فهرست میراث جهانی در هند

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از فهرست میراث جهانی یونسکو در هند)

اطلاعات
کشورهند
تاریخ ثبت۲۴ نوامبر ۱۹۷۷
آثار ثبت شده۴۲
فهرست آزمایشی۵۰
وبگاهin

فهرست میراث جهانی در هند شامل ۴۲ میراث فرهنگی، طبیعی و ترکیبی می‌باشد که تا سال ۲۰۲۴ در یونسکو به ثبت رسیده‌اند. میراث جهانی یونسکو نام عهدنامه‌ای بین‌المللی است که در تاریخ ۱۶ نوامبر ۱۹۷۲ میلادی به تصویب کنفرانس عمومی یونسکو رسید.[۱] موضوع آن حفظ آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی بشر است که اهمیت جهانی دارند و متعلق به تمام انسان‌های زمین، فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص، می‌باشند. برپایه این کنوانسیون کشورهای عضو یونسکو، می‌توانند آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی کشور خود را نامزد ثبت به‌عنوان میراث جهانی کنند. حفاظت از این آثار پس از ثبت، در عین باقی‌ماندن در حیطه حاکمیت کشور مربوط، به عهده تمام کشورهای عضو خواهد بود. مکان‌های میراث جهانی ثبت‌شده در سازمان یونسکو، مکان‌هایی مانند جنگل، کوه، آبگیر، صحرا، بقعه، ساختمان، مجموعه یا شهر هستند.[۲]

هند کشوری در جنوب آسیا است که پایتخت آن دهلی نو است. هند از جمله کشورهایی است که دارای پیشینه تاریخی و فرهنگی کهن است. این مکان‌ها از اهمیت فرهنگی و طبیعی بالایی برخوردار هستند. این کشور در ۲۴ نوامبر ۱۹۷۷ به کنوانسیون میراث جهانی یونسکو پیوست؛ و با ۴۲ میراث ثبت شده بعد از چین رتبه دوم در آسیا و ششمین کشور در جهان می‌باشد.[۳] در سال ۱۹۷۹ قلعه آگره یا قلعه سرخ در شهر آگره هند، ایالات اوتار پرادش که در شمال بنای تاج محل، واقع شده‌است نخستین مکانی در هند بود که با معیارهای (iii) به فهرست میراث جهانی اضافه شد. ایالت مهاراشترا بیشترین آثار ثبت شده را به خود اختصاص داده‌است. پناهگاه حیات وحش ماناس در سال ۱۹۹۲ در معرض خطر قرار گرفت، اما پس از پیشرفت‌های چشمگیر در سال ۲۰۱۱ از فهرست میراث جهانی در خطر خارج شد.[۴] هامپی نیز در سال ۱۹۹۹ در فهرست میراث جهانی در معرض خطر قرار گرفت اما در سال ۲۰۰۶ پس از تلاش‌های موفق در زمینه حفاظت از این سایت، از فهرست حذف شد.[۵][۶][۷]

جدا از ۴۲ سایت موجود در فهرست میراث جهانی، فهرستی از ۵۰ سایت آزمایشی برای شناسایی وجود دارد که برای ارزیابی و پذیرش به کمیته یونسکو ارسال شده‌است. این روال شرط لازم برای پذیرش نامزدها در فهرست میراث جهانی است. کشورهای چون بوتان، بنگلادش، سری‌لانکا، تایلند، فیلیپین و نپال حمایت خود را برای نگارش بیشتر سایت‌های هند در فهرست جهانی ابراز کرده‌اند. اورچها، جاده گرند ترانک، ساتیاگراها، بوبانسور، مشرق‌الاذکار نیلوفر آبی، دربار صاحب، سارناث از جمله میراث پیشنهادی از سوی هند برای ثبت در فهرست جهانی یونسکو هستند.[۸]

میراث جهانی[ویرایش]

   میراث فرهنگی
   میراث طبیعی
   میراث طبیعی و فرهنگی
   میراث در خطر
# نگاره نام مکان سال ثبت شماره ثبت معیارها توضیحات
۱ غارهای آجانتا جالگاون،
