فهرست میراث جهانی در لهستان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اطلاعات
کشورلهستان
تاریخ ثبت۲۹ ژوئن ۱۹۷۶
آثار ثبت شده۱۷ اثر
  • فرهنگی (۱۵)
  • طبیعی (۲)
فهرست آزمایشی۵ اثر
  • فرهنگی (۴)
  • طبیعی (۱)
وبگاهpl

میراث جهانی در لهستان شامل ۱۵ اثر فرهنگی و ۲ اثر طبیعی می‌باشد.

سایتهای میراث جهانی سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد، یونسکو مکان‌هایی هستند که دارای اهمیت فرهنگی یا طبیعی هستند، همان‌طور که در پیمان‌نامه میراث جهانی یونسکو، که در سال ۱۹۷۲ تأسیس شده، شرح داده شده‌است.[۱] لهستان این پیمان‌نامه را در تاریخ ۲۹ ژوئن ۱۹۷۶ پذیرفت و از آن هنگام، مکان‌های طبیعی و فرهنگی لهستان دارای شرایط برای گنجانده شدن در فهرست میراث جهانی هستند.[۲]

تا سال ۲۰۲۱، هفده سایت میراث جهانی در لهستان وجود دارد که شامل ۱۵ مکان فرهنگی و ۲ مکان طبیعی هستند.[۳] دو مکان نخستی که توسط یونسکو فهرست شدند، معدن نمک ویلیچکا و شهر تاریخی کراکوف در سال ۱۹۷۸ بودند. جدیدترین اثر افزوده‌شده پارک ملی بیشچاد به عنوان بخشی از جنگل‌های کهنسال راش کارپات و مناطق دیگر اروپا است که در ژوئیه ۲۰۲۱ فهرست شد. چهارتا از سایت‌ها مشترک با کشورهای دیگر است. جنگل بیاوویسکا با بلاروس، کلیساهای چوبی منطقه کارپات با اوکراین، بوستان موسکائو با آلمان و جنگل‌های کهنسال راش کارپات و مناطق دیگر اروپا با ۱۸ کشور اروپایی دیگر مشترک هستند. افزون بر میراث‌های ثبت‌شده، لهستان پنج موقعیت دیگر را در فهرست آزمایشی خود گنجانده‌است.[۲]

میراث جهانی[ویرایش]

یونسکو سایت‌ها را با ده معیار فهرست می‌کند. هر ورودی باید حداقل یکی از معیارها را داشته باشد.[۴]

   میراث فرهنگی
   میراث طبیعی
   میراث طبیعی و فرهنگی
   میراث در خطر
# نگاره نام موقعیت (استان) سال ثبت ش ثبت
معیارها 		شرح منبع
۱ Krakow main square from above شهر تاریخی کراکوف لهستان کوچک ۱۹۷۸ ۲۹
iv 		شهر کراکوف که در سال ۱۲۵۷ شکل گرفت، پایتخت کهن لهستان است. این مرکز تاریخی شامل سه مجموعه شهری است؛ شهر قرون وسطایی کراکوف، دژ واول (سکونتگاه سلطنتی همراه با کلیسای جامع واول که چندین پادشاه لهستانی به خاک سپرده شده‌اند)، و شهر کازیمرز که شامل حومه شهری استرادوم که توسط ساکنان کاتولیک و یهودی شکل گرفته نیز می‌باشد. کراکوف شهر هنر و صنایع دستی بود و نقطه دیدار شرق و غرب بود. این شهر سطح بالایی از یکپارگی را حفظ کرده و ساختمان‌ها و سازه‌هایی به شیوه معماری رمانسک و معماری مدرن دارد. در سال ۲۰۱۰ یک تغییر مرز جزئی در سایت انجام شد. [۵]
۲ Underground hall from above, chandeliers and tourists معادن نمک ویلیچکا و بوخنیا لهستان کوچک ۱۹۷۸ ۳۲، ۱۴۷
iv 		نواحی نزدیک ویلیچکا و بوچنیا حاوی ته‌نشست‌هایی از سنگ نمک هستند که از سده ۱۳ میلادی در حال استخراج هستند. صدها کیلومتر تونل در هر دو معدن کنده شده‌اند که شامل آثار هنری مانند پیکره‌های ساخته شده در نمک و کلیساهای زیرزمینی هستند. معدن‌ها همچنین توسعه فناوری معدن در اروپا را نشان می‌دهند. ویلیچکا نخستین بار به صورت جداگانه در سال ۱۹۷۸ فهرست شد. یازده سال پس از آن، به دلیل خطراتی که رطوبت برای پیکره‌های نمک به وجود آورده بود این سایت به فهرست میراث جهانی در معرض خطر افزوده شد. در سال ۱۹۹۸ به دنبال برنامه‌ای که معدن را به‌طور مؤثر رطوبت‌زدایی کرد این اثر از فهرست میراث جهانی در خطر حذف شد. در سال ۲۰۰۸ یک تغییر مرز جزئی در سایت انجام شد. معدن بوچنیا در سال ۲۰۱۳ افزوده شد. [۶][۷]
۳ Entrance gate in red brick and railway tracks اردوگاه آشویتس لهستان کوچک ۱۹۷۹ ۳۶۳
vi 		آشویتس شبکه‌ای از اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی و اردوگاه‌های مرگبود که توسط آلمان نازی در مناطق انضمامی لهستان به خاک آلمان نازی در طول جنگ جهانی دوم ساخته شد. این مکان بزرگترین اردوگاه مرگ آلمان نازی بود. میراث جهانی آشویتس ۱ (اردوگاه اصلی)، آشویتس ۲ (اردوگاه مرگ) و یک گورستان دسته‌جمعی از زندانیان است.

