لحن یا سبک این مقاله بازتابدهندهٔ لحن دانشنامهای استفادهشده در ویکی‌پدیا نیست. لطفاً کلمات ستایشگونه و غیر ادبی و عبارتهای نادانشنامهای را بزدایید. برای راهنمایی بیشتر راهنمای نوشتن مقالههای بهتر و لحن بیطرف را ببینید.
قاعده طلایی یا قاعده زرین (به انگلیسی: Golden Rule) یک اصل اخلاقی است که دو مطلب را بیان می‌کند:
شخص باید به گونه‌ای با دیگران رفتار کند که دوست دارد دیگران در شرایط مشابه با او آنگونه رفتار کنند (شکل مثبتِ قاعده)
شخص نباید به گونه‌ای با دیگران رفتار کند که دوست ندارد آنگونه با او رفتار شود (شکلی منفی و منعیِ قاعده؛ که گاه «قاعده نقره‌ای» یا «قاعده سیمین» خوانده می‌شود)
گاه شکل مثبتِ قاعده را شکلِ فعّال و شکل منفی قاعده را شکلِ انفعالی گویند؛ زیرا شکل مثبت قاعده باعث می‌شود شخص کار خوب را انجام دهد، ولی شکل منفی باعث می‌گردد فرد کار بد را انجام ندهد.[۱]
این قاعده از دیرباز در فرهنگ‌های مختلف جهان به شکل‌های مختلف بیان شده، و در تمامی ادیان مورد تأیید است؛ و این نشان‌دهنده آن است که گویا این قاعده به‌طور فطری و ذاتی در طبیعت انسان و نظام درونی تصمیم‌گیرنده اخلاقی بشر وجود دارد. البته نام‌گرفتن آن به «قاعده طلایی» امری متأخر است، و این اصطلاح در قرن ۱۷ یا ۱۸ در اروپا و در زبان انگلیسی ابداع شده‌است، و به تدریج -پس از جنگ جهانی اول- به بقیه زبان‌ها راه یافته‌است.[۲][۳][۴]
قاعده طلایی، قاعدهٔ «مقابله به مثل» یا «معامله به مثل» نیست؛ چه این عملِ متقابل از نوع کیفرهای مشروع قانونی باشد، چه از نوع ناصحیح و انتقام‌گیرنده (تلافی‌گرانه و کینه‌جویانه). این قاعده نمی‌گوید «با دیگران آنگونه که [آنها با تو] رفتار می‌کنند/کرده‌اند، رفتار کن.» بلکه بیان می‌دارد «با دیگران آنگونه که دوست داری (و انتظار داری) آنها با تو رفتار کنند، رفتار کن».
قاعده طلایی، قاعدهٔ «سرمایه‌گذاری شخصی» و «مصلحت‌اندیشی فردی» و «معاوضه تاجرانه» نیست. این قاعده نمی‌گوید «اگر می‌خواهی دیگران [در آینده] کاری را برایت انجام دهند، تو نیز مانند آن را برایشان انجام ده.» یعنی این قاعده به قصد دریافت پاداش و سزای متقابل نیست.
قاعده طلایی اِخبار از واقع نمی‌کند که «کما تدین تدان: آنگونه که رفتار کنی، با تو رفتار خواهد شد». البته به کمک قاعده «کما تدین تدان» و قاعده طلایی می‌توان به عمل صحیح‌تری رسید، و آن قاعده احساس و اراده ما را بهتر می‌انگیزد (احتمال عدم سازگاری بین عقیده و رفتار را کاهش می‌دهد).
قاعده طلایی، همان «اصل عدم تجاوز: اعمال تو نباید به دیگران آسیب برساند» نیست، حتی اگر کسی قائل باشد نتایج منطقی این‌ها یکسان است، و باعث عدم خشونت بیجا می‌شود.[۶]
قاعده طلایی مربوط به شرایط یکسان و موقعیت مشابه‌است. شخص باید فرض کند که خصوصیات و ویژگی‌های شخص مقابل را دارد (خود را جای دیگران فرض کردن، فراتر از این است که فرض کنیم آن کار در قبال خودمان انجام گیرد). اگر شخص صرفاً خودش را به جای طرف مقابل فرض کند، باعث نتایج اشتباهی خواهد شد. برای مثال:
خطاب به یک پزشک: اگر نمی‌خواهی بیمار آپاندیس‌ات را برندارد، آپاندیسش را بر ندار!
خطاب به یک بیمار: اگر می‌خواهی پزشک آپاندیس‌ات را بردارد، آپاندیسش را بردار!
سؤال صحیح این است که: اگر در موقعیت پزشک بودم (و آپاندیس سالم داشتم) دلم می‌خواست چگونه با من رفتار شود؟
خطاب به والدین: اگر می‌خواهید بچه‌تان تنبیهتان نکند، او را تنبیه نکنید!
خطاب به یک بینا: از آنجا که نمی‌خواهی کسی (یا نابینایی) در رد شدن از خیابان تو را کمک کند، تو هم در رد شدن از خیابان به این نابینا کمک مکن!
خطاب به یک شنوا: من با پدرم (که گوشش سنگین است) بلند صحبت نمی‌کنم، چون دلم نمی‌خواهد که او با من این‌قدر بلند صحبت کند.
روش صحیح مطرح کردن چنین سؤالاتی چنین است:
من با پدرم (که گوشش سنگین است) بلند صحبت می‌کنم، اما دلم نمی‌خواهد که او با من بلند صحبت کند (چرا که وضع شنوایی من طبیعی است)
سؤال صحیح این است که: اگر در وضع مشابهی با پدرم(کم‌شنوایی) بودم دلم می‌خواست چگونه با من رفتار شود؟
۶- در قاعده طلایی باید خود را جای طرف مقابل بگذاریم، و «تلقی کنونی مان نسبت به مورد فرضی» را در نظر بگیریم. برای مثال:
پسر بچه ای را در نظر بگیرید که دائماً می‌خواهد انگشتش را درون پریز برق کند، و تنها راه مقابله با او تنبیه کردن [سطحی] اوست.
شکل نادرست اِعمال قاعده: اگر به جای بچه بودم [با ذهنیت و آگاهی یک بچه دوساله] دلم می‌خواست مرا تنبیه کنند؟ (بچه دوست ندارد کتک بخورد!)
شکل درست اعمال قاعده: آیا [با آگاهی الآنم] دلم می‌خواهد اگر جای بچه بودم مرا تنبیه کنند؟ (پسر بچه اگر از شرایط درست و واقعی آگاه شود، از تنبیه خود متشکر خواهد بود، هرچند در حال حاضر رضایت نداشته باشد)
پس: با کتک زدن بچه، قاعده طلایی را نقض نکرده‌ام، چرا که دوست دارم در موقعیت مشابه به همین صورت با من رفتار می‌شد.
به همین شکل، ادب کردن کودک یا بزرگسالی که از مقررات مدرسه یا دانشگاه تخطی کرده‌است، گرچه او دوست ندارد مجازات شود، مخالف قاعده نیست.
