten Tomatoes. Retrieved 18 September 2022.
  179. ↑ "Oscars: Kenneth Branagh, Will Smith, Ariana DeBose and More Stars Who Made History With 2022 Nominations". The Hollywood Reporter. 8 February 2022. Retrieved 9 February 2022.
  180. ↑ "Cate Blanchett's 'Tár' Earns Ecstatic 6-Minute Standing Ovation in Venice, Generating Instant Oscar Buzz". Variety. Retrieved September 7, 2022.
  181. ↑ "Venice Film Festival Winners: Golden Lion Goes To 'All The Beauty And The Bloodshed'; Luca Guadagnino Best Director, Martin McDonagh Best Screenplay; Cate Blanchett, Colin Farrell Take Acting Prizes". Deadline Hollywood. September 10, 2022. Retrieved September 10, 2022.
  182. ↑ Rooney, David (September 1, 2022). "Tár Review: Cate Blanchett Astounds in Todd Field's Blistering Character Study". The Hollywood Reporter. Retrieved November 11, 2022.
  183. ↑ Horton, Adrian (۱۱ ژانویه ۲۰۲۳). "Golden Globes 2023 – the full list of winners". The Guardian (به انگلیسی). Retrieved 11 January 2023.
  184. ↑ D'Alessandro, Anthony (19 August 2020). "Cate Blanchett, Ewan McGregor, Tilda Swinton & More Round Out Cast For Guillermo del Toro Netflix 'Pinocchio' Movie". Deadline Hollywood. Archived from the original on 19 August 2020. Retrieved 19 August 2020.
  185. ↑ Lewis, Hilary (January 24, 2023). "Oscars: Full List of Nominations". The Hollywood Reporter. Archived from the original on January 24, 2023. Retrieved January 24, 2023.
  186. ↑ "Guillermo del Toro's Pinocchio" (به انگلیسی). Rotten Tomatoes. Retrieved 2023-02-10.
  187. ↑ "Tár". Rotten Tomatoes. Archived from the original on November 30, 2022. Retrieved February 10, 2023.
  188. ↑ Goldberg, Lesley (1 December 2021). "Cate Blanchett, Kevin Kline to Topline Alfonso Cuaron Apple Series 'Disclaimer'". The Hollywood Reporter (به انگلیسی). Retrieved 2 December 2021.
  189. ↑ McNary, Dave (28 May 2020). "Cate Blanchett to Officially Star in Eli Roth's 'Borderlands'". Variety. Archived from the original on 28 May 2020. Retrieved 28 May 2020.
  190. ↑ Rumbelow, Helen. "Cate Blanchett: My next role? A Trump‑loving anti‑feminist". The Times (به انگلیسی). ISSN 0140-0460. Archived from the original on 20 October 2020. Retrieved 18 October 2020.
  191. ↑ Academy, New York Film (3 August 2018). "Actors With the Best Fake Accents in Films". Student Resources (به انگلیسی). Archived from the original on 20 October 2020. Retrieved 18 October 2020.
  192. ↑ "Cate Blanchett: Getting married is insanity". People. 12 January 2007. Archived from the original on 22 June 2013. Retrieved 12 February 2013.
  193. ↑ "Cate Blanchett's wedding regrets". Celebrity Bride Guide. 10 December 2008. Archived from the original on 7 December 2015. Retrieved 12 February 2013.
  194. ↑ "Cat Blanchett and Dashiell hop to it". People. 4 December 2009. Archived from the original on 2 February 2014. Retrieved 12 February 2013.
  195. ↑ "Cate Blanchett gives birth to a son". People. 26 April 2004. Archived from the original on 3 February 2014. Retrieved 12 February 2013.
  196. ↑ "Cate Blanchett welcomes third son, Ignatius Martin". People. 13 April 2008. Archived from the original on 18 January 2013. Retrieved 12 February 2013.
  197. ↑ "Cate Blanchett Has Adopted a Baby Girl". The Hollywood Reporter. 6 March 2015. Archived from the original on 6 March 2015. Retrieved 6 March 2015.
  198. ↑ Rothman, Michael (6 March 2015). "Cate Blanchett and Husband Andrew Upton Adopt a Baby Girl". ABC News. Archived from the original on 7 March 2015. Retrieved 6 March 2015.
  199. ↑ Milligan, Lauren (31 March 2015). "When Three Became Four". Vogue. Archived from the original on 21 April 2015. Retrieved 7 June 2015.
  200. ↑ "Charlie Rose". Charlie Rose. Season 21. Episode 228. Charlierose.com. 22 July 2013. Archived from the original on ۲۸ ژوئیه ۲۰۱۳. https://web.archive.org/web/20130728203446/http://www.charlierose.com/watch/60244479.
  201. ↑ Manelis, Michele (18 May 2015). "Cate Blanchett: A wicked talent". mindfood.com. Archived from the original on 5 July 2015. Retrieved 19 May 2015.
  202. ↑ Michael Specter (November 2006), "Head First", Vogue
  203. ↑ Hannah Edwards (12 December 2004). "Cate buys mansion for $10m". The Sydney Morning Herald. Archived from the original on 26 October 2007. Retrieved 17 October 2007.
  204. ↑ "Welcome to Cate Blanchett's dream eco-home". The Sydney Morning Herald. 8 July 2007. Archived from the original on 26 October 2007. Retrieved 29 December 2014.
  205. ↑ Spangaro, Alexandra (18 January 2016). "Cate Blanchett purchases $6 million English manor 'Highwell House'". Domain Group. Archived from the original on 27 September 2017. Retrieved 26 September 2017.
  206. ↑ "Cate Blanchett: Equality For Women Being Lost". Sky News. 17 September 2013. Archived from the original on 24 January 2014. Retrieved 20 January 2014.
