قرن آسیا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
چین و هند بزرگ‌ترین جمعیت‌های جهان را دارند و انتظار می‌رود از نظر اقتصادی به سرعت رشد کنند.

قرن آسیا یا قرن آسیایی (به انگلیسی:Asian Century) اشاره به تسلط پیش‌بینی‌شده فرهنگ و قدرت سیاسی آسیا در اقتصاد جهانی دارد. این تسلط با فرض اینکه روندهای جمعیتی و اقتصادی خاصی ادامه داشته باشند ممکن خواهد بود. مفهوم قرن آسیایی به موازات توصیف قرن نوزدهم به عنوان قرن امپراتوری بریتانیا و قرن بیستم به عنوان قرن آمریکا است.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۱ توسط بانک توسعه آسیایی نشان داد که ۳ میلیارد آسیایی (بنابراین ۵۶٫۶٪ از ۵٫۳ میلیارد جمعیت کل آسیا تا سال ۲۰۵۰) می‌توانند از استانداردهای زندگی مشابه با اروپاییان امروزی برخوردار باشند و این منطقه می‌تواند بیش از نیمی از تولید کل جمعیت جهان را تشکیل دهد.[۱]

اهمیت و تأکید روزافزون بر وحدت و اتحاد در آسیا، و همچنین روابط رو به رشد و مترقی میان کشورهای این منطقه، ایجاد یک «قرن بیست و یکم آسیایی» را تقویت می‌کند.[۲][۳][۴][۵][۶][۷]

خاستگاه این مفهوم[ویرایش]

در سال ۱۹۲۴ میلادی، کارل هاوسهفر از اصطلاح «عصر اقیانوس آرام»[en ۱] استفاده نمود.[۸] عبارت قرن آسیا در اواسط تا اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی به وجود آمد و به ملاقات سال ۱۹۸۸ میلادی دنگ شیائوپینگ رهبر عالی‌مقام چین و نخست‌وزیر هند راجیو گاندی نسبت داده می‌شود. در آن ملاقات دنگ اظهار داشت: «در سال‌های اخیر مردم می‌گویند که قرن آینده گویی مطمعنا قرن آسیا و اقیانوسیه خواهد بود. من با این دیدگاه مخالفم.[۹]» پیش از این رویداد، اصطلاح قرن آسیا در جلسه کمیته روابط خارجی سنای ایالات متحده و در سال ۱۹۸۵ میلادی ظاهر شد.[۱۰] اکنون این اصطلاح مرتباً توسط رهبران سیاسی آسیا استفاده می‌شود و اکنون یک اصطلاح رایج در رسانه‌های جمعی می‌باشد.

انتقادات به این مفهوم[ویرایش]

با وجود پیش‌بینی‌هایی که قدرت اقتصادی و سیاسی فزاینده آسیا را پیش‌بینی می‌کند، مفهوم قرن آسیایی با انتقاداتی مواجه شده‌است. این احتمال که تداوم نرخ بالای رشد می‌تواند منجر به انقلاب، رکود اقتصادی و مشکلات زیست‌محیطی، به ویژه در سرزمین اصلی چین شود، از انتقادات اصلی مطرح شده‌است.[۱۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

یادداشت‌ها[ویرایش]

  1. Pacific age

منابع[ویرایش]

  1. Asia 2050: Realizing the Asian Century | Asian Development Bank. Adb.org. 26 March 2012. Retrieved 28 July 2012.
  2. "PM Yıldırım calls Asian countries on cooperation against terrorism". DailySabah.
  3. "Regional cooperation and integration benefits Asia and Pacific – Shamshad Akhtar". 23 November 2017.
  4. "Momentum for improving Japan-China relations | The Japan Times". The Japan Times.
  5. "South Korea, China foreign ministries encourage strong ties". DailySabah.
  6. Glaser, Bonnie S. (7 November 2017). "China's Rapprochement With South Korea". Foreign Affairs.
  7. "China, Asean to formulate strategic partnership vision towards 2030". The Straits Times (به انگلیسی). 13 November 2017.
  8. Cited in Hans Weigert, "Haushofer and the Pacific," Foreign Affairs, 20/4, (1942): p 735.
  9. Xiaoping, Deng (1993). Deng Xiaoping Wenxuan (Selected Works of Deng Xiaoping). Vol. 3, Beijing: Renmin chubansh. (People's Publishing House). p. 281.
  10. Security and Development Assistance. 1985. Retrieved 28 July 2012.
  11. "Coming out". The Economist. 23 March 2006.
  • Keillor, Bruce David (2007). Marketing in the 21st century. Westport, Conn.: Praeger. ISBN 978-0-275-99276-7.

برای مطالعه بیشتر[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

سخنرانی‌ها و بیانیه‌های سیاسی

پیش‌بینی‌ها

انتقادات