ایالت مهاراشترا 		۱۹۸۳ ۲۴۲ (i)(ii)(iii)(vi) غارهای آجانتا در ۴۰ کیلومتری شهر جالگاون هندوستان قرار دارد. این محل دارای ۳۰ غار زیبا پر از نقاشیهای مذهبی است که بیشتر آن‌ها دربارهٔ بودا می‌باشد. قدمت این غارها به ۲ قرن پیش از میلاد بر می‌گردد.[۹]
۲ غارهای الورا اورنگ‌آباد،
ایالت مهاراشترا 		۱۹۸۳ ۲۴۳ (i)(iii)(vi) غارهای الورا در ۳۰ کیلومتری اورانگاباد در ایالت ماهاراشترا هندوستان قرار دارند که بین قرن‌های پنجم ودهم ساخته شده‌اند.[۱۰]
۳ قلعه آگره آگره،
ایالت اوتار پرادش 		۱۹۸۳ ۲۵۱ (iii) قلعه آگره که همچنین به قلعه سرخ نیز مشهور است؛ در شهر آگره هند و در شمال بنای مشهور تاج محل، واقع شده‌است. این بنا که قدمت آن به سدهٔ شانزدهم می‌رسد به همراه تاج محل از جاذبه‌های گردشگری این شهر به‌حساب می‌آید.[۱۱]
۴ تاج محل دهلی نو،
دهلی 		۱۹۸۳ ۲۵۲ (i) تاج محل از پرآوازه‌ترین بناهای جهان و آرامگاه زیبا و باشکوهی است که در نزدیکی شهر آگره و در ۲۰۰ کیلومتری جنوب دهلی نو پایتخت هند واقع شده‌است[۱۲] و یکی از عجایب هفتگانه جدید دنیا به‌شمار می‌رود.[۱۳]
۵ پرستشگاه خورشید کونارک کونارک،
ایالت اودیسا 		۱۹۸۴ ۲۴۶ (i)(iii)(vi) پرستشگاه خورشید کونارک متعلق به سده ۱۳ در اوریسا هند قرار دارد که جزوه عجایب هفتگانه هندوستان به‌شمار می‌آید.[۱۴]
۶ ماهابالی پورام ماهابالی پورام،
ایالت تامیل نادو 		۱۹۸۴ ۲۴۹ (i)(ii)(iii)(vi) مجموعه تاریخی ماهابالی پورام در قرن هفتم و هشتم توسط پادشاهان پالایا بنا شده‌اند، این آثار روی صخره‌های واقع در امتداد سواحل کوروماندل تراشیده و کنده کاری شده‌اند.[۱۵]
۷ پارک ملی کازیرانگا دیسپور،
ایالت آسام 		۱۹۸۵ ۳۳۷ (ix)(x) پارک ملی کازیرانگا در مرکز ایالت آسام قرار دارد، این پارک یکی از نواحی انتهایی شرق هندوستان بوده که هنوز به صورت بکر و دست نخورده باقی‌مانده و جز مناطق حفاظت شده‌است.[۱۶]
۸ پارک ملی مناس ایالت آسام ۱۹۸۵ ۳۳۸ (vii)(ix)(x) پارک ملی مناس یا پناهگاه حیات وحش مناس در ایالت آسام هند قرار دارد و در کوهپایه‌های هیمالیا واقع شده‌است.[۱۷]
۹ پارک ملی کلادو ایالت راجستان ۱۹۸۵ ۳۴۰ (X) پارک ملی کلادو یا بهشت پرندگان در راجستان هند قرار دارد و پناهگاه پرندگان بسیاری است که برخی از آن‌ها در حال انقراض هستند بیش از ۲۳۰ گونه پرنده در این منطقه وجود دارد.[۱۸]
۱۰ پرستشگاه‌های شهر قدیم گوا بخش گوا شمالی،
ایالت گوا 		۱۹۸۶ ۲۳۴ (ii)(iv)(vi) شهر قدیم گوا یک شهرستان تاریخی در شمال منطقه گوا در هندوستان است.[۱۹]
۱۱ خاجوراهو بخش چاتارپور،
ایالت مادیا پرادش 		۱۹۸۶ ۲۴۰ (i)(iii) مجموعهٔ تاریخی خاجوراهو که مجموعه‌ای از معابد هستند در ایالت مادها پرادش در ۶۲۰ کیلومتری دهلی نو واقع شده‌است و یکی از محبوب‌ترین مقصدهای توریستی در هندوستان می‌باشد.[۲۰]
۱۲ مجموعه تاریخی هامپی هوسپت،
ایالت کارناتاکا 		۱۹۸۶ ۲۴۱ (i)(iii)(iv) مجموعه تاریخی هامپی در دهکده‌ای تاریخی هامپی در ناحیهٔ کارناتاکا واقع است که ویرانه‌های باستانی ویجایاناگارا، یکی از پایتخت‌های امپراتوری ویجایاناگارا و معبد باستانی مشهور ویروپاکشا را در خود جای داده‌است.[۲۱]
۱۳ فاتح پور سیکری آگره،
