فرمان‌پذیری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فرمان‌پذیری یا هندلینگ (به انگلیسی: Automobile handling) یک خودرو که بیانگر رفتار دینامیکی آن در حرکت بر روی مسیرهای منحنی و گذر از پیچ‌ها است، متأثر از ویژگی‌های هندسی و عملکردی ساز و کارهای گوناگون به کار رفته در خودرو نظیر سیستم‌های تعلیق، ترمز و فرمان است. بر این اساس، در طراحی هر یک از سیستم‌های یاد شده باید تأثیر ویژگی‌های آن سیستم در فرمان پذیری خودرو به عنوان یکی از معیارهای مهم در نظر گرفته شود.[۱]

فرمان‌پذیری مستقیماً با پایداری (stability) و ناپایداری خودرو در ارتباط است.

فاکتورهای کلیدی در فرمان‌پذیری عبارتند از توزیع جرم (مرکز جرم و ارتفاع آن)، سیستم تعلیق، چرخ‌ها و تایرهای خودرو و …

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Automobile handling». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ دسامبر ۲۰۱۰.
  • Gillespie, Thomas D. (1992). Fundamentals of vehicle dynamics (2nd printing. ed.). Warrendale, PA: Society of Automotive Engineers. ISBN 978-1-56091-199-9. Mathematically oriented derivation of standard vehicle dynamics equations, and definitions of standard terms.