قانون شایم فلوگ
(تغییرمسیر از قانون شایم فلوک)
قانون شایم فلوگ، می‌گوید: هرگاه در عکسبرداری، صفحه فرضی سوژه، با صفحات لنز و سطح حساس عکاسی در یک نقطه مشترک همدیگر را قطع کنند، بیشترین عمق میدان وضوح بدست خواهد آمد. یعنی از چند سانتیمتری لنز تا بی‌نهایت در میدان وضوح لنز قرار خواهند گرفت.[۱]
این اصل در سال ۱۸۹۴ میلادی، توسط تئودور شایم فلوگ اتریشی کشف شد و از آن زمان به نام وی ثبت شد. اصل شایم فلوگ به‌طورکلی برای عکاسی حرفه‌ای از اجسام یا جاهایی که از یک خط عرضی (بلند یا کوتاه) برخوردارند، یا جاهایی که صحنه‌آرایی آن‌ها در کنترل کامل عکاس است، نتایج درخشانی به دست می‌دهد.[۲]
پانویس[ویرایش]
- ↑ عباسی، فرهنگ عکاسی، ۱۷۷.
- ↑ صفاکار، عکاسی و دوربین‌های عکاسی، ۶۴.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- عباسی، اسماعیل (۱۳۸۵). فرهنگ عکاسی. تهران: سروش. ص. ۲۵۷. شابک ۹۶۴-۳۷۶-۴۱۰-۹.
- صفاکار، علی (۱۳۸۰). عکاسی و دوربین‌های عکاسی. تهران: انتشارات ابجد. شابک ۹۶۴-۶۴۱۷-۲۲-۱.