فوتبال در ایالات متحده آمریکا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فوتبال در ایالات متحده آمریکا
کشورایالات متحده آمریکا
نهاد اداریفدراسیون فوتبال ایالات متحده آمریکا
تیم ملیتیم ملی فوتبال ایالات متحده آمریکا
اولین بازی۱۸۶۲
بازیکنان عضو۴٬۱۸۶٬۷۷۸
باشگاه‌ها۹٬۰۰۰
مسابقات ملی
مسابقات باشگاهی
مسابقات بین المللی
رکورد کنونی
بازی تک۱۰۹٬۳۱۸
(باشگاه فوتبال منچستر یونایتد ۳–۱ باشگاه فوتبال رئال مادرید در استادیوم میشیگان، ۲۰۱۴)
فصل۷۷٬۶۹۱
(Cosmos 8-3 Fort Lauderdale Strikers) at ورزشگاه جاینتس، ۱۹۷۷)
ورزشگاه هوم دیپوت سنتر در لس آنجلس یکی از چندین ورزشگاهیست که فقط برای بازی فوتبال در نظر گرفته شده که این موضوع به نوبه خود باعث رشد سیستم باشگاهی آمریکا در سالهای اخیر گردیده است.

فوتبال در ایالات متحده آمریکا که بدان ساکر (Soccer) می‌گویند،[۱] در بخش مردان محبوبیت چندانی نداشته و همواره در زیر سایهٔ بسکتبال، فوتبال آمریکایی، و بیسبال قرار داشته‌است.[۲] لیکن آمریکا در سال ۱۹۹۴ میزبان جام جهانی فوتبال بوده و سابقه حضور فعالی در بازی‌های جام جهانی دارد. تیم ملی فوتبال مردان آمریکا همچنین چهار بار قهرمان گلدکاپ (جام ملتهای ناحیه کونکاکاف) شده‌است و با تیم ملی فوتبال مکزیک رقابت شدیدی دارد. اما این کشور با وجود داشتن یک لیگ حرفه‌ای و سابقه و پشتیبانی‌هایی که داشته‌است هنوز نتوانسته است در سطح ملی توجه و محبوبیت مردم کشور خود را نسبت به این ورزش برانگیزد.

اما بر عکس برای زنان بازی فوتبال در آمریکا بسیار محبوب بوده‌است؛ به‌طوری‌که در سال‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۳ میزبان جام جهانی زنان بوده‌است. تیم ملی فوتبال زنان آمریکا تابحال چهار بار قهرمان جام جهانی فوتبال زنان شده‌است.

فدراسیون فوتبال آمریکا نهاد اداره‌کننده فوتبال در این کشور است و در هر سال، یک فصل از لیگ حرفه‌ای زنان و ام‌ال‌اس (مشترک با کانادا) را به عنوان معتبرترین لیگ‌های فوتبال کشور برگزار می‌کند.

با تغییر و تحول ساختار جامعه آمریکا در دو دهه گذشته، بازی فوتبال نیز بالطبع در حال یافتن جایگاه ثابتی در میان جامعه آمریکا می‌باشد.

وضعیت فوتبال در آمریکا[ویرایش]

جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور آمریکا در دیدار با بازیکنان هیوستون دینامو پس از قهرمانی در لیگ. مرسوم است که هر ساله تیم قهرمان لیگ به کاخ سفید دعوت شده و با رئیس جمهور دیدار کنند.
میا هام بازیکن آمریکایی اسطوره فوتبال زنان در جهان است که دو مرتبه بازیکن سال فوتبال جهان شد.

مردان[ویرایش]

آمریکا با وجود دارا بودن تسهیلات و امکانات فراوان، و نیز سیستم باشگاهی فوتبال، هرگز موفق به کسب نتایج عالی و درخشان در سطوح جهانی نشده‌است. بسیاری ریشهٔ دلیل این پدیده را عدم علاقه‌مندی مردم آمریکا به بازی فوتبال دانسته‌اند. یورگن کلینزمن، مربی تیم ملی آمریکا و ستاره سابق تیم ملی آلمان، که اکنون مقیم آمریکا است، معتقد است که دلیل به نتیجه ننشستن استعدادهای فوتبال آمریکا «قیف وارونه» سیستم فوتبال در آمریکا است: فوتبال در آمریکا تنها در قشر مرفه، دانشگاهیان، و خارجیان، یا در میان زنان رواج دارد و صرفاً یک بازی تفریحی (و نه یک ورزش جدی) محسوب می‌شود، و مانند دیگر کشورها از قشر متوسط و پایین جامعه (همانند بسکتبال) برنمی‌خیزد.[۳] درگیری‌های سیاسی داخلی و جناح‌بندی‌های درون فدراسیون فوتبال آمریکا نیز در ایجاد اصطکاک در پیشرفت این ورزش بی تأثیر نبوده‌اند. به‌طور نمونه، فدراسیون فوتبال آمریکا بود که سر تعریف حیطهٔ اختیارات، چندین بار تاکنون با مربیگری یورگن کلینزمن مخالفت کرد، و بجایش باب بردلی (که از جناح مربیان «خودی» در فدراسیون بود) را در نقش مربی تیم ملی گماشت.[۴]

