قاسم بن محمد بن ابی‌بکر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
قاسم بن محمد
زادهٔ۳۶ قمری
مدینه
درگذشت۱۰۶ قمری
قدید(میان مکه و مدینه)
همسر(ها)اسمابنت عبدالرحمن
عمره بنت عبیدبن احک
فرزندانام فروه، حسن ، عبدالله
والدینمحمد بن ابی بکر (پدر)
اسما بنت قاسم ( مادر)
خویشاوندانزین العابدین (پسرخاله)
ابوبکر (پدربزرگ)
عایشه (عمه)

ابومحمد و ابوعبدالرحمن قاسم بن محمد بن ابی بکر ملقب به دیباج در سال ۳۶ هجری قمری در مدینه متولد شد. پدرش محمد بن ابوبکر فرزند ابوبکر و از اصحاب علی بن ابی طالب بود. به گفته شیخ طوسی، قاسم از یاران زین العابدین و محمد باقر بود. وی در ۷۶ سالگی به سال ۱۰۶ هجری قمری در سرزمین «قدید» در راه حج میان مکه و مدینه درگذشت. علی بن الحسین مشهور به زین العابدین (امام چهارم شیعیان) پسرخاله او بود.

قاسم، دختری داشت به نام ام فروه که به همسری محمدباقر درآمد و صاحب دو پسر به نامهای جعفرصادق (امام ششم شیعه) و عبداله شد..[۱]

پدر قاسم، محمد بن ابی بکر برادر عایشه (همسر پیامبر) بود و از این طریق، عایشه عمه ی قاسم به حساب می آمد.

منابع[ویرایش]

  • طارمی، حسن (۱۳۹۳). «الباقر امام محمد بن علی علیه السلام». دانشنامه جهان اسلام. بنیاد دائرةالمعارف اسلامی.
  • قاسم بن محمد، حواری امام زین العابدین