ایالت اوتار پرادش 		۱۹۸۶ ۲۵۵ (ii)(iii)(iv) فاتح پور سیکری به معنی "شهر پیروزی" شهر امپراتور اکبر که در منطقه اگرا در ایالت اوتار پرادش، هند واقع است.[۲۲]
۱۴ مجموعه تاریخی پاتاداکال باگالکوت،
کارناتاکا 		۱۹۸۷ ۲۳۹ (iii)(iv) مجموعه تاریخی پاتاداکال مجموعه‌ای از معابد تاریخی با معماری معابد هندو است.[۲۳]
۱۵ غارهای الفنتا بمبئی،
ایالت مهاراشترا 		۱۹۸۷ ۲۴۴ (i)(iii) غارهای الفنتا شبکه‌ای از غارها حجاری شده واقع در جزیره الفنتا در بندرگاه بمبئی در ۱۰ کیلومتری ایالت مهاراشترا است؛ که شامل مجسمه‌های سنگی، متعلق به فرقه هندو، و به شیوا خدای هند اختصاص داده شده‌است.[۲۴]
۱۶ لیوینگ چولا تانجاوور،
ایالت تامیل نادو 		۱۹۸۷ ۲۵۰ (ii)(iii) معابد بزرگ لیوینگ چولا در دوران حکومت چولا بنا نهاده شده‌اند، این معابد در جنوب هندوستان قرار دارد.[۲۵]
۱۷ پارک ملی سانداربنس پارگان جنوبی،
ایالت بنگال غربی 		۱۹۸۷ ۴۵۲ (ix)(x) پارک ملی سانداربنس که از جنگل‌های حرا پوشیده شده‌است یکی از بزرگترین زیست گاهای حیوانی از جمله ببر بنگال و تمساح‌های اب شور است.[۲۶]
۱۸ پارک ملی دره گلها
و پارک ملی ناندا دوی 		ایالت اوتاراکند ۱۹۸۸ ۳۳۵ (vii)(x) پارک ملی دره گلها در غرب هیمالیا برای علفزارها و گل‌های بومی و زیبایی بی نظریی که دارد مشهور است و در اوتاراکند قرار دارد علاوه بر طبیعت زیبا همچنین دارای کمیابترین حیوانات در حال انقراض است. پارک ملی ناندا دوی نیز واقع در اطراف قله ناندا دوی به ارتفاع ۷۸۱۷ متر (۲۵۶۴۶ فوت) است، و در شمال هند قرار دارد.[۲۷]
۱۹ بناهای بودایی در سانچی شهر سانچی،
ایالات مادیا پرادش 		۱۹۸۹ ۵۲۴ (i)(ii)(iii)(iv)(vi) سانچی یک روستای کوچک در منطقه رایسن درایالت مادیا برادش هندوستان است و در ۴۶ کیلومتری شمال شرق بوپال قرار دارد. این روستا دارای بناهایی تاریخی بودا متعلق به ۳ قرن پیش از میلاد را در خود جایی داده‌است و یکی از اماکن مهم زیارتی بودایان می‌باشد.[۲۸]
۲۰ آرامگاه همایون نظام‌الدین شرقی،
دهلی 		۱۹۹۳ ۲۳۲ (ii)(iv) آرامگاه همایون آرامگاه همایون است، او دومین پادشاه امپراتوری مغولی هند بود. این مقبره در منطقه نظام الدین و در مرکز شهر دهلی قرار دارد و از جاذبه‌های گردشگری پایتخت هند به‌حساب می‌آید. آرامگاه همایون اولین باغ ایرانی ساخته شده در شبه‌قاره هند است.[۲۹]
۲۱ قطب منار دهلی ۱۹۹۳ ۲۳۳ (iv) قطب منار مناره‌ای است در دهلی پایتخت هندوستان که ۷۲/۵ متر ارتفاع دارد و بلندترین بنای آجری دنیاست. این مناره بزرگ از مرمر و سنگهای سرخ ساخته شده‌است. در سال ۱۳۶۸ م این بنا به‌وسیله رعد و برق صدمه دید که توسط فیروزشاه و اسکندر لودی دوباره مرمت شد.[۳۰]
۲۲ ریل‌های کوهستانی هند تامیل نادو
جالپایگوری
کالکا 		۱۹۹۹ ۹۴۴ (ii)(iv) ریل‌های کوهستانی هندوستان شامل پنج خط راه‌آهن می‌شود که در کوهستان قرار دارند و در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در دوران حکومت بریتانیا بر هندوستان ساخته شده‌اند.[۳۱]
۲۳ پرستشگاه ماهابودی بودا گایا،
