پرش به محتوا

دی‌کلرودی‌فلوئورومتان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از فریون)
دی‌کلرودی‌فلوئورومتان
شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس ۷۵-۷۱-۸ ✔Y
پاب‌کم ۶۳۹۱
کم‌اسپایدر ۶۱۵۱ ✔Y
UNII OFM06SG1KO ✔Y
شمارهٔ ئی‌سی 200-893-9
شمارهٔ یواِن 1028
KEGG D03789 ✔Y
شمارهٔ آرتی‌ئی‌سی‌اس PA8200000
جی‌مول-تصاویر سه بعدی Image 1
  • ClC(Cl)(F)F

  • InChI=1S/CCl2F2/c2-۱(۳٬۴)۵ ✔Y
    Key: PXBRQCKWGAHEHS-UHFFFAOYSA-N ✔Y


    InChI=1/CCl2F2/c2-۱(۳٬۴)۵
    Key: PXBRQCKWGAHEHS-UHFFFAOYAX

خصوصیات
فرمول مولکولی CCl2F۲
جرم مولی ۱۲۰٫۹۱ g mol−1
شکل ظاهری Colorless gas with ether-like odor
چگالی 1.486 g/cm³ (-29.8 °C)
دمای ذوب −۱۵۷٫۷ درجه سلسیوس (−۲۵۱٫۹ درجه فارنهایت؛ ۱۱۵٫۵ کلوین)
دمای جوش −۲۹٫۸ درجه سلسیوس (−۲۱٫۶ درجه فارنهایت؛ ۲۴۳٫۳ کلوین)
انحلال‌پذیری در آب 0.286 g/l at 20 °C
log P 2.16
فشار بخار 568 kPa (20 °C)
kH 0.0025 mol kg-1 bar-1
خطرات
MSDS ICSC 0048
شاخص ئی‌یو Not listed
کدهای ایمنی https://upload.wikimedia.org/wikipedia/fa/f/fc/Button_super_tool.png
خطرات اصلی Damaging to Earth's protective ozone
نقطه اشتعال
به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
 ✔Y (بررسی) (چیست: ✔Y/N؟)
Infobox references

دی‌کلرودی‌فلوئورومتان (به انگلیسی: Dichlorodifluoromethane) با نام تجاری فرئون (Freon-12) یک ترکیب شیمیایی با شناسه پاب‌کم ۶۳۹۱ است. شکل ظاهری این ترکیب، گاز بی‌رنگ است و در گذشته در سیستم‌های خنک‌کننده مانند یخچال و چیلر کاربرد زیادی داشت. فریون گازی بی‌بو است و حتی در صورت ترکیب شدن با رطوبت موجب خوردگی فلزات نمی‌شود؛ همچنین فریون قابل اشتعال نیست.

امروزه به دلیل اثر تخریبی این گاز بر روی لایه ازن کاربرد آن محدود شده است زیرا این گاز با اتم اکسیژن آزاد شده از مولکول اوزون واکنش داده و منجر به تبدیل گاز اوزون به گاز اکسیژن میگردد. در کولرهای گازی از فریون ۲۲ استفاده می‌شود که به علت دارا بودن هیدروژن، اثر تخریبی آن در لایهٔ اوزون به مراتب کمتر از فریون‌های ۱۱ و ۱۲ است. در یخچال‌ها از گاز جدیدی به نام 134A و مبرد هیدروکربن R600 حاصل آن استفاده می‌شود.در کولر اسپلیتهای جدید که اینورتری هستند از گاز r410 که ترکیبی از چند گاز است استفاده می شود.

نگارخانه

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • «IUPAC GOLD BOOK». دریافت‌شده در ۱۸ مارس ۲۰۱۲.