فیفا میزبانی جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴ را به شرطی به آمریکا داد که سیستم باشگاهی فوتبال حرفه‌ای تأسیس کند. اما ام‌ال اس با وجود موفقیت‌های نسبی که بدست آورده، هنوز موفق نشده در سطح جهانی مولد فوتبال پر قدرتی باشد. پله، بکن باور، جورج بست، رود گولیت، کارلوس والدراما، و دیوید بکهام هیچ‌کدام نتوانسته‌اند بازی فوتبال را برای مردم آمریکا، همانند فوتبال آمریکایی و بسکتبال جذاب جلوه دهند.[۵] درخواست ناموفق میزبانی جام جهانی ۲۰۱۸ یا ۲۰۲۲ تلاشی دیگر بود تا آمریکاییان را وارد جمع دهکده جهانی فوتبال کرده و آن‌ها نیز یک شرکت‌کننده پرقدرت در سطح جهانی شوند.[۶] از شخصیت‌های معروف حامی این میزبانی می‌توان مایکل بلومبرگ، بیل کلینتون، مورگان فریمن، هنری کیسینجر، اسپایک لی، برد پیت، و آرنولد شوارزنگر را نام برد.[۷]

با تمام این اوصاف، بسیاری به آینده فوتبال در آمریکا امیدوارند چرا که در سال‌های اخیر فوتبال رفته رفته در میان نوجوانان در مدارس محبوبیت جدیدی پیدا کرده و لیگ برتر فوتبال آمریکا هم‌اکنون از لحاظ کیفیت در رتبه هفتم جهان قرار دارد.[۸]

زنان[ویرایش]

فوتبال زنان در ایالات متحده آمریکا، بر خلاف مردان، با وجود نداشتن حمایت کافی در تمام سطوح، نتایج و سابقه بسیار مساعدتری نسبت به مردان داشته‌است. بازی‌های سطح باشگاهی در آمریکا همواره از عدم پشتیبانی مالی کافی رنج می‌برده است و حتی تیم ملی فوتبال زنان ایالات متحده آمریکا نیز با وجود قهرمانی مکرر در سطوح جهانی هرگز نتوانسته است توجه شبکه‌ها و بینندگان سرتاسری ورزش آمریکا را همانند بسکتبال و فوتبال به خود جذب کند. شاید به همین دلیل است که لیگ حرفه‌ای فوتبال زنان آمریکا ورشکسته گردید و جای خود را به لیگ ملی فوتبال زنان داد.

با این حال فوتبال زنان در آمریکا چه در سطح ملی و چه در سطح باشگاهی همچنان تداوم داشته و دارای استاندارد قابل قبولی است. دلیل اصلی این امر، رواج داشتن فوتبال و مسابقات سرتاسری فوتبال زنان به‌طور بسیار جدی در سطوح دانشگاهی (مثلاً در بازی‌های NCAA) می‌باشد، که به نوبه خود باعث روی پا نگاه داشتن تیم ملی فوتبال زنان آمریکا شده‌است.

در دانشگاه‌های آمریکا، شاید بتوان گفت که فوتبال حرف اول در میان ورزشهای موفق را می‌زند. به‌طور مثال، در سال ۲۰۱۳ بازی‌های فوتبال در دانشگاه‌های آمریکا در سه دسته متفاوت برگزار گردید که ۲۰۴ تیم در دسته اول، ۲۰۷ تیم در دسته دوم و ۴۰۸ تیم در دسته سوم لیگ NCAA به رقابت پرداختند.[۹]

نگارخانه[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Why Do Americans Call It Soccer?
  2. «How Team USA can become a world-beater - International Football - Yahoo! Sports». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۰.
  3. یورگن کلینزمان، مفسر شبکه‌ای اس پی ان، در میزگرد فوتبال این شبکه در ۲۷ ژوئن ۲۰۱۰
  4. Five Steps U.S. Soccer Should Make | Bleacher Report
  5. BBC SPORT | Football | Beckham in Mission Unnecessary
  6. «The Bid | Go USA Bid». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ ژوئن ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۰.
  7. «The Bid Committee | Go USA Bid». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۰.
  8. http://prosoccertalk.nbcsports.com/2013/04/23/mls-ranked-seventh-best-soccer-league-globally-can-it-break-into-the-top-five/
  9. http://www.topdrawersoccer.com/

پیوند به بیرون[ویرایش]