  207. ↑ Walker, Harriet (2014). "The Golden Age of Cate". Never Underdressed. Archived from the original on 22 February 2014. Retrieved 26 September 2017.
  208. ↑ "About Us - Our People". AACTA. Retrieved 13 April 2021.
  209. ↑ "Sydney Film Festival to kick off with Hanna premiere". The Sydney Morning Herald. 11 May 2011. Archived from the original on 27 February 2014. Retrieved 12 February 2013.
  210. ↑ "Launch of the new Australian Pavilion in the historic Venice Biennale Gardens". Australia Council for the Arts. 23 April 2015. Archived from the original on 29 May 2015. Retrieved 23 April 2015.
  211. ↑ "Cate Blanchett to speak at Tanya Plibersek fundraiser". The Sydney Morning Herald. 29 May 2015. Archived from the original on 29 May 2015. Retrieved 29 May 2015.
  212. ↑ "Cate Blanchett Movie Box Office Results". Box Office Mojo. IMDb. Archived from the original on 29 August 2019. Retrieved 14 June 2019.
  213. ↑ "Cate Blanchett" (به انگلیسی). Rotten Tomatoes. Retrieved 10 February 2023.
  214. ↑ "The 77th Academy Awards | 2005". Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences (به انگلیسی). Retrieved 9 December 2020.
  215. ↑ "The 86th Academy Awards | 2014". Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences (به انگلیسی). Retrieved 9 December 2020.
  216. ↑ "EE BAFTA Film Awards: Winners Announced 2023". www.bafta.org (به انگلیسی). 19 February 2023. Retrieved 20 February 2023.
  217. ↑ "Cate Blanchett". www.goldenglobes.com (به انگلیسی). Retrieved 11 January 2023.
  218. ↑ "The 10th Annual Screen Actors Guild Awards | Screen Actors Guild Awards". www.sagawards.org (به انگلیسی). Retrieved 9 December 2020.
  219. ↑ "The 11th Annual Screen Actors Guild Awards | Screen Actors Guild Awards". www.sagawards.org (به انگلیسی). Retrieved 9 December 2020.
  220. ↑ "The 20th Annual Screen Actors Guild Awards | Screen Actors Guild Awards". www.sagawards.org (به انگلیسی). Retrieved 9 December 2020.
  221. ↑ "Cate Blanchett on 'How to Train Your Dragon 3′ and the Fear of Oscar Speeches". Variety. 10 February 2015. Archived from the original on 30 August 2016. Retrieved 16 February 2015.
  222. ↑ Debczak, Michele (15 January 2016). "When the Academy Nominates Actors Twice For Playing the Same Character". Mental Floss. Archived from the original on 6 February 2016. Retrieved 9 February 2016.
  223. ↑ "Cate Blanchett wins best actress Oscar for Blue Jasmine". News.com.au. 30 March 2014. Archived from the original on 23 November 2014. Retrieved 23 November 2014.
  224. ↑ "Women in Hollywood Spotlights several". The Daily News. 22 September 2006. p. 2A. Archived from the original on 9 December 2020. Retrieved 18 March 2015.
  225. ↑ "SBIFF – Cate Blanchett, Modern Master". Arlington Theater. 14 December 2007. Archived from the original on 29 November 2014. Retrieved 25 November 2014.
  226. ↑ "Women in Film Honors Cate Blanchett, Kerry Washington, Rose Byrne and More". Playbill. 1 April 2014. Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved 24 November 2014.
  227. ↑ "MoMA's Eighth Annual Film Benefit to Honor Cate Blanchett on November 17". Museum of Modern Art. 30 July 2015. Archived from the original on 18 November 2015. Retrieved 21 October 2015.
  228. ↑ "Cate Blanchett to be Honored at MoMA's 2015 Film Benefit". Indiewire. 3 August 2015. Archived from the original on 18 November 2015. Retrieved 21 October 2015.
  229. ↑ "Cate Blanchett to receive BFI Fellowship at LFF Awards Ceremony". British Film Institute. 3 September 2015. Archived from the original on 8 October 2015. Retrieved 21 October 2015.
  230. ↑ "Cate Blanchett says she's 'incredibly blessed' to receive top British film honour". The Sydney Morning Herald. 18 October 2015. Archived from the original on 20 October 2015. Retrieved 21 October 2015.
  231. ↑ "AACTA Longford Lyell Award". Australian Film Institute. Archived from the original on 22 December 2015. Retrieved 7 December 2015.
  232. ↑ "Lacoste Spotlight Award". Costume Designers Guild. 6 January 2016. Archived from the original on 5 February 2016. Retrieved 2 February 2016.
  233. ↑ Grater، Tom؛ Grater، Tom (۲۰۲۱-۱۲-۱۷). «Cate Blanchett To Receive Honorary Cesar Award». Deadline (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۲-۲۶.
  234. ↑ ۲۳۴٫۰ ۲۳۴٫۱ "Cate Blanchett receives honorary doctorate from Macquarie University". Macquarie University, Sydney. 25 September 2014. Archived from the original on 29 November 2014. Retrieved 25 November 2014.
  235. ↑ "Cate Blanchett was conferred the insigna of Chevalier de l'Ordre des Arts et des Lettres". Archived from the original on 24 December 2013. Retrieved 27 February 2014.
  236. ↑ Knaus, Christopher (11 June 2017). "Queen's birthday honours list: Cate Blanchett and Alan Joyce among Australians recognised". The Guardian. Archived from the original on 11 June 2017. Retrieved 11 June 2017.
  237. ↑ "Blanchett receives honorary doctorate". Sky News. 25 September 2014. Archived from the original on 6 February 2015. Retrieved 30 September 2014.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=کیت_بلانشت&oldid=38534131»