فلورانس فاستر جنکینز (فیلم)
| فلورانس فاستر جنکینز | |
|---|---|
.jpg) | |
| کارگردان | استیون فریرز |
| نویسنده | نیکولاس مارتین |
| بازیگران | مریل استریپ هیو گرانت سایمون هلبرگ نینا آریاندا ربکا فرگوسن کریستیان مک‌کی پائولا دیونیزوتی |
| موسیقی | الکساندر دسپلا |
شرکت تولید | |
| توزیع‌کننده |
|
تاریخ‌های انتشار |
|
مدت زمان | ۱۱۰ دقیقه[۱] |
| کشور | * پادشاهی متحده * فرانسه |
| زبان | انگلیسی |
| هزینهٔ فیلم | ۲۹ میلیون دلار[۲] |
| فروش گیشه | ۴۴٫۴ میلیون دلار[۲] |
فلورنس فاستر جنکینس (انگلیسی: Florence Foster Jenkins) فیلمی در ژانر زندگینامه‌ای و کمدی-درام به کارگردانی استیون فریرز است که در سال ۲۰۱۶ منتشر شد. از بازیگران آن می‌توان به مریل استریپ، هیو گرانت، سایمون هلبرگ، پائولا دیونیزوتی و ربکا فرگوسن اشاره کرد.
فیلم‌برداری در مهٔ ۲۰۱۵ آغاز شد و نخستین نمایش آن در لندن در تاریخ ۱۲ آوریل ۲۰۱۶ برگزار شد.[۳][۴] این فیلم در ۶ مهٔ ۲۰۱۶ در بریتانیا،[۵] ۱۳ ژوئیه در فرانسه و ۱۲ اوت در ایالات متحده اکران شد. در هشتاد و نهمین دوره جوایز اسکار، این فیلم نامزد بهترین بازیگر زن برای استریپ شد، که بیستمین نامزدی او برای اسکار به‌شمار می‌رفت، و همچنین برای بهترین طراحی لباس. این فیلم همچنین چهار نامزدی در هفتاد و چهارمین دوره جوایز گلدن گلوب دریافت کرد، از جمله بهترین فیلم موزیکال یا کمدی.
داستان
[ویرایش]در سال ۱۹۴۴، فلورنس فاستر جنکینز، وارثی اشرافی و از اهالی نیویورک است که باشگاه وردی را برای گرامی‌داشت علاقه‌اش به موسیقی بنیان نهاده است. سنت کلر بیفیلد، بازیگر بریتانیایی آثار شکسپیر، مدیر برنامه‌ها و همراه دیرینهٔ اوست. فلورنس در سوئیتی مجلل در هتل زندگی می‌کند، در حالی‌که بیفیلد در آپارتمانی همراه با معشوقه‌اش، کاتلین ودرلی، سکونت دارد. فلورنس به سیفلیس مزمن مبتلاست که از همسر نخستش، فرانک جنکینز، به آن دچار شده است.
فلورنس پس از تماشای اجرای لیلی پونز همراه با بیفیلد، تصمیم می‌گیرد دوباره آموزش آواز را از سر بگیرد. او پیانیستی به نام کازمه مک‌مون را استخدام می‌کند؛ مک‌مون از آواز وحشتناک او شگفت‌زده می‌شود، اما بیفیلد و مربی آواز، کارلو ادواردز (رهبر کمک در اپرای متروپولیتن) تظاهر می‌کنند که آوازش عالی است. بیفیلد به مک‌مون هشدار می‌دهد که در صورت انتقاد از فلورنس، پیامدهای وخیمی در انتظارش خواهد بود.
بیفیلد یک اجرای خصوصی کوچک ترتیب می‌دهد و حضار را با دقت انتخاب می‌کند. اعضای وفادار باشگاه وردی با احترام تماشا می‌کنند، اما دیگران به‌سختی جلوی خنده‌شان را می‌گیرند. فلورنس با تشویق نقدهای مثبتی که دریافت کرده، تصمیم می‌گیرد در ملوتون قطعه‌ای ضبط کند تا به‌عنوان هدیهٔ کریسمس به اعضای باشگاه وردی بدهد. او نسخه‌ای به مک‌مون می‌دهد و به او یادآوری می‌کند که بیفیلد بازیگری ناموفق بود و او همیشه نقدهای منفی را از دید او پنهان می‌کرد. همچنین برای مک‌مون تعریف می‌کند که در کودکی برای رئیس‌جمهور پیانو نواخته و معلم موسیقی نیز بوده است. مک‌مون درمی‌یابد که فلورنس آن‌قدرها هم از موسیقی بی‌خبر نیست که گمان می‌کرد.
فلورنس و مک‌مون با هم ترانه‌هایی تازه می‌نویسند و اجرا می‌کنند. یکی از این ترانه‌ها از رادیو پخش می‌شود، که باعث وحشت بیفیلد و کاتلین می‌شود، هرچند بسیاری از شنوندگان آن را بامزه می‌یابند و از آن لذت می‌برند. فلورنس به بیفیلد می‌گوید که کارنگی هال را برای اجرا رزرو کرده و می‌خواهد هزار بلیت رایگان در اختیار سربازان قرار دهد. بیفیلد نمی‌تواند او را منصرف کند. او در بار با گروهی که به آهنگ فلورنس و مک‌مون می‌خندند درگیر می‌شود. کاتلین، که از بی‌توجهی رنجیده، او را ترک می‌کند.