در موارد مواجهه با کسی که چندان سر عقل نیست: شخصی که در بیهوشی یا اغماست، یا کسی که پیر و فرتوت است، یا کسی که مست یا دیوانه‌است.
شکل نادرست بیان قاعده: اگر من بی‌هوش/مست/دیوانه بودم در آن هنگام دلم می‌خواست چه کاری در قبال من انجام گیرد؟
شکل درست بیان قاعده: آیا من در حال حاضر دلم می‌خواهد اگر بی‌هوش/مست/دیوانه بودم در قبال من فلان رفتار انجام گیرد؟
در مورد اعمال قانون بر مجرم، باید مراقب بود شکل صحیح قاعده به کار رود: نادرست است که مجرم به قاضی بگوید: همچنان‌که تو دوست نداری به زندان بروی (کسی تو را به زندان بفرستد)، نباید کسی (من) را هم به زندان بفرستی!
به بیان دیگر، قاعده طلایی بیان نمی‌کند که «با دیگران چنان رفتار کنید که "آنها دوست دارند شما با ایشان رفتار کنید (دوست دارند با ایشان رفتار شود)». این گفته را برخی قاعده پلاتین نام نهاده‌اند: یعنی نه فقط شرایط و ویژگی‌های طرف مقابل را در نظر بگیریم، بلکه علایق آنها را هم در نظر بگیریم. بلکه قاعده طلایی بیان می‌دارد: با دیگران چنان رفتار کنید که دوست دارید با شما رفتار شود (که شما دوست دارید آنها با شما رفتار کنند).
در قاعده طلایی باید شرایط و احساسات طرف مقابل را به درستی درک کنیم (عدم جهل و بی‌خبری). برای مثال، فرض کنید ما مالک یک معدن پرسود زغال سنگ هستیم، ولی به کارگرانمان روزانه یک دلار بیشتر حقوق نمی‌دهیم. شاید اگر از ما پرسیده شود «اگر به جای کارگران بودی دوست داشتی یک دلار در روز به تو داده شود؟» پاسخمان مثبت باشد، زیرا گمان کرده‌ایم کارگران با حقوق ناچیز می‌توانند زندگی کنند. اگر از حقیقت امر آگاه شویم و بدانیم که این حقوق برای یک زندگی آبرومندانه کفایت نمی‌کند، پاسخ مثبت نمی‌دهیم.
قاعده طلایی زیرساخت «همه» وظایف و تکالیف اخلاقی نیست. این قاعده یک اصل اخلاقی است، نه یک نظام اخلاقی؛ راهنما ایست برای رفتار، ولی «جایگزین» ی برای قواعد و هنجارهای اخلاقی نیست.
برای مثال، قاعده طلایی مستقیماً سخنی دربارهٔ سخن دربارهٔ تعهدات، وظایف و تکالیف شخص نسبت به خودش ندارد، و لزوماً باعث ایجاد شرافت و عزت نفس نمی‌شود، و حتی مثلاً لزوماً خودکشی را منع نمی‌نماید.
قاعده طلایی پادزهرِ «خودخواهی و خودمحوری» و «تعصب و جانب‌داری بیجا» است. این قاعده باعث ثبات و سازگاری رفتاری عاملِ آن است. در این قاعده شما بی‌طرفی و انصاف خود را مورد سنجش قرار می‌دهید. در واقع، اعمال این قاعده باعث ایجاد دید بی‌طرفانه و منصفانه و «عقلانی» است، همراه با رها نکردنِ همدردی و همفکری نسبت به طرف مقابل (احترام به افراد) است. البته این «عقلانیت»، نیازمند درجه‌ای از بلوغ اخلاقی (صدق و خلوصِ اخلاقی) از طرف عامل است.
این قاعده یک اصل اخلاقی مبتنی بر «سازگاری» است، و راهنمایی برای رفتار با دیگران با توجه ارزش‌ها و اصول اخلاقی خود. این قاعده تضمین می‌کند که -اگر طبق آن رفتار شود- با هیچ‌کس چنان‌که کاربر خودش رضایت ندارد با او رفتار شود، رفتار نخواهد شد.
قاعده طلایی معمولاً باعث می‌شود ما با شفقت، رحمت، سخاوت و خیرخواهی با دیگران رفتار کنیم، و از کارهای بدخواهانه، ظالمانه، فریب‌گرانه و خیانت‌آمیز بپرهیزیم.
کتاب «نگاهی جامع به قاعده طلایی»[۷]-با استناد به تفاسیر قرآن- معتقد است که ۵ آیه‌ی زیر مبتنی بر قاعده طلایی هستند. آیه اول رعایت شکل مثبت قاعده طلایی را توصیه می‌کند، و آیات بعدی کسانی را که شکل منفی قاعده طلایی را رعایت نمی‌کنند تقبیح و مذمت می‌نماید.
۱- «عفو داشته باشید و گذشت نمایید: آیا دوست نمی‌دارید که مورد عفو خداوند متعال قرار گیرید؟ و خداوند آن عفوکنندهٔ رحمت‌گستر است.»[۸]
۲- «وای بر کم‌فروشان: آنان که وقتی برای خود پیمانه می‌کنند، حق خود را به‌طور کامل می‌گیرند. امّا هنگامی که می‌خواهند برای دیگران پیمانه یا وزن کنند، کم می‌گذارند! آیا آنها گمان نمی‌کنند که برانگیخته می‌شوند، در روزی بزرگ که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند؟»[۹]
۳- «به یتیمان و مستمندان روزی دهید و با آنان به‌طور شایسته سخن بگویید! کسانی که اگر فرزندان ناتوانی از خود به یادگار بگذارند از آینده آنان می‌ترسند، باید (از ستم دربارهٔ یتیمان مردم) بترسند! بنابراین از خداوند پروا کنند و استوار سخن گویند.»[۱۰]
۴- «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از قسمت‌های پاکیزه اموالی که به دست آورده‌اید انفاق کنید؛ و برای انفاق، به سراغ قسمت‌های نامرغوب آن نروید، که اگر آن را به خودتان می‌دادند جز با چشم‌پوشی و بی‌میلی نمی‌پذیرفتید؛ و بدانید که خداوند بی‌نیاز و ستوده‌است.»[۱۱]
۵- «و برای خدا دخترانی می‌پندارند -منزّه‌است او- و برای خودشان آنچه را میل دارند [قرار می‌دهند]. و هر گاه به یکی از آنها [تولّد] فرزند دختر را خبر دهند چهره‌اش [از شدّت خشم] سیاه می‌شود، و [به ناگزیر] خشم و اندوه خود را فرو می‌برد… و چیزی را که خود خوش نمی‌دارند برای خدا قرار می‌دهند، و زبانشان دروغ‌پردازی می‌کند که [سرانجام] نیکو از آنِ ایشان است.»[۱۲]
برخی[۱۳] آیه ۲۷۹ سوره بقره «نه به دیگران ستم می‌کنید، و نه به شما ستم می‌شود»[۱۴] را هم از مصادیق این قاعده دانسته‌اند.