ایالت بیهار 		۲۰۰۲ ۱۰۵۶ (i)(ii)(iii)(iv)(vi) پرستشگاه ماهابودی یک معبد بودایی است که در بودا گایا محلی که سیذارتا گائوتاما ملقب به بودا در آنجا به روشن بینی دست یافت قرار دارد.[۳۲]
۲۴ پناهگاه‌های صخره‌ای بهیمبتکا بخش رایسن،
ایالت مادیا پرادش 		۲۰۰۳ ۹۲۵ (iii)(v) غارهای سنگی بهیم بتکا واقع در منطقه رایسن در ایالت مادایا پرادش هندوستان قرار دارد. این پناهگاه‌ها، اولین نشانه‌های زندگی انسان در این سرزمین است. بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که برخی از این پناهگاه‌ها، بیش از ۱۰۰ هزار سال محل سکونت انسان بوده‌است.[۳۳] بعضی از نقاشی‌های صخره‌ای روی بدنهٔ این سکونتگاه‌ها متعلق به ۳۰ هزار سال قبل است.[۳۴]
۲۵ پایانه چاتراپاتی شیواجی بمبئی،
ایالت مهاراشترا 		۲۰۰۴ ۹۴۵ (ii)(iv) پایانه چاتراپاتی شیواجی پایانه ترمینال راه‌آهن در کلان‌شهر بمبئی است که در دوران امپراتوری بریتانیا بر شبه‌قاره هند، توسط دولت وقت بریتانیا ساخته شد.[۳۵]
۲۶ چامپانر-پاواگاه بخش پانچ‌محل
ایالت گجرات 		۲۰۰۴ ۱۰۰۱ (ii)(iv)(vi) پارک باستان‌شناسی چامپانر-پاواگاه در گجرات، هند واقع شده‌است، این مکان شامل کاخ‌ها، قلعه‌ها، ساختمان‌های مذهبی، مناطق مسکونی و سازه‌های کشاورزی و تأسیسات ابی است.[۳۶]
۲۷ قلعه سرخ دهلی قدیم،
دهلی 		۲۰۰۷ ۲۳۱ (ii)(iii)(vi) قلعه سرخ بزرگترین مرکز جلب گردشگران در شهر دهلی پایتخت هندوستان است. دستور احداث این قلعه را شاه جهان امپراتور گورکانی، وقتی که پایتخت خود را از اگرا به دهلی تغییر داد، صادر کرد. ساخت آن نه سال به طول انجامید و در سال ۱۶۴۸ تکمیل شد.[۳۷]
۲۸ جانتر مانتر جایپور، ایالت راجستان ۲۰۱۰ ۱۳۳۸ (iii)(iv) جانتر مانتر مجموعه‌ای از ابزارهای معماری نجومی است، که توسط مهاراجه (پادشاه) جی سینگ دوم ساخته شد.[۳۸]
۲۹ گهات غربی جنوب هند و غرب هند ۲۰۱۲ ۱۳۴۲ (ix)(x) گهات غربی یکی از ۱۰ کانون اصلی تنوع زیستی جانوری در جهان به‌شمار می‌رود. مجموعاً ۳۹ مکان منابع طبیعی شامل پارک‌های ملی، حفاظتگاه وحوش، و جنگل‌های حفاظت‌شده در امتداد این رشته‌کوه قرار دارد. دست‌کم ۳۲۵ گونه که از نظر بین‌المللی در خطر انقراض هستند نیز در گهات غربی یافت می‌شود. رشته‌کوه گهات غربی از جنوب رودخانه تاپتی در نزدیکی مرز گجرات و مهاراشترا آغاز شده و در حدود ۱۶۰۰ کیلومتر ادامه یافته و در کانیاکوماری در منتهی‌الیه جنوب هند پایان می‌یابد.[۳۹][۴۰]
۳۰ تپه‌های راجستان ایالت راجستان ۲۰۱۳ ۲۴۷ (ii)(iii) راجستان دارای بیش از صد دژ بر روی تپه‌ها و زمین‌های کوهستانی است. شش تپه قلعه راجستان شامل دژ چیتورگره، قلعه کومبالگار، قلعه رانتامبور، قلعه گاگرون، دژ عامر و دژ جیسلمیر به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌است. این قلعه‌ها در دوره‌های مختلف در سده‌های ۵ تا ۱۸ میلادی ساخته شده‌اند.[۴۱][۴۲][۴۳]
۳۱ رانی‌کی‌واو شهر پتان،
ایالت گوجرات 		۲۰۱۴ ۹۲۲ (i)(iv) رانی‌کی‌واو معبدی پلکانی مربوط به قرن یازدهم میلادی است که در شهر پتان در ایالت گوجرات هند در ساحل رودخانه ساراسواتی قرار دارد و به شکل معبد وارونه‌ای برای پاکی و قداست آب طراحی شده‌است و به هفت سطح پله تقسیم شده که با مجسمه‌ها و نقش‌برجسته‌ها هنری تزیین شده‌اند. ساخت آن به اودایاماتی، دختر کنگارا از ساوراشترا، ملکه سلسله قرن یازدهم چائولوکیا و برای گرامیداشت همسرش بهیما اول نسبت داده شده‌است.[۴۴][۴۵][۴۶]