این سایت در اصل با عنوان «اردوگاه مرگ آشویتس» فهرست شده بود، اما به درخواست لهستان نام آن به «آشویتس بیرکناو» با زیرعنوان «اردوگاه مرگ و کار اجباری آلمان نازی (۱۹۴۰–۱۹۴۵)» تغییر یافت.

[۸][۹]
۴ Three grazing European bison جنگل بیاوویسکا* پودلاسکی ۱۹۷۹ ۳۳
vii 		جنگل بیاوویسکا مجموعه‌ای پیچیده از جنگل‌ها است و دارای درخت‌های کهن گسترده‌ای است. این جنگل در مرز بلاروس و لهستان واقع‌شده‌است. این جنگل نمونه‌ای از بوم‌منطقه زمینی جنگل‌های مخلوط اروپای مرکزی است و مکان‌های دیگری مانند مراتع مرطوب، دره رودها و دیگر مناطق مرطوب می‌شود. این منطقه خانه جمعیت زیادی از ویسنت‌های آزاد است و دیگر جانوران مانند گرگ، وشق و شنگ در آن زندگی می‌کنند. بخش لهستانی جنگل نخستین بار در سال ۱۹۷۹ فهرست شد. بخش بلاروسی در سال ۱۹۹۲ فهرست شد و در سال ۲۰۱۴ منطقه محافظت‌شده آن گسترش یافت. [۱۰]
۵ منطقه تاریخی ورشو ماسوویان ۱۹۸۰ ۳۰
ii, vi 		بخش‌های تاریخی ورشو، پایتخت لهستان، در قیام ورشو در سال ۱۹۴۴ توسط سربازان نازی از عمد تخریب شد. بیش از ۸۵٪ از بخش‌های تاریخی تخریب شدند. پس از جنگ، یک پویش بازسازی آغاز شد که پنج سال به طول انجامید و شهر قدیمی به‌طور دقیق بازسازی شد. روند بازسازی تا دهه ۱۹۶۰ به طول کشید و در سال ۱۹۸۴ دژ پادشاهی ورشو برای عموم باز شد. [۱۱]
۶ منطقه تاریخی زاموشچ لوبلین ۱۹۹۲ ۵۶۴
iv 		زاموشچ در سده ۱۶ میلادی توسط یان زامویسکی بنیان‌گذاری شد. این شهر که نمونه‌ای از یک شهر دوران پایانی رنسانس است، توسط برناردو موراندو از پادووا طراحی شد. طراحی اصلی شهر تاکنون نگه داشته شده و دفاعی‌ها و ساختمان‌هایی که تاثیرپذیر معماری ایتالیایی و اروپای مرکزی بودند نیز تاکنون نگه داشته شده‌اند. [۱۲]
۷ دژ مالبورک پومرانی ۱۹۹۷ ۸۴۷
ii, iii, iv 		دژ مالبورک توسط شوالیه‌های تتونیک، یک دستور مذهبی کاتولیک که بازمانده جنگ‌های صلیبی بودند، پس از آنکه موقعیت استادبزرگ شوالیه‌ها از ونیز به مالبورک تغییر یافت ساخته شد. این دژ یک نمونه کلاسیک از یک دژ قرون وسطایی به شیوه شوالیه‌های تتونیک است. این دژ در طول جنگ جهانی دوم آسیب دید اما بعدها دقیق بازسازی شد. [۱۳]
۸ Red brick gothic town hall, tourists around شهر قرون وسطایی ترونی کویافسکو-پومورسکی ۱۹۹۷ ۸۳۵