قاعده طلایی در احادیث اسلامی به شکل‌های مختلفی بیان شده‌است. برای نمونه:
شخصی از پیامبر اسلام پرسید: «ای فرستاده خدا! کاری به من یاد بده که میان آن کردار و بهشت فاصله‌ای نباشد.» پیامبر فرمود: «خشم مگیر و از مردم چیزی طلب مکن، و نیز برای مردم بپسند آنچه را برای خود می‌پسندی.»[۱۵]
عرب بادیه نشینی نزد پیامبر آمد، رکاب شتر پیامبر را گرفت و گفت: ای رسول خدا، چیزی به من یاد بده که به‌وسیله آن وارد بهشت شوم! پیامبر فرمود: «آنچه را که دوست داری دیگر مردمان نسبت به تو روا دارند، تو نیز همان را نسبت به آنان روا دار؛ و آنچه را که ناپسند می‌داری دیگر مردمان نسبت به تو انجام دهند، تو نیز آن را در حقّ آنان انجام مده. حال، رکاب شتر را رها کن![همین قاعده برای تو کافی است، برو و بر اساس آن عمل کن!]».[۱۶]
پیامبر اسلام در نصیحتی به علی بن ابی طالب گفت: ای علی! هر چه برای خود نمی‌پسندی برای دیگری مپسند، و آنچه برای خود می‌خواهی برای دیگران هم بخواه؛ در این صورت در قضاوت خویش دادگر و در دادگریت یکسان‌نگر خواهی بود، و اهل آسمان تو را دوست خواهند داشت و در سینه اهل زمین به محبّت جای خواهی گرفت. این سفارش مرا -به خواست خدا- به خاطر سپار.[۱۷]
علی در سفارش به فرزندش گفت: ای پسرم! توصیه‌ام را دریاب، و نفْسِ خود را ترازو و مقیاس میان خود و دیگران قرار ده: پس آنچه را که برای خود دوست داری برای دیگران نیز دوست بدار، و آنچه را که برای خود خوش نمی‌داری، برای دیگران هم خوش مدار؛ ستم روا مدار، آنگونه که دوست نداری به تو ستم شود؛ نیکی کن، آنگونه که دوست داری به تو نیکی کنند؛ و آنچه را که برای دیگران زشت می‌داری برای خود نیز زشت بشمار؛ و چیزی را برای مردم بپسند که برای خود می‌پسندی؛ چیزی را که نمی‌دانی مگو، بلکه همهٔ چیزهایی که می‌دانی را مگو: از مواردی که دوست نداری که در مورد تو گفته شود.[۱۸]
علی بن ابی طالب گفت: برای ادب کردن خود همین بس که آنچه را که از دیگری بد می‌داری، از آن اجتناب نمایی؛ برادر مؤمنت همان حقّ را بر تو دارد که تو بر او داری.[۱۹]
در بیان مثال‌ها و مصداق‌هایی از قاعده طلایی در روایات آمده‌است:
جعفر بن محمد صادق فرمود: حق مسلمان بر برادر مسلمانش این است که خود سیر نباشد و برادرش گرسنه باشد، و خود سیراب نباشد و برادرش تشنه باشد، و هر گاه برادرش جامه ندارد، جامه (زیادی) نپوشد، وه چه بزرگ است حق مسلمان بر برادر مسلمانش! هر چه برای خود دوست می‌داری برای برادر مسلمانت هم دوست بدار، و آنچه برای خود بد می‌داری برای او نیز بد بدار؛ اگر نیازمند شدی از او [کمک] بخواه، و چون او از تو [چیزی] خواست به او بده؛ نسبت به هیچ کار خیری نباید از او ملول شوی و نه او از تو ملول شود (هیچ نیکی را از او دریغ مدار همچنان‌که او نیز از تو دریغ نمی‌دارد)؛ تو پشتیبان او باش و او پشتیبان تو باشد؛ اگر غایب شد (به سفر رفت) در غیابش حافظ [حرمت و آبرو و حقوق] او باش، و اگر حضور دارد (چون بازآمد) به دیدارش برو، و والایش شمار و گرامی‌اش دار، که او از تو است و تو از او هستی…[۲۰]
علی بن الحسین سجّاد در بیان حقوق مسلمان گفت: مسلمانان را همچون خانواده خود بدان: سالخورده‌شان را مانند پدر خود در نظر بگیر، پیرزن‌شان را مثل مادرت، و همسنّ خویش را به منزلهٔ برادرت، و خردسالشان را همچون فرزندت! در این صورت به کدام یک از اینان (والدین، فرزند، برادر خود) دوست داری ستم کنی؟ و کدام یک را بدخواهی (دوست داری به زیانش ادعایی کنی یا نفرینش نمایی)؟ و کدام یک را دوست داری که اسرارش را فاش کنی و آبرویش را بریزی؟[۲۱]
جعفر بن محمد صادق در پاسخ کسی که دربارهٔ کسب و تجارت از ایشان سؤال کرده بود فرمود: برای مردم مپسند مگر آنچه برای خود می‌پسندی، و درست بده و درست بستان…[۲۲]
ابو بصیر می‌گوید به جعفر بن محمد صادق عرض کردم: اگر در راه زنی از کنار مردی بگذرد آیا جایز است به او نیک بنگرد؟ او فرمود: آیا کسی از شما دوست دارد مردی اجنبی به همسر او، یا زنی از بستگانش چنان نظر افکند؟ عرض کردم: نه. فرمود: برای مردم همان را بخواه که برای خود می‌خواهی و رضایت می‌دهی.[۲۳]
جعفر بن محمد صادق فرمود: تقوای الهی را رعایت کنید و عدالت را اجرا کنید، زیرا شما خودتان از کسانی که عدالت را اجرا نمی‌کنند عیبجویی می‌کنید.[۲۴]
«قاعده طلایی» از عمومی‌ترین قواعد و اصول اخلاقی است، که تقریباً توسط همه ادیان به نحوی بیان شده‌است:
در کتاب تلمود، که از متون مقدس یهودی است، آمده‌است که فردی بت‌پرست نزد عالمی یهودی آمده به او گفت: تا من روی یک پا ایستاده‌ام تمامی تورات را به من بیاموز! آن دانشمند چنین پاسخ داد: «آنچه را خود از آن نفرت داری در حق همنوعت روا مدار. این همه تورات است، و بقیه توضیح و تفسیر آن است.»[۲۵]
در اناجیل آمده‌است که عیسی مسیح فرمود: «با دیگران همان‌طور رفتار کنید که می‌خواهید آنان با شما رفتار کنند. این است [خلاصه] کتاب خداوند و نوشته‌های انبیاء.»[۲۶]
می‌توان گفت قاعده‌ای که عیسی مسیح بیان کرده، قاعده طلایی است؛ و آنچه در تلمود آمده، قاعده نقره‌ای.
