پرش به محتوا

قطب جغرافیایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قطب جغرافیایی (انگلیسی: Geographical pole) یکی از دو نقطه انتهایی بر روی یک سیاره، ماه یا محل تلاقی سطح و محور چرخش هر جسم نسبتاً بزرگ در حال چرخش است.[۱] در زمین، قطب شمال در اقبانوس منجمد شمالی و قطب جنوب جنوبی ترین نقطه زمین، قطب‌های جغرافیایی هستند که هر کدام فاصله ۹۰ درجه‌ای با استوا دارند. هر سیاره دارای قطب‌های جغرافیایی است.[۲]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «lsevier's Dictionary of Geography: in English, Russian, French, Spanish and».
  2. «Report of the IAU Working Group on Cartographic Coordinates and Rotational Elements: 2009».