ii, iv 		ترونی توسط شوالیه‌های تتونیک بنیان‌گذاری شد و در میانه سده ۱۳ میلادی در آنجا برای بشارت پروس یک دژ ساختند. این شهر بعداً عضو لیگ هانزا شد و یک شهر مهم برای تجارت دریای بالتیک و اروپای شرقی بود. شهری که در قرون وسطی ساخته شده بود تاکنون سالم مانده که شامل چندین خانه در شیوه معماری گوتیک آجری است، مانند خانه ستاره‌شناس و ریاضی‌دان معروف، نیکلاس کوپرنیک. [۱۴]
۹ Church with white walls, red roof and copper-covered domes پارک کالاریا زبژدوسکا لهستان کوچک ۱۹۹۹ ۹۰۵
ii, iv 		این مجموعه مذهبی (یک گلگتا) توسط ویووده کراکف، میکووای زیرژیدووسکی در ابتدای سده ۱۶۰۰ ساخته شد. این مجموعه شامل یک صومعه، چندین کلیسا و زیارتگاه است که به شیوه تکلف‌گرایی ساخته شده‌است. این مجموعه نمونه‌ای از زیارتگاه‌های گلگتایی در دوران اصلاح کاتولیک است. این مجموعه که تقریباً بدون تغییر باقی مانده، همچنان به عنوان یک مکان زیارتی در سده ۲۱ فعالیت می‌کند. [۱۵]
۱۰ Interior view of a church, richly decorated wooden details کلیساهای صلح سیلزی سفلی ۲۰۰۱ ۱۰۵۴
ii, iv, vi 		کلیساهای صلح در یاوور و شویدنگتسا در سیلزی پس از پیمان وستفالی در سال ۱۶۴۸ نام‌گذاری شد که به لوتریان‌ها اجازه ساخت سه کلیسا با چوب و سنگ بیرون از دیوارهای شهر را داد. شرایط دیگر پیمان‌نامه این بودند که کلیساها نباید برج داشته باشند و ساخت آن باید در طول یک سال به پایان می‌رسید. کلیسای سوم در سال ۱۶۵۲ در گووگوو ساخته شد اما به قرن بعد به آتش کشیده شد. [۱۶]
۱۱ کلیساهای چوبی جنوب لهستان کوچک استان لهستان کوچک ۲۰۰۳ ۱۰۵۳
iii, iv 		شش کلیسای این منطقه نشان‌دهنده بهترین کلیساهای نگه‌داشته‌شده در طول تاریخ هستند. این کلیساها به شیوه گوتی ساخته شدند اما در برخی شهرها مواد ساخت آن‌ها متفاوت هستند. این کلیساها توسط خاندان‌های اشرافی حمایت می‌شدند و به‌شیوه ثروتمندانه‌ای طراحی شده‌اند. [۱۷]
۱۲ Red castle, pond in front بوستان موسکائو* لوبوسکی ۲۰۰۴ ۱۱۲۷
i, iv 		این بوستان در حاشیه رود لوسیشن نایسه قرار دارد و بین آلمان و لهستان تقسیم شده‌است. این بوستان توسط هرمن ون پوکلر-موسکائو از سال ۱۸۱۵ تا ۱۸۴۴ ساخته شده‌است و گیاهان محلی با پیش‌زمینه طبیعی را به کار گرفته‌است. طراحی پارک بر توسعه حرفه معماری منظر تأثیر گذاشت. با آسیب شدید در طول جنگ جهانی دوم، از آن زمان در هر دو کشور بازسازی شده‌است. [۱۸]
۱۳ Large concrete dome with an open space in front ساختمان سده سیلزی سفلی ۲۰۰۶ ۱۱۶۵