در منابع اسلامی نیز این قاعده از قول پیامبران پیشین ذکر شده‌است:
خداوند به آدم وحی کرد: همه سخنی که با تو دارم را در چهار کلمه برایت گرد آوردم:... چهارم: اینکه برای مردم آن را خوش داری که برای خود همان را خوش می‌داری؛ و برای مردم بد داری آنچه برای خود بد می‌داری.[۲۷]
لقمان حکیم به پسرش سفارش کرد: فرزند عزیزم! تو را به شش خصلت وامی‌دارم، که هر کدام از آنها تو را به خشنودی خداوند نزدیک و از خشم او دور می‌کند:... چهارم آن‌که برای مردم آنچه را برای خود دوست می‌داری، دوست بداری؛ و برای آنان آنچه را برای خود بد می‌داری، بد بداری.[۲۸]
در آنچه خداوند به عیسی مسیح پند داد آمده‌است: ای عیسی! آنچه دوست نداری با تو کنند، با دیگران مکن.[۲۹]
عیسی مسیح به یکی از یارانش گفت: آنچه نخواهی نسبت به تو کنند، نسبت به هیچ‌کس مکن.[۳۰]
عیسی مسیح فرمود: من بیماران را به اذن خدا شفا دادم، افراد کور و پیس را به یاری خداوند سالم گردانیدم و مردگان را به اذن خدا زنده کردم، ولی نتوانستم احمق را معالجه کنم. گفتند: ای روح اللَّه! احمق کیست؟ فرمود: آن خودرأی و خودخواهی که همه برتری‌ها را به نفع خود می‌خواهد، نه به ضرر خودش؛ و همیشه حقّ را از آن خود می‌داند، نه علیه خود، این همان احمقی است که هیچ راهی برای مداوای او نیست.[۳۱]
اگرچه ایدۀ قاعدۀ طلایی بسیار قدیمی است و در فرهنگ‌های مختلف یافت می‌شود، توجه مستقل به آن و بحث از ابعاد نظری و عملی‌اش چندان پرسابقه نیست. مقالۀ «قاعده طلایی: معرفی منابع انگلیسی و ارزیابی انتقادی منابع فارسی» به مروری بر سابقۀ این بحث می‌پردازد.[۳۷] در آنجا مقالۀ «قاعده زرین در حدیث و اخلاق» (1386) [۳۸] از سید حسن اسلامی اولین بحث مستقل در این باره معرفی شده است. البته، همو در مقالۀ «کپی‌رایت از منظر اخلاق» (1380) این قاعدۀ اخلاقی را معرفی و در موردِ بحث کپی‌رایت به کار برده است.[۳۹] نیز مقالۀ «قاعده طلایی اخلاق و معیارهای دوگانه» (1387) از مصطفی تاجزاده از موارد قابل توجه در این زمینه است.[۴۰]
↑یا بُنَی تَفَهَّمْ وَصِیتِی، وَ اجْعَلْ نَفْسَک مِیزَاناً [فِیمَا] بَینَک وَ بَینَ غَیرِک، فَأَحْبِبْ لِغَیرِک مَا تُحِبُّ لِنَفْسِک وَ اکرَهْ لَهُ مَا تَکرَهُ لِنَفْسِک، وَ لَا تَظْلِمْ کمَا لَا تُحِبُّ أَنْ تُظْلَمَ (تحب أن لا تظلم)، وَ أَحْسِنْ کمَا تُحِبُّ أَنْ یحْسَنَ إِلَیک وَ اسْتَقْبِحْ لِنَفْسِک (مِنْ نَفْسِک) مَا تَسْتَقْبِحُ‍هُ مِنْ غَیرِک، وَ ارْضَ مِنَ النَّاسِ [لَک] بِمَا تَرْضَاهُ لَهُمْ مِنْ نَفْسِک وَ لَا تَقُلْ مَا لَا تَعْلَمُ بَلْ لَا تَقُلْ کلَّ مَا عَلِمْتَ مِمَّا لَا تُحِبُّ أَنْ یقَالَ لَک (نهج‌البلاغة طبع صبحی صالح، نامه ۳۱؛ تحف‌العقول، ص ۷۳؛ غررالحکم، ح ۱۱۰۳۰ و ۱۱۰۳۱؛ مستدرک‌الوسائل، ج ۱۱، ص ۳۱۱؛ بحارالأنوار، ج ۷۲، ص ۲۹ و ج ۷۴، ص ۲۰۵ و ۲۲۴. شبیه آن در: من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۳۸۴؛ وسائل‌الشیعة، ج ۱۲، ص ۲۰۲.)
↑کفَاک أَدَباً (تَأْدِیباً) لِنَفْسِک اجْتِنَابُ مَا تَکرَهُهُ لِغَیرِک (مِنْ غَیرِک)، وَ عَلَیک لِأَخِیک الْمُؤْمِنِ مِثْلُ الَّذِی لَک عَلَیهِ (کافی، ج ۸، ص ۲۲؛ اعلام الدین، ص ۸۱ و ۱۷۸؛ تحف‌العقول، ص ۸۸ و ۹۵؛ شرح نهج‌البلاغة ابن‌ابی‌الحدید، ج ۲۰، ص ۲۵۹؛ مجموعةورام، ج ۲، ص ۳۹؛ کنزالفوائد، ج ۱، ص ۹۳؛ غرر الحکم، ح ۹۶۶۷؛ بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۱۶۵ و ج ۷۴، ص ۲۳۸ و ۲۸۶. شبیه آن در: أعلام‌الدین، ص ۸۱ و ۱۸۶؛ أمالی طوسی، ص ۱۱۴؛ أمالی مفید، ۳۳۶؛ غررالحکم، ح ۲۴۷؛ کنزالفوائد، ج ۱، ص ۲۷۹؛ نهج‌البلاغة طبع صبحی صالح، حکمت ۳۶۵ و ۴۱۲؛ بحارالأنوار، ج ۱، ص ۱۶۹ و ج ۶۶، ص ۴۰۷ و ج ۶۷، ص ۷۳ و ج ۶۸، ص ۳۲۸ و ج ۷۲، ص ۶۷ و ج ۷۴، ص ۴۰۳ و ج ۷۵، ص ۳۷۷)
"Do Unto Others" redirects here. For the 1915 silent film, see Do Unto Others (film).