مک‌مون به بیفیلد اعتماد می‌کند و می‌گوید که نگران است این اجرای عمومی باعث تحقیر او شود و حرفه‌اش را نابود کند. بیفیلد پاسخ می‌دهد که برای حمایت از همسرش بازیگری را کنار گذاشته و از مک‌مون می‌خواهد برای دوستش همین کار را بکند. مک‌مون با بی‌میلی می‌پذیرد که فلورنس را همراهی کند، هرچند انتظار دارد که در کارنگی هال شکست سنگینی بخورد.
کنسرت با حضور چهره‌هایی چون کول پورتر و تالولا بنک‌هد، پرشور برگزار می‌شود. مک‌مون دیر می‌رسد که باعث نگرانی فلورنس می‌شود، اما بیفیلد و مک‌مون او را به رفتن روی صحنه تشویق می‌کنند—فلورنس نیز پشت صحنه، مک‌مون را در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد و سپس هر دو روی صحنه می‌روند. وقتی فلورنس شروع به خواندن می‌کند، سربازان به خنده می‌افتند و فریاد می‌زنند. اما هواداران و دوستانش آن‌ها را سرزنش می‌کنند و برای ادامهٔ آواز، تشویقش می‌کنند. فلورنس اجرای خود را ادامه می‌دهد. با این حال، ارل ویلسون، ستون‌نویس روزنامهٔ نیویورک پست به بیفیلد می‌گوید که نقدی مخرب خواهد نوشت و رشوهٔ او را نمی‌پذیرد.
بیفیلد با کمک مک‌مون همهٔ نسخه‌های نیویورک پست را از اطراف می‌خرد و دور می‌ریزد. با وجود این تلاش‌ها، فلورنس از وجود آن نقد باخبر می‌شود، نسخه‌ای را از سطل زباله بیرون می‌آورد، و آن‌قدر ناراحت می‌شود که بیهوش شده و به شدت بیمار می‌گردد. هنگامی‌که در بستر مرگ افتاده، فلورنس خود را در حال خواندن اپرایی زیبا تصور می‌کند،[۶] و همراه با مک‌مون و بیفیلد به احترام حضار تعظیم می‌کند. او به بیفیلد می‌گوید که شاید مردم بگویند نمی‌توانست آواز بخواند، اما هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید که نخوانده است—و سپس در آرامش در می‌گذرد.
منابع
[ویرایش]- ↑ "FLORENCE FOSTER JENKINS (PG)". هیئت رده‌بندی سنی فیلم‌های بریتانیا. ۱۱ March ۲۰۱۶. Retrieved 11 March 2016.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Florence Foster Jenkins (۲۰۱۶)". The Numbers. Archived from the original on 9 June 2016. Retrieved 2 October 2016.
- ↑ "Florence Foster Jenkins London premiere April 12". simplystreep.com. Retrieved 25 August 2016.
- ↑ "London premiere of Florence Foster Jenkins". starwatchbyline.com. Retrieved 25 August 2016.
- ↑ "Meryl Streep and Hugh Grant at The European Premiere of Florence Foster Jenkins". Ikon London Magazine. 13 April 2017. Retrieved 23 February 2018.
- ↑ "Florence Foster Jenkins' True Story vs the Meryl Streep Movie". HistoryvsHollywood.com. Retrieved 2016-12-18.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Florence Foster Jenkins (film)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲ نوامبر ۲۰۱۶.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- وبگاه رسمی
- فلورانس فاستر جنکینز در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم‌ها (IMDb)
- Florence Foster Jenkins review by Paul Heath, webpage
- Florence Foster Jenkins در راتن تومیتوز
- Florence Foster Jenkins در متاکریتیک
- فلورانس فاستر جنکینز در باکس آفیس موجو
 | این یک مقالهٔ خرد فیلم است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
- فیلم‌های ۲۰۱۶ (میلادی)
- فیلم‌ها به زبان انگلیسی
- آثار موسیقی الکساندر دسپلا
- نمودهای فرهنگی کول پورتر
- فیلم‌ها به کارگردانی استیون فریرز
- فیلم‌های بریتانیایی
- فیلم‌های بی‌بی‌سی فیلمز
- فیلم‌های پارامونت پیکچرز
- فیلم‌های پتی
- فیلم‌های درام اقتباسشده از رویدادهای واقعی
- فیلم‌های درباره اپرا
- فیلم‌های زندگینامه‌ای بریتانیا
- فیلم‌های زندگینامه‌ای درباره خوانندگان
- فیلم‌های زندگینامه‌ای دهه ۲۰۱۰ (میلادی)
- فیلم‌های زندگینامه‌ای فرانسه
- فیلم‌های فاکس قرن بیستم
- فیلم‌های فرانسوی
- فیلم‌های فیلمبرداریشده در مرزیساید
- فیلم‌های فیلمبرداریشده در انگلستان
- فیلم‌های فیلمبرداریشده در لندن
- فیلم‌های کمدی-درام بریتانیا
- فیلم‌های کمدی-درام دهه ۲۰۱۰ (میلادی)
- فیلم‌های کمدی-درام فرانسه
- فیلم‌های واقعشده در ۱۹۴۴ (میلادی)
- فیلم‌های واقعشده در نیویورک سیتی
- فیلم‌های برنده جایزه بفتا
- فیلم‌های بریتانیایی دهه ۲۰۱۰ (میلادی)
- فیلم‌های انگلیسیزبان دهه ۲۰۱۰ (میلادی)