i, ii, iv 		ساختمان سده یک ساختمان نوگرای ابتدایی است که با بتن مسلح ساخته شده‌است. این ساختمان توسط ماکس برگ به عنوان یک مکان برای میزبانی زمین نمایشگاه یا سالن اجتماعات و رویدادهای ورزشی، کنسرت‌ها و نمایش‌های تئاتر ساخته شد. این ساختمان که میان سال‌های ۱۹۱۱ و ۱۹۱۳ ساخته شد، در زمان ساختش بزرگ‌ترین گنبد بتنی در جهان را داشت. این ساختمان برای ساختمان‌هایی که بعداً ساخته شدند یک الگو بود. [۱۹]
۱۴ منطقه کلیساهای چوبی اوکراین و لهستان* لهستان کوچک، پودکارپاتسکیه ۲۰۱۳ ۱۴۲۴
iii, iv 		این میراث ۱۶ کلیسای چوبی (tserkvas) در کوه‌های کارپات است که نیمی از آن‌ها در لهستان و نیمی دیگر در اوکراین قرار دارند. این کلیساها میان سده‌های ۱۶ تا ۱۹ میلادی توسط جوامع مذهب‌های ارتدکس شرقی و کاتولیک یونانی ساخته شدند. طراحی کلیساها بر پایه سنت‌های کلیسایی ارتدکس با اثرات محلی است. این کلیساها شامل برج‌های زنگ چوبی، صفحات شکل‌گرا، حیاط کلیسا دروازه و گورستان هستند. [۲۰]
۱۵ معدن نقره تاریخی در تارنووسکیه گوره سیلسیان ۲۰۱۷ ۱۵۳۹
i, ii, iv 		معدن تاریخی مس، نقره و روی در تارنووسکیه گوره واقع شده‌است. به دلیل واقع شدن در یک فلات، این معدن مشکلات اساسی مانند زهکشی آب برخلاف معادنی که در مناطق کوهستانی قرار دارند داشت. با بیش از ۳۰۰ سال فعالیت، روش‌های مختلفی برای حذف آب از تونل‌ها به کار گرفته شدند، مانند پمپ‌های موتور بخار در سده ۱۹. [۲۱]
۱۶ کرژمیونی اشوی‌داشکسیه ۲۰۱۹ ۱۵۹۹
iii, iv 		کرژمیونی دسته‌ای از چهار معدن سنگ آتشزنه از دوران نوسنگی و ابتدای عصر برنز (۳۹۰۰ تا ۱۶۰۰ پ. م) است. آتشزنه معمولاً برای ساخت تبر به کار می‌رفت. بیش از ۴۰۰۰ شفت و گودال و همچنین کارگاه سنگ آتشزنه در یکی از جامع‌ترین سیستم‌های استخراج و فرآوری سنگ آتشزنه زیرزمینی ماقبل تاریخ شناسایی شده‌است. [۲۲]
۱۷ جنگل‌های کهنسال راش کارپات و مناطق دیگر اروپا* پودکارپاتسکیه ۲۰۲۱ ۱۱۳۳
ix 		این سایت شامل جنگل در ۱۸ کشور اروپایی می‌شود. این جنگل‌ها روند گسترش پس از یخبندان جنگل‌های راش اروپایی را نشان می‌دهند و کامل‌ترین و جامع‌ترین الگوهای اکولوژیکی و فرآیندهای توده‌های خالص و مختلط راش اروپایی را در شرایط محیطی مختلف به نمایش می‌گذارند. این سایت نخستین بار در سال ۲۰۰۷ فهرست شد و به‌طور مداوم در سال‌های ۲۰۱۱، ۲۰۱۷ و ۲۰۲۱ گسترش یافت تا دیگر کشورها را شامل بشود. پارک ملی بیشچاد در لهستان در سال ۲۰۲۱ فهرست شد. [۲۳]