The Golden Rule is the principle of treating others as you want to be treated. It is a maxim that is found in many religions and cultures.[1] It can be considered an ethic of reciprocity in some religions, although other religions treat it differently. The maxim may appear as a positive or negative injunction governing conduct:
Treat others as you would like others to treat you (positive or directive form)
Do not treat others in ways that you would not like to be treated (negative or prohibitive form)[1]
What you wish upon others, you wish upon yourself (empathic or responsive form)[1]
The idea dates at least to the early Confucian times (551–479 BC), according to Rushworth Kidder, who identifies that this concept appears prominently in Buddhism, Christianity, Hinduism, Judaism, Taoism, Zoroastrianism, and "the rest of the world's major religions".[2] The concept of the Rule is codified in the Code of Hammurabi stele and tablets (1754-1790 BC).[citation needed] 143 leaders of the world's major faiths endorsed the Golden Rule as part of the 1993 "Declaration Toward a Global Ethic".[3][4] According to Greg M. Epstein, it is "a concept that essentially no religion misses entirely", but belief in God is not necessary to endorse it.[5]Simon Blackburn also states that the Golden Rule can be "found in some form in almost every ethical tradition".[6]
The term "Golden Rule", or "Golden law", began to be used widely in the early 17th century in Britain by Anglican theologians and preachers;[7] the earliest known usage is that of Anglicans Charles Gibbon and Thomas Jackson in 1604.[1][8]
Ancient history
Ancient Egypt
Possibly the earliest affirmation of the maxim of reciprocity, reflecting the ancient Egyptian goddess Ma'at, appears in the story of The Eloquent Peasant, which dates to the Middle Kingdom (c. 2040–1650 BC): "Now this is the command: Do to the doer to make him do."[9][10] This proverb embodies the do ut des principle.[11] A Late Period (c. 664–323 BC) papyrus contains an early negative affirmation of the Golden Rule: "That which you hate to be done to you, do not do to another."[12]
Ancient India
Sanskrit tradition
In Mahābhārata, the ancient epic of India, there is a discourse in which the wise minister Vidura advises the King Yuddhiśhṭhira
Listening to wise scriptures, austerity, sacrifice, respectful faith, social welfare, forgiveness, purity of intent, compassion, truth and self-control—are the ten wealth of character (self). O king aim for these, may you be steadfast in these qualities. These are the basis of prosperity and rightful living. These are highest attainable things. All worlds are balanced on dharma, dharma encompasses ways to prosperity as well. O King, dharma is the best quality to have, wealth the medium and desire (kāma) the lowest. Hence, (keeping these in mind), by self-control and by making dharma (right conduct) your main focus, treat others as you treat yourself.
— Mahābhārata Shānti-Parva 167:9
Tamil tradition
In Chapter 32 in the Part on Virtue of the Tirukkuṛaḷ (c. 1st century BC), Valluvar says: "Do not do to others what you know has hurt yourself" (kural 316); "Why does one hurt others knowing what it is to be hurt?" (kural 318). He furthermore opined that it is the determination of the spotless (virtuous) not to do evil, even in return, to those who have cherished enmity and done them evil (kural 312). The (proper) punishment to those who have done evil (to you), is to put them to shame by showing them kindness, in return and to forget both the evil and the good done on both sides (kural 314).
Ancient Greece
The Golden Rule in its prohibitive (negative) form was a common principle in ancient Greekphilosophy. Examples of the general concept include:
"Avoid doing what you would blame others for doing." – Thales[13] (c. 624 BC – c. 546 BC)
"What you do not want to happen to you, do not do it yourself either. " – Sextus the Pythagorean.[14] The oldest extant reference to Sextus is by Origen in the third century of the common era.[15]
"Do not do to others that which angers you when they do it to you." – Isocrates[16] (436–338 BC)
Ancient Persia
The Pahlavi Texts of Zoroastrianism (c. 300 BC–1000 AD) were an early source for the Golden Rule: "That nature alone is good which refrains from doing to another whatsoever is not good for itself." Dadisten-I-dinik, 94,5, and "Whatever is disagreeable to yourself do not do unto others." Shayast-na-Shayast 13:29[17]
Ancient Rome
Seneca the Younger (c. 4 BC–65 AD), a practitioner of Stoicism (c. 300 BC–200 AD) expressed the Golden Rule in his essay regarding the treatment of slaves: "Treat your inferior as you would wish your superior to treat you."[18]
Religious context
According to Simon Blackburn, the Golden Rule "can be found in some form in almost every ethical tradition".[19]
Hillel the Elder (c. 110 BC – 10 AD),[20] used this verse as a most important message of the Torah for his teachings. Once, he was challenged by a gentile who asked to be converted under the condition that the Torah be explained to him while he stood on one foot. Hillel accepted him as a candidate for conversion to Judaism but, drawing on Leviticus 19:18, briefed the man:
What is hateful to you, do not do to your fellow: this is the whole Torah; the rest is the explanation; go and learn.
Hillel recognized brotherly love as the fundamental principle of Jewish ethics. Rabbi Akiva agreed and suggested that the principle of love must have its foundation in Genesis chapter 1, which teaches that all men are the offspring of Adam, who was made in the image of God (Sifra, Ḳedoshim, iv.; Yer. Ned. ix. 41c; Genesis Rabba 24).[21] According to Jewish rabbinic literature, the first man Adam represents the unity of mankind. This is echoed in the modern preamble of the Universal Declaration of Human Rights.[22][23] And it is also taught, that Adam is last in order according to the evolutionary character of God's creation:[21]
Why was only a single specimen of man created first? To teach us that he who destroys a single soul destroys a whole world and that he who saves a single soul saves a whole world; furthermore, so no race or class may claim a nobler ancestry, saying, 'Our father was born first'; and, finally, to give testimony to the greatness of the Lord, who caused the wonderful diversity of mankind to emanate from one type. And why was Adam created last of all beings? To teach him humility; for if he be overbearing, let him remember that the little fly preceded him in the order of creation.[21]
The Jewish Publication Society's edition of Leviticus states:
Thou shalt not hate thy brother. in thy heart; thou shalt surely rebuke thy neighbour, and not bear sin because of him. 18 Thou shalt not take vengeance, nor bear any grudge against the children of thy people, but thou shalt love thy neighbour as thyself: I am the LORD.[24]
This Torah verse represents one of several versions of the Golden Rule, which itself appears in various forms, positive and negative. It is the earliest written version of that concept in a positive form.[25]
At the turn of the eras, the Jewish rabbis were discussing the scope of the meaning of Leviticus 19:18 and 19:34 extensively:
The stranger who resides with you shall be to you as one of your citizens; you shall love him as yourself, for you were strangers in the land of Egypt: I the LORD am your God.
Commentators summed up foreigners (= Samaritans), proselytes (= 'strangers who resides with you') (Rabbi Akiva, bQuid 75b) or Jews (Rabbi Gamaliel, yKet 3, 1; 27a) to the scope of the meaning.
On the verse, "Love your fellow as yourself", the classic commentator Rashi quotes from Torat Kohanim, an early Midrashic text regarding the famous dictum of Rabbi Akiva: "Love your fellow as yourself – Rabbi Akiva says this is a great principle of the Torah."[26]
The "Golden Rule" of Leviticus 19:18 was quoted by Jesus of Nazareth (Matthew 7:12 , see also Luke 6:31) and described by him as the second great commandment. The common English phrasing is "Do unto others as you would have them do unto you". A similar form of the phrase appeared in a Catholic catechism around 1567 (certainly in the reprint of 1583).[28]
The Golden Rule is stated positively numerous times in the Old Testament: Leviticus 19:18 ("Thou shalt not avenge, nor bear any grudge against the children of thy people, but thou shalt love thy neighbour as thyself: I am the LORD."; see also Great Commandment) and Leviticus 19:34 ("But treat them just as you treat your own citizens. Love foreigners as you love yourselves, because you were foreigners one time in Egypt. I am the Lord your God.").
