فریدریش فون اشپیگل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فریدریش فون اشپیگل
زاده۱۱ ژوئیه ۱۸۲۰
کیتسینگن
درگذشته۱۵ دسامبر ۱۹۰۵
مونیخ
پیشهخاورشناس و ایران‌شناس
زمینه کاریزبان‌شناسی، تاریخ
ملیتآلمانی
دانشگاهدانشگاه ارلانگن-نورنبرگ
دلیل سرشناسیآثار ارزنده در زمینه‌های زبان‌های ایرانی و هندی و آیین زرتشت

فریدریش فون اشپیگل (به آلمانی: Friedrich von Spiegel) (زادهٔ ۱۱ ژوئیه ۱۸۲۰-مرگ ۱۵ دسامبر ۱۹۰۵) خاورشناس و ایران‌شناس آلمانی بود. وی در کیتسینگن زاده‌شد و در مونیخ درگذشت. او استاد دانشگاه ارلانگن بود و در زمینه‌های زبان‌های ایرانی و هندی و آیین زرتشت آثار ارزنده‌ای از او به جای مانده‌است. نام او در زمرهٔ نخستین خاورشناسانی شناخته می‌شود که در زمینهٔ پژوهش‌های زبان‌شناسی ایران پژوهش‌های مؤثری انجام داده‌اند.

زندگی‌نامه[ویرایش]

روی جلد کتاب سنگنبشته‌های پارسی باستان به زبان آلمانی اثر اشپیگل

او در شهر کیتسینگن دیده به جهان گشود، پس از گذران زندگی در دانشگاه ارلانگن، لایبزیگ و شهر بن به تحصیل پرداخت. او سپس به مدت ۵ سال از ۱۸۴۹ تا ۱۸۹۰ که به سمت استادی دانشگاه در رشتهٔ زبان‌های شرقی در دانشگاه ارلانگتون نائل شد، در کتابخانه‌های شهرهای کپنهاگ، پاریس، لندن و همین‌طور آکسفورد مشغول پژوهش بوده‌است. پژوهش‌های آغازین او پیرامون زبان پالی و انتشار کمه‌واکیه (۱۸۴۱) و آنکدوتا پالیکا (۱۸۴۵) تبدیل به قدم‌های بزرگی در گردآوری دانش دربارهٔ آئین بودائی شرق شدند. این پژوهش‌ها و انتشارات به زودی با تحقیقات او پیرامون دین زرتشت و کتاب اوستا ادامه یافت. انتشار نسخهٔ توسعه‌یافتهٔ کتاب اوستا، به همراه ترجمهٔ پهلوی آن (خلال سال‌های ۱۸۵۳–۱۸۵۸)، با انتشار نسخهٔ آلمانی و متن ضمیمه‌ای بود که توسط یک مفسر یادداشت شده بود در سال‌های (۱۸۶۵–۱۸۶۹) همراه شد. او شماری از آثار ایرانی، همین‌طور دستور زبان فارسی‌قدیمی و زبان‌های باختر را به چاپ رساند. سپس نوبت به آثار باارزش زبان‌شناسی و باستان‌شناسی او با عنوان‌های زیر رسید: سنگنوشته‌های پارسی باستان و بررسی دستور زبان و ساختار آن (۱۸۶۲)، ایران، سرزمینی که میان دو رود دجله و ایندوس جای‌گرفته‌است. (برلین ۱۸۶۳)، مطالعات آریایی؛ (لایپزیگ ۱۸۷۱–۱۸۷۸)، نوشته‌های باستانی ایرانی (لایپزیگ ۱۸۷۱–۷۸)، جایگاه دستوری زبان‌های ایرانی باستان (۱۸۸۲) و دورهٔ آریایی و وضعیت ایشان (۱۸۸۷).

فهرست آثار[ویرایش]

  • کمه‌واکیه؛ (بن ۱۸۴۱)
  • آنکدوتا پالیکا؛ (لایپزیگ ۱۸۴۵)
  • تفسیر اوستا؛ (۱۸۶۵–۶۹)
  • دستور زبان بلخی باستان (۱۸۶۷)
  • قطعات برگزیدهٔ پارسی؛ (لایپزیگ ۱۸۴۵)
  • مقدمه‌ای بر نوشته‌های سنتی پارسیان (۱۸۵۶–۶۰)
  • سنگنوشته‌های پارسی باستان و بررسی دستور زبان و ساختار آن (۱۸۶۲)
  • ایران، سرزمینی که میان دو رود دجله و ایندوس جای‌گرفته‌است. (برلین ۱۸۶۳)
  • مطالعات آریایی؛ (لایپزیگ ۱۸۷۳)
  • نوشته‌های باستانی ایرانی (لایپزیگ ۱۸۷۱–۷۸)
  • جایگاه دستوری زبان‌های ایرانی باستان (۱۸۸۲)
  • دورهٔ آریایی و وضعیت ایشان (۱۸۸۷)
  • همکاری برای پژوهش‌های زبانی

منابع[ویرایش]

Wikipedia contributors, "Friedrich von Spiegel," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Friedrich_von_Spiegel&oldid=246567700 (accessed May 20, 2009).

پیوندبه بیرون[ویرایش]