۳۲ پارک ملی بزرگ هیمالیا بخش کلو،
ایالت هیماچال پرادش 		۲۰۱۴ ۱۴۰۶ (x) این پارک در سال ۱۹۸۴ تأسیس شد و مساحتی برابر با ۱۷۱۷ کیلومتر مربع داردو در ارتفاع بین ۱۵۰۰ تا ۶۰۰۰ متری از سطح دریا واقع است. پارک ملی بزرگ هیمالیا زیستگاه بسیاری از گیاهان و بیش از ۳۷۵ گونه جانوری است که تحت رهنمودهای دقیق قانون حمایت از حیات وحش سال ۱۹۷۲ محافظت می‌شوند. کمیته میراث جهانی یونسکو با معیارهای «اهمیت فوق‌العاده برای حفظ تنوع زیستی» این عنوان را به این پارک اعطا کرد.[۴۷]
۳۳ نالاندا بخش نالاندا،
ایالات بیهار 		۲۰۱۶ ۱۵۰۲ (iv)(vi) یک صومعه و نیایشگاه بودایی در ایالات بیهار، هند است که در سرزمین پادشاهی ماگدها قرار دارد. این نیایشگاه در قرن پنجم میلادی ساخته شده و تا قرن سیزدهم مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است.[۴۸]
۳۴ پارک ملی خانگچندزونگا بخش شمالی سکم،
ایالت سیکیم 		۲۰۱۶ ۱۵۱۳ (iii)(vi)(vii)(x) پارک ملی خانگچندزونگا که همچنین به عنوان ذخیره‌گاه زیست‌کره کوسفینجونگا شناخته می‌شود یک پارک ملی و یک ذخیره‌گاه طبیعی است که در سیکیم هند واقع شده‌است. این پارک ولین مکان " میراث ترکیبی " هند است. اخیراً در برنامه انسان و زیست‌کره یونسکو نیز گنجانده شده‌است. این پارک نام خود را از کوه کانگچنجونگا گرفته‌است که ۸٬۵۸۶ متر (۲۸٬۱۶۹ فوت) بلندا دارد و سومین قله بلند جهان است. مساحت کل این پارک ۸۴۹٫۵ کیلومتر مربع است.[۴۹][۵۰]
۳۵ آثار معماری لو کوربوزیه چندی‌گر،
ایالت پنجاب 		۲۰۱۶ ۱۳۲۱ (i)(ii)(vi) سبک معماری لو کوربوزیه شامل ۱۷ پروژه در ۷ کشور، که شامل پروژه‌های متعدد معماری در چندی‌گر است که توسط معمارهای پرآوازه‌ای چون لو کوربوزیه، پیر جانرت، متیو نوویکی، و آلبرت مایر اجرا شده‌اند. چندی‌گر به عنوان اولین شهر طراحی شده هند و به جهت معماری و برنامه‌ریزی شهری‌اش در جهان شناخته شده‌است.[۵۱]
۳۶ شهر تاریخی احمدآباد احمدآباد،
ایالت گجرات 		۲۰۱۷ ۱۵۵۱ (ii)(v) شهر تاریخی احمدآباد در هند، توسط احمد شاه یکم از پادشاهان گجرات در ۱۴۱۱ تأسیس شد. این شهر همچنان پایتخت پادشاهی گجرات و بعدها مرکز مهم سیاسی و تجاری گجرات بود. امروزه، با وجود اینکه بسیار شلوغ و ویران شده‌است، اما همچنان به عنوان قلب نمادین کلان‌شهر احمدآباد خدمت می‌کند.[۵۲]
۳۷ آثار ویکتوریایی و آرت دکو بمبئی بمبئی،
ایالت مهاراشترا 		۲۰۱۸ ۱۴۸۰ (ii)(iv) مجموعه ای از ساختمانهای عمومی معماری نئوگوتیک دوره ویکتوریا قرن نوزدهم و ساختمانهای آرت دکو قرن بیستم در منطقه قله بمبئی در مهاراشترا هند است. این مجموعه از بناهای ویکتوریا گوتیک و ساختمان‌های آرت دکو در حوالی میدان اووال قرار گرفته‌است. شرق اووال توسط ساختمانهای عمومی ویکتوریا گوتیک و ضلع غربی آن توسط ساختمان‌های سبک آرت دکو احاطه شده‌است.[۵۳][۵۴]
۳۸ جایپور جایپور جایپور،
ایالت راجستان 		۲۰۱۹ ۱۶۰۵ (ii)(iv)(vi) شهر جیپور در سال ۱۷۲۷ توسط ساوای جی سینگ دوم تأسیس شد. بر خلاف سایر شهرهای منطقه که در زمین‌های تپه‌ای واقع شده‌اند، جیپور در دشت مستقر شده و طبق نقشه شبکه‌ای تفسیر شده و براساس معماری ودیک ساخته شده‌است. بازارها، اصطبل‌ها، اقامتگاه‌ها و معابد ساخته شده در خیابان‌های اصلی دارای نمای یکنواخت هستند. برنامه‌ریزی شهری این شهر، تبادل ایده‌ها از هندوستان باستان و مغول مدرن و همچنین فرهنگ‌های غربی را نشان می‌دهد.این شهر که به عنوان پایتخت تجاری طراحی شده‌است و تا به امروز سنت‌های تجاری، هنری و تعاونی محلی خود را حفظ کرده‌است.[۵۵]
۳۹ A Hindu temple in red stone معبد راماپا, تلانگانا تلانگانا ۲۰۲۱ ۱۵۷۰ i, iii معبد هندوی متعلق به شیوا که در نیمه اول قرن سیزدهم در زمان سلسله کاکاتیه ساخته شده. با حجاری‌ها و مجسمه‌های سنگی گرانیتی و دیاباز تزئین شده است که آداب و رسوم رقص منطقه‌ای را به تصویر می‌کشد. مطابق با آداب و رسوم هندوها، معبد به گونه ای ساخته شده است که به طور هماهنگ با محیط پیرامون ترکیب می شود.[۵۶]
۴۰ Archaeological site with some brick and stone walls دولاویرا: یک شهر هارپان گجرات ۲۰۲۱ ۱۶۴۵ iii, iv دهولاویرا یا دولاویرا یکی از مراکز تمدن دره سند از هزاره سوم تا اواسط هزاره دوم پیش از میلاد، در عصر برنز بود. بقایای آن شامل یک شهر محصور شده و یک گورستان است و بقایایی از ساختمان ها و سیستم های مدیریت آب وجود دارد. مکان این شهر به دلیل منابع نزدیک از مواد معدنی گرانبها انتخاب شده است. این شهر با شهرهای دیگر منطقه و بین‌النهرین ارتباط تجاری داشت. بقایای آن در 1968 کشف شد.[۵۷]
۴۱ A building with elaborate facade behind a metal fence سانتینیکتان بنگال غربی ۲۰۲۳ ۱۳۷۵ iv, vi سانتینیکتان به عنوان یک آشرام توسط دبندرانات تاگور در نیمه دوم قرن نوزدهم میلادی بنا شد و پس از آن به شکل دانشگاه ویسو بهاراتی درآمد. این بنا بسیار با زندگی شخصیت مهم، رابیندرانات تاگور که بنیان گذار رنسانس بنگالی است، در هم تنیده.[۵۸][۵۹]
۴۲ Hindu temple in Dravidian style اماکن مذهبی هویسالاس کرناتکه ۲۰۲۳ ۱۶۷۰ i, ii, iv این سایت شامل دو دسته از بناهای تاریخی (در بلور و هالیبیدو)، و معبد کشاوا در سوماناتاپورا است که قدمت آن به زمان امپراتوری هویسالا, میان قرن یازده تا چهاردهم میلادی، می‌رسد. معماری هویسالا عناصر معماری دراویدی را با تأثیراتی از شمال هند ترکیب کرد. معابد توسط پیروان ویشنوپرستی، شیواپرستی و جین ساخته شده و با مجسمه‌ها و کنده‌کاری‌های سنگی تزئین شده‌اند.معبد چنناکشاوا در بلور هنوز یک مکان زیارتی مهم است.[۶۰][۶۱]

موقعیت جغرافیایی[ویرایش]

مختصات آثار جهانی هند. نقاط سبز محل گهات غربی (39 سایت). نقاط آبی تپه‌های راجستان. نقاط زرد مراکز مذهبی هویسالاس هستند. همچنین شهرهای بمبئی و دهلی نو هر یک دارای سه سایت، آگرا و جیپور هم دارای دو سایت هستند.



جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "The World Heritage Convention". UNESCO. Archived from the original on August 27, 2016. Retrieved September 17, 2010.
  2. ↑ Centre, UNESCO World Heritage (2017-10-11). "The World Heritage Convention". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Archived from the original on 13 March 2017. Retrieved 2020-10-18.
  3. ↑ "India get its 37th World UNESCO heritage site". timesofindia.indiatimes.com. Archived from the original on 9 November 2020. Retrieved January 7, 2019.
  4. ↑ "Successful preservation of India's Manas Wildlife Sanctuary enables withdrawal from the List of World Heritage in Danger🔥". UNESCO. Archived from the original on June 28, 2011. Retrieved June 21, 2011.
  5. ↑ "World Heritage Committee Adds Four Sites to the List of World Heritage in Danger". UNESCO. Archived from the original on May 14, 2011. Retrieved May 12, 2011.
  6. ↑ "Cologne Cathedral (Germany), Djoudj Bird Sanctuary (Senegal), Ichkeul National Park (Tunisia), and Hampi (India) removed from List of World Heritage in Danger". UNESCO. July 10, 2006. Archived from the original on June 5, 2011. Retrieved May 12, 2011.
  7. ↑ "UNESCO names Kumbh Mela in list of Intangible Cultural Heritage". December 8, 2017. Archived from the original on March 16, 2018. Retrieved March 15, 2018.
  8. ↑ O'Neill, Alexander (March 29, 2017). "Sikkim claims India's first mixed-criteria UNESCO World Heritage Site" (PDF). Current Science. 112 (5): 893–994. Archived from the original (PDF) on 29 March 2017. Retrieved May 11, 2017.
  9. ↑ "Ajanta Caves". Whc.unesco.org. Archived from the original on 18 December 2008.
  10. ↑ "Ellora Caves". Archived from the original on 5 July 2017.
  11. ↑ "Agra Fort". Archived from the original on 17 July 2010.
  12. ↑ "Taj Mahal". Whc.unesco.org. Archived from the original on 4 January 2018.
  13. ↑ Wilkinson, Tracy (2007-07-08). "The Seven Wonders of the World, 2.0". Los Angeles Times (به انگلیسی). Archived from the original on 9 June 2020. Retrieved 2020-10-17.
  14. ↑ "Sun Temple, Konârak". Whc.unesco.org. Archived from the original on 5 July 2017.
  15. ↑ "Group of Monuments at Mahabalipuram". Whc.unesco.org. Archived from the original on 5 July 2017.
  16. ↑ "Kaziranga National Park". Whc.unesco.org. Archived from the original on 23 June 2017.
  17. ↑ "Manas Wildlife Sanctuary". Whc.unesco.org. Archived from the original on 5 July 2017.
  18. ↑ "Keoladeo National Park". Whc.unesco.org. Archived from the original on 5 July 2017.
  19. ↑ "Churches and Convents of Goa". Whc.unesco.org. Archived from the original on 5 July 2017.
  20. ↑ "Khajuraho Group of Monuments". Whc.unesco.org. Archived from the original on 16 November 2018.
  21. ↑ "Group of Monuments at Hampi". Whc.unesco.org. Archived from the original on 13 May 2015.
  22. ↑ "Fatehpur Sikri". Whc.unesco.org. Archived from the original on 5 July 2017.
  23. ↑ "Group of Monuments at Pattadakal". Whc.unesco.org. Archived from the original on 5 July 2017.
  24. ↑ "Elephanta Caves". Archived from the original on 5 July 2017. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |1= (help)
  25. ↑ "Great Living Chola Temples". Whc.unesco.org. Archived from the original on 5 July 2017.
  26. ↑ "Sundarbans National Park". Whc.unesco.org. Archived from the original on 6 March 2012.
  27. ↑ "Nanda Devi and Valley of Flowers National Parks". Whc.unesco.org. Archived from the original on 11 July 2017.
  28. ↑ "Buddhist Monuments at Sanchi". Whc.unesco.org. Archived from the original on 5 July 2017.
  29. ↑ "Humayun's Tomb, Delhi". Archived from the original on 2 August 2017.
  30. ↑ "Qutb Minar and its Monuments, Delhi". Whc.unesco.org. Archived from the original on 5 July 2017.
  31. ↑ "Mountain Railways of India". Whc.unesco.org. Archived from the original on 30 June 2017.
  32. ↑ "Mahabodhi Temple Complex at Bodh Gaya". Whc.unesco.org. Archived from the original on 5 July 2017.
  33. ↑ "Bhimbetka, Auditorium Cave, Madhya Pradesh: Acheulian Petroglyph Site, c.>100,000 - 500,000 BP". OriginsNet Three Million Years of Art (به انگلیسی). Archived from the original on 5 March 2015. Retrieved 2020-10-17.
  34. ↑ "Rock Shelters of Bhimbetka". Whc.unesco.org. Archived from the original on 5 July 2017.
  35. ↑ "Chhatrapati Shivaji Terminus (formerly Victoria Terminus)". Archived from the original on 5 July 2017.
  36. ↑ "Mount Qingcheng and the Dujiangyan Irrigation System". Whc.unesco.org. Archived from the original on 5 July 2017.
  37. ↑ "Red Fort Complex". Whc.unesco.org. Archived from the original on 5 July 2017.
  38. ↑ "The Jantar Mantar, Jaipur". Whc.unesco.org. Archived from the original on 1 July 2017.
  39. ↑ "Western Ghats". Whc.unesco.org. Archived from the original on January 18, 2013. Retrieved January 3, 2013.
  40. ↑ Clara Lewis, TNN July 3, 2012, 04.02AM IST (2012-07-03). "39 sites in Western Ghats get world heritage status". The Times of India. Archived from the original on 21 October 2013. Retrieved January 3, 2013.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  41. ↑ "Hill Forts of Rajasthan". whc.unesco.org. Archived from the original on December 26, 2018. Retrieved January 8, 2019.
  42. ↑ "Hill Forts of Rajasthan-UNESCO World Heritage Centre". Whc.unesco.org. ژوئن 21, 2013. Archived from the original on June 24, 2013. Retrieved June 22, 2013.
  43. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Hill Forts of Rajastan and Wooden Churches of the Carpathian region inscribed on World Heritage List". whc.unesco.org (به انگلیسی). Archived from the original on January 23, 2017. Retrieved November 15, 2016.
  44. ↑ "World Heritage Sites Rani Ki Vav, Gujarat, India". Nomadline.com. Nomadline. Archived from the original on May 8, 2016. Retrieved May 5, 2016.
  45. ↑ "Gujarat's Rani ki Vav added to UNESCO World Heritage Site List". IANS. news.biharprabha.com. Archived from the original on July 15, 2014. Retrieved June 22, 2014.
  46. ↑ "Rani-ki-Vav (the Queen's Stepwell) at Patan, Gujarat". whc.unesco.org. Archived from the original on December 26, 2018. Retrieved January 8, 2019.
  47. ↑ "Great Himalayan National Park Conservation Area". whc.unesco.org. Archived from the original on November 26, 2018. Retrieved January 8, 2019.
  48. ↑ "Archaeological Site of Nalanda Mahavihara at Nalanda, Bihar". whc.unesco.org. Archived from the original on September 27, 2018. Retrieved January 8, 2019.
  49. ↑ O'Neill, Alexander (مارس 29, 2017). "Sikkim claims India's first mixed-criteria UNESCO World Heritage Site" (PDF). Current Science. 112 (5): 893–994. Archived (PDF) from the original on March 29, 2017. Retrieved May 11, 2017.
  50. ↑ "Khangchendzonga National Park". whc.unesco.org. Archived from the original on July 11, 2018. Retrieved January 8, 2019.
  51. ↑ "The Architectural Work of Le Corbusier, an Outstanding Contribution to the Modern Movement". whc.unesco.org. Archived from the original on November 24, 2018. Retrieved January 8, 2019.
  52. ↑ "Sites in Cambodia, China and India added to UNESCO's World Heritage List". whc.unesco.org. Archived from the original on October 28, 2018. Retrieved January 8, 2019.
  53. ↑ "Victorian Gothic and Art Deco Ensembles of Mumbai". whc.unesco.org. Archived from the original on July 7, 2018. Retrieved January 8, 2019.
  54. ↑ "Four sites added to UNESCO's World Heritage List". whc.unesco.org. Archived from the original on July 13, 2018. Retrieved January 8, 2019.
  55. ↑ "Jaipur Rajasthan- world heritage site". Archived from the original on 10 May 2020. Retrieved 21 June 2020.
  56. ↑ "Kakatiya Rudreshwara (Ramappa) Temple, Telangana". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on July 25, 2021. Retrieved 3 April 2022.
  57. ↑ "Dholavira: a Harappan City". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on April 17, 2017. Retrieved 3 April 2022.
  58. ↑ "Santiniketan". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on May 16, 2022. Retrieved 3 May 2022.
  59. ↑ "Santiniketan". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on September 20, 2023. Retrieved 19 September 2023.
  60. ↑ "Sacred Ensembles of the Hoysala". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on December 4, 2018. Retrieved 3 May 2022.
  61. ↑ "Sacred Ensembles of the Hoysalas". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on October 13, 2023. Retrieved 19 September 2023.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=فهرست_میراث_جهانی_در_هند&oldid=38643681»