25 Behold, a certain lawyer stood up and tested him, saying, "Teacher, what shall I do to inherit eternal life?"
26 He said to him, "What is written in the law? How do you read it?"
27 He answered, "You shall love the Lord your God with all your heart, with all your soul, with all your strength, and with all your mind; and your neighbor as yourself." 28 He said to him, "You have answered correctly. Do this, and you will live."
The passage in the book of Luke then continues with Jesus answering the question, "Who is my neighbor?", by telling the parable of the Good Samaritan, indicating that "your neighbor" is anyone in need.[29] This extends to all, including those who are generally considered hostile.
Jesus' teaching goes beyond the negative formulation of not doing what one would not like done to themselves, to the positive formulation of actively doing good to another that, if the situations were reversed, one would desire that the other would do for them. This formulation, as indicated in the parable of the Good Samaritan, emphasizes the needs for positive action that brings benefit to another, not simply restraining oneself from negative activities that hurt another.[30]
The Arabian peninsula was known to not practice the golden rule prior to the advent of Islam. "Pre-Islamic Arabs regarded the survival of the tribe, as most essential and to be ensured by the ancient rite of blood vengeance"[according to whom?][31]
However, this all changed when Muhammad came on the scene:
Fakir al-Din al-Razi and several other Qur'anic commentators have pointed out that Qur'an 83:1-6 is an implicit statement of the Golden Rule, which is explicitly stated in the tradition, "Pay, Oh Children of Adam, as you would love to be paid, and be just as you would love to have justice!" [32]
Similar examples of the golden rule are found in the hadith of the prophet Muhammad. The hadith recount what the prophet is believed to have said and done, and traditionally Muslims regard the hadith as second to only the Qur'an as a guide to correct belief and action.[according to whom?][32]
From the hadith, the collected oral and written accounts of Muhammad and his teachings during his lifetime:
A Bedouin came to the prophet, grabbed the stirrup of his camel and said: O the messenger of God! Teach me something to go to heaven with it. Prophet said: "As you would have people do to you, do to them; and what you dislike to be done to you, don't do to them. Now let the stirrup go!" [This maxim is enough for you; go and act in accordance with it!]"
That which you want for yourself, seek for mankind.[34]
The most righteous person is the one who consents for other people what he consents for himself, and who dislikes for them what he dislikes for himself.[34]
O' my child, make yourself the measure (for dealings) between you and others. Thus, you should desire for others what you desire for yourself and hate for others what you hate for yourself. Do not oppress as you do not like to be oppressed. Do good to others as you would like good to be done to you. Regard bad for yourself whatever you regard bad for others. Accept that (treatment) from others which you would like others to accept from you... Do not say to others what you do not like to be said to you.
One should never do that to another which one regards as injurious to one’s own self. This, in brief, is the rule of dharma. Other behavior is due to selfish desires.
Buddha (Siddhartha Gautama, c. 623–543 BC)[46][47] made this principle one of the cornerstones of his ethics in the 6th century BC. It occurs in many places and in many forms throughout the Tripitaka.
Comparing oneself to others in such terms as "Just as I am so are they, just as they are so am I," he should neither kill nor cause others to kill.
The Golden Rule is paramount in the Jainist philosophy and can be seen in the doctrines of Ahimsa and Karma. As part of the prohibition of causing any living beings to suffer, Jainism forbids inflicting upon others what is harmful to oneself.
The following quotation from the Acaranga Sutra sums up the philosophy of Jainism:
Nothing which breathes, which exists, which lives, or which has essence or potential of life, should be destroyed or ruled over, or subjugated, or harmed, or denied of its essence or potential.
In support of this Truth, I ask you a question – "Is sorrow or pain desirable to you ?" If you say "yes it is", it would be a lie. If you say, "No, It is not" you will be expressing the truth. Just as sorrow or pain is not desirable to you, so it is to all which breathe, exist, live or have any essence of life. To you and all, it is undesirable, and painful, and repugnant.[49]
A man should wander about treating all creatures as he himself would be treated.
Just as pain is not agreeable to you, it is so with others. Knowing this principle of equality treat other with respect and compassion.
— Suman Suttam, verse 150
Killing a living being is killing one's own self; showing compassion to a living being is showing compassion to oneself. He who desires his own good, should avoid causing any harm to a living being.
"What you do not wish for yourself, do not do to others."
子貢問曰："有一言而可以終身行之者乎"？子曰："其恕乎！己所不欲、勿施於人。"
Zi gong (a disciple of Confucius) asked: "Is there any one word that could guide a person throughout life?" The Master replied: "How about 'shu' [reciprocity]: never impose on others what you would not choose for yourself?"
The same idea is also presented in V.12 and VI.30 of the Analects (c. 500 BC), which can be found in the online Chinese Text Project. The phraseology differs from the Christian version of the Golden Rule. It does not presume to do anything unto others, but merely to avoid doing what would be harmful. It does not preclude doing good deeds and taking moral positions.
The sage has no interest of his own, but takes the interests of the people as his own. He is kind to the kind; he is also kind to the unkind: for Virtue is kind. He is faithful to the faithful; he is also faithful to the unfaithful: for Virtue is faithful.
If people regarded other people’s states in the same way that they regard their own, who then would incite their own state to attack that of another? For one would do for others as one would do for oneself. If people regarded other people’s cities in the same way that they regard their own, who then would incite their own city to attack that of another? For one would do for others as one would do for oneself. If people regarded other people’s families in the same way that they regard their own, who then would incite their own family to attack that of another? For one would do for others as one would do for oneself. And so if states and cities do not attack one another and families do not wreak havoc upon and steal from one another, would this be a harm to the world or a benefit? Of course one must say it is a benefit to the world.
Here ye these words and heed them well, the words of Dea, thy Mother Goddess, "I command thee thus, O children of the Earth, that that which ye deem harmful unto thyself, the very same shall ye be forbidden from doing unto another, for violence and hatred give rise to the same. My command is thus, that ye shall return all violence and hatred with peacefulness and love, for my Law is love unto all things. Only through love shall ye have peace; yea and verily, only peace and love will cure the world, and subdue all evil."
The Way to Happiness expresses the Golden Rule both in its negative/prohibitive form and in its positive form. The negative/prohibitive form is expressed in Precept 19 as:
19. Try not to do things to others that you would not like them to do to you.
The "Declaration Toward a Global Ethic"[57] from the Parliament of the World’s Religions[58][59] (1993) proclaimed the Golden Rule ("We must treat others as we wish others to treat us") as the common principle for many religions.[3] The Initial Declaration was signed by 143 leaders from all of the world's major faiths, including Baha'i Faith, Brahmanism, Brahma Kumaris, Buddhism, Christianity, Hinduism, Indigenous, Interfaith, Islam, Jainism, Judaism, Native American, Neo-Pagan, Sikhism, Taoism, Theosophist, Unitarian Universalist and Zoroastrian.[3][60] In the folklore of several cultures the Golden Rule is depicted by the allegory of the long spoons.
In the view of Greg M. Epstein, a Humanistchaplain at Harvard University, " 'do unto others' ... is a concept that essentially no religion misses entirely. But not a single one of these versions of the golden rule requires a God".[61] Various sources identify the Golden Rule as a humanist principle:[62][63]
Trying to live according to the Golden Rule means trying to empathise with other people, including those who may be very different from us. Empathy is at the root of kindness, compassion, understanding and respect – qualities that we all appreciate being shown, whoever we are, whatever we think and wherever we come from. And although it isn’t possible to know what it really feels like to be a different person or live in different circumstances and have different life experiences, it isn’t difficult for most of us to imagine what would cause us suffering and to try to avoid causing suffering to others. For this reason many people find the Golden Rule’s corollary – "do not treat people in a way you would not wish to be treated yourself" – more pragmatic.[62]
Do not do to others what you would not want them to do to you. [is] (…) the single greatest, simplest, and most important moral axiom humanity has ever invented, one which reappears in the writings of almost every culture and religion throughout history, the one we know as the Golden Rule.
Moral directives do not need to be complex or obscure to be worthwhile, and in fact, it is precisely this rule's simplicity which makes it great. It is easy to come up with, easy to understand, and easy to apply, and these three things are the hallmarks of a strong and healthy moral system. The idea behind it is readily graspable: before performing an action which might harm another person, try to imagine yourself in their position, and consider whether you would want to be the recipient of that action. If you would not want to be in such a position, the other person probably would not either, and so you should not do it. It is the basic and fundamental human trait of empathy, the ability to vicariously experience how another is feeling, that makes this possible, and it is the principle of empathy by which we should live our lives.
— Adam Lee, Ebon Musings, "A decalogue for the modern world"[65]
When we say that man chooses for himself, we do mean that every one of us must choose himself; but by that we also mean that in choosing for himself he chooses for all men. For in effect, of all the actions a man may take in order to create himself as he wills to be, there is not one which is not creative, at the same time, of an image of man such as he believes he ought to be. To choose between this or that is at the same time to affirm the value of that which is chosen; for we are unable ever to choose the worse. What we choose is always the better; and nothing can be better for us unless it is better for all.
According to Marc H. Bornstein, and William E. Paden, the Golden Rule is arguably the most essential basis for the modern concept of human rights, in which each individual has a right to just treatment, and a reciprocal responsibility to ensure justice for others.[67]
However Leo Damrosch argued that the notion that the Golden Rule pertains to "rights" per se is a contemporary interpretation and has nothing to do with its origin. The development of human "rights" is a modern political ideal that began as a philosophical concept promulgated through the philosophy of Jean Jacques Rousseau in 18th century France, among others. His writings influenced Thomas Jefferson, who then incorporated Rousseau's reference to "inalienable rights" into the United States Declaration of Independence in 1776. Damrosch argued that to confuse the Golden Rule with human rights is to apply contemporary thinking to ancient concepts.[68]
There has been research published arguing that some 'sense' of fair play and the Golden Rule may be stated and rooted in terms of neuroscientific and neuroethical principles.[69]
The Golden Rule can also be explained from the perspectives of psychology, philosophy, sociology, human evolution, and economics. Psychologically, it involves a person empathizing with others. Philosophically, it involves a person perceiving their neighbor also as "I" or "self".[70] Sociologically, "love your neighbor as yourself" is applicable between individuals, between groups, and also between individuals and groups. In evolution, "reciprocal altruism" is seen as a distinctive advance in the capacity of human groups to survive and reproduce, as their exceptional brains demanded exceptionally long childhoods and ongoing provision and protection even beyond that of the immediate family.[71] In economics, Richard Swift, referring to ideas from David Graeber, suggests that "without some kind of reciprocity society would no longer be able to exist."[72]
Criticism
Philosophers, such as Immanuel Kant[73] and Friedrich Nietzsche,[74] have objected to the rule on a variety of grounds. The most serious among these is its application. How does one know how others want to be treated? The obvious way is to ask them, but this cannot be done if one assumes they have not reached a particular and relevant understanding.
Differences in values or interests
George Bernard Shaw wrote, "Do not do unto others as you would that they should do unto you. Their tastes may not be the same."[75] This suggests that if your values are not shared with others, the way you want to be treated will not be the way they want to be treated. Hence, the Golden Rule of "do unto others" is "dangerous in the wrong hands",[76] according to philosopher Iain King, because "some fanatics have no aversion to death: the Golden Rule might inspire them to kill others in suicide missions."[77]
Differences in situations
Immanuel Kant famously criticized the golden rule for not being sensitive to differences of situation, noting that a prisoner duly convicted of a crime could appeal to the golden rule while asking the judge to release him, pointing out that the judge would not want anyone else to send him to prison, so he should not do so to others.[73] Kant's Categorical Imperative, introduced in Groundwork of the Metaphysic of Morals, is often confused with the Golden Rule.
Mr Bernard Shaw's remark "Do not do unto others as you would that they should do unto you. Their tastes may be different" is no doubt a smart saying. But it seems to overlook the fact that "doing as you would be done by" includes taking into account your neighbour's tastes as you would that he should take yours into account. Thus the "golden rule" might still express the essence of a universal morality even if no two men in the world had any needs or tastes in common.[78]
Marcus George Singer observed that there are two importantly different ways of looking at the golden rule: as requiring (1) that you perform specific actions that you want others to do to you or (2) that you guide your behavior in the same general ways that you want others to.[79] Counter-examples to the golden rule typically are more forceful against the first than the second.
In his book on the golden rule, Jeffrey Wattles makes the similar observation that such objections typically arise while applying the golden rule in certain general ways (namely, ignoring differences in taste, in situation, and so forth). But if we apply the golden rule to our own method of using it, asking in effect if we would want other people to apply the golden rule in such ways, the answer would typically be no, since it is quite predictable that others' ignoring of such factors will lead to behavior which we object to. It follows that we should not do so ourselves—according to the golden rule. In this way, the golden rule may be self-correcting.[80] An article by Jouni Reinikainen develops this suggestion in greater detail.[81]
It is possible, then, that the golden rule can itself guide us in identifying which differences of situation are morally relevant. We would often want other people to ignore any prejudice against our race or nationality when deciding how to act towards us, but would also want them to not ignore our differing preferences in food, desire for aggressiveness, and so on. This principle of "doing unto others, wherever possible, as they would be done by..." has sometimes been termed the platinum rule.[82]
Popular references
Charles Kingsley's The Water Babies (1863) includes a character named Mrs Do-As-You-Would-Be-Done-By (and another, Mrs Be-Done-By-As-You-Did).[83]
See also
Norm of reciprocity, social norm of in-kind responses to the behavior of others
Reciprocity (international relations), principle that favours, benefits, or penalties that are granted by one state to the citizens or legal entities of another, should be returned in kind
Reciprocity (social and political philosophy), concept of reciprocity as in-kind positive or negative responses for the actions of others; relation to justice; related ideas such as gratitude, mutuality, and the Golden Rule
Serial reciprocity, where the benefactor of a gift or service will in turn provide benefits to a third party
Ubuntu (philosophy), an ethical philosophy originating from Southern Africa, which has been summarised as 'A person is a person through other people'
References
^ abcdAntony Flew, ed. (1979). "golden rule". A Dictionary of Philosophy. London: Pan Books in association with The MacMillan Press. p. 134. ISBN978-0-330-48730-6.
^W.A. Spooner, "The Golden Rule," in James Hastings, ed. Encyclopedia of Religion and Ethics, Vol. 6 (New York: Charles Scribner's Sons, 1914) pp. 310–12, quoted in Rushworth M. Kidder, How Good People Make Tough Choices: Resolving the Dilemmas of Ethical Living, Harper, New York, 2003. ISBN0-688-17590-2. p. 159
^ abcTowards a Global Ethic (An Initial Declaration) ReligiousTolerance.org. – Under the subtitle, "We Declare," see third paragraph. The first line reads, "We must treat others as we wish others to treat us."
^Thomas Jackson: First Sermon upon Matthew 7,12 (1615; Werke Band 3, S. 612); Benjamin Camfield: The Comprehensive Rule of Righteousness (1671); George Boraston: The Royal Law, or the Golden Rule of Justice and Charity (1683); John Goodman: The Golden Rule, or, the Royal Law of Equity explained (1688; Titelseite als Faksimile at Google Books); dazu Olivier du Roy: The Golden Rule as the Law of Nature. In: Jacob Neusner, Bruce Chilton (Hrsg.): The Golden Rule – The Ethics of Reprocity in World Religions. London/New York 2008, S. 94.
^Gensler, Harry J. (2013). Ethics and the Golden Rule. Routledge. p. 84. ISBN978-0-415-80686-2.
^Jewish Encyclopedia: Hillel: "His activity of forty years is perhaps historical; and since it began, according to a trustworthy tradition (Shab. 15a), one hundred years before the destruction of Jerusalem, it must have covered the period 30 BC–10 AD"
^ abc"ADAM". JewishEncyclopedia.com. Retrieved 12 September 2013.
^Vaux, Laurence (1583). A Catechisme / or / Christian Doctrine. Manchester, England: The Chetham Society, reprinted by The Chetham Society in 1885. p. 48 (located in the text just before the title, "Of the Five Commandments of the Church." Scroll up slightly to see a section saying: "The sum of the ten Commandments does consist in the love towards god, and our neighbor (Ephe. 4., Matt. 7.). In the first Table be three Commandments: which take away and forbid sin and vice against the worshipping of God. They forbid idolatry, apostasy, heresy, superstition, perjury, blasphemy, and move us to the pure and true worshipping of God in heart, word and deed. In the Second table be seven Commandments, which command us to give reverence and honor to every man in his degree, to profit all, and hurt none: to do unto others, as we would be done to ourselves.").
^ abc[English title: Conversations of Muhammad] Wattles (192) Rost (100) Donaldson Dwight M. 1963. Studies in Muslim Ethics, p. 82. London: S.P.C.K.
^Muḥammad ibn al-Ḥusayn Sharīf al-Raḍī & ʻAlī ibn Abī Ṭālib (eds.), Nahj Al-balāghah: Selection from Sermons, Letters and Sayings of Amir Al-Muʼminin, Volume 2. Translated by Syed Ali Raza. Ansariyan Publications ISBN978-9644383816 p. 350
^Hubbard, L. Ron (2012). "Precept 19". The Way to Happiness. The Way to Happiness Foundation International. Retrieved 22 April 2012.
^Hubbard, L. Ron (2007). The Way to Happiness: A Common Sense Guide to Better Living. Los Angeles: L. Ron Hubbard Library. p. 59. ISBN978-1-59970-036-6.
^Hubbard, L. Ron (2012). "Precept 20". The Way to Happiness. The Way to Happiness Foundation International. Retrieved 22 April 2012.
^Hubbard, L. Ron (2007). The Way to Happiness: A Common Sense Guide to Better Living. Los Angeles: L. Ron Hubbard Library. p. 61. ISBN978-1-59970-036-6.
^Towards a Global Ethic – Urban Dharma – Buddhism in America (This link includes a list of 143 signatories and their respective religions.)
^Sartre, Jean-Paul (2007). Existentialism Is a Humanism. Yale University Press. pp. 291–292. ISBN978-0-300-11546-8.
^Defined another way, it "refers to the balance in an interactive system such that each party has both rights and duties, and the subordinate norm of complementarity states that one's rights are the other's obligation."Bornstein, Marc H. (2002). Handbook of Parenting. Lawrence Erlbaum Associates. p. 5. ISBN978-0-8058-3782-7. See also: Paden, William E. (2003). Interpreting the Sacred: Ways of Viewing Religion. Beacon Press. pp. 131–132. ISBN978-0-8070-7705-4.
^Pfaff, Donald W., "The Neuroscience of Fair Play: Why We (Usually) Follow the Golden Rule", Dana Press, The Dana Foundation, New York, 2007. ISBN978-1-932594-27-0
^Wattles, Jeffrey (1996). The Golden Rule. Oxford University Press.
^Vogel, Gretchen. "The Evolution of the Golden Rule". Science. 303 (Feb 2004).
^Swift, Richard (July 2015). "Pathways & possibilites". New Internationalist. 484 (July/August 2015).
^ abKant, Immanuel Groundwork of the Metaphysics of Morals, footnote 12. Cambridge University Press (28 April 1998). ISBN978-0-521-62695-8
^Stace, Walter T. (1937). The Concept of Morals. New York: The MacMillan Company; (reprinted 1975 by permission of Macmillan Publishing Co. Inc.); (also reprinted by Peter Smith Publisher Inc, January 1990). p. 136. ISBN978-0-8446-2990-2.
^M. G. Singer, The Ideal of a Rational Morality, p. 270
^Jouni Reinikainen, "The Golden Rule and the Requirement of Universalizability." Journal of Value Inquiry. 39(2): 155–168, 2005.
^Karl Popper, The Open Society and Its Enemies, Vol. 2 (1966 [1945]), p. 386. Dubbed "the platinum rule" in business books such as Charles J. Jacobus, Thomas E. Gillett, Georgia Real Estate: An Introduction to the Profession, Cengage Learning, 2007, p. 409 and Jeremy Comfort, Peter Franklin, The Mindful International Manager: How to Work Effectively Across Cultures, Kogan Page, p. 65.