موقعیت جغرافیایی[ویرایش]

موقعیت میراث جهانی یونسکو در لهستان. نقاط آبی نشان‌دهنده کلیساهای چوبی جنوب لهستان کوچک، نقاط سبز نشان‌دهنده منطقه کلیساهای چوبی اوکراین و لهستان و دو نقطه خاکستری نشان‌دهنده کلیساهای صلح هستند.



فهرست آزمایشی[ویرایش]

علاوه بر سایت‌های موجود در فهرست میراث جهانی، کشورهای عضو می‌توانند فهرستی از سایت‌های آزمایشی را که ممکن است برای نامزدی در نظر بگیرند، در این فهرست قرار دهند. نامزدها در فهرست میراث جهانی تنها در صورتی پذیرفته می‌شوند که سایت قبلاً در فهرست آزمایشی قرار داشته باشد.[۲۴] تا سال ۲۰۲۰، لهستان شش اثر را در فهرست آزمایشی خود دارد.[۲]

# نگاره نام موقعیت (استان) سال ثبت شماره ثبت معیارها شرح منبع
۱
Gdansk waterfront and a old-style ship in the channel
 گدانسک پومرانی ۲۰۰۵ ۵۳۰ ii, iv, vi شهر گدانسک شاهد رویدادهای مهمی در تاریخی اروپا بود مانند نخستین نبرد جنگ جهانی دوم و آغاز اتحادیه همبستگی سولیدارنوشچ. افزون بر این، شهر تاریخی اصلی شماری از ساختمان‌ها با معماری‌های گوتی و رنسانسی را دارد. [۲۵]
۲
کانال آگوستوف* پولادسکی ۲۰۰۶ ۱۸۹۲ i, ii کانال آگوتسوف در سال‌های ۱۸۲۳–۱۸۳۹ ساخته شد تا دو رود اصلی ویستولا از طریق رود بیبرزا – شاخه‌ای از نارف و نمان از طریق شاخه‌اش – چرنا هانژا، را به یک دیگر وصل کند و همچنین به دریای سیاه از سمت جنوب از طریق کانال اوگینسکی، رود دائوگاوا، برزینا و رود دنیپر راه دارد. این کانال اجازه می‌داد راه‌های تجاری منطقه پروس شرقی که پیش‌تر عوارض گمرکی بالایی برای کالاهای لهستانی و لیتوانیایی وضع کرده بود را دور زد. میراث فنی کانال شامل سد سلولی، سرریز‌ها، مسیرهای یدک‌کش و جاده‌ها و پل‌ها است. این کانال هم‌اکنون بر منطقه‌های بلاروس و لهستان واقع شده که نامزدی را فراملی می‌کند. [۲۶][۲۷]
۳
River gorge, surrounded by tree-covered mountains
 تنگه رود دونایتس لهستان کوچک ۲۰۰۶ ۲۱۰۲ - تنگه رود دونایتس در پارک ملی پینی از لحاظ گیاهی و جانوری غنی است. از آنجایی که رشته‌کوه پینی یخ‌زده نشد، می‌توان از این مکان به عنوان پژوهش تکامل گیاهان از دوران آخرین بیشینه یخچالی بهره برد. [۲۸]
۴
گدنیا استان پومرانی ۲۰۱۹ ۶۴۳۱ ii, iv, v پس از جنگ جهانی اول، شهر گدانسک مقام ایالت آزاد دانتسیگ را به‌دست‌آورد، بنابراین لهستان نمی‌توانست آن را به عنوان یک بندر به کار بگیرد. روستای نزدیکی به نام گدنیا پایگاه جدید اقتصادی شد و در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ در آن یک مرکز نوگرا ساخته شد. در آن زمان، جمعیت شهر از ۱٬۲۰۰ تن به ۱۲۰٬۰۰۰ تن رشد کرد و این شهر نمادی از نوگرایی و جاه‌طلبی جمهوری نوپای لهستان شد. [۲۹]
۵
موزه کاغذسازی دوشنگکی-زدروی سیلزی سفلی ۲۰۱۹ ۶۴۳۹ iii, iv کارخانه کاغذ در دوشنگکی-زدروی یکی از کهن‌ترین کارخانه‌های کاغذ اروپا است. این کارخانه در سده ۱۶ میلادی ساخته شد و برای صاحبانش در سده ۱۷ قروت و سود زیادی بار آورد. در سال ۱۹۶۸ یک موزه شد. هنگام افزوده شدن به فهرست آزمایشی، این کارخانه همچنان در حال ساخت کاغذ به شیوه سنتی بود. [۳۰]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "The World Heritage Convention". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 27 August 2016. Retrieved 21 September 2010.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ "Poland". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 2 October 2020. Retrieved 18 September 2020.
  3. ↑ UNESCO World Heritage. "Poland". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 2 October 2020. Retrieved 29 July 2021.
  4. ↑ "UNESCO World Heritage Centre – The Criteria for Selection". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 12 June 2016. Retrieved 17 August 2018.
  5. ↑ "Historic Centre of Kraków". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 6 November 2020. Retrieved 29 October 2020.
  6. ↑ "Wieliczka and Bochnia Royal Salt Mines". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 12 November 2005. Retrieved 29 October 2020.
  7. ↑ "World Heritage Committee Removes Old City of Dubrovnik and Wieliczka Salt Mine from its List of Endangered Sites". UNESCO World Heritage Centre. 1 December 1998. Archived from the original on 27 October 2020. Retrieved 29 October 2020.
  8. ↑ "World Heritage Committee approves Auschwitz name change". UNESCO World Heritage Centre. 28 June 2007. Archived from the original on 31 October 2020. Retrieved 29 October 2020.
  9. ↑ "Auschwitz Birkenau, German Nazi Concentration and Extermination Camp (1940–1945)". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 22 November 2019. Retrieved 29 October 2020.
  10. ↑ "Białowieża Forest". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 1 September 2020. Retrieved 30 August 2020.
  11. ↑ "Historic Centre of Warsaw". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 15 March 2017. Retrieved 29 October 2020.
  12. ↑ "Old City of Zamość". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 24 September 2020. Retrieved 29 October 2020.
  13. ↑ "Castle of the Teutonic Order in Malbork". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 1 November 2020. Retrieved 29 October 2020.
  14. ↑ "Medieval Town of Toruń". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 28 October 2020. Retrieved 29 October 2020.
  15. ↑ "Kalwaria Zebrzydowska: the Mannerist Architectural and Park Landscape Complex and Pilgrimage Park". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 17 October 2020. Retrieved 29 October 2020.
  16. ↑ "Churches of Peace in Jawor and Swidnica". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 17 October 2020. Retrieved 29 October 2020.
  17. ↑ "Wooden Churches of Southern Lesser Poland". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 30 October 2020. Retrieved 29 October 2020.
  18. ↑ "Muskauer Park / Park Mużakowski". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 30 June 2020. Retrieved 29 October 2020.
  19. ↑ "Centennial Hall". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 13 February 2007. Retrieved 29 October 2020.
  20. ↑ "Wooden Tserkvas of Carpathian Region in Poland and Ukraine". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 27 October 2020. Retrieved 29 October 2020.
  21. ↑ "Tarnowskie Góry Lead-Silver-Zinc Mine and its Underground Water Management System". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 16 October 2020. Retrieved 29 October 2020.
  22. ↑ "Krzemionki Prehistoric Striped Flint Mining Region". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 8 October 2020. Retrieved 29 October 2020.
  23. ↑ "Ancient and Primeval Beech Forests of the Carpathians and Other Regions of Europe (Poland)". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 2 March 2012. Retrieved 29 July 2021.
  24. ↑ "Tentative Lists". UNESCO. Archived from the original on 24 September 2005. Retrieved October 7, 2010.
  25. ↑ "Gdansk—Town of Memory and Freedom". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 31 October 2020. Retrieved 29 October 2020.
  26. ↑ "Augustow Canal". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 23 June 2020. Retrieved 29 October 2020.
  27. ↑ "The Augustów Canal (Kanal Augustowski)". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 23 June 2020. Retrieved 29 October 2020.
  28. ↑ "The Dunajec River Gorge in the Pieniny Mountains". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 29 October 2020. Retrieved 29 October 2020.
  29. ↑ "Modernist Centre of Gdynia — the example of building an integrated community". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 4 November 2020. Retrieved 29 October 2020.
  30. ↑ "Paper Mill in Duszniki-Zdrój". UNESCO World Heritage Centre. Archived from the original on 4 November 2020. Retrieved 29 October 2020.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=فهرست_میراث_جهانی_در_لهستان&